Βρε καλώς τα παιδιά: Διαπλοκή και Σία ζητούν το «δαχτυλίδι»

Με (καθόλου ξαφνική) ομοβροντία δηλώσεων και παρεμβάσεων, άλλοτε συγκεκαλυμμένων και άλλοτε σαφέστατων, μπήκε στην ατζέντα και επισήμως το σενάριο για το οποίο από μήνες ήδη σας προειδοποιούμε ότι αποτελεί διακαή πόθο πολλών και διαφόρων ισχυρών παραγόντων της οικονομικής και πολιτικής ζωής: η συνεργασία Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο ενός «μεγάλου συνασπισμού» γερμανικού τύπου: 1 Την αρχή είχε κάνει ο «Κόσμος του Επενδυτή», το προπερασμένο Σάββατο, ζητώντας πρωτοσέλιδα, πάνω από τον κεντρικό τίτλο («Σώστε τη χώρα»), «Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας για εκλογές που θα λύσουν το πολιτικό πρόβλημα». Η εφημερίδα μάλιστα πρότεινε πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια σειρά προσωπικότητες της πολιτικής ζωής: τους Κ. Στεφανόπουλο, Κ. Σημίτη, Ν. Κωνσταντόπουλο. Πρότεινε ακόμη τους Ν. Κακλαμάνη (ΚΕΔΚΕ), Δ. Παξινό (ΔΣΑ), Δ. Δασκαλόπουλο (ΣΕΒ), Ι. Παναγόπουλο (ΓΣΕΕ), Γ. Προβόπουλο (Τράπεζα της Ελλάδος) ως θεσμικούς παράγοντες που θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε μια τέτοια κυβέρνηση. 2 Τη συνέχεια στο θέμα έδωσε την περασμένη Τετάρτη ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών, ο οποίος διά του προέδρου του Δ. Δασκαλόπουλου δεν άφησε περιθώριο για παρερμηνείες: «Καλή θα ήταν μια κυβέρνηση συνεργασίας για να δώσει λύσεις. Αν όμως δεν μπορεί να γίνει αυτό, μπορεί να έχουμε συνεργασία των κομμάτων σε συγκεκριμένα θέματα.

…Εξάλλου, άμα βάλουν τα κόμματα τα προγράμματά τους το ένα πάνω στο άλλο, σε πολλά σημεία δεν ξεχωρίζουν. Είναι τα ίδια»!

3 Η εφημερίδα «Ημερησία» του συγκροτήματος του «Πήγασου» (Μπόμπολας) την επομένη μόνο που δεν πανηγυρίζει προβάλλοντας ως κύριο θέμα την πρόταση του ΣΕΒ, χαρακτηρίζοντάς τη μάλιστα «Πολιτική παρέμβαση» στον κύριο τίτλο.

4 Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι ακριβώς συζήτησαν την περασμένη Τετάρτη, δηλαδή ταυτόχρονα με την πρόταση του ΣΕΒ, Μπόμπολας και Ντόρα στο ραντεβού τους. Άραγε η Ντόρα πήγε στη συνάντηση απλώς θορυβημένη από άρθρο Αβραμόπουλου στο «Πρώτο Θέμα» ή η ατζέντα είχε και την εν εξελίξει παρέμβαση των βιομηχάνων;

5 Έπειτα είχαμε τη διπλή παρέμβαση Πάγκαλου και Βερελή, οι οποίοι ζητούσαν υπουργούς κοινής αποδοχής με τη Ν.Δ. σε κρίσιμα υπουργεία: Οικονομίας, Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης, με σκοπό να πάει... ομαλά η χώρα στις εκλογές.

6 Αυθημερόν το Mega, στο κεντρικό βραδινό του δελτίο, παίζει πρώτο θέμα την παρέμβαση των δύο πρώην υπουργών του εκσυγχρονισμού, την ώρα που η ατζέντα των άλλων καναλιών είχε Κούγια, επεισόδια, πυροβολισμούς κ.λπ. Η ατζέντα άνοιξε.

7 Ο Δασκαλόπουλος επιμένει: τη Δευτέρα από την Πάτρα ζήτησε «νέα προσέγγιση της οικονομίας και της κοινωνίας» από έναν «μεγάλο συναγερμό ανανεωτικών δυνάμεων από όλα τα κόμματα», ο οποίος θα προχωρήσει σε «υλοποίηση θεσμικών μεταρρυθμίσεων, που θα αλλάξουν τις βάσεις που στηρίζουν την οικονομική πολιτική». Για όποιον έχει αμφιβολίες, η προεδράρα περιέγραψε πλήρως την ατζέντα...

Στο βάθος ο κορβανάς

Αυτές οι παραινέσεις των επιχειρηματιών περιγράφουν πλήρως τις επιδιώξεις τους. Άλλωστε, αν δούμε τα επιχειρηματικά συμφέροντα που έχουν πέσει στην ανάγκη του κράτους αυτή την περίοδο, θα καταλάβουμε ακόμη καλύτερα το παιχνιδάκι που επιχειρείται να στηθεί.

* Οι εργολάβοι ανησυχούν σφόδρα για την ομαλή εξέλιξη των έργων – και η μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, ακόμη και σε απόλυτους αριθμούς πλέον, είναι το χειρότερο μαντάτο γι’ αυτούς.

* Οι τράπεζες αγωνιούν για την αποπληρωμή των δανείων τους και περιμένουν πώς και πώς όχι μόνο το πακέτο των 28 δισ., αλλά και γενικότερες κινήσεις που θα τους επιτρέψουν τη μείωση του κόστους εργασίας και την τόνωση της κατανάλωσης σε βάθος χρόνου.

* Οι εφοπλιστές δένουν τα πλοία τους, ενώ πολλοί έχουν πάθει μεγάλες ζημιές από χρηματοπιστωτικά προϊόντα. Μερίδα τους μάλιστα τα τελευταία χρόνια εξαρτάται όλο και περισσότερο από τις κρατικές ρυθμίσεις για να καταφέρει να επιβιώσει στις εσωτερικές ακτοπλοϊκές γραμμές μετά την... απελευθέρωση. Οι εφοπλιστές, που θεωρούνταν μέχρι πριν από λίγα χρόνια το λιγότερο εξαρτημένο από το κράτος τμήμα του επιχειρηματικού κόσμου, προσβλέπει όλο και περισσότερο στον κρατικό κορβανά.

* Πολλοί βιομήχανοι ήταν πάντα σε απόσταση... «χεριάς» από το Δημόσιο και οι εσωτερικές ρυθμίσεις της αγοράς και του εργατικού δικαίου, αλλά και η ευθεία διασύνδεση με το κρατικό ταμείο, εξασφάλιζαν τη μακροημέρευσή τους.

* Όσο για τα ΜΜΕ, ή τουλάχιστον πολλά απ’ αυτά, χρόνια τώρα αποτελούν την έκφραση των επιχειρηματικών επιδιώξεων όλων των παραπάνω.

Αν σε όλα αυτά προσθέσετε και την επιδίωξη ατυχησάντων – από άποψη φιλοδοξιών – πολιτικών, οι οποίοι δεν βλέπουν «φυσιολογική» δυνατότητα επανάκαμψης και επιχειρούν να εντείνουν το κλίμα κινδυνολογίας προκειμένου να αποκτήσουν πάλι ρόλο παρακάμπτοντας τα κόμματα στα οποία ανήκουν, τότε είναι ευκρινές ότι το παιχνίδι θα είναι σκληρό την επόμενη περίοδο.

Απορρίπτουν χωρίς συζήτηση

Βεβαίως τα δύο μεγάλα κόμματα, δηλαδή ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου, όπως έδειξαν και στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, απορρίπτουν το ενδεχόμενο μιας συγκυβέρνησης διότι αντιστρατεύεται τους γενικότερους στόχους τους, του ενός τη διατήρηση στο παιχνίδι και ύστερα από τη διαφαινόμενη εκλογική ήττα και του άλλου την κατάκτηση της εξουσίας. Δεν είναι όμως καθόλου βέβαιο ότι θα αντέξουν στην πίεση, η οποία κάποια στιγμή θα γίνει ασφυκτική.

Αν τώρα ο Γιώργος βλέπει Πάγκαλο και Βερελή να βγαίνουν μπροστά και τον Σημίτη να καραδοκεί αναζητώντας ρόλο, ο Καραμανλής ξέρει ότι αν συνεχιστεί η κατάρρευση – και ειδικά μετά τον ανασχηματισμό, που θα αφήσει πάρα πολλούς δυσαρεστημένους – θα δει οσονούπω και υπουργούς και κορυφαία στελέχη να βγαίνουν μπροστά και, στο όνομα της «εθνικής υπευθυνότητας», να παίζουν το σενάριο της συγκυβέρνησης.

Πάντως, παρ’ ότι τα πυρά θα πέσουν συγκεντρωμένα, δεν είναι βέβαιο ότι τέτοιοι σχεδιασμοί θα τελεσφορήσουν. Άλλωστε η (πολιτική) ζωή ενίοτε κρύβει εκπλήξεις:

* Οι «νταβατζήδες» είχαν στηρίξει με νύχια και με δόντια τον Σημίτη, αλλά αυτός έγινε λαγός μπροστά στην αναπόφευκτη συντριβή.

* Ο Καραμανλής έγινε πρωθυπουργός πολεμώντας τη διαπλοκή, αλλά κατέληξε είτε να την αναπαράγει είτε να είναι αιχμάλωτός της.

* Τα διαπλεκόμενα είχαν στηρίξει αναφανδόν Βενιζέλο, αλλά τους προέκυψε Γιώργος.

Το παιχνίδι λοιπόν παραμένει ανοιχτό και η επόμενη περίοδος θα είναι ενδιαφέρουσα, αφού τα σχετικά δημοσιεύματα και οι πιεστικές παρεμβάσεις θα πληθύνουν. Άλλωστε τελικός κριτής παραμένει, ευτυχώς, ακόμη και σε εποχές σύγχυσης, ο λαός, ο οποίος με την ψήφο του θα επιλέξει ποιος θέλει να τον κυβερνήσει, ανεξάρτητα από τις συνταγές που θα σερβίρουν τα διάφορα πολιτικά «μαγειρεία».

«Ξεχάστε τη συγκυβέρνηση»

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως... φάρσα! Είκοσι χρόνια μετά την περίφημη συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ενιαίου Συνασπισμού το 1989 με στόχο την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο, το πολιτικό σύστημα και το προσωπικό του κινούνται στην ίδια τροχιά. Διαφορετικές συνθήκες και άλλα πολιτικά παιχνίδια.

Οι επιδιώξεις όμως των συστημάτων που προωθούν τα σενάρια είναι οι ίδιες και δεν έχουν αλλάξει. Κοινός στόχος είναι η νομή της εξουσίας και ο διαμοιρασμός των υπολοίπων λαφύρων. «Έντιμη ανταλλαγή απόψεων» ζήτησε χθες ο Μητσοτάκης μετά τη συνάντηση που είχε με τον Καραμανλή στο Μέγαρο Μαξίμου. Σας λέει κάτι αυτό; Εμάς μας θυμίζει την παλαιότερη πρότασή του για συγκυβέρνηση για να λυθούν τα μεγάλα προβλήματα του τόπου. Δουλειά δεν είχε ο διάβολος, που λέει κι ο λαός.

Από αυτές τις σελίδες σας είχαμε πονηρέψει πολύ καιρό πριν και δείξαμε τον δρόμο για να κατανοήσετε πώς τα διάφορα συστήματα θέλουν να ελέγξουν το πολιτικό παιχνίδι.

* Το είδαμε τις προηγούμενες ημέρες με τις προτάσεις για συνεργασία από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Βερελή και Πάγκαλο.

* Το είχαμε ξαναδεί το έργο και παλαιότερα, πάλι από τον Πάγκαλο, με τη συγχορδία του Μιλτ. Βαρβιτσιώτη της Ν.Δ.

Νερό στον μύλο της συγκυβέρνησης ρίχνουν κατά καιρούς πολλοί στη Ν.Δ. οι οποίοι τη βλέπουν ως διέξοδο για να βγουν από τον λαβύρινθο στον οποίο βρίσκονται. Η κρίση τούς γονατίζει και ξέρουν πολλοί από τους νεοδημοκράτες ότι μόνο αυτή η λύση μπορεί να τους δώσει πολιτικές ανάσες και να τους κρατήσει ζωντανούς στο παιχνίδι της εξουσίας.

Εκνευρισμός στο Μαξίμου

Στο Μαξίμου δεν τους αρέσει που ακούνε από ορισμένα στελέχη τα περί συνεργασίας και επιμένουν ότι ο στόχος τους είναι η αυτοδυναμία. Πόσο εφικτή είναι αυτή; Όνειρα θερινής νυκτός, η απάντηση. Και, παρά τον πάγο που βάζουν διάφοροι στα περί συνεργασιών, ο δρόμος στρώνεται από πολλούς και διαφόρους με άλλους στόχους. «Δεν υπάρχει περίπτωση για συγκυβέρνηση. Είναι μύχιοι πόθοι και επιθυμίες ορισμένων κύκλων» λένε από το πρωθυπουργικό σύστημα εξουσίας.

Σε αυτή τη λογική επιμένουν ότι ο Καραμανλής δεν πιστεύει τις κυβερνήσεις συνεργασίας και δεν θέλει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Λένε ότι είναι άλλο πράγμα η διακομματική συνεννόηση σε μεγάλα θεσμικά ζητήματα και άλλο η συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ. Και ως εκ τούτου κρίνουν άκαιρη τη συζήτηση που λειτουργεί αποπροσανατολιστικά. «Δεν μπορεί να υπάρξει βάση συζήτησης» λένε χαρακτηριστικά.

Ο Μητσοτάκης πάντως τα έχει πει πολλές φορές. Χαρακτηριστική είναι η φράση του «η ακυβερνησία είναι το μόνο πράγμα, το οποίο δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να υποστεί η Ελλάδα». Και ο νοών νοείτω.

Η πιθανότητα μη αυτοδυναμίας ενισχύει τα διάφορα σενάρια και οδηγεί κύκλους να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Μόνη λύση είναι να αναγκαστεί η Ν.Δ. να προσφύγει στη βοήθεια του ΛΑΟΣ και του Καρατζαφέρη για να σωθεί πολιτικά. Ο Ψωμιάδης το πέταξε προχθές και άνοιξε τον δρόμο προς την επανένωση της Ν.Δ. με τον ΛΑΟΣ. Και δεν είναι ο μόνος, αφού οι συζητήσεις έχουν προχωρήσει στο εσωτερικό των δύο κομμάτων από ορισμένα στελέχη χωρίς κεντρική καθοδήγηση.

Κανείς όμως δεν μπορεί να προεξοφλήσει τίποτα. Όλα παίζονται και θα φανεί το επόμενο διάστημα πιο έντονα. Ήδη οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν (τυχαία άραγε;) ότι οι πολίτες πλέον θέλουν κυβερνήσεις συνεργασίας σε ποσοστό περίπου 30%. Όπως καταλαβαίνετε, το κλίμα φτιάχνεται και το χαλί στρώνεται.

Και πού είστε ακόμα. Μάλιστα παρά τα όσα λέει η Ρηγίλλης, ότι δηλαδή δεν υπάρχουν προγραμματικές συμπτώσεις που να μπορούν να στηρίξουν συνεργασίες σε μακροπρόθεσμη βάση, ότι δεν υπάρχει «κουλτούρα συνεργασιών» στο πολιτικό προσωπικό της χώρας και ότι δεν υπάρχει όμως και πραγματική διάθεση εκ μέρους των ηγεσιών για μια τέτοια εξέλιξη.

Ξαναπαιγμένο έργο

Στη Ν.Δ. δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία η πρόταση για συγκυβέρνηση. Το έργο το είχαν δει και παλαιότερα. Μόνο που αυτή τη στιγμή χρειάστηκε να παρέμβει και ο ίδιος ο Καραμανλής για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Στην ομιλία του στον προϋπολογισμό το είπε καθαρά και ξάστερα ότι δεν επιθυμεί συγκυβερνήσεις. Το έλεγε και το εννοούσε, όπως έκανε νωρίτερα και ο Παπανδρέου.

Και οι δυο είχαν έναν κοινό στόχο, παρ’ ότι δεν ήταν συνεννοημένοι. Ήθελαν να στείλουν μήνυμα στα διάφορα συμφέροντα, αυτό που λέμε διαπλοκή, ότι δεν μασάνε και δεν πρόκειται να υποκύψουν, διότι πιστεύουν ότι πίσω από τις αθώες δηλώσεις, που ανασκευάζονται, υποκρύπτονται τα σχέδια για τον μεγάλο συνασπισμό.

Ο Ζαγορίτης βγήκε και μίλησε για ισχυρό Καραμανλή και ισχυρή κυβέρνηση της Ν.Δ., αλλά δεν ρώτησε κάποιους στο κόμμα του που πιστεύουν άλλα, αφού επικαλούνται την κρίση αξιοπιστίας που καταγράφουν σταθερά όλες οι δημοσκοπήσεις και την απαξίωση του μοντέλου διακυβέρνησης που υπάρχει σήμερα.

Ο Πάγκαλος το είχε ξαναπεί και παλαιότερα, για όσους δεν θυμάστε: «Όπως εξελίσσονται τα πράγματα, δύο είναι τα ενδεχόμενα: ή κυβέρνηση Αριστεράς ή συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. Δεν υπάρχει άλλη λύση».

Ορισμένοι νεοδημοκράτες δεν το απέρριψαν, αλλά αντίθετα το ενισχύουν συνεχώς, βάζοντας φωτιά στη Ρηγίλλης που τρέχει και δεν φτάνει. Θυμηθείτε επίσης τους Αλογοσκούφη και Άρη Σπηλιωτόπουλο, που έθεσαν και αυτοί το θέμα των κυβερνητικών συνεργασιών. Καμία κίνηση στην πολιτική δεν είναι αθώα, αν δεν έχει συγκεκριμένη αφετηρία και σαφή στόχευση.

Τι λένε οι στελεχάρες

Σουφλιάς: Ο Σουφλιάς δεν θέλει ούτε να συζητάει για κυβερνήσεις συνεργασίας και επιμένει ότι υπάρχει αρνητική εμπειρία. «Δεν μπορεί να κυβερνηθεί αποτελεσματικά η Ελλάδα λόγω της νοοτροπίας που επικρατεί, καθώς από την πρώτη ημέρα που γίνεται η συνεργασία δεν σκέφτονται όλοι πώς θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της χώρας, αλλά όλοι σκέφτονται πώς θα κερδίσει το κόμμα τους τις εκλογές που θα γίνουν αργότερα» είχε πει παλαιότερα. Τα έχει πει και στον Καραμανλή και συμφωνούν ότι η Ν.Δ. πρέπει να παλέψει για την αυτοδυναμία.

Μεϊμαράκης: Ο Μεϊμαράκης επιμένει και δεν έχει αλλάξει άποψη ότι με τα δεδομένα που υπάρχουν δεν μπορεί να υπάρξει αυτοδυναμία. «Δεν μπορεί να υπάρξει μια προγραμματική σύγκλιση για συγκυβέρνηση μακράς διαρκείας με την απαιτούμενη αποτελεσματικότητα. Η Ελλάδα χρειάζεται αυτοδύναμες κυβερνήσεις».

Ντόρα: Η Μπακογιάννη τάσσεται και αυτή υπέρ της αυτοδυναμίας, αν και ο πατέρας της στηρίζει το σενάριο της συγκυβέρνησης, παρά τα όσα λέει δημόσια. Σταθερή γραμμή της είναι ότι συνεργασία μπορεί να γίνει μόνο σε προγραμματική και πολιτική βάση και με συγκεκριμένο πλαίσιο. Η ίδια θέτει προϋποθέσεις για συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο και θεωρεί ότι δεν αφορά το επίπεδο των προσώπων. Κινείται στη γραμμή ότι ζητούμενο είναι η αυτοδυναμία, αν και λέει ότι ο λαός είναι αυτός που αποφασίζει.

Mε αυτή ακριβώς την άποψη συντάχθηκε χθες στη NET και ο αδελφούλης της, ο Kυριάκος, με την ίδια φρασεολογία.

Αβραμόπουλος: Ο Αβραμόπουλος, τον οποίο τσαλάκωσαν αρκετά το τελευταίο διάστημα στην υπόθεση διαδοχής στη Ν.Δ., πιστεύει ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για τη διαμόρφωση στην Ελλάδα μιας νέας εθνικής ατζέντας σε βασικές πολιτικές. «Περάσαμε τις περιόδους της σύγκρουσης, της βαθιάς αντιπαράθεσης, των εύκολων κομματικών αφορισμών και εξοργισμών. Τώρα ήλθε η ώρα της συνεργασίας» είχε πει παλαιότερα. Ο ίδιος έχει πει ότι η μόνη ρεαλιστική κυβερνητική σύμπραξη είναι μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ...

Αλογοσκούφης: Ο Αλογοσκούφης, προ πολλού καιρού, προφανώς γνωρίζοντας τα αδιέξοδα της οικονομικής του πολιτικής, είχε πει ότι, εάν δεν υπάρξει αυτοδυναμία, πρέπει να αναζητηθούν συνεργασίες μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων. Τότε έθεσε θέμα συμφωνίας για την προώθηση δύσκολων μεταρρυθμίσεων που κανένα κόμμα δεν μπορεί να αναλάβει το κόστος να προωθήσει από μόνο του.

Σπηλιωτόπουλος: Ο Άρης ήταν από τους πρώτους υπέρμαχους της συγκυβέρνησης και το είπε και δημοσίως. «Χρειάζονται νέα πολιτικά μοντέλα, τα οποία θα στηρίζονται στην ανάγκη συνάντησης μεταρρυθμιστικών και εκσυγχρονιστικών φωνών» και «οι πολιτικές προτάσεις όταν απαντούν πειστικά στις ανάγκες της εποχής μπορούν να βρουν υποστηρικτές σε όλα τα κόμματα» είχε πει, προκαλώντας αίσθηση.

Λιάπης: Ο Λιάπης ήταν από αυτούς που είχαν εκφραστεί εξαρχής κατά του μεγάλου συνασπισμού. Επέμενε στην αυτοδυναμία, αλλά είχε πει ότι, εάν δεν καταστεί δυνατή, τότε υπό τον φόβο της ακυβερνησίας μπορεί να υπάρξει «εξ ανάγκης» συγκυβέρνηση.

Στυλιανίδης: Αρνητικός στις κυβερνήσεις συνεργασίας, είναι και το πουλέν του καραμανλισμού που πιστεύει ότι η Ν.Δ. θα ανακάμψει και μπορεί υπό προϋποθέσεις να αλλάξει το κλίμα.

Παυλόπουλος: Ο υπερυπουργός του Καραμανλή είναι αρνητικός στη συγκυβέρνηση και επιμένει στην αυτοδυναμία της Ν.Δ. Ξέρει ότι έρχονται δύσκολες μέρες για τη Ν.Δ., αλλά δεν πιστεύει ότι η λύση μπορεί να δοθεί μέσα από τις κυβερνήσεις συνεργασίας.

Σιούφας: Ο καθημερινός συνομιλητής του Καραμανλή, ο πρόεδρος της Βουλής, έχει την ίδια άποψη με τον Παυλόπουλο. Σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας θεωρεί ότι η λύση είναι η εκ νέου προσφυγή στην κάλπη.

«Έφτυσαν» την Ολυμπιακή Qatar - Iberia

Eνώ η διεθνής οικονομική κρίση απειλεί τη μικρή μας Ψωροκώσταινα με πλήρη κατάρρευση, η κυβέρνηση ψάχνει εναγωνίως σανίδα σωτηρίας, οτιδήποτε αυτή την ώρα που η κοινωνία είναι διαλυμένη και βουτηγμένη στην οικονομική αβεβαιότητα μπορεί να παρουσιαστεί ως κυβερνητικό έργο ώστε να μπορεί να περισώσει κάτι από την ποδοπατημένη αξιοπιστία της, ακόμα και του ίδιου του πρωθυπουργού.

Όταν όμως το κλήμα είναι στραβό και η ψυχολογία κακή, οι ήττες διαδέχονται η μία την άλλη σαν ντόμινο και η κατρακύλα δεν έχει σταματημό. Η πώληση της Ολυμπιακής έδινε μια κάποια ελπίδα στο κυβερνητικό στρατόπεδο, τουλάχιστον να ανεβάσει τη συσπείρωση των γαλάζιων ψηφοφόρων.

Όλοι θα θυμούνται άλλωστε την προβεβλημένη όσο και μεγαλόσχημη συμμετοχή της Qatar Airways στο γκρουπ των μνηστήρων της Ολυμπιακής, για την οποία ο Καραμανλής κόπιασε προσωπικώς: μέχρι που καταδέχτηκε να εγκαταλείψει τη θαλπωρή της Ραφήνας για να ταξιδέψει στο μακρινό Κατάρ προκειμένου να πείσει πως ψήνεται η συνεργασία με τη διεθνούς κύρους αεροπορική εταιρεία.

Όμως η συνεδρίαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων, στο πλαίσιο της οποίας ανακοινώθηκαν τα σχήματα που κατέθεσαν μη δεσμευτική προσφορά και συνεχίζουν στην επόμενη φάση του διαγωνισμού, έφερε στο φως ακόμα μια «ήττα»: η Qatar Airways αλλά και η Iberia απέσυραν το ενδιαφέρον τους για την Ολυμπιακή.

Μέσα σε αυτό το κλίμα αβεβαιότητας για το αν το μέλλον επιφυλάσσει και νέο στραπάτσο σ’ αυτή την ιστορία, η Διυπουργική ενέκρινε τη συνέχιση της διαδικασίας έχοντας στα χέρια τις προσφορές από επτά υποψήφιους επενδυτές στον διαγωνισμό για την εταιρεία που θα αναλάβει το πτητικό έργο, άλλους επτά για την επίγεια εξυπηρέτηση και τρεις για τη συντήρηση και επισκευή των αεροσκαφών.

Η διαδικασία πλέον εισέρχεται στη φάση της κατάθεσης δεσμευτικών προσφορών από τους υποψήφιους επενδυτές έως τις 30 Ιανουαρίου του 2009. Ο Χατδηδάκης εξερχόμενος του Μαξίμου μίλησε για καλή επενδυτική βάση μέσα σε μια τέτοια αρνητική διεθνή συγκυρία, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι έπεισε…

Τα επενδυτικά σχήματα που κατέθεσαν μη δεσμευτικές προσφορές και καλούνται ως το τέλος του επόμενου χρόνου να καταθέσουν και τις δεσμευτικές προσφορές τους είναι τα εξής:

Για την «Πάνθεον» (Επίγεια Εξυπηρέτηση): Athens Airways - SkyOne, Eurocorp JV (Air Mediterranean - Vernicos Group - International Investors), Chrysler Aviation, Fouad Al Ghanim Group Gainjet, Klesch & Co., PCP Capital Partners - Etihad Airways, Sky Europe.

Για την εταιρεία επίγειας εξυπηρέτησης: Eurocorp JV (Air Mediterranean - Vernicos Group - International Investors), Fouad Al Ghanim Group, Goldair, Hellenic Cargo Group, P&P Private Bank, PCP Capital Partners, Swissport.

Για την εταιρεία τεχνικής βάσης: Eurocorp JV (Air Mediterranean - Vernicos Group - International Investors), Fouad Al Ghanim Group, PCP Capital Partners.

«Συνωμοσία υπ’ αριθμόν δύο»

Σε ανύποπτο χρόνο ο Γιώργος Παπανδρέου είχε εμπιστευτεί σε συνεργάτες του την πρόβλεψή του ότι κάποια στιγμή η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στα γκάλοπ θα αρχίσει να ενοχλεί διάφορα «συστήματα» εξουσίας.

Από την πρόβλεψή του δεν εξαιρούσε πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες, που από το 2004 και μετά αντιμετωπίζουν το ΠΑΣΟΚ και τον ίδιο σαν ένα όχημα του οποίου δεν μπορούν να ελέγξουν ούτε την κατεύθυνση ούτε τον οδηγό φυσικά. Οι... μαντικές ικανότητες του Παπανδρέου είχαν τότε μουδιάσει το έτσι κι αλλιώς μουδιασμένο ηθικό κάποιων συνεργατών του. Κάποιοι όμως τον πήραν στα σοβαρά (τον αρχηγό) και άρχισαν την προετοιμασία για την... υποδοχή των «συστημικών» αντιδράσεων.

Γραμμή για εξουσία

Οι τρεις μήνες που προηγήθηκαν αποτέλεσαν για παπανδρεϊκούς και τους εχθρούς του την καλύτερη αφορμή για να ξυπνήσουν από τον λήθαργο στον οποίο οι μισοί είχαν μπει συνειδητά, περιμένοντας το… θαύμα. Ο Καραμανλής έπαιξε και έχασε – αυγά και... πασχάλια – στη ΔΕΘ και ο Παπανδρέου εμφανίστηκε έτοιμος να αλλάξει πλεύση και να διεκδικήσει και πάλι την εξουσία.

Το υπόβαθρο για την αλλαγή της διάθεσης του κόσμου υπήρχε, αλλά ήταν και ανοιχτή παγίδα για τον οποιονδήποτε υποτιμούσε την κατάσταση: για το Βατοπέδι ο λόγος...

Με τούτα και με κείνα το ΠΑΣΟΚ έφτασε λοιπόν μέσα σε λίγους μήνες – και χριστουγεννιάτικα – να μετράει αν είναι πέντε ή έξι μονάδες η διαφορά με τη Νέα Δημοκρατία στα γκάλοπ! Τέτοια χριστουγεννιάτικη... χλίδα σε χαλεπούς καιρούς!!!

Λογικά η ανατροπή αυτή θα άρεσε και θα ευχαριστούσε. Η πραγματικότητα όμως ήταν όπως την είχε προβλέψει ο Γιώργος: ξεκίνησε η προσπάθεια υπονόμευσης.

Δηλώσεις στελεχών και άλλων παραγόντων άρχισαν να αμφισβητούν άμεσα ή έμμεσα τη δυνατότητα του Γ. Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ να κυβερνήσει εν μέσω κρίσης. Ενώ, αντίθετα, οι ίδιοι «τύποι» έδειχναν να τους… πέφτουν τα σάλια με το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με τη – μετά Βατοπέδι – Νέα Δημοκρατία.

Βήμα προς βήμα

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας προσπαθήσουμε να ξεχωρίσουμε τα βήματα και τις κινήσεις που σωστά ή λάθος συνδέθηκαν και ταυτίστηκαν με το θέμα της υπονόμευσης. Παρασκευή πρωί, λοιπόν, οι «γιώργηδες» ανοίγουν τα μάτια τους και τι να δουν;

* Δηλώσεις του Χρήστου Βερελή, που ζητεί από τον Καραμανλή να ορίσει υπουργό Οικονομίας κοινής αποδοχής.

* Βγαίνει ο Πάγκαλος από την εκπομπή του στο ραδιόφωνο της Γιάννας να ζητήσει όχι έναν, αλλά τρεις υπουργούς κοινής αποδοχής (Οικονομίας, Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης).

* Ξαναβγαίνει ο Πάγκαλος με συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» (εκεί πρωτοχτύπησε και ο Βερελής) για να την πέσει χοντρά στην «αλητεία» του ΣΥΡΙΖΑ.

Υπήρχε βέβαια και το φόντο... Πριν και μετά από όλα αυτά, διάφοροι και διάφορες «λαλούσαν» υπέρ ή ολίγον υπέρ του Μεγάλου Συνασπισμού (το ’89 κυβέρνησαν Ν.Δ. - Συνασπισμός, τώρα θέλουν Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ)!!!

Την ίδια επίσης στιγμή έφτανε στα αυτιά των «γιώργηδων» το μαντάτο ότι ψάχνουν κάποιοι γαλάζιοι και εξωκοινοβουλευτικό υπουργό που κάπου, κάποτε είχε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.

«Ροκάνισμα» του Γιώργου

Ποιος είδε τον Παπανδρέου από κοντά και δεν τον φοβήθηκε. Ετοιμαζόταν για τον προϋπολογισμό, αλλά το μυαλό του πήρε τέτοιες στροφές, που «έφυγε» από το θεωρητικά κυρίαρχο θέμα. Σε συζητήσεις που είχε με συνεργάτες του, έλεγε ότι ίσως έχει μπει μπρος το «Σχέδιο Υπονόμευσης, αριθμός 2»! Υπονόμευσης του ιδίου φυσικά. Και εξηγούμαστε.

Οι «γιώργηδες» αναστατώθηκαν από τα καινούργια χτυπήματα, αλλά δεν βιάστηκαν να χρεώσουν δόλο και άλλα τέτοια στους δικούς τους. Αλλά τους φάνηκε περίεργο το γεγονός ότι, για παράδειγμα, ο Βερελής, που είχε πρωτοστατήσει υπέρ του Βαγγέλη, είχε αφήσει ανενημέρωτο τον Βενιζέλο, ενώ μιλάνε κάθε μέρα.

Όμως, τελικά, ο Βερελής έκανε του κεφαλιού του και αυτό είναι σίγουρο. Ο Βαγγέλης έσπευσε να ξεκαθαρίσει στη Χαριλάου Τρικούπη ότι δεν έχει καμία σχέση με την πρόταση Βερελή κι ότι μάλιστα αυτός ήταν ο πρώτος που είχε ζητήσει δημοσίως να βάλει το ΠΑΣΟΚ καθαρό στόχο την αυτοδυναμία στις προσεχείς εκλογές και στη λογική ότι όλα τα άλλα είναι μπούρδες.

Είχε βάλει ψηλά τον πήχη ο Βαγγέλης και, όπως αποδείχτηκε, καλά έκανε γιατί το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος δεν πέρασαν από κάτω – αλλά σε λίγους μήνες έφτασαν και πέρασαν με... ταχύτητα τη Ν.Δ.

«Σημιτικοί» και άλλοι

Βέβαια είναι πασιφανές ότι, αν κάπου και με όποιον τρόπο σκοντάψει ο Παπανδρέου, ο Βαγγέλης θα έχει στο χέρι του – ίσως – ακόμη μία ευκαιρία, αν δεν του έχει βγει μπροστά και με τις ευλογίες του Σημίτη ο Ανδρέας Λοβέρδος.

Και μια που λέμε για Σημίτη, ας δούμε το διά ταύτα: Βερελής και διάφορα σημιτόπαιδα γουστάρουν σαν τρελοί οποιοδήποτε σενάριο που θα τους συμπεριλαμβάνει, ενώ μέχρι τώρα ο Γιώργος τους έχει σε απόσταση – και καλά κάνει, λένε δικοί του.

Οι πληροφορίες, δε, λένε ότι τα σχήματα που θυμίζουν ή βασίζονται στα «άλλοθι» ενός Μεγάλου Συνασπισμού είναι (για κάποιους λίγους είναι η αλήθεια) αρκετά ευρύχωρα. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ακόμη και τον Οικουμενικό Συνασπισμό μπορεί να συζητήσουν

Μια ματιά στον Πάγκαλο επιβάλλεται. Τα όσα είπε περί «αλητείας» του Συνασπισμού σίγουρα δεν κάνουν καλό στο ΠΑΣΟΚ ενώ αντίθετα δίνουν ευκαιρίες στον γονατισμένο από την υπόθεση των κουκουλοφόρων ΣΥΡΙΖΑ να σταθεί στα πόδια του για να απαντήσει στον αυτόκλητο… εχθρό, στο ΠΑΣΟΚ. Γιατί τα είπε ο Πάγκαλος; Και σε ποιους έστειλε μηνύματα;

* Στον Παπανδρέου θύμισε ότι η θέση του (του Πάγκαλου) είναι ισχυρή με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

* Προσπάθησε να δημιουργήσει άλλοθι για την εκκόλαψη ενός γαλαζοπράσινου σχηματισμού, φτύνοντας προηγουμένως τον ΣΥΡΙΖΑ.

* Απλώς (ισχυρίζονται... αφελώς στην ΠΑΣΟΚική πιάτσα) ο Πάγκαλος είναι απρόβλεπτος, αλλά οι δηλώσεις του αξιοποιούνται από προβοκάτορες...

Ξεθάβουν σενάρια από το παρελθόν

Οι πράσινοι έκαναν φιλότιμες προσπάθειες να βρουν την άκρη του νήματος και να αναλύσουν την κατάσταση. Πώς δηλαδή, ενώ το ΠΑΣΟΚ πάει σφαίρα στα γκάλοπ, κάποιοι ψάχνουν άλλοθι για να το εγκαλέσουν ότι… δεν φοράει κράνος!

Οι «γιώργηδες» υποστηρίζουν πάντως ότι εδώ και καιρό εκδότες και επιχειρηματίες κάθε λογής προσπαθούν να καταλάβουν τις αλλαγές που συντελούνται, που τους αφορούν και που θα υπάρξουν εν μέσω κρίσης με τον Γιώργο πρωθυπουργό. Έτσι κάνουν δεξιά και αριστερά τα γλυκά μάτια, ώσπου να ξεθάψουν τις συνταγές από το παρελθόν. Ταυτόχρονα φρεσκάρουν τις επαφές τους με πολιτικούς και πολιτικούς παράγοντες – από όλα τα κόμματα παρακαλώ – που είναι πρόθυμοι να ακούσουν και να καταλάβουν τον προβληματισμό τους.

Βλέπουν ότι ο Καραμανλής είναι στα τάρταρα – όμως με τον Γιώργο δεν έχουν βρει την άκρη. Ένα απλό παράδειγμα. Γνωστοί εκδότες επί μήνες στήριζαν με κραγμένο τρόπο τον Τσίπρα και τον Αλαβάνο με αποτέλεσμα οι δύο πρώην κουκουέδες να φτάσουν το ποσοστό στο επίπεδο του κουκουέδικου συνθήματος παλιά: «17%, δεύτερη κατανομή».

Οι... καιροί βέβαια άλλαξαν και άρχισαν να αποκτούν πιο ρεαλιστικά χαρακτηριστικά. Όχι ότι τα διάφορα μαγαζιά γύρισαν ψυχή τε και σώματι στον Γιώργο. Οι παλιές καραβάνες το τονίζουν. Οι επιχειρηματίες κάνουν… πάρτι με τη συγκυβέρνηση δυο ή και τριών κομμάτων γιατί φτάνουν πιο γρήγορα στον στόχο τους. Και σε αυτήν την περίπτωση ο πρώτος και βασικός τους στόχος για να το πετύχουν (αφού κι ο Καραμανλής γονάτισε από την ανικανότητά του) είναι ο Γιώργος…

Χοντροκομμένες κινήσεις

Στο «μαγαζί» του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ μιλούν σχεδόν ευθέως τις τελευταίες ημέρες για προσπάθεια υπονόμευσης του Παπανδρέου. Σχέδιο υπονόμευσης του Γ. Παπανδρέου υπ’ αριθμόν δύο το ονομάζουν, όπως είπαμε.

Υποστηρίζουν ότι διάφορα συμφέροντα έχουν πάλι βαλθεί να στραπατσάρουν τη δυναμική του ΠΑΣΟΚ και να αρχίσουν να ζυμώνουν στον κόσμο το σενάριο που τους πάει. Σιγά σιγά ξεκίνησαν, αλλά στον δρόμο ξεχάστηκαν και το έκαναν χοντροκομμένα. Ακόμη και συγκεκριμένη δημοσκόπηση έβαλαν στο στόχαστρο και ετοιμάζονται να αντιδράσουν στις αρχές Γενάρη, πρώτα ο θεός...

Ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου πάντως είναι μες στην ψυχραιμία – μάλιστα συνιστά ψυχραιμία και στους δικούς του λέγοντας ότι ούτε η γκαντεμιά του Μητσοτάκη δεν μπορεί να τους πιάσει. Κρύβει βέβαια πολλά. Αφού ξέρει ότι τα διάφορα «συστήματα» δεν το βάζουν κάτω. Νιώθει ωστόσο μια απερίγραπτη σιγουριά για τον εαυτό του.

Γιατί είναι τόσο σίγουρος; Πολύ απλά γιατί έχει μνήμη που τουλάχιστον του επιτρέπει να θυμάται σημαντικές λεπτομέρειες έναν χρόνο πριν. Έναν χρόνο πριν λοιπόν, ο Βαγγέλης Βενιζέλος έτρωγε τη σκόνη του Γιώργου σε έναν αγώνα, το αποτέλεσμα του οποίου είχε προδικάσει αυτοαποκαλούμενος «μελλοντικός ηγέτης».

Όλοι θυμούνται ότι η πεντάρα είχε ζαλίσει τον Γιώργο και ότι την ίδια μέρα των εκλογών ο Βαγγέλης από το Ζάππειο του είπε να τα... μαζεύει σιγά σιγά. Τότε έλεγαν με νόημα κάποιοι ότι Λαμπράκης και Μπόμπολας δεν άκουγαν άλλη κουβέντα πέρα από ανθρώπους που γιορτάζουν τον... Ευαγγελισμό.

Για αρκετά μπορείς να κατηγορήσεις τον Γιώργο, εκτός από ένα. Ότι δεν έχει αντανακλαστικά να αντιμετωπίσει σχέδια υπονόμευσής του, όπως ο ίδιος διέκρινε τότε. Τι σημαίνει αυτό;

Ότι δεν θέλει και πολύ να ξεμπροστιάσει όσους στηρίζουν την υπονόμευσή του. Έχει ήδη αρχίσει να... γράφει το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα – με πολλούς αποδέκτες. Οι «γιώργηδες» λένε ότι δεν θα κωλώσει κι ότι αυτό το οφείλει στον εαυτό του. Φωνάζουν ότι ο στόχος είναι ολοφάνερος. Σ’ αυτήν τη φάση – επισημαίνουν – όσοι μιλούν για συγκυβέρνηση δεν χτυπάνε τον Καραμανλή, που δεν βλέπουν πώς μπορεί να σταθεί, αλλά τον ανερχόμενο Γιώργο που διήνυσε μεγάλη απόσταση και έφτασε στην ουσία στην πόρτα της αυτοδυναμίας.

Όπως στη Bουλή, έτσι κι αργότερα με τον νέο χρόνο θα ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να παρακολουθήσει το πριόνισμά του. Θέλει να τονίσει ότι βασικός συνομιλητής είναι ο κόσμος, ότι του αρέσει ο διάλογος με όλους, αλλά ότι το κόβει μαχαίρι με όποιον είναι πολέμιός του. Και επειδή θεωρεί ότι βρίσκεται ένα… βήμα πριν από τον στόχο του κι ότι κάποιοι θέλουν να τον αντικαταστήσουν με άλλον… νικητή, θα αντιδράσει χωρίς… κουκούλες. Και μάλλον δεν θα χρησιμοποιήσει την… πεπατημένη των ακτιβιστών.

Θα κάνει ανασχηματισμό; Τα τελευταία με τους μεγάλους ή μικρότερους συνασπισμούς έβαλαν σκίαστρο στην κινητικότητα που υπήρξε στη Χαριλάου Τρικούπη για αλλαγές στους αποτυχημένους «σκιώδεις» υπουργούς και στην ηγετική ομάδα. Μάλλον πάντως θέλει να δει τι θα κάνει και ο Καραμανλής. Ποιους θα βάλει πού.

Πρώτες και καλύτερες αλλαγές θα γίνουν στον Οικονομικό Τομέα. Η Λούκα Κατσέλη λένε ότι είναι περισσότερο τεχνοκράτισσα και ότι δεν πιάνει πουλιά στον αέρα όταν η συζήτηση γυρνάει στην πολιτική. Ποιοι περιμένουν σαν τα κοράκια;

* Η Αννούλα κάνει πώς και πώς μαζί με τον κολλητό της τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου να αλλάξουν πόστο και να αναλάβουν τα ηνία της Οικονομίας.

* Ο Χρυσοχοΐδης πάλι είναι του… κλαμπ που ακούγεται για «τσάρος».

Ο... ξενοδόχος βέβαια δεν έχει βγάλει κιχ. Και γιατί δεν θέλει να προσθέσει αφορμές εσωστρέφειας στο κόμμα και γιατί δεν έχει ακόμη αποφασίσει ποιον θα προωθήσει για τσάρο. Κάποιοι στοιχηματίζουν ότι, επειδή απεχθάνεται τους... εκβιασμούς, η αγορά θα το μάθει μετά τις εκλογές…

(Ποντίκι, 25.12.2008)