ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ

Άκουσα πολλές φορές τον πρωθυπουργό και διάφορα στελέχη της Ν.Δ. να εγκαλούν την αντιπολίτευση και μάλιστα το ΠΑΣΟΚ , γιατί είναι λένε αρνητικό σε όλα και δεν συναινεί στα «μεταρρυθμιστικά» σχέδια της κυβέρνησης, με τα οποία τάχα μου και με σοβαρότητα περισσή θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα, που η ίδια δημιούργησε , αλλά και της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που σύντομα θα χτυπήσει την πόρτα της Ελλάδας.
Δεν έχω ακούσει όμως και δεν έχω διαβάσει πουθενά (όποιος γνωρίζει ή έχει καταλάβει κάτι παραπάνω, ας βοηθήσει παρακαλώ), ποιο είναι το περιεχόμενο της πολιτικής , για την οποία ζητά η κυβέρνηση τη συναίνεση της αντιπολίτευσης σε θέματα οικονομίας , παιδείας , υγείας, κοινωνικής αλληλεγγύης, φτώχειας, ανεργίας, ασφάλισης , ασφάλειας, κ.λ.π. . Ακόμα και το περίφημο επικαιροποιημένο πρόγραμμα σύγκλισης γράφτηκε, ότι πρώτα το έμαθαν στις Βρυξέλλες και μετά το διάβασαν στο Διαδίκτυο και στα αγγλικά τα επιτελεία των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Κι όμως ο κ. Καραμανλής τους κατηγορεί επειδή δεν συμφωνούν με τις αποφάσεις του. Αυτή η απροσδιορίστου στόχου πολιτική και κοινωνική συναίνεση χρησιμοποιείται συχνά τελευταία για την αγορά πολιτικού χρόνου από την κυβέρνηση και η επίκλησή της λειτουργεί σαν κρυψώνας της πολιτικής της γύμνιας στην προσπάθειά τους να γαντζωθούν στην εξουσία μέρα με τη μέρα , βδομάδα με τη βδομάδα περιμένοντας κάποιο θαύμα που θα αποτρέψει την προδιαγεγραμμένη πορεία της Ν.Δ. προς το εκλογικό ναυάγιο.
Μια σοβαρή κυβέρνηση διατυπώνει πρώτα τις δικές της προτάσεις προς τις άλλες πολιτικές δυνάμεις , εξηγεί στον Ελληνικό λαό ποιους στόχους θέτει και με ποια εργαλεία θα τους πετύχει και ζητά απ’ αυτές να καταθέσουν τις δικές τους προτάσεις . Όπου υπάρχει συμφωνία προχωρά άμεσα στην εφαρμογή τους , όπου υπάρχουν διαφορές την ευθύνη των αποφάσεων για τα πρακτέα αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου η κυβέρνηση γιατί αυτή είναι η δουλειά της και γι αυτές κρίνεται αργότερα από τον Ελληνικό λαό. Η αντιπολίτευση επίσης κρίνεται και γι’ αυτά που συμφώνησε και γι’ αυτά στα οποία δεν έδωσε τη συναίνεσή της. Είναι κωμικό η κυβέρνηση να επικαλείται την απροθυμία της αντιπολίτευσης να συναινέσει σε αποφάσεις που πρόκειται να πάρει και δεν τις ξέρει ακόμα ούτε η ίδια και να τη χρησιμοποιεί σαν άλλοθι και αιτία για το κυβερνητικό «κενό» που παρατηρείται !!!
Επειδή αποκλείεται να είναι βλάκες οι ίδιοι , το πιθανότερο είναι να έχουν αυτή τη γνώμη για όλους εμάς, που τους ακούμε και στην απελπισία τους μας αραδιάζουν με θρασύτητα τέτοια παραμύθια. Ο κ. Καραμανλής βρίσκεται σε δεινή θέση.
Το διαπιστώνει, άλλωστε, κάθε βράδυ, στα δελτία των 8, όπου και τα πιστά ακόμη «δεκανίκια» του αδυνατούν να στηρίξουν τη γραμμή του. Προσπαθούν να τον βοηθήσουν όσο μπορούν (βάστα Πρετεντέρη!) , αλλά θα πρέπει να διασώσουν και τα προσχήματα.. Δεν τους παίρνει πλέον να εκτεθούν περισσότερο. Όταν μάλιστα οσμίζονται ότι απομακρύνεται από την εξουσία…