ΑΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ , ΟΠΩΣ ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟΣ;

Τα νέα για την πόλη μας είναι πολύ καλά. Μετά τον ποδηλατόδρομο απέκτησε και αστική συγκοινωνία. Με τον ποδηλατόδρομο άρχισαν να εμφανίζονται μερικά προβληματάκια. Οι φίλοι που τον χρησιμοποιούν ανελλιπώς παραπονούνται τελευταία ότι χάνουν το δρόμο τους (η μπογιά ξέφτισε απελπιστικά). Οι πιτσιρικάδες που με απόλυτη ασφάλεια μέχρι τώρα έκαναν τις βόλτες τους τελευταία δεν αισθάνονται και τόσο ασφαλείς. Έχουν λένε την αίσθηση ότι κινούνται σε… κανονικό δρόμο.

Ο κατ’ ευφημισμό «ποδηλατόδρομος» λοιπόν έκανε τον κύκλο του και πέθανε ήσυχα μαζί με τη μπογιά που τον οριοθετούσε.

Τώρα εμφανίστηκε η «αστική συγκοινωνία». Ίδια και απαράλλακτη πορεία. Ένα λεωφορείο που κάνει κύκλους στην πόλη άδειο και με ακριβό εισιτήριο, όπου λέγεται μάλιστα ότι δεν ισχύει το μαθητικό «πάσο» , καταδικασμένο κάποια στιγμή να σταματήσει , γιατί οι ιθύνοντες και οι εμπνευστές του τρόπου λειτουργίας του θα διαπιστώσουν ότι το πείραμα «απέτυχε» , ο πιλότος του «πιλοτικού» προγράμματος συνετρίβη πριν το σκάφος του τροχοδρομήσει. Έχω την αίσθηση ότι στήθηκε έτσι πρόχειρα η δουλειά επί τούτου, για να αποτύχει και να ταφεί η υπόθεση αστική και μαζί της η Δημοτική συγκοινωνία για πολλά χρόνια.

Εκταμιεύονται τα κονδύλια που προβλέπει η πιλοτική εφαρμογή της, δίνονται επιχειρήματα σ’ αυτούς που δεν τη θέλουν και στρίβουμε κλέφτικα από μια υπόθεση που η εφαρμογή της θα έφερνε πιθανόν αρκετούς «πονοκεφάλους» στις αρχές μας ανεξάρτητα από τα οφέλη που θα είχε στους δημότες. Κι’ αυτό γιατί η αστική συγκοινωνία, όντας ένα κοινωνικό αγαθό, έχω τη γνώμη ότι δύσκολα θα γινόταν κερδοφόρος επιχείρηση για να ενδιέφερε σοβαρά π.χ. το ΚΤΕΛ. Για το Δήμο Ορεστιάδας μάλιστα, που δε μπορεί να έχει την κρίσιμη μάζα χρηστών σε μικρό χρονικό ορίζοντα δεν θα μπορούσε , κατά τη γνώμη μου, σε καμιά περίπτωση να είναι βιώσιμη σαν επιχείρηση μέσα στα στενά όρια της πόλης. Επειδή δεν είμαι ειδικός θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το θέμα η άποψη ενός γνώστη του αντικειμένου.

Νομίζω ότι θα ήταν πιο εφικτό και χρήσιμο να μιλούμε για Δημοτική συγκοινωνία , που θα καλύψει ΟΛΑ τα χωριά του Δήμου Ορεστιάδας και-σε συνεργασία με τους όμορους Δήμους- ευρύτερη περιοχή.

Οι πιλοτικές εφαρμογές σε τέτοια εγχειρήματα δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Η δημοτική – αστική συγκοινωνία θα συναντήσει τους χρήστες της , όταν γίνει απ’ όλους κατανοητό και έκδηλο ότι θα πρόκειται για μια κατάσταση σταθερή που δεν πρόκειται να αλλάξει για κανένα λόγο. Όπως ακριβώς δεν μπορεί να είναι πιλοτική η εγκατάσταση ηλεκτρικού ρεύματος, υποδομών ύδρευσης, επικοινωνιών κ.λ.π.

Ο πολίτης χρειάζεται σταθερά δεδομένα για να μπορεί να οργανώσει τη ζωή του. Αυτοί που κατάγονται από τα χωριά του Δήμου Ορεστιάδας για παράδειγμα και θα μπορούσαν να επιστρέψουν στα πατρικά τους σπίτια ή αυτοί που σκέπτονται να εγκατασταθούν από τα χωριά στην πόλη θα το σκέπτονταν διαφορετικά, αν ήξεραν ότι τα παιδιά τους και οι ίδιοι θα μπορούσαν εύκολα να πηγαινοέρχονται στην πόλη με μια αξιόπιστη Δημοτική συγκοινωνία, που εγκαθίσταται οριστικά παρά με μια προσωρινή και αβέβαια κατάσταση.

Όταν αποφασιστεί η δημιουργία Δημοτικής-αστικής συγκοινωνίας θα πρέπει να ξεκινήσει με δεδομένο ότι τα λεωφορεία θα κινούνται για 2-3 χρόνια άδεια, αλλά θα πρόκειται για μια στρατηγική επιλογή σε έναν ορίζοντα δεκαετίας , ώστε να δημιουργηθεί ένα καινούργιο σκηνικό στη χωροταξία του Δήμου. Η Δημοτική – αστική συγκοινωνία θα πρέπει να στοχεύει στην αναζωογόνηση και επαναπροσδιορισμό της αξίας της αγροτικής γης και των χωριών του Δήμου μέσω της ενσωμάτωσής τους με την πόλη από τη μια και στην ανακούφιση των κατοίκων της πόλης από την υπεραξία που επιβαρύνονται από τη χρήση των ακινήτων , που δεν τους ανήκουν, από την άλλη.

Θα ήταν αδιανόητο για οποιαδήποτε άλλη επαρχιακή πόλη της Ευρώπης , αλλά και της Ελλάδας να δημιουργούνται εσωτερικοί μετανάστες από χωριά σε ακτίνα μικρότερη των 20 χιλιομέτρων από την πόλη και μάλιστα με μορφολογικές συνθήκες εδάφους σαν τις δικές μας.. Δεν ξέρω , αν υπάρχει άλλη επαρχιακή πόλη με τόσα χωριά σε απόσταση μικρότερη των 20 χιλιομέτρων, που δεν τα έχει συγκοινωνιακά ενσωματώσει με Δημοτική-αστική συγκοινωνία εδώ και αρκετές δεκαετίες!!! Είναι άραγε τυχαίο ότι οι ακριβότερες περιοχές π.χ. στην Αλεξανδρούπολη βρίσκονται αρκετά μακριά απ’ αυτήν , αλλά ενσωματωμένες συγκοινωνιακά εδώ και αρκετές δεκαετίες με την πόλη;

Είναι θέμα πολιτικής επιλογής που θα βλέπει πολύ μπροστά, όπως οφείλει μια Δημοτική αρχή με όραμα για τον τόπο. Το θέαμα της «αστικής συγκοινωνίας» , που παρατηρούμε να εφαρμόζεται στην πόλη μας , έστω και πιλοτικά, με προχειρότητα και στη λογική της ευκαιριακής απορρόφησης διαθέσιμων πόρων με ημερομηνία λήξης χωρίς σοβαρό σχέδιο και στρατηγικούς στόχους μας οδηγεί κατ’ ευθείαν στα χνάρια του ποδηλατόδρομου.

Σχόλια

Ο χρήστης Λευτέρης Χαμαλίδης είπε…
Χρήστο.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, άλλωστε αυτά είχα ισχυριστεί κι εγώ μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο όταν συζητήθηκε το θέμα της Αστικής Συγκοινωνίας.
Δυστυχώς, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
Κι ο κακός σχεδιασμός θα είναι το τέλειο άλλοθι για να μπει ταφόπλακα στο θέμα της Αστικής Συγκοινωνίας.
Ευτυχώς όμως που υπάρχουν κι άνθρωποι που σκέφτονται διαφορετικά κι έχουν και τη διάθεση και τη γνώση να το κάνουν.
Ο χρήστης alkioni είπε…
Ένα άρθρο .... που προβληματίζει αν μη τι άλλο όχι μόνο για το περιεχόμενο, αλλά και για τη σύνθεση του. Δε με βρίσκει αντίθετη αλλά και κάπου κάτι με "ενοχλεί". Είναι λιγάκι περίεργο πολλές φορές να περιοριζόμαστε στα μειονεκτήματα κάποιων καταστάσεων, διαδικασιών ή κινήσεων μιλώντας με έμφαση για το αποτέλεσμα στην καθημερινότητά μας και πολύ περισσότερο προδιαγράφοντάς τo με διάθεση αρνητισμού, πεσιμισμού και απαισιοδοξίας.
Μήπως το πρόβλημα ξεκινά λίγο νωρίτερα; Τόσο ο ποδηλατόδρομος όσο και η αστική συγκοινωνία είναι δύο δράσεις οι οποίες έχουν κάτι κοινό. Υπάρχει μια σχέση εξάρτησης ή καλύτερα μια "εναντιοδρομία" μεταξύ Δήμου και Πολιτών. Η δημιουργία τους ξεκινά από μια διάθεση προσφοράς και υποστήριξης του κάθε έργου-δράσης από το Δήμο στους πολίτες και οι πολίτες πορεύονται παράλληλα σε αυτό (που δεν σταματά) με το να δείξουν μια διάθεση αποδοχής, εκτίμησης και υποστήριξης επίσης.
Από τη πρώτη στιγμή δημιουργίας και των δύο αυτών δράσεων στην πόλη μας κανένας από τους δύο άξονες δεν εγκαταστάθηκε με την ολοκληρωτική έννοια της θετικής διάθεσης στο ξεκίνημα. Το αν κάτι από αυτά δεν είχε τις κατάλληλες προδιαγραφές, αν τελικά θέλει διορθωτικές κινήσεις στη λειτουργία του, αν οι πολίτες απορροφώντας ότι τους δίνεται μπορούν να το μετουσιώσουν και να το ενισχύσουν απαιτώντας και τοποθετώντας τον εαυτό τους δίπλα στη δράση και όχι απέναντι ή αντίθετα, τότε νομίζω ότι όλοι έχουν το δικαίωμα της κριτικής και κατ’ επέκταση της τροποποίησης και προχωρώντας ακόμα περισσότερο της αποδοχής ή απόρριψης έχοντας άποψη ουσιαστική.
Κατά την προσωπική μου γνώμη ελάχιστοι δημότες βοήθησαν στο να διατηρηθεί ο ποδηλατόδρομος, στο να υπάρξει σαν πρόταση και να χρησιμοποιηθεί πιλοτικά. Ελάχιστοι δημότες σεβάστηκαν τις διαγραμμίσεις και τις πινακίδες απαγόρευσης της στάθμευσης. Μέρος του αποτελέσματος, η φθορά της διαγράμμισης και η περιορισμένη χρήση του μιας και εκατοντάδες μέτρα ποδηλατόδρομου παρέμειναν αδιάθετα λόγω των σταθμευμένων αυτοκινήτων.
Μπορεί αυτό που προσφέρθηκε να ήταν κάτι λιγότερο από αυτό που είχαν φανταστεί οι πολίτες, αλλά μήπως όλοι μας πρέπει να κοιτάξουμε προς τα μέσα και να αναλογιστούμε για την πληρότητα των προσωπικών μας επιθυμιών και προσφορών;
Μήπως όλοι μας διαμορφώνοντας και πετυχαίνοντας το κάθε προσωπικό σκοπό μας δεν βασιζόμαστε στο αυτοσεβασμό και την υποστήριξη των δικών μας μικρών βηματισμών προς το στόχο και το καλύτερο που μας αξίζει;
Ένα σύνολο πολιτών που δεν μπορεί να δουλέψει και να διατεθεί απέναντι σε μικρές και ανώδυνες κινήσεις και δράσεις πόσο έτοιμο μπορεί να είναι να δεχτεί μεγαλεπίβολα σχέδια και εφαρμογές; Τους αξίζει άραγε;
Θα συμφωνήσω με τα λεγόμενα στο μέσον περίπου του άρθρου αυτού. Θα συμφωνήσω και με το πραγματικό ενδιαφέρον της κάθε Δημοτικής αρχής να δημιουργήσει κάτι με όραμα και να παραμείνει σταθερή στην υποστήριξή του. Αυτό όμως θέλει σταθερό σύμμαχο και τον πολίτη που θα διατεθεί θετικά απέναντι στο καινούριο, θα απεμπλακεί από σκοπιμότητες στην στάση που θα κρατήσει και τουλάχιστον θα δοκιμάσει και θα δοκιμαστεί με τα νέα δεδομένα.
Όσο για τη σταθερότητα σαφώς και παίζει σημαντικό ρόλο αλλά ας μην επενδύουμε τα πάντα σε αυτή. Κάθε δράση καλό θα είναι να προσφέρει ένα πλαίσιο ευελιξίας και δυνατότητα επέμβασης και τροποποίησης ανάλογα με τα δεδομένα που σχηματίζονται με το πέρασμα του χρόνου. Και σ’ αυτό θέλει γενναιότητα και ανάληψη πραγματικής ευθύνης απέναντι στην εξέλιξη του κάθε πολίτη, της κάθε Δημοτικής αρχής και του κάθε τόπου που αξίζει και ανήκει στους πολίτες του.
Ο χρήστης Χρήστος Χαρακοπίδης είπε…
Αγαπητή alkioni,
Δεν πρόκειται φυσικά για αρνητική στάση απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια για προσφορά έργου και υπηρεσιών στους πολίτες από κάθε φορέα. Ενοχλούμαι όμως σαν πολίτης , όταν προσπαθεί οποιοσδήποτε να μας ρίξει "στάχτη στα μάτια" σε μια προσπάθεια επίδειξης "έργου". Φαντάζομαι ότι γνωρίζετε πως οι ποδηλατόδρομοι δε γίνονται χαράσσοντας γραμμές στο οδόστρωμα. Αυτό που έγινε εδώ δεν θα έστεκε ούτε σαν ανέκδοτο σε μια κοινωνία που ξέρει τι πράγμα είναι ο ποδηλατόδρομος. Είναι μια πολύ σοβαρή δουλειά, που ή αναλαμβάνεις και την κάνεις σωστά ή δεν την ξεκινάς καθόλου, όπως επίσης και η Αστική-Δημοτική συγκοινωνία. Το υποστηρίζω αυτό γιατί , όταν ξεκινά κάτι με προχειρότητα χωρίς καλό σχεδιασμό και στην πορεία εξευτελίζεται , θολώνει πλέον και σαν όραμα στα θέλω των πολιτών, φαντάζει σαν άχρηστο έργο γιατί δεν έχει τη δυνατότητα ο πολίτης να βιώσει τη χρησιμότητά του. Έτσι συμβιβαζόμαστε σταδιακά με την υπάρχουσα κατάσταση και ανακυκλώνουμε τη μιζέρια μας περιορίζοντας οι ίδιοι τις δραστηριότητες των αρχών μας στην απλή διαχείρισή της.
Έχουμε βέβαια πάντα υπόψη μας ότι οτιδήποτε γίνεται από το κράτος ή το Δήμο δεν είναι δωρεές , ούτε των υπουργών , ούτε των Δημάρχων για να μπορούμε να πούμε ότι εκτιμούμε θετικά την προσφορά, όποια κι αν είναι. Γίνονται από το υστέρημα όλων μας και επομένως δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να δεχόμαστε προχειρότητες και εκπτώσεις στην ποιότητα και τη χρηστικότητα των έργων. Όταν αυτό συμβαίνει έχουμε χρέος να κάνουμε την κριτική μας και να επισημαίνουμε τα ελλείμματα στα πεπραγμένα τους.

Ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκρισή σου στη συζήτηση..
Ο χρήστης alkioni είπε…
Ξεκινώντας θα ήθελα να εκφράσω την ευχαρίστησή μου για τη δημιουργία αυτής της συζήτησης, η οποία γενικά αναπτύσσει ένα θέμα που αφορά την κάθε τοπική κοινωνία από δύο σημαντικές και παράλληλες πλευρές. Αποτελεί το σύνολο των απόψεων που κινούνται μεταξύ αυτών που έχουν ειπωθεί. Πάνε και έρχονται, αντιπαρέρχονται και επαληθεύονται μέσα στον καθένα ανάλογα με την εικόνα που του δημιουργούν όλα όσα συμβαίνουν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους..
Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν, ποτέ (δυστυχώς) δεν αντιλήφθηκα για το έργο του ποδηλατόδρομου ότι ήταν "στάχτη στα μάτια" σε μια προσπάθεια επίδειξης "έργου". Πράγματι αν ίσχυε κάτι τέτοιο πιστεύω ότι θα υπήρχε έστω μια στοιχειώδη υποστήριξη και προβολή του έργου μαζί με την παρακίνηση του πολίτη. Και εκεί πολύ ωραία θα έλεγα ταιριάζει αυτό που ανέφερες : «Είναι θέμα πολιτικής επιλογής που θα βλέπει πολύ μπροστά, όπως οφείλει μια Δημοτική αρχή με όραμα για τον τόπο.» συμπληρώνοντας και διάθεση υποστήριξης του κάθε έργου που επιλέγει να πραγματοποιήσει εξασφαλίζοντας την καλύτερη δυνατή μελέτη για την απορρόφηση της οποιασδήποτε σχετικής χρηματοδότησης και την καλύτερη δυνατή εφαρμογή και συντήρησή του.
Ναι, ο συγκεκριμένος ποδηλατόδρομος όπως προανέφερα ήταν κάτι λιγότερο από αυτό που είχαν φανταστεί οι πολίτες. Σαφώς και ένας ολοκληρωμένος ποδηλατόδρομος είναι κάτι με σταθερότερη υποδομή και όλη την απαραίτητη δομή και λειτουργικότητά του. Αυτό όμως που εξαρχής αναφέρθηκε ήταν ότι πρόκειται για μια πιλοτική προσπάθεια που σαν τέτοια ο δήμος εξασφάλισε τη συγκεκριμένη χρηματοδότηση και η εφαρμογή της μελέτης με το εγκεκριμένο κονδύλι προϋπέθετε τη δημιουργία αυτού του ποδηλατόδρομου. Ίσως ποτέ κανείς δεν μπήκε στη διαδικασία να εξηγήσει και να υποστηρίξει αυτό το έργο ως αυτό που πραγματικά ήταν. Μια πιλοτική προσπάθεια δημιουργίας ενός ποδηλατόδρομου για την ευαισθητοποίηση του κοινού, την προσπάθεια ένταξης του στο αστικό και οδικό κομμάτι μιας πόλης καθώς και την προσπάθεια αστικής ανάπλασης της ευρύτερης περιοχής του κέντρου της πόλης μιας και το συγκεκριμένο πρόγραμμα αφορούσε εφαρμογή πιλοτικού ποδηλατόδρομου σε περιοχές εκτός του κέντρου για μετακίνηση δραστηριοτήτων των πολιτών προς αυτές.
Αυτό που γνωρίζω είναι ότι ένας ποδηλατόδρομος έχει δικό του υπερυψωμένο οδόστρωμα ή οριοθετημένο με κολωνάκια ή πιο συνεκτικές κατασκευές. Περιλαμβάνει τη δική του επίστρωση ή διαγράμμιση, τους δικούς του χώρους στάσης και ανάπαυσης. Τη δική του σηματοδότηση παράλληλα με όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας για τους ίδιους τους ποδηλάτες αλλά και τους χρήστες των παράπλευρων δρόμων και πεζοδρομίων. Νομίζετε ότι οι πολίτες που δεν προσπάθησαν να μετακινήσουν τα αυτοκίνητά τους από το απλώς διαγραμμισμένο οδόστρωμα θα αποδεχόταν τόσο εύκολα την εφαρμογή στους ήδη υπάρχοντες δρόμους όλης της ανωτέρω υποδομής; Ή μήπως θα το αποδεχόταν αναγκαστικά επειδή δε θα μπορούσαν να κάνουν αλλιώς; Αυτό είναι που επιθυμούμε; Κάποιος ή κάτι να μας φέρει μια «αναγκαστική» αλλαγή χωρίς τη δική μας επιλογή να συμπλεύσουμε παραμερίζοντας τα κεκτημένα (όπως μια θέση parking ας πούμε) ; Διότι εφαρμογή πλήρης υποδομής ποδηλατόδρομου σε υπάρχον οδικό δίκτυο στο οποίο ο αρχικός του σχεδιασμός δε θα τον είχε συμπεριλάβει είναι σχεδόν αδύνατο εκτός και εάν ο περιορισμός του πλάτους του οδοστρώματος ή του πεζοδρομίου επέτρεπε κάτι τέτοιο.
Εδώ λοιπόν δε μπορούμε να γενικεύουμε μια κατάσταση, αλλά να την εξετάζουμε μέσα στο πλαίσιο το οποίο βρίσκεται και μπορεί να εφαρμοστεί με όλες τις προδιαγραφές και τις προϋποθέσεις που το συνοδεύουν!
Μια κοινωνία λοιπόν που ξέρει τι πράγμα είναι ο ποδηλατόδρομος μπορεί να μπει σε μια διαδικασία να διεκδικήσει έναν ποδηλατόδρομο εκεί που πραγματικά θα μπορούσε να «στηθεί», αλλά να μην απορρίπτει τόσο εύκολα προσπάθειες που μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνονται ελλιπείς, αλλά κινούνται σε ένα πλαίσιο που όλοι σε συνεργασία θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε προς όφελος μας!
Το να μη ξεκινάς κάτι καθόλου αν αυτό δεν είναι απολύτως καλό και οργανωμένο και συμπληρωμένο, δε ξέρω αν είναι κάτι που μπορεί να είναι εφικτό και ειλικρινά πιστεύω ότι ένα μεταβατικό στάδιο ή μια διαδικασία που με θετικές και συμπληρωματικές επεμβάσεις θα μπορούσε να βελτιωθεί είναι κάτι που βάζει όλους στο παιχνίδι, αν και εφόσον είναι θετικά διατιθέμενοι προς αυτό.
Συμφωνώ στο ότι «όταν ξεκινά κάτι με προχειρότητα χωρίς καλό σχεδιασμό και στην πορεία εξευτελίζεται , θολώνει πλέον και σαν όραμα στα θέλω των πολιτών» (ακόμα και τότε δεν πιστεύω ότι φαντάζει σαν άχρηστο έργο γιατί δεν έχει τη δυνατότητα ο πολίτης να βιώσει τη χρησιμότητά του. Άχρηστο είναι κάτι που εμείς ποτέ δεν αναζητήσαμε τη χρησιμότητά του!) Εδώ όμως δεν πρόκειται για κάτι που ξεκίνησε με λάθος σχεδιασμό και ούτε καν πέρασε από διαδικασία ευτελισμού. Εδώ έχουμε κάτι που κανείς ποτέ δε μπήκε στον κόπο να ασχοληθεί μαζί του απλά και μόνο γιατί το απαξίωσε εξ αρχής και μέσα σ’ αυτό βρίσκονται πολίτες και Δημοτική Αρχή. Και αυτό είναι το πιο λυπηρό.
Το τόνισα στο προηγούμενο σχόλιό μου «Το αν κάτι από αυτά δεν είχε τις κατάλληλες προδιαγραφές, αν τελικά θέλει διορθωτικές κινήσεις στη λειτουργία του, αν οι πολίτες απορροφώντας ότι τους δίνεται μπορούν να το μετουσιώσουν και να το ενισχύσουν απαιτώντας και τοποθετώντας τον εαυτό τους δίπλα στη δράση και όχι απέναντι ή αντίθετα, τότε νομίζω ότι όλοι έχουν το δικαίωμα της κριτικής και κατ’ επέκταση της τροποποίησης και προχωρώντας ακόμα περισσότερο της αποδοχής ή απόρριψης έχοντας άποψη ουσιαστική»
Από όλη αυτή την τοποθέτηση δεν αποκλείεται η διαδικασία κριτικής, αποδοχής ή απόρριψης, αλλά όχι αβασάνιστα. Δεν μπορώ να δεχτώ έναν πολίτη - ραγιά που κάθεται στην καρέκλα του κριτικού των πάντων και πριν καν δοκιμάσει, πριν απαιτήσει ενημέρωση και πριν πραγματικά δοκιμαστεί με τα δεδομένα που υπάρχουν, έχει άποψη κάθετη, απόλυτη και άποψη ειδήμονα και γνώστη των πάντων. Και εκεί που πραγματικά γίνεται ανέκδοτο όλο αυτό είναι όταν ενισχύουμε ή απορρίπτουμε κάτι αναλόγως τις πολιτικές και γενικές διασπαστικές μας προτιμήσεις. Εκεί πραγματικά δεν μπορούμε να μιλήσουμε για θετική διάθεση απέναντι στην εξέλιξη ενός τόπου, παρά μόνο για προσαρμοστική συμφεροντολογική στάση.
Αναφέρεις επίσης Χρήστο το εξής : «Έχουμε βέβαια πάντα υπόψη μας ότι οτιδήποτε γίνεται από το κράτος ή το Δήμο δεν είναι δωρεές , ούτε των υπουργών , ούτε των Δημάρχων για να μπορούμε να πούμε ότι εκτιμούμε θετικά την προσφορά, όποια κι αν είναι. Γίνονται από το υστέρημα όλων μας και επομένως δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να δεχόμαστε προχειρότητες και εκπτώσεις στην ποιότητα και τη χρηστικότητα των έργων.»
Μήπως τελικά επειδή θεωρούμε ότι όλα αυτά είναι δωρεές γι αυτό υιοθετούμε και μια τέτοια άκαμπτη στάση; Αν πραγματικά συνειδητοποιούσαμε αυτό που λες θα ήμασταν περισσότερο έτοιμοι να δεχτούμε και να εκτιμήσουμε και αυτές τις μικρές πιλοτικές προσπάθειες που βάζουν ένα λιθαράκι αλλαγής και πρόκλησης στη ζωή μας, που πολλές φορές τη θέλουμε είτε απόλυτα τέλεια, είτε βυθισμένη σε ρουτίνες και ανυπαρξία προκλήσεων;
«προχειρότητες και εκπτώσεις στην ποιότητα και τη χρηστικότητα των έργων», λες. Των έργων που ονειρευόμαστε; Ή των έργων που μας διατίθενται; Άραγε έχουμε μπει στη διαδικασία να μη συγχέεται το ένα με το άλλο; Μήπως αυτό δε μας αφήνει να εστιάσουμε το βλέμμα λίγο κοντινότερα στην πραγματικότητα, αλλά το αφήνουμε να πλανάται σε ένα κόσμο που σταδιακά θα μπορούσαμε να φτάσουμε εκεί και όχι με τη μία;
Παραμέλησα λιγάκι το θέμα της αστικής συγκοινωνίας που διαφέρει αρκετά σε μερικά σημεία αλλά ως προς το θέμα της γενικής στάσης και διάθεσης του πολίτη και της Δημοτικής Αρχής παραμένει ίδια η ουσία.
Στο οτιδήποτε συμβαίνει έχουμε χρέος να κάνουμε κριτική και να επισημαίνουμε καταστάσεις, έχοντας όμως πραγματικά δεδομένα, θετική διάθεση και επιθυμία εκτίμησης, μετουσίωσης και εξέλιξης. Κατηγορούμενοι και κατήγοροι μπορούν να επιδιώκουν μια κατάσταση υπερίσχυσης, αλλά όχι προόδου! Η πορεία ανάπτυξης ενός δήμου δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, απαιτεί αγώνα και γενναιότητα από όλους σε μια ομαδική δράση προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ο χρήστης Χρήστος Χαρακοπίδης είπε…
Αγαπητή Alkioni,
Εκτιμώ ιδιαίτερα το ενδιαφέρον και την αγωνία σου για τα τεκταινόμενα στο Δήμο μας, καθώς και τη θετική στάση σου σε κάθε τι. Για να γίνει μια συζήτηση όμως χρειάζεται πάντα και ο "συνήγορος του διαβόλου". Ας μου επιτραπεί να παίζω αυτό το ρόλο κάνοντας την ευχή να μη δικαιώνεται ποτέ ο "πελάτης" μου. Κατά έναν περίεργο τρόπο όμως οι ευχές μου εδώ και πολύ καιρό πάνε στράφι...
Ο χρήστης alkioni είπε…
.... Επανέρχομαι λοιπόν στον πρόλογο του προηγούμενου σχολιασμού μου που εκφράζει τη σημασία που πιστεύω ότι έχει η συζήτηση και η παράθεση διαφορετικών απόψεων κάτω από το πρίσμα της "Εναντιοδρομίας" και όχι της αντίπαράθεσης.
Έτσι λοιπόν πραγματικά πιστεύω ότι όλες οι απόψεις μαζί είναι πλευρές της συνολικής στάσης του καθενός που δημιουργείται ανάλογα με όλα όσα συμβαίνουν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.....
Χρήστο σ' ευχαριστώ για άλλη μια φορά όπως επίσης και για την όμορφη φωτογραφία του ποδηλατόδρομου στη νέα σου ανάρτηση που ίσως να μην είχε δημοσιευφθεί ποτέ αν δε "δουλεύαμε" στο μυαλό μας λίγο παραπάνω μια απλή πρόκληση ..... που μάλιστα την έφερε στο προσκήνιο το επίκαιρο θέμα της αστικής συγκοινωνίας..... Νομίζω ότι έχουμε να περιμένουμε πολλά στο μέλλον μέσα από τέτοιου είδους γόνιμες κουβέντες ..... Εις το επανειδήν .....

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ

Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ 2ου ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ

ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ: ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΕΡΩΤΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ