Τα εικονικά διλήμματα του κ. Καραμανλή και το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών

Η εγκυρότητα των επιχειρημάτων του διαγγέλματος του κ. Καραμανλή, ως προς την θεσμική του έκκληση για νέα λαϊκή εντολή στη Ν.Δ., είναι ισχνή, αν όχι ανύπαρκτη. Όχι μόνο για τον προφανή λόγο του πολιτικού παραδόξου (στα όρια του φαιδρού) της διατύπωσης ακριβώς των ίδιων πολιτικών διλημμάτων και συνεπώς της έλλειψης στοιχειώδους πολιτικής “νομιμοποίησης” (δηλαδή ποιος κυβερνά τόσα χρόνια;), αλλά κυρίως διότι -τουλάχιστον- στα δύο κεντρικά επιχειρήματα (δημοσιονομικό, φοροδιαφυγή) του κ. Καραμανλή δεν μπορεί να αποδοθεί ο χαρακτήρας του πολιτικού-εκλογικού διακυβεύματος.
Ο δημοσιονομικός έλεγχος και η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής αποτελούν αυτονόητες υποχρεώσεις των κυβερνώντων, ειδικώς για μία χώρα της Ο.Ν.Ε με τραγικά «δημοσιονομικά» μεγέθη. Κατά μία έννοια, το επιχείρημα του «ζητώ λαϊκή εντολή για να κυβερνήσω» είναι ταυτολογικό, δίχως πραγματικό πολιτικό περιεχόμενο και νόημα. Η επίκληση της αναγκαιότητας νέας λαϊκής εντολής για την αποφυγή χρεοκοπίας της χώρας δεν παράγει κανένα ουσιαστικό πολιτικό δίλημμα. Επί της ουσίας, ζητείται από το λαό να αποφασίσει ότι δεν θέλει να χρεοκοπήσει η χώρα! Η επιχειρηματολογία του πρωθυπουργού «απογυμνώνει» την έννοια της δημοκρατικής λαϊκής εντολής από την πραγματική θεσμική-πολιτική σημασία της και σαφώς «από-νομιμοποιεί» και «προσβάλλει» την λαϊκή εντολή του 2007.
Όμως, ακόμα και το επιχείρημα των διαρθρωτικών αλλαγών από μόνο του δεν διατυπώνει κανένα πολιτικο-εκλογικό δίλημμα, παρά μόνο εφόσον οι μεταρρυθμίσεις εντάσσονται σε ένα σαφώς οριοθετημένο, συνεκτικό και πολιτικά αιτιολογημένο πλαίσιο. Η μεταρρυθμιστική agenda δημιουργεί πολιτικά διακυβεύματα μόνο όταν εξηγεί το «ποιες αλλαγές και γιατί, πότε και πώς» και τεκμηριώνεται σε μία ορθολογική ανάλυση «κόστους - οφέλους» (ποιοι χάνουν και γιατί, ποιοι κερδίζουν και γιατί) στο πλαίσιο μίας ευρύτερης ιδεολογικής πλατφόρμας (π.χ. προώθηση κοινωνικής & διαγενεακής δικαιοσύνης). Οπότε, το επιχείρημα «ζητώ λαϊκή εντολή για να συνεχίσω (!) -γενικώς- τις μεταρρυθμίσεις» είναι εξίσου δίχως πραγματικό πολιτικό περιεχόμενο.
Το ουσιαστικό διακύβευμα των εκλογών είναι διττό: α) με ποιες μεταρρυθμίσεις και ποιο παραγωγικό πρότυπο (π.χ πράσινη οικονομία) θα διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις οικονομικής ανάκαμψης και κοινωνικής ευημερίας, β) μετά την κρίση τι, ή εναλλακτικά με ποιους όρους θα γίνει η κοινωνική διαπραγμάτευση (νέο new deal) των όρων της οικονομικής ανάκαμψης. Ουσιαστικά, με ποιο τρόπο θα «αποζημιωθούν» οι κοινωνικές ομάδες που υπόκεινται σήμερα το μεγαλύτερο κόστος της κρίσης (μεταξύ αυτών και εμείς οι νέοι εργαζόμενοι).
Προσδοκούμε απαντήσεις στην προεκλογική περίοδο.

Αναρτήθηκε από Homo Sapiens