Η ΠΟΛΥΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑΘΕΡΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΗΣ ΔΕΞΙΑΣ

Η ΠΟΛΥΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑΘΕΡΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΗΣ ΔΕΞΙΑΣ

Επισκεπτόμενος τα διάφορα φόρουμ συζήτησης γύρω απο την κατάσταση της αριστεράς στην Ελλάδα, παρακολουθώ μια ανούσια αντιπαράθεση των διάφορων τάσεων στο χώρο της αριστεράς, όπου διακρίνει κανείς μάχες αριστεροδεξιών με αριστεροαριστερούς, κεντροαριστερών με κεντροδεξιούς κ.ο.κ, χωρίς κανένα ιστορικό έρμα, χαμένοι μέσα στην πολυπλοκότητα της εποχής μας, συμβιβασμένοι με την άποψη που θέλει το τέλος της πολιτικής και των πολιτικών υπέρ μιας κοινωνικής και πολιτικής σούπας , όπου ο καθένας θα πασχίζει για τον εαυτό του παλινδρομώντας περί μια κατεύθυνση που θα την ορίζουν τα «πραγματικά» αφεντικά, που φαντάζουν άτρωτα, κυρίαρχα, επιβλητικά.
Αυτή είναι η δεξιά ιδεολογία , που δυστυχώς έχει γίνει κυρίαρχη εδώ και αρκετά χρόνια , ενώ εμείς τσακωνόμαστε για το ποιος είναι γνήσιος αριστερός και ποιος «γιαλαντζί», ξεσκίζοντας ο ένας τις σάρκες του άλλου. Μας διαφεύγει όλους η ιστορική αλήθεια που λέει ότι διαχρονικά και σε κάθε γωνιά της γης , σε κάθε κοινωνία υπάρχουν βασικά δύο πόλοι στα πολιτικά δρώμενα, που βρίσκονται σε μια αέναη σύγκρουση, η ένταση της οποίας εξαρτάται από την απόσταση που χωρίζει τους φτωχούς από τους πλούσιους , την πνευματική ελίτ από το αγράμματο πόπολο.
Η μεγαλύτερη δυστυχία ακόμη βρίσκεται στο γεγονός ότι η καθεστηκυία τάξη έχοντας πλήρως οριοθετήσει τα συμφέροντά της και με εργαλείο την εξουσία των ιδιωτών πάνω στην ανάγκη των απλών ανθρώπων για εργασία και μέρος της πνευματικής ελίτ που μπορεί να εξαγοράσει εύκολα οργανώνεται και συγκροτεί μια συμπαγή ομάδα εξουσίας που δε διασπάται, ότι και να συμβεί, και διατηρεί μια κρίσιμη εκλογική μάζα ψηφοφόρων , που την κρατά στην εξουσία. Αυτός είναι ο λεγόμενος δεξιός πόλος. Γιαυτό παρατηρούμε το φαινόμενο , παρά τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, τη Ν.Δ. να κρατά ένα ποσοστό γύρω στο 30-35%, που θα παραμείνει συμπαγές ακόμα κι αν μια μέρα ξεπουλήσουν την ίδια την Ακρόπολη, ακόμα κι αν το υπόλοιπο 65-70% του πληθυσμού λιμοκτονεί, αλλά δεν αντιδρά.
Και οι υπόλοιποι; Αυτοί αποτελούν τον άλλο πόλο, αλλά έχουν το μειονέκτημα να μη μπορούν να αποτελέσουν ένα συγκροτημένο σύνολο πολιτικής δράσης και η δύναμή τους μειώνεται με γεωμετρική πρόοδο , όσο τα συνδικάτα εμφανίζονται αδύναμα και δε μπορούν να οργανώσουν μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις. Ιστορικά αυτό σπάνια συνέβη και μάλιστα όταν ήταν ευνοϊκές και οι διεθνείς συγκυρίες, που γέννησαν και τους αντίστοιχους ηγέτες. Ακόμη και όταν αυτό έγινε πραγματικότητα είχε να αντιμετωπίσει την οργανωμένη και λυσσαλέα επίθεση της καθεστηκυίας τάξης που έκανε ότι μπορούσε, ώστε να διαβρώσει πρώτα απ΄ όλα και στη συνέχεια να διαλύσει τη συνεκτικότητα του αριστερού πόλου που είναι ο βασικός στρατηγικός στόχος της δεξιάς. Προς τούτο χρησιμοποίησε όποια τρωτά σημεία βρήκε στον αριστερό χώρο τις περισσότερες φορές μάλιστα έντεχνα τα κατασκεύασε. Οι διαφωνίες και οι διασπάσεις για το παραμικρό στην ημερήσια διάταξη. ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΝ , Μ-Λ ΚΚΕ, ΚΚΕ-Μ-Λ , Μ-ΚΚΕ-Λ , Αριστερή πρωτοβουλία, μεσαία πρωτοβουλία, αριστερομεσαία πρωτοβουλία κ.ο.κ. Στην πολυδιάσπαση του αριστερού πόλου στήριζε πάντα η δεξιά τη νομή της εξουσίας. Είναι τυχαία άραγε η σημερινή στάση των κέντρων εξουσίας απέναντι στο ΣΥΝ και το ΚΚΕ ; Αν υποθέσουμε ο ΣΥΝ και το ΚΚΕ ή οποιαδήποτε άλλη πρωτοβουλία αποτελούν την αυθεντική έκφραση του αριστερού πόλου στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας δεν θα έπρεπε λογικά να συγκεντρώνουν τα πυρά της δεξιάς και να αποτελούν τους κύριους αντιπάλους της; Παρατηρεί κανείς οποιαδήποτε αντιπαλότητα μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΝ ή ΚΚΕ; Για τη δεξιά ο κύριος αντίπαλος είναι αυτός που μπορεί να συσπειρώσει το μεγαλύτερο ποσοστό αυτού του 65-70% των απλών μη προνομιούχων Ελλήνων και να το κάνει συγκροτημένη εκλογική πλειοψηφία και αυτή τη στιγμή είναι το ΠΑΣΟΚ. Ξέρουν πολύ καλά ότι αυτό το ρόλο δεν μπορεί να τον παίξει το ΚΚΕ λόγω της δεδομένης του θέσης σε βασικά πολιτικά ζητήματα, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, που σημειωτέον αποτελεί ένα χαλαρό συνασπισμό κομμάτων και κομματιδίων, που συναντιούνται μόνο στη βάση της διαμαρτυρίας σε ορισμένα θέματα στα οποία οφείλουν την ύπαρξή τους και θα ήταν απίθανο μ΄ αυτή τη μορφή να διαμορφώσουν κυβερνητικές προτάσεις, ώστε να διεκδικήσουν την εξουσία. Και τι έγινε; αντιτείνουν ΣΥΝ, ΚΚΕ, και λοιποί. Τι ΠΑΣΟΚ τι Ν.Δ. Όπως τι ΕΡΕ τι Ε.Κ., τι Πλαστήρας τι Παπάγος, Τι Ε.Βενιζέλος τι Αντιβενιζέλος. Το βασικό ζητούμενο γιαυτούς είναι η επίτευξη, όσο γίνεται μεγαλύτερου ποσοστού,για να παίζουν ρυθμιστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις. Η ιστορία όμως έδωσε σαφείς απαντήσεις για τα περισσότερα απ΄ αυτά τα διλήμματα και περισσότερες απαντήσεις μπορούμε να λάβουμε αν μελετήσουμε τα κέρδη και τις ζημίες των λεγόμενων μη προνομιούχων Ελλήνων , όταν επικρατούσε η μία ή η άλλη παράταξη. Ποτέ δε γεννήθηκε βέβαια η γη της Επαγγελίας. Όμως η δωρεάν παιδεία , η νοσοκομειακή περίθαλψη, η μέριμνα για την τρίτη ηλικία, η φροντίδα για την ύπαιθρο, για τον ανήμπορο , η όποιες υποδομές χάριν του πολίτη και οι περίοδοι που οι εργαζόμενοι είχαν συγκεκριμένες κατακτήσεις έχουν σαφείς χρόνους και γεννήτορες , που εύκολα μπορεί κανείς να τους προσδιορίσει.
Ο καθένας μας που ισχυρίζεται τάχα μου ότι πονάει για τον τόπο και δε θέλει τη δεξιά διακυβέρνηση μπορεί να καταλάβει ότι αυτός ο αλληλοσπαραγμός που προανέφερα στον αριστερό πόλο εξυπηρετεί θαυμάσια τους στρατηγικούς στόχους της συντήρησης και είναι ούριος άνεμος στα πανιά της δεξιάς. Πρέπει να θυμηθούμε όλοι μας ότι ο Καραμανλής χτύπησε την πόρτα της εξουσίας, όταν σταμάτησαν οι δικοί του να τον αμφισβητούν εκ των έσω και πέρασαν τη δική τους επίπλαστη πραγματικότητα για τις (ανύπαρκτες) ηγετικές ικανότητες του ανθρώπου και κατάφεραν να πείσουν ένα μεγάλο κομμάτι του άλλου πόλου, ότι δεν είναι πια η δεξιά που ξέραμε. Μεταμφιέστηκαν ακόμα και σε τιμητές του Α. Παπανδρέου, επισκέφτηκαν τα κρατητήρια και τους τόπους εξορίας των αριστερών απο τους ίδιους, δανείστηκαν την αριστερή φρασεολογία και προσπάθησαν με κάθε τρόπο να σβήσουν τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των δύο πόλων. Θα έχετε επίσης προσέξει ότι οι κάθε λογής Πρετεντέρηδες ποσώς ενδιαφέρονται για τις πολιτικές των κομμάτων. Τις αντιπαλότητες μεταξύ των μελών και στελεχών μας καλλιεργούν , ψάχνουν και προβάλουν και ζουν αυτοί καλά και μείς δανειζόμενοι και αλληλοσπαρασόμενοι προς δόξα και μακροημέρευση της Ν.Δ. Πολλά απο τα στελέχη μας υποκύπτουν στις σειρήνες των ΜΜΕ, είτε εν γνώσει των επιδιώξεών τους , είτε κυνηγώντας τη δημοσιότητα που θα τους βοηθήσει στην επανεκλογή τους. Εμείς τα απλά μέλη και φίλοι ρίχνουμε πέτρες μεταξύ μας, θυμώνουμε , κόβουμε τ΄ αρχί/ μας και περιμένουμε να κλάψει για μας το χωριό….

by xristos

on Fri Jun 27, 2008 11:38 pm