Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟ !!!

Σερφάροντας στο διαδίκτυο έπεσα πάνω σ΄αυτό το κείμενο απο άγνωστο συγγραφέα.
Ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τα γρφόμενα το κείμενο παρουσιάζει ενδιαφέρον!
Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟ !!!


Λένε ότι από μικρό κι’ από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Μέγα λάθος!!
Τη μαθαίνεις κι’ από μεγάλο και λογικό, αρκεί …να τάχει πάρει στο κρανίο.
Η παραπάνω φράση είναι μάλλον η πιο χαρακτηριστική περίπτωση και αποτελεί ίσως την μεγαλύτερη συνεισφορά του εθνάρχη σ’ αυτόν τον τόπο.
Όχι γιατί δεν το ξέραμε – πάντα την σιγοψιθυρίζαμε μεταξύ μας - αλλά γιατί από τη στιγμή που την είπε κι’ ο μακαρίτης, μπορούμε να την βροντοφωνάζουμε χωρίς να φοβόμαστε ότι κάποιος ηλίθιος θα μας σύρει στα δικαστήρια με το αιτιολογικό ότι προσβάλλουμε το εθνικό μεγαλείο ή ότι μειώνουμε την εθνική αξιοπρέπεια.
Το γιατί δεν έκανε κανένας μήνυση στον συγχωρεμένο για αποκάλυψη κρατικού μυστικού αποτελεί ένα ερώτημα εξίσου σημαντικό με το ερώτημα «Ποιος επί τέλους κυβερνάει αυτή χώρα;»
Προφανώς ο μακαρίτης δεν την είπε υπονοώντας τους απλούς πολίτες.
Στους ανθρώπους της εξουσίας αναφέρονταν, δηλαδή σε ανθρώπους των οποίων οι αποφάσεις επηρεάζουν, ρυθμίζουν ή ακόμη και καθορίζουν τη ζωή των άλλων ανθρώπων.
Με αυτή την έννοια δεν έχουμε μόνο πολιτική εξουσία.
Μπορούμε να διακρίνουμε - σε μια πρώτη κατηγοριοποίηση - τις εξής:

α) κοινωνική εξουσία – οι επώνυμοι. Γι’ αυτό και όλοι πλέον διεκδικούν τα 15 λεπτά δημοσιότητας. Η πλέον θλιβερή φιλοδοξία.


β) οικονομική εξουσία – η πλέον ζηλευτή. Εκείνο το αρχαίο ρητό «Τον πλούτον πολλοί εμίσησαν, την δόξαν ουδείς» δεν ισχύει πλέον. Σήμερα είσαι ότι έχεις.
Αν δεν έχεις, απλούστατα δεν είσαι - δεν υπάρχεις.
Η φτώχεια είναι το μόνο έγκλημα που δεν συγχωρείται και επισύρει ισόβια ποινή.
Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι εκπρόσωποι κάθε μορφής εξουσίας και γι αυτό τελικός τους στόχος είναι να μεταπηδήσουν στην οικονομική εξουσία.
Ακόμη και την πολιτική εξουσία, σαν εφαλτήριο για την οικονομική την βλέπουν.


γ) πνευματική εξουσία – μην ξεχνάμε τους (σχεδόν ανύπαρκτους σήμερα) πνευματικούς ταγούς. Τα σημερινά ψευδεπίγραφα και αξιοθρήνητα υποκατάστατά τους μόνο μελαγχολικά χαμόγελα προξενούν.
Άλλωστε ποιος και γιατί να ασχοληθεί με τη γνώση; Η γνώση στην Ελλάδα δεν αμείβεται εκτός αν είναι on camera!!!


δ) εξουσία των ΜΜΕ. Η πλέον ύπουλη και επικίνδυνη. Κοιμίζει συνειδήσεις και ασκεί την πλέον αποτελεσματική πλύση εγκεφάλου προκειμένου να κάνει τη δουλειά της. (Είδατε το δίδυμο Χοντρός – Λιγνός
Δεν την αμφισβητεί κανένας λογικός άνθρωπος.
Ο πόλεμος μεταξύ δημοσιογράφων, εκδοτών και πολιτικής εξουσίας είναι συναρπαστικός και προσωπικά εύχομαι να συνεχιστεί «μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός τους». Αρκεί τα θύματα να είναι μόνον από αυτούς τους χώρους.


ε) ποδοσφαιρική εξουσία. Ο ιδιοκτήτης ή ο μεγαλομέτοχος της ομάδας, με μια απόφασή του κάνει ευτυχισμένους ή δυστυχισμένους χιλιάδες αφελείς οπαδούς.
Και το χειρότερο είναι ότι ασκεί πίεση στην εκάστοτε πολιτική εξουσία.
Η έννοια «επαγγελματικός αθλητισμός» είναι η πλέον αντιφατική έννοια.
Θυμίζει τα εκτροφεία μονομάχων που διατηρούσαν κάποιοι ισχυροί Ρωμαίοι την εποχή της Ρωμαϊκής παντοδυναμίας. (Λίγο μετά άρχισε η κατάρρευση).
Θεωρώ αδιανόητο να «παίζει μπάλα» κάποιος και να πληρώνεται.
Πως είναι δυνατόν να παίζει και να πληρώνεται κάποιος, όταν άλλοι εργάζονται και δεν πληρώνονται;
Και μιλάμε για αστρονομικά ποσά.
Πώς είναι δυνατόν φτωχοί και μεροκαματιάρηδες άνθρωποι, όχι απλά να ανέχονται αλλά να χειροκροτούν αυτή την κατάσταση;
Μόνο μια ερμηνεία υπάρχει!
Η κατά κεφαλήν βλακεία στη χώρα μας να είναι μεγαλύτερη από το κατά κεφαλήν ΑΕΠ!!!.


στ) θρησκευτική εξουσία. Το εξουσιαστικό δίδυμο - πρότυπο “φύλαρχος και μάγος” κυριαρχεί σε όλες τις πρωτόγονες κοινωνίες, γιατί όχι και στην ελληνική;
Άλλωστε οι τιμές αρχηγού κράτους που αποδίδονται στους θρησκευτικούς ηγέτες όταν εγκαταλείπουν τα εγκόσμια, μαρτυρεί ότι το εξουσιαστικό δίδυμο χαίρει άκρας υγείας.
ζ) εξουσία των μανδαρίνων.
Πολλά πολιτικά πρόσωπα είναι άσχετα με τον χώρο του οποίου προΐστανται.
Οι «ανίδεες διοικήσεις» δεν αφορούν μόνον 5 - 10 ταμεία. Είναι η εφιαλτική πραγματικότητα που διαμόρφωσαν οι κατά καιρούς ηλίθιοι που διαχειρίζονται τις τύχες αυτού του τόπου.
Αλλά ακόμη κι’ αν ξέρουν κάποιοι κάτι, αλλάζουν ρόλους τόσο συχνά (οι περίφημοι ανασχηματισμοί, αναδομήσεις καρατομήσεις κλπ.) που δεν προλαβαίνουν ούτε να ενημερωθούν, ούτε να προσφέρουν έργο.
Κατ’ ανάγκην διοικούν μέσω του γενικού γραμματέα (κάθε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα ΔΕΝ είναι συμπτωματική) και μιας κλίκας μανδαρίνων που «ξέρουν τη δουλειά».
Συνήθως οι μανδαρίνοι της Ελλάδας είναι άτομα που προέρχονται από κοινωνικά στρώματα χαμηλής έως μηδενικής παιδείας και ήθους, μέτριας νοημοσύνης αλλά με μεγάλες φιλοδοξίες και ισχυρά ένστικτα επιβίωσης και «κοινωνικής ανάδειξης». Άλλωστε είναι γνωστό οτι όσο πιο πρωτόγονος είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο ισχυρά ένστικτα διαθέτει.
Προσκολλώνται σε κάποιο κόμμα εξουσίας και … η συνέχεια είναι γνωστή.
Η ικανοποίηση που αισθάνονται όταν στον οικογενειακό τους περίγυρο, ή στον κοινωνικό τους μικρόκοσμο γίνονται αντικείμενο θαυμασμού αλλά και παράδειγμα προς μίμηση, δικαιολογεί και δικαιώνει κάθε εξευτελισμό που υπέστησαν μέχρι να «καταλάβουν τη θέση».
Που να ξέρει η κυρά Μαλάμω όταν λέει στο γιό της «Διάβασε να γίνεις σαν τον Γιάννη του μπάρμπα Νίκου», πόσες κατουρημένες ποδιές φίλησε και πόσα χιλιόμετρα αφίσες κόλλησε ο Γιάννης του μπάρμπα Νίκου!!!
Τέτοια ζωντανά παρεπιδημούν σε κάθε χώρο και σε κάθε μορφή εξουσίας.
Είναι τα γνωστά σαπρόφυτα που αποτελούν το «περιβάλλον» των ισχυρών.
Πόσες φορές ακούσαμε ή διαβάσαμε π.χ. τη φράση: Από το περιβάλλον του κ. Ξύπνιου Αγυρτόπουλου διέρρευσε ότι… κλπ.»
Δεν υπάρχει «περιβάλλον» στο χώρο του αθλητισμού; Στον χώρο της πολιτικής;
Στον χώρο των ΜΜΕ; Και πάει λέγοντας.
Μιλάμε για τα πιο άχρηστα και πιο επικίνδυνα ζωντανά του πλανήτη.
Και το χειρότερο είναι οτι αυτά τα σαπρόφυτα διακρίνονται για την μακροζωία τους. (Θα τα φάνε οι τύψεις Έτσι δεν συμβάλλουν ούτε στην οικολογική διαδικασία της ανακύκλωσης.
η) εξουσία των όπλων. Η πλέον καθετοποιημένη επιχείρηση εξουσίας. Παραγωγή – εμπορία – χρήση – καταστροφή και πάλι από την αρχή. Η πλέον ωμή και κυνική μορφή εξουσίας. Το ότι δεν την νοιώθουμε στο πετσί μας τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και δεν μας εκβιάζει. (Μην αγοράζετε όπλα από μας και τα λέμε!!!)
Είναι απόλυτα φυσιολογικό οι διάφορες μορφές εξουσίας να λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία με συχνό το φαινόμενο της μεταξύ τους όσμωσης και διαπίδυσης, αλλά και ως αντίπαλα στρατόπεδα με συχνές συγκρούσεις, αφού ο στόχος είναι κοινός.
Η εξασφάλιση όσο το δυνατόν μεγαλύτερης δύναμης και κοινωνικής επιρροής.
Για ποιο λόγο;
Για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ικανοποίηση του εγωισμού και του ναρκισσισμού που εμφωλεύει στο διεστραμμένο μυαλό τους.
Αμφιβάλλει κανένας ότι οι άνθρωποι της εξουσίας πάσχουν από εγωπάθεια;
Την άποψη ότι δήθεν επιδιώκουν την – όποιας μορφής - εξουσία για να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, μόνον ηλίθιοι την πιστεύουν και μόνον αγύρτες την υποστηρίζουν. Θα προσέφεραν πολύ περισσότερο αν συμμετείχαν στα συσσίτια απόρων. Αλλά αυτά δεν έχουν προβολή. Ή αν κάθονταν στο σπίτι τους με τη νοσοκόμα τους να τους δίνει τα ψυχοφάρμακά τους.

Έτσι κάθε προσπάθεια να απαγκιστρωθεί η πολιτική από τα «διαπλεκόμενα» είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη, ακόμη και αν είναι ειλικρινής.
Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι «Πώς μπορούμε να απελευθερώσουμε την πολιτική από τα διαπλεκόμενα», αλλά «Αν μπορεί πλέον (στην κατάντια που βρισκόμαστε) να υπάρξει πολιτική χωρίς διαπλεκόμενα».

Το ατύχημα για τον απλό πολίτη είναι οτι όπως διαμορφώθηκε η κοινωνία μας, οι διάφορες μορφές εξουσίας είναι σαν τις σωματικές ανάγκες, δηλ. σιχαμερές αλλά απαραίτητες.
Και προφανώς αν συνεχίσουμε τον παραλληλισμό θα δούμε οτι και τα σαπρόφυτα της εξουσίας, κάθε εξουσίας, οικονομικής - κοινωνικής – ΜΜΕ κλπ. είναι σαν τα προϊόντα των σωματικών αναγκών, αηδιαστικά και δύσοσμα.

Το επόμενο ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι:
Γιατί φτάσαμε ως εδώ;
Κάθε κοινωνία έχει την εξουσία αλλά και τη διαφθορά που της αξίζει.
Η κατάντια της Ελλάδας είναι ερμηνεύσιμη για όποιον έχει το θάρρος να δει κατάματα την πραγματικότητα.
Ας υποθέσουμε ότι χωρίζουμε τους ανθρώπους μιας κοινωνίας σε δυο ομάδες, Α και Β. Στην ομάδα Α τοποθετούμε τους ιδεολόγους, τους πατριώτες, τους γενναίους, τους αλτρουιστές, τους αξιοπρεπείς, τους τίμιους και γενικά τους ανθρώπους με αξίες.
Στην ομάδα Β τοποθετούμε τους δειλούς, τους συμβιβασμένους, τους μαυραγορίτες, τους προδότες, τους γλύφτες, τους κλέφτες και γενικά τους ανθρώπους χωρίς ηθικές αξίες.
Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να καταλάβουμε ότι σε περίπτωση πολέμου, η ομάδα Α θα έχει πολλαπλάσιες απώλειες από την ομάδα Β.
Η Ελλάδα μέσα στον 20ο αιώνα έζησε πέντε (5) πολέμους! (Δυο Βαλκανικοί, δυο παγκόσμιοι και ένας Εμφύλιος).
Καταλαβαίνετε πόσοι αξιόλογοι άνθρωποι χάθηκαν και τι ανάξια πλάσματα επιβίωσαν! Ο ανθός της Ρωμιοσύνης εξοντώθηκε.
Η χειρότερη συνέπεια κάθε πολέμου είναι ότι σκοτώνονται οι άνθρωποι με αρετές και ζουν τα σαπρόφυτα. Κάποιες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Από αυτούς που επιβίωσαν προέκυψε η μεταπολεμική κοινωνία και η μεταπολεμική εξουσία – κάθε μορφής εξουσία - στην Ελλάδα.
Και απόγονοι αυτών που επιβίωσαν είμαστε εμείς και αυτοί που μας εξουσιάζουν.
Να μας χαιρόμαστε!!
Με τι αρετές θα μεγαλώσει ο γλύφτης τα παιδιά του;
Τι αξίες θα τους μεταδώσει ο μαυραγορίτης;
Τι γονίδια θα μεταβιβάσει ο δειλός στους απογόνους του; Και πάει λέγοντας.
Γιατί να μας εκπλήσσει η κατάντια και η διαφθορά;
Τούτος ο τόπος θα ξαναβρεί το δρόμο του, αλλά χρειάζονται κάποιες γενιές για να στρώσει πάλι η ράτσα! Μέχρι τότε έτσι θα πορευόμαστε

by xristos

on Sat Jul 12, 2008 9:19 am