ΜΟΥ ΦΤΑΝΕΙ Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ 30 ΛΕΠΤΩΝ. ΑΡΚΕΙ….

Ερώτηση δημοσιογράφου: Λέτε πως θα δώσετε αυξήσεις στα ορια του πληθωρισμού. Δηλαδή γύρω στα 30 λεπτά την ημέρα για ένα μισθό των 1.000 ευρώ. Για τέτοιες αυξήσεις μιλάτε και με αυτές θα δώσετε ώθηση στα νοικοκυριά;

Πήρε λοιπόν τα 30 λεπτά η Νεοδημοκρατική προπαγάνδα και πλέκει τον αντίλογό της σ΄ αυτόν τον καμβά.

Λοιπόν φίλοι της Ν.Δ. μου φτάνουν τα 30 λεπτά !!! Δεν θα ήθελα καμία αύξηση (θα δεχόμουν μάλιστα να πληρώνω και περισσότερους φόρους) αν:

1. Δε χρειάζονταν να πληρώνω 500 ευρώ το μήνα για τα ενοίκια των παιδιών μου, αλλά μπορούσαν να μένουν σε φοιτητικές εστίες με φτηνή σίτιση και διαμονή.

2. Είχα συγκοινωνίες (τρένα, λεωφορεία, αστικές συγκοινωνίες κ.λ.π.) με τις οποίες θα πήγαινα στον προορισμό μου με ανθρώπινες συνθήκες χωρίς να χρειάζεται να χρησιμοποιώ το αυτοκίνητό μου συχνά.

3. Δε χρειάζονταν να πληρώνω τίποτα άλλο, εκτός απο τις μηνιαίες μου εισφορές για την Ιατροφαρμακευτική μου περίθαλψη.

4. Αγόραζα τα προϊόντα που παράγει ο Αγρότης στη διπλάσια έστω τιμή απ΄ αυτή που πουλάει ο ίδιος.

5. Πλήρωνα για τις δανειακές μου ανάγκες διπλάσια έστω επιτόκια απ΄ αυτά που πληρώνομαι απο τις τράπεζες σαν καταθέτης.

6. Ήμουν βέβαιος ότι και οι συμπολίτες μου πληρώνουν τους φόρους τους σύμφωνα με το εισόδημά τους, χωρίς να φοροδιαφεύγει κανείς.

7. Γνώριζα ότι κάθε ευρώ που δίνω στο κράτος αξιοποιείται για το Δημόσιο συμφέρον και δεν καταλήγει σε μεγάλο ποσοστό στις τσέπες επιτήδειων εργολάβων, προέδρων ειδικών επιτροπών, προμηθευτών του δημοσίου, που χορηγούν άχρηστα υλικά , και λοιπών αρπακτικών.

8. Γνώριζα ότι το παιδί μου , όπως και όλα τα παιδιά που ζουν στον τόπο μας, θα έχουν με τα ίδια προσόντα ίδιες ευκαιρίες στην αγορά εργασίας και ίδια αμοιβή για την ίδια εργασία.

9. Γνώριζα ότι τα παιδιά μου θα έχουν ευκαιρίες να βρουν δουλειά ανάλογα με την προσπάθειά τους, τα προσόντα τους και τις γνώσεις τους και όχι τις δικές μου "διασυνδέσεις" .

10. Είχα την αίσθηση ότι ζω σε ένα κράτος που με σέβεται σαν πολίτη και δεν με αντιμετωπίζει σαν σεσημασμένο απατεώνα.

Θα μπορούσα να αναφέρω πολλές ακόμα προϋποθέσεις υποστηρίζοντας ότι η βελτίωση των οικονομικών μας δε γίνεται μόνο με ονομαστική αύξηση των μισθών, αλλά κυρίως με περιορισμό των δαπανών μας για υπηρεσίες , που ένα ευνομούμενο κράτος εξασφαλίζει αυτονόητα στους πολίτες του.
Προτιμώ εν ολίγοις μισθό 1000 (+30 λεπτά) ευρώ με απαιτούμενα έξοδα 500 ευρώ το μήνα, παρά 10000 ευρώ με υποχρεώσεις 10500 ευρώ για τις ανάγκες συντήρησης της οικογένειας.
Ο κ. Καραμανλής και η κυβέρνηση της Ν.Δ., όχι μόνο δεν κατάφερε να αυξήσει την αγοραστική δύναμη των μισθών μας από το 2004 και μετά , έστω και κατά 30 λεπτά , αλλά αύξησε τις απαιτούμενες δαπάνες των νοικοκυριών δραματικά και επιδείνωσε απελπιστικά όλες τις προϋποθέσεις που έθεσα για να πληρώσουμε ευχαρίστως και περισσότερους φόρους. Γιαυτά είναι υπόλογοι και κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν!
Ο Γ. Παπανδρέου είπε και κάτι που δεν του δόθηκε η δέουσα βαρύτητα. Είπε ότι δεν πρέπει να ρωτάμε μόνο πού θα βρεθούν τα λεφτά, αλλά που πηγαίνουν αυτά που υπάρχουν ήδη. Απο τα 100 ευρώ, που εισπράττει το κράτος απο τους πολίτες πόσα εκτιμώνται ότι επιστρέφουν τελικά σαν έργο ή παροχή υπηρεσιών στον πολίτη; Χωρίς να έχω ακριβή στοιχεία η διαίσθησή μου λέει ότι δεν επιστρέφει ούτε το 40%.
Πού πάει το υπόλοιπο 60%;