H ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ

H ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ

Η κρίση των Σοσιαλιστικών κομμάτων της Ευρώπης ξεκινάει με τις ραγδαίες εξελίξεις στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, όταν η κατάρρευση των Κομμουνιστικών καθεστώτων φέρνουν κυρίαρχες στον κόσμο τις Η.Π.Α. και την επιβολή του διεθνούς κεφαλαίου, χωρίς αντίπαλο δέος στη διεθνή σκηνή. Η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, προϊόντων και εργατικού δυναμικού φέρνουν σε δύσκολη θέση την Ε.Ε. , κεκτημένα των λαών της καταργούνται, τα προϊόντα τους εισάγονται φτηνά από τρίτες χώρες, η εισβολή εργατών και λαθρομεταναστών προκαλεί έκρηξη στην ανεργία, τα ημερομίσθια καθηλώνονται, οι κοινωνικές παροχές ψαλιδίζονται, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός αφυπνίζονται, η ανασφάλεια δημιουργεί χαρακώματα μεταξύ των ανθρώπων, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης κυριαρχεί. Η συλλογικότητα στις ανθρώπινες δράσεις, η αξιοκρατία, η διαφάνεια , η αλληλεγγύη παραχωρούν τη θέση τους στον αγώνα για ατομική επιβίωση , η κοινωνία διαποτίζεται από τη φιλοσοφία που στηρίζεται στο δόγμα: «Ο καθένας για τον εαυτό του». Η στροφή προς τη συντήρηση είναι το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης και εκφράζεται πολιτικά από την κατάληψη της εξουσίας από δεξιές συντηρητικές κυβερνήσεις . Τα Σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης διέρχονται σοβαρές κρίσεις, που συνεχίζονται μέχρι σήμερα, καθώς οι «Ρεαλιστικές πολιτικές» , που αναγκάζονται να ακολουθήσουν στο ρυθμό της παγκοσμιοποίησης τα απομακρύνουν από τις βασικές τους προγραμματικές φιλολαϊκές θέσεις. Έχουμε στα τέλη του εικοστού αιώνα μια πολιτική στροφή , που σαρώνει τη μία μετά την άλλη τις χώρες της Ευρώπης και δε θα μπορούσε φυσικά να ξεφύγει απ΄ αυτή τη μοίρα και η Ελλάδα.

Αυτή η κατάσταση βρίσκει στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη, που συλλαμβάνοντας τα μηνύματα που έρχονται από την Ευρώπη στηρίζει την πολιτική του στην επίτευξη μεγάλων στόχων σχετικά με τις υποδομές της χώρας (Εγνατία, Μετρό, Αεροδρόμια, Νοσοκομεία , Γέφυρα Ρίου – Αντίριου, κάθετοι άξονες, Ολυμπιακοί αγώνες, εκσυγχρονισμός Δημόσιας διοίκησης, κ.α.) , την Εξωτερική πολιτική , τη θέση της χώρας στη διεθνή σκηνή. Παραμελούνται έτσι ή έρχονται σε δεύτερη μοίρα τα προβλήματα της καθημερινότητας των Ελλήνων πολιτών και προπαντός των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων. Εν τω μεταξύ με τη μακροχρόνια παραμονή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία έχουν δημιουργηθεί καινούργια τζάκια με οικονομική, πολιτική και κοινωνική δύναμη. Πολλά αξιόλογα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ μετατρέπονται από τη μακρόχρονη άσκηση της εξουσίας σε επαγγελματίες της πολιτικής με μοναδικό στόχο πολλές φορές τη διατήρηση της καρέκλας, ενώ συνθλίβονται και εξοντώνονται πολιτικά τα νέα ταλαντούχα στελέχη, που θεωρούνται επικίνδυνα για την πολιτική τους επιβίωση .

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται με πολλούς άξιους και επαγγελματίες αξιωματικούς, που ανακυκλώνονται στις θέσεις εξουσίας και ελάχιστους στρατιώτες.

Ο λαός παρακολουθεί όλους αυτούς να συνωστίζονται στους προθάλαμους της εξουσίας πολλές φορές μάλιστα σε ανίερες συμμαχίες με πρόσωπα της αντίπαλης πολιτικής παράταξης. Η δόξες των αγώνων του παρελθόντος ή τα λαμπερά ονόματα εξαργυρώνονται στο βωμό των προσωπικών φιλοδοξιών , οι ιδεολόγοι της παράταξης χρησιμοποιούνται και στη συνέχεια εγκαταλείπονται .

Τα συνδικαλιστικά κινήματα εκφυλίζονται, οι πολίτες στην πλειοψηφία τους προσπαθούν να λύσουν τα προσωπικά τους προβλήματα με τη βοήθεια «ισχυρών» πολιτικών προσώπων και την εμπιστοσύνη τους κερδίζουν πλέον αυτοί που θα τους πείσουν, ότι για χάρη τους είναι ικανοί να παρακάμψουν κάθε εμπόδιο , είτε αυτό αφορά το νόμο , είτε τη δημόσια ηθική ή δεοντολογία. Ζούμε την εποχή μιας «απολιτίκ» συμπεριφοράς όπου, όσο αδίστακτος και καπάτσος εμφανίζεται κανείς , τόσο «καταλληλότερος» φαντάζει στα μάτια της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων. Γι αυτό και οι προεκλογικοί αγώνες των πολιτικών (για να έχουν ελπίδα εκλογής) στηρίζονται κατά κανόνα , όχι τόσο στις αρχές και τις ιδέες που εκφράζουν τα κόμματά τους , όσο στην επίδειξη «καπατσοσύνης» και διασυνδέσεων με πολιτικούς ή οικονομικούς παράγοντες που θα προσέδιδαν την απαραίτητη «ισχύ» για επιτυχή διεκπεραίωση των επιθυμιών των «πιστών» ψηφοφόρων ή καλύτερα των ικανών «ψηφοσυλλεκτών» . Η κατάσταση στην Εκπαίδευση αναπαράγει την κατάλληλη πρώτη ύλη για τη συντήρηση αυτού του φαύλου κύκλου, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία αποφοίτων Λυκείου και των πτυχιούχων των διάφορων Πανεπιστημιακών σχολών (με εξαίρεση τους ψωνισμένους με την επιστήμη τους) είναι απλοί κάτοχοι τίτλων , χωρίς ουσιαστικό επιστημονικό αντίκρισμα. Σταθερά προσανατολισμένοι όλοι στην εξασφάλιση του «χαρτιού» σαν εισιτήριου για την ελπίδα. Πάρα πολλοί βλέπουν τα μέτρα αξιοκρατίας που θεσμοθετήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ (Νόμος Πεπονή , ΑΣΕΠ) σαν μειονεκτήματα πλέον και εμπόδια στην προσωπική τους ανέλιξη.

Αυτό το ΠΑΣΟΚ και μ΄ αυτές τις συνθήκες κληρονομεί ο Γιώργος Παπανδρέου με το αίτημα «Γιώργο προχώρα άλλαξε τα όλα».

Στις εκλογές του 2004 δεν ηττήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου. Είχαμε μια ήττα του συστήματος εξουσίας που συνέβη πολύ νωρίτερα, αλλά δεν εκδηλώθηκε πολιτικά το 2000 επειδή ήταν εμφανής η διαχειριστική ανικανότητα της Ν.Δ. έναντι της Κυβέρνησης Σημίτη του ΠΑΣΟΚ

Αυτό το σύστημα εξουσίας δεν άντεχε άλλο, παρά τα τεράστια επιτεύγματά του. Η κυβερνητική αλλαγή του 2004 θα γινόταν ακόμη και αν στην ηγεσία της Ν.Δ. ήταν ο … Πολύδωρας!!

Τα πολιτικά στοιχεία αυτής της στροφής του 2004 δεν άλλαξαν, παρά τις υποκλοπές ,τα ομόλογα τις πυρκαγιές , τη διάλυση της Δημόσιας διοίκησης και την κομματικοποίηση του κράτους από τη Ν.Δ. Την ευθύνη για όλα αυτά και τις παρενέργειές τους την αποδίδουν οι πολίτες και την καταμερίζουν αναλογικά στα κόμματα που άσκησαν την εξουσία μετά το 1974. Γι’ αυτό συμβαίνει το παράδοξο όλα αυτά που συμβαίνουν αντί να τα χρεώνεται η υπεύθυνη κυβέρνηση καταλογίζονται και στην αξιωματική αντιπολίτευση και μάλιστα σε μεγαλύτερο ποσοστό. Αυτή η κατάσταση δεν θα αλλάξει όσο δε φανούν στον ορίζοντα τα νέα πρόσωπα που θα πείσουν ότι είναι διατεθειμένα να ανατρέψουν αυτό το γερασμένο σύστημα εξουσίας και όχι να το διαχειριστούν καλύτερα. Είναι πεποίθηση όλων άλλωστε, ότι τα γερασμένα συστήματα εξουσίας τα διαχειρίζονται καλύτερα οι συντηρητικές δυνάμεις.

Ο Γιώργος Παπανδρέου το 2004, φορτωμένος με τις «αμαρτίες» της πολύχρονης άσκησης της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ και του συστήματος εξουσίας μετά τη μεταπολίτευση , ανέλαβε την ευθύνη και την εντολή να το ανατρέψει , αλλά αυτό το εγχείρημα θέλει χρόνο και προπάντων νέα πρόσωπα, που είναι αδύνατο να γίνουν αναγνωρίσιμα, να καθιερωθούν και εν τέλει να πείσουν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα , όταν μάλιστα προέρχονται από το σώμα των άγνωστων πλην όμως άφθαρτων στρατιωτών του κινήματος και αντιμετωπίζουν πολύ συχνά την αμφισβήτηση , την υπονόμευση και πολλές φορές τον ανοιχτό πόλεμο των «μπαρουτοκαπνισμένων» στρατηγών του κινήματος. Ένα τέτοιο εγχείρημα έχει και εκλογικό κόστος στο άμεσο μέλλον, γιατί κοντά στους φύσει πολιτικούς αντιπάλους προσθέτει και αυτούς του εσωκομματικού κατεστημένου.

Ένας ηγέτης του ΠΑΣΟΚ που θα έπειθε ότι θα διαχειρίζονταν καλύτερα το ίδιο σύστημα εξουσιών , σε σχέση με τη σημερινή εμφανώς ανίκανη ηγεσία της Ν.Δ. ,πιθανόν να κέρδιζε γρήγορα τις εκλογές , όμως δεν θα άλλαζε καθόλου τον πυρήνα της υπάρχουσας πολιτικής κατάστασης. Ο ηγέτης που στοχεύει στην αλλαγή του πολιτικού συστήματος προς όφελος της κοινωνίας δεν διακατέχεται από το άγχος της εξουσίας. Μένει σταθερός και προπαντός συνεπής στις αξίες , στα οράματα και στους ξεκάθαρους στόχους του και αργά, αλλά σταθερά προστίθενται οι δυνάμεις που απαιτούνται, ώσπου να φτάσουν στο κρίσιμο άθροισμα για τη νέα ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, που θα έχει διάρκεια , μα προπαντός όφελος για τον Ελληνικό λαό.

Όταν ηττηθεί η φιλοσοφία του «ο καθένας για τον εαυτό του», όταν ο μέσος ψηφοφόρος θα πάψει να αναζητά το πολιτικό ¨δεκανίκι¨ , που θα τον οδηγήσει στην προσωπική του γη της επαγγελίας ανεξάρτητα από τα μονοπάτια που θα διαβεί. ‘Οταν συνειδητοποιήσουμε οι περισσότεροι ότι αυτή η λογική δεν οδηγεί πουθενά , ότι όλοι μας γινόμαστε όμηροι των ¨κολλητών¨, των ¨κουμπάρων¨ και των «κατάλληλων» σε ένα σύστημα διεφθαρμένο και αποκρουστικό , που τον τελευταίο καιρό δείχνει την ασχήμια του σε όλες της τις εκφάνσεις

Η επιλογή για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου σηματοδότησε την επιλογή του κόσμου της Δημοκρατικής παράταξης να προχωρήσει σ’ αυτήν την ανατροπή. Η νίκη στις εκλογές θα έρθει , όταν όσοι συμμετέχουμε σ’ αυτή την προσπάθεια πείσουμε τον κόσμο με την ίδια τη στάση ζωής μας πρώτα απέναντι στα καθημερινά προβλήματα της κοινωνίας ότι είμαστε μέλη μιας αξιόπιστης , φιλολαϊκής και προοδευτικής παράταξης και πιστεύουμε αυτά που προσπαθούμε να πετύχουμε ακόμα και με τα λάθη τους με τις ασάφειές τους , πολλές φορές με την ουτοπία στη σύλληψή τους. Οι βαρύγδουπες διακηρύξεις και οι ξεκάθαρες θέσεις από μόνες τους δεν αρκούν. Ο κόσμος περιμένει από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ , αλλά και από αυτούς που δηλώνουν μέλη του, νέα δείγματα γραφής απέναντι στην κοινωνία , όπως αυτά εκδηλώνονται στη δουλειά τους, στη γειτονιά τους , στους φίλους τους, σε κάθε κοινωνική τους παρουσία και είναι έτοιμος να ξαναδώσει την εμπιστοσύνη του.

Γι’ αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία η περίοδος αμέσως μετά το συνέδριο μας για την πορεία του κινήματος. Δεν θα παίξουν το ρόλο τους μόνο οι ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις στα θέματα Παιδείας , υγείας, απασχόλησης, Δημόσιας διοίκησης, ανεργίας και ανάπτυξης της υπαίθρου, που πρέπει να γίνουν κτήμα των πολιτών, καθώς και οι καταστατικές αλλαγές, που αφορούν τη δομή και τη λειτουργία του κινήματός μας. Όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για την κυβερνώσα αριστερή παράταξη στη χώρα μας οφείλουν να αποβάλουν οι ίδιοι την πελατειακή νοοτροπία και να αναδείξουν στις ενδοκομματικές εκλογές που θα ακολουθήσουν τους ανθρώπους εκείνους που πιστεύουν ότι θα εκφράσουν αυθεντικά τις αγωνίες , τους πόθους και τα οράματά τους.

Ως τότε ο κόσμος μας , μας παρακολουθεί , μας κρίνει και στις ερωτήσεις των δημοσκόπων δηλώνει ΣΥΝ… σηματοδοτώντας την κατεύθυνσή μας σε ότι αφορά την ιδεολογική μας ταυτότητα.

Ένα αναξιόπιστο, πελατειακό, δέσμιο του σημερινού συστήματος εξουσίας κόμμα, που συνεχίζει να εκφράζεται από φθαρμένα πρόσωπα που απώλεσαν την αθωότητα των πράξεών τους είναι καταδικασμένο να τρέφεται με τους αρχηγούς του και να παλεύει με τη σκιά του…