ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

Υπάρχουν πολλών ειδών έμποροι και ανάλογα με τα είδη που εμπορεύονται έχουν και τις ημέρες της χαράς τους. Δεν είναι κακό να χαίρονται και οι πωλητές σημαιών, στολών παρέλασης και μπαλονιών. Να μπλέκονται όμως τα πράγματα με εθνικά ιδεώδη , εθνική υπερηφάνεια και άλλες τέτοιες παπαριές είναι γελοίο και συνάμα προκλητικά υποκριτικό. Δεν καταλαβαίνω γιατί να αισθάνεται κανείς εθνική υπερηφάνεια από την παρέλαση και τις παράτες , όταν στην καθημερινότητά του συναντά νοσοκομεία που τον πεθαίνουν , σχολεία που το απωθούν, υπηρεσίες που τον γδέρνουν, λαμόγια που τον ληστεύουν , στο όνομα μάλιστα της πατρίδας και της θρησκείας, εργοδότες που τον εκμεταλλεύονται και τον πετούν στην ανεργία, κυβερνήσεις που τον κοροϊδεύουν ασύστολα. Οι παρελάσεις και οι κάθε λογής παράτες χρησιμοποιούνται για να καλύψουν όλη αυτή την κατάντια και τη ντροπή με νοθευμένες ενέσεις "πατριωτισμού" και "εθνικής υπερηφάνειας" και δίνουν την ευκαιρία σε πλήθος ξεγάνωτων τενεκέδων να καμαρώνουν και να κορδώνονται στα κιόσκια των "επισήμων", προσπαθώντας να αναπληρώσουν την ανυπαρξία τους από τα κατορθώματα των προγόνων μας, που τάχα τιμούν. Τους ανθρώπους, που αγωνίστηκαν και έδωσαν τη ζωή τους, τους τιμούμε πραγματικά όταν δικαιώνουμε τους αγώνες τους , όταν πιάνει τόπο η θυσία τους. Κατά έναν περίεργο τρόπο μάλιστα οι πλέον "πατριώτες" αυτού του τόπου είναι αυτοί , που εύκολα μεταφέρουν τα εργοστάσιά τους, όπου βρουν φθηνή εργασία και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παράγουν εκεί και τις Ελληνικές σημαίες, που μας εισάγουν για να εκδηλώσουμε και μείς τα πατριωτικά μας αισθήματα. Τους "ανθέλληνες" τους φωνάζουμε στα δύσκολα για να γραφτούν οι επόμενες χρυσές σελίδες της ιστορίας μας, και να έχουν καινούργιο υλικό προς πώληση οι μελλοντικοί "πατριώτες".

Άλλο πράγμα είναι οι εκδηλώσεις μνήμης και απόδοσης τιμών σε ανθρώπους που αγωνίστηκαν για κάποιες ιδέες και οι αυθόρμητες λαϊκές συγκεντρώσεις-γιατί όχι και παρελάσεις, που οργανώνονται όμως απ΄ αυτούς που συμμετέχουν εθελοντικά και αποδίδουν μια πραγματικότητα όπως τη ζουν οι άνθρωποι στην καθημερινότητά τους - και άλλο οι διατεταγμένες και οργανωμένες παρελάσεις μαθητών , στρατού και σωμάτων ασφαλείας εν είδη επίδειξης μιας επίπλαστης «δύναμης» και «τάξης» που έρχεται σε πλήρη αναντιστοιχία μ΄ αυτά που καθημερινά βιώνει ο πολίτης.

Το πρώτο είναι λαϊκή γιορτή, το δεύτερο υποκριτικές παράτες των κάθε είδους κεντρικών ή τοπικών εξουσιών και κατάλοιπα φασιστικών καθεστώτων , που στόχο είχαν την ανάδειξη και επίδειξη δύναμης του εκάστοτε «φύρερ».