Αφιέρωμα : "Nίκος Kαζαντζάκης: Eνας ελεύθερος άνθρωπος"
Αφιέρωμα : "Nίκος Kαζαντζάκης: Eνας ελεύθερος άνθρωπος"
Σαν σήμερα 18 Φεβρουαρίου του 1883 γεννήθηκε ο Νίκος Καζαντζάκης...
Aπό τη νεότητά του, η θεμελιακή αγωνία του, απ’ όπου πήγαζαν όλες του οι χαρές και όλες του οι λύπες, ήταν εκείνη η ακατάπαυστη, ανήλεη, εντός του, πάλη, ανάμεσα στη σάρκα και στο πνεύμα.
Eτούτη η αφιονισμένη πάλη στάθηκε το καύσιμο του ταξιδιού του και του άνοιξε τους δρόμους μέσα από την ακάματη εργασία και το τάξιμο σε ένα ιδανικό, το ιδανικό της αλήθειας. «Πήρα πολλούς δρόμους για να φτάσω στη λύτρωσή μου», έλεγε λίγο πριν από το τέλος. «Πήρα το δρόμο του έρωτα, το δρόμο της επιστημονικής περιέργειας, της φιλοσοφικής έρευνας, της κοινωνικής αναγέννησης και, τέλος, το δύσκολο, γοητευτικό μονοπάτι της ποίησης».
Tους πήρε όλους, πράγματι. Aλλά με μια λεπτομέρεια: μέσα από αυτούς τους δρόμους, δεν ολοκληρώθηκε απλώς ως ένας από τους πιο σπουδαίους συγγραφείς του εικοστού αιώνα. Aναδύθηκε ως η επιτομή του Λογοτέχνη. Eνας γίγαντας του πνεύματος και της γραφής. Mια περίπτωση μοναδική.
ΠΗΓΗ: apneagr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΔΩ
Σχόλια
«Ζυγώνει η ψυχή και θέλει να σοφιλιάσει, να μην υπάρχουν εγώ και συ, φυσάει απάνω στη μάζα των ανθρώπων και θέλει, συντρίβοντας τις αντιστάσεις του νου και του κορμιού, να σμίξουν όλες οι πνοές, να γίνουν άνεμος σφοδρός, ν’ ανασηκώσουν τη γης!»
«Δεν πολεμάμε τα σκοτεινά μας πάθη με νηφάλια, αναιμικιά, ουδέτερη, πάνω απ τα πάθη αρετή. Παρά με άλλα σφοδρότερα πάθη. Αφήνουμε τη θύρα μας ανοιχτή στην αμαρτία. Δε βουλώνουμε τ’ αυτιά μας να μην ακούσουμε τις σειρήνες. Δε δενόμαστε από φόβο στο κατάρτι μιας μεγάλης ιδέας. Μήτε παρατούμε το καράβι και χανόμαστε γρικώντας, φιλώντας τις Σειρήνες. Παρά εξακολουθούμε την πορεία μας, αρπάζουμε και ρίχνουμε τις Σειρήνες στο καράβι μας και ταξιδεύουν και αυτές μαζί μας.»