ΤO ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ DEBATE ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΔΙΛΛΗΜΑ

Η χώρα βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση. Τα ταμεία είναι άδεια. Το Δημόσιο χρέος τεράστιο, σχεδόν στο 115% του ΑΕΠ. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού στο 7% περίπου. Τα νοικοκυριά και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις υπερχρεωμένες. Δεν κυκλοφορεί χρήμα στην αγορά και η κατάσταση ολοένα και χειροτερεύει.
Αυτή είναι μια πραγματικότητα , όπως την περιγράφουν όλα τα κόμματα, ανεξάρτητα από το που αποδίδει το καθένα τις ευθύνες.
Παρακολουθώντας τη συζήτηση των πολιτικών αρχηγών και τις τοποθετήσεις τους απέναντι στο πρόβλημα ξεχώρισα δύο λογικές.
Η μία που λέει λίγο πολύ:
Επειδή πρέπει να συμμαζέψουμε το Δημόσιο χρέος πρέπει να πάρουμε σκληρά μέτρα (για ποιους;)στο επόμενο χρονικό διάστημα και πορευόμαστε έτσι έως ότου οι δυνάμεις της αγοράς και το πολιτικό σύστημα αναρρώσει και αρχίσει η ανάκαμψη της οικονομίας , ώστε να ξεφύγουμε από την οικονομική κρίση.
Όλα αυτά θα συμβούν στηριζόμενοι στο ίδιο πολιτικό σύστημα το οποίο πιθανόν να βελτιωθεί σε επι μέρους τομείς, όπως π.χ. σύστημα απόδοσης φόρων, έλεγχος κριτηρίων διαβίωσης , άνοιγμα όσων κλειστών επαγγελμάτων θεωρούνται κρίσιμα για την οικονομία, άρση του καμποτάζ για την ενίσχυση του τουρισμού κρουαζιέρας,
ρυθμίσεις για την περαιτέρω απλοποίηση των διαδικασιών ίδρυσης επιχειρήσεων κ.λ.π. και θα επιβληθούν από μια κυβέρνηση , που θα είναι πιο αποτελεσματική στην εφαρμογή των ίδιων πολιτικών που εξήγγειλε το 2004 κα το 2007 .
Δεν πέτυχε εν ολίγοις η πολιτική που υιοθετήθηκε από το 2004 επειδή δεν ελέγχθηκε αποτελεσματικά ο Έλληνας , που «από τη φύση του» είναι φοροφυγάς, κομπιναδόρος, φυγόπονος, καλοφαγάς , καλοπερασάκιας πλην όμως απαιτητικός και υπερήφανος για το DNA του και την καταγωγή του.
Η άλλη:
Πρέπει να αλλάξουμε ριζικά το πολιτικό σύστημα , καθώς επίσης τις αρχές και τις αξίες πάνω στις οποίες φιλοδοξούμε να δομήσουμε μια καινούργια κοινωνία , όπου το βασικό θεμέλιο θα είναι η αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ πολιτών και κράτους. Αλλάζουμε τη δομή και το ύφος της πολιτικής εξουσίας , ώστε να δημιουργήσουμε το κατάλληλο περιβάλλον , όπου θα βρουν έδαφος και θα ανθίσουν η επιχειρηματικότητα, η εργατικότητα, η καινοτόμες ιδέες, ο ενθουσιασμός, η ευρηματικότητα και το πάθος των νέων ανθρώπων για ζωή, είτε είναι επιστήμονες , είτε αγρότες, είτε επιχειρηματίες, είτε εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και Δημόσιο τομέα. Εμπιστευόμαστε τις δυνάμεις και τις ικανότητές μας να κάνουμε μεγάλα πράγματα , αρκεί να απεγκλωβιστούμε από χρόνιες στρεβλώσεις και συνήθειες που μας επέβαλε ένα αναξιόπιστο και διεφθαρμένο κράτος. Οι θεσμικές παρεμβάσεις της κεντρικής εξουσίας προς αυτή την κατεύθυνση και η διοχέτευση της μέγιστης δυνατής ρευστότητας στα χέρια των μικρομεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων (γιατί όχι και με νέο δανεισμό) στο οικονομικό κύκλωμα θα δημιουργήσουν το αρχικό κρίσιμο μείγμα που θα δώσει την αναγκαία εκκίνηση στη μηχανή μιας νέας πράσινης ανάπτυξης.
Αυτές είναι οι δύο προτάσεις. Η πρώτη συντηρητική , που βασίζεται στη γνωστή πεπατημένη με μικρό ρίσκο και η άλλη προοδευτική, φιλόδοξη, για κάποιους ουτοπική.
Αυτό όμως είναι , κατά τη γνώμη μου, το πραγματικό δίλλημα αυτών των εκλογών. Θα πρέπει να αποφασίσουμε , αν θα εμπιστευτούμε τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας και αν πιστεύουμε στις δυνατότητές μας για να επιχειρήσουμε το άλμα σε μια καινούργια πραγματικότητα με ρίσκο ή αν θα παραμείνουμε στον ίδιο μίζερο μικρόκοσμό μας και την ασφάλεια της οικονομικής, ηθικής, πολιτιστικής και πολιτικής μας φυλακής.