ΠΟΙΟΙ ΣΩΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΤΟ ΕΘΝΟΣ;

Η συνήθεια να βαφτίζονται «εθνικά» , όποια θέματα δυσκολεύουν μια κυβέρνηση, που δεν θέλει να διαταράξει το κατεστημένο στις σχέσεις των κοινωνικών και οικονομικών τάξεων και η επίκληση της «εθνικής συνείδησης» είναι πιθανόν μια βολική πρακτική, αλλά μια υποκριτική και ανέντιμη στάση απέναντι στους πολίτες , που καλούνται μονίμως να σώσουν το έθνος στα δύσκολα , αλλά μένουν συνήθως στα αζήτητα , όταν ο «εθνικός» κίνδυνος έχει ξεπεραστεί.
Λες και υποχρέωση προς το έθνος έχουν μόνο οι φτωχοί , που στο κάτω κάτω της γραφής δεν έχουν να χάσουν τίποτε από τους ορατούς ή αόρατους «εχθρούς» , παρά μόνο τη φτώχεια τους, ενώ οι βολεμένοι και πλούσιοι , που έχουν πολλά να χάσουν κατά έναν περίεργο τρόπο αυγατίζουν τα πλούτη τους και όταν ακόμα το έθνος βρίσκεται σε κρίση, χωρίς να τους ζητάει κανείς την παραμικρή θυσία. .
Έχουμε σοβαρή κρίση μας λένε επειδή οι έχοντες και κατέχοντες την πάτησαν δανείζοντας χωρίς εχέγγυα τα λεφτά τους και δε θέλουν πλέον να βάλουν το χέρι στη τσέπη , δεν θέλουν να μειώσουν τα κέρδη τους και θα πρέπει όλοι αυτοί που με δυσκολία τα βγάζουν πέρα να συναινέσουν στις απολύσεις τους , να εκχωρήσουν στοιχειώδη δικαιώματα , που με αγώνες και αίμα κατέκτησαν, να δεχτούν να γίνουν ξανά σκλάβοι τους , αν θέλουν να είναι στους τυχερούς που θα εργάζονται. Εκεί που μας χρώσταγαν , νάτοι που μας ζητάνε τώρα και το βόδι!
Οι λαϊκές εξεγέρσεις απέναντι σ’ αυτές τις πρακτικές απειλούν τάχα μου τα πεπρωμένα του έθνους. Τι απάτη! Την καθεστηκυία τάξη απειλούν , τα βολεμένα “golden boys” , τους κρατικούς αξιωματούχους , που χωρίς ντροπή αξιολογούν με 1000000 ευρώ το χρόνο την εργασία τους , όταν θεωρούν επικίνδυνη δημοσιονομική πολιτική την αύξηση κατα1,5 ευρώ ημερησίως για όλους εμάς τους κοινούς θνητούς!
Βαφτίζουν αυτόματα «αντεθνική» συμπεριφορά κάθε αντίδραση στις βολικές γ’ αυτούς λύσεις και ζητούν από το λαό και τις πολιτικές δυνάμεις , που τον εκπροσωπούν τη «συναίνεση» για την επαναφορά στον εργασιακό μεσαίωνα!
Γιατί άραγε δεν ανακηρύσσονταν προδότες του έθνους και δεν δημεύονταν οι περιουσίες αυτών , που , επειδή είχαν μεγαλύτερα κέρδη, μετέφεραν τις δουλειές τους στα Σκόπια , τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και αλλού, αφήνοντας στην ανεργία αυτούς, την «εθνική συνείδηση» των οποίων συχνά-πυκνά επικαλούνται;
Γιατί σ’ αυτή την «κρίσιμη» καμπή για το έθνος δεν ορίζεται ανώτατο εισόδημα (στο πενταπλάσιο π.χ. αυτού που δίνεται στο απλό εργάτη) και τα υπόλοιπα να πηγαίνουν κατ΄ ευθείαν σαν προσφορά για τη «σωτηρία» του έθνους;
Γιατί να μη βάλουν πλάτη οι λεφτάδες σ’ αυτή την οικονομική κρίση , όταν οι απλοί πολίτες δίνουν με αυταπάρνηση και τη ζωή τους στους κινδύνους του έθνους στα πεδία των μαχών;
Ας μη σπαταλούν επομένως οι κυβερνώντες την εθνική συνείδηση των Ελλήνων για να εξυπηρετήσουν τους πολιτικούς τους φίλους βαφτίζοντας «εθνικά» τα ταξικά τους συμφέροντα. Να δώσουν τη μάχη τους στον πολιτικό στίβο με πολιτικούς και οικονομικούς όρους κι αν δε μπορούν να αντέξουν τη λαϊκή οργή για τις αποφάσεις τους, να ζητήσουν την ετυμηγορία του άμεσα πριν η δική τους πολιτική χρεοκοπία παρασύρει μαζί της και την Ελλάδα.