Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Πολλοί σύντροφοι ίσως έχουν ξεχάσει ότι στις 11/11/07 είχαμε εκλογές, όπου ψήφισαν 750000 μέλη και φίλοι και επανεκλέχθηκε πανηγυρικά ο Γιώργος Παπανδρέου με 55%. Και ο πλέον απολιτικός ψηφοφόρος καταλαβαίνει ότι οποιαδήποτε ομάδα - πόσο μάλλον ένα κόμμα- για να πετύχει το σεβασμό του κοινωνικού συνόλου, αλλά και των αντιπάλων της το πρώτο που διαφυλάττει σαν κόρη οφθαλμού είναι το κύρος και η αξιοσύνη του αρχηγού της (πολλές φορές μάλιστα τα μέλη της δημιουργούν και τεχνητούς μύθους που προσδίδουν πρόσθετα προσόντα που πιθανόν να μην έχει) για τον απλούστατο λόγο ότι αυτός εκπροσωπεί στα μάτια της κοινωνίας την ομάδα. Όταν λοιπόν βγαίνουν (υποτίθεται) ψηφοφόροι του κόμματός μας και απαξιώνουν οι ίδιοι μ’ αυτό τον τρόπο τον αρχηγό τους τί μπορούμε να περιμένουμε από τους πολιτικούς μας αντιπάλους; Μάλιστα αυτό γίνεται αμέσως μετά την εκλογή του χωρίς να έχουμε υπογραμμίσει ποτέ ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ένας πετυχημένος υπουργός Παιδείας, καθώς και πετυχημένος υπουργός εξωτερικών σε πολύ δύσκολες διεθνείς συγκυρίες , όπου εκπροσωπούσε μάλιστα την Ε.Ε. (πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, πόλεμος στο Ιράκ, πόλεμος στο Αφγανιστάν). Αυτό δεν το λέμε εμείς αλλά αναγνωρίστηκε και πήρε τα εύσημα απ’ όλες σχεδόν τις χώρες της Ε.Ε. και όχι μόνο. Είναι εκλεγμένος πρόεδρος της Σοσιαλιστικής διεθνούς , που αριθμεί 160 περίπου κόμματα στο διεθνές πολιτικό στερέωμα εκ των οποίων τα 52 κυβερνούν στις χώρες τους. Όλοι αυτοί άραγε είναι τρελοί να εμπιστεύονται την εκπροσώπηση τους στα διεθνή βήματα το Γιώργο Παπανδρέου; Είναι ένας άνθρωπος με τεράστιες εμπειρίες , αφού βίωσε πολιτικά συστήματα σε διάφορες χώρες του κόσμου (ΗΠΑ, Σουηδία, Καναδάς κ.α. ) και είναι φυσικό να γνωρίζει πολλά πράγματα απογυμνωμένα από τους μύθους που συνήθως περιβάλλονται από τα θεωρητικά τους μοντέλα.
Σε τι μπορεί κανείς να συγκρίνει την προσωπικότητα και το κύρος του Γιώργου Παπανδρέου με αυτή του “καταλληλότερου” Κ. Καραμανλή, που δεν έχει τίποτα να παρουσιάσει από την πολιτική του διαδρομή; Η αερολογία, ο βερμπαλισμός και η επίδειξη “πολιτικού τσαμπουκά” αρκούν για να συγκροτήσουν έναν αληθινό ηγέτη; Μερικές φορές ίσως είναι αρκετά να κερδίσει τις εκλογές, αλλά γρήγορα ξεφουσκώνουν και τότε η πτώση γίνεται με πολύ θορυβώδη τρόπο. Αυτό όμως είναι το ζητούμενο για έναν προοδευτικό άνθρωπο;
Τα ισχυρά κόμματα τα κάνει το άθροισμα των ικανών του στελεχών, που αγωνίζονται πρώτα για την ιδεολογική επικράτηση της παράταξης που ανήκουν και τελευταία για την προσωπική τους ανέλιξη.
Όσοι λοιπόν ισχυρίζονται ότι θέλουν το καλό του ΠΑΣΟΚ, ας αφήσουν στους πολιτικούς μας αντιπάλους να κάνουν αυτού του είδους τις κριτικές στο Γιώργο Παπανδρέου. Όσοι δεν μπορούν να τον υποστηρίξουν, τουλάχιστον να μη τον υπονομεύουν εκ των έσω. Μπορούν ελεύθερα να μπουν απέναντι παλικαρίσια και να κάνουν την όποια κριτική τους. Μέσα στο ΠΑΣΟΚ δεν έχουμε ανάγκη όλους αυτούς που παριστάνουν τις τεθλιμμένες μοιρολογίστρες. Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι γινόμαστε όλοι πειθήνια όργανα της κομματικής νομενκλατούρας (οι φίλοι το ελάχιστο). Όμως η κριτική πρέπει να γίνεται επί των πολιτικών πράξεων και επιλογών οιουδήποτε παράγοντα της κομματικής ιεραρχίας -μηδέ και του αρχηγού εξαιρουμένου-με κριτήρια πολιτικά και όχι ακολουθώντας τις Κασσάνδρες των ΜΜΕ , που παίζουν το δικό τους πολιτικό παιχνίδι και εκπροσωπούν συγκεκριμένα εκδοτικά, οικονομικά και κατά περίπτωση πολιτικά συμφέροντα. Έχουν τη δυνατότητα να κατασκευάσουν το επιθυμητό πολιτικό σκηνικό, το οποίο βεβαίως και φωτογραφίζουν δια των δημοσκοπήσεών τους. Εκτός κι’ αν ενοχλούνται κάποιοι "σύντροφοι" περισσότερο από την παρουσία του Γιώργου Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και λιγότερο από την παρουσία της Ν.Δ. στην κυβέρνηση της χώρας. Για ένα καλά βολεμένο του ΠΑΣΟΚ που δε θέλει να χάσει και την αριστεροσύνη του είναι μια πολύ βολική θέση…