Ο "ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ" ΘΕΟΣ ΠΕΘΑΝΕ

        Οι από μηχανής θεοί, που εμφανίζονταν την κρίσιμη ώρα και έσωζαν τους ανθρώπους από τα δεινά, καθώς και οι ήρωες των κόμικς, που δευτερόλεπτα πριν το μοιραίο σκαρφίζονταν απίθανα κόλπα και κατατρόπωναν τον εχθρό, μάλλον στη φαντασία των ανθρώπων μόνο υπήρξαν για να ξορκίζεται η πραγματικότητα και να κερδίζεται λίγος ακόμα χρόνος δικαιώματος στην ελπίδα. Ακούω και διαβάζω πολλά σενάρια για την επόμενη μέρα και τις πολιτικές πρωτοβουλίες που πρέπει να αναληφθούν, ώστε να αντιμετωπιστεί η κατάσταση που θα προκύψει αμέσως μετά τη σύνοδο κορυφής των ηγετών της Ε.Ε.  και τις αποφάσεις τους για την τύχη του Ελληνικού (και όχι μόνο) χρέους. Γνώμη μου είναι ότι οποιαδήποτε εσωτερική πολιτική κίνηση δε μπορεί ούτε στο ελάχιστο να επηρεάσει τα πραγματικά οικονομικά δεδομένα, καθώς το παιχνίδι έχει ξεφύγει εδώ και πολύ καιρό από το δικό μας γήπεδο. Η βάρκα της Ελληνικής Οικονομίας παλεύει ανάμεσα στα κύματα που προκαλεί η ναυμαχία που εξελίσσεται μεταξύ των οικονομικών κολοσσών προσδεδεμένη μεσοπέλαγα στην πλώρη τους. Είτε κόβεις τα σκοινιά και απομακρύνεσαι σε άγνωστα πελάγη, είτε προσπαθείς να απομακρύνεις τα νερά που μπαίνουν από παντού περιμένοντας να καταλαγιάσει το κύμα.   Μόνο σαν καταλύτης για την προσαρμογή μας στη νέα πραγματικότητα μπορεί να λειτουργήσει και σ’ αυτό το πεδίο θα αναζητηθεί η βέλτιστη λύση. Η εποχή της «τζάμπα μαγκιάς» τελειώνει για όλους και αυτό πρέπει να αναδειχθεί και στη βουλή τις επόμενες μέρες. Η ιδέα της αυξημένης πλειοψηφίας για οποιαδήποτε νομιμοποίηση συμφωνιών, που θα επηρεάσουν την οικονομική  ζωή μιας ολόκληρης γενιάς είναι επιβεβλημένη. Ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες των αποφάσεών τους απέναντι στους πολίτες. Οι συνεννοήσεις και συγκλίσεις σε επίπεδο κορυφής κανένα αποτέλεσμα δεν θα έχουν, το αντίθετο μάλιστα θα ενταθεί η απαξίωση για ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, αν δεν προέρχεται από εντολή μέσω της κάλπης, αφού  ειπωθεί στον κόσμο όλη η αλήθεια χωρίς δημαγωγίες και αφορισμούς.  Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εξαρτηθεί η πορεία της χώρας από την πολιτική ζωή οποιουδήποτε κόμματος. Τα κόμματα και τις ηγεσίες τους τα κρίνει η ιστορία, όταν οι ιστορικοί θα έχουν όλα τα δεδομένα για τις συνθήκες που οδήγησαν στα πεπραγμένα τους. Είναι αστεία η θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ότι αποτελεί πολιτικό εκβιασμό η απαίτηση αυξημένης πλειοψηφίας. Αν θεωρεί ο κ. Σαμαράς ότι η κυβέρνηση ζημιώνει τη χώρα με τις αποφάσεις της έχει μοναδική ευκαιρία να αλλάξει την πολιτική αυτή και να μας οδηγήσει στη γη της επαγγελίας με τη δική του και της παράταξής του . Αν φοβάται ότι θα φορτωθεί ο ίδιος ένα σταυρό, που τώρα  κουβαλάει άλλος, οφείλει να το εκφράσει στη βουλή και να αφήσει κατά μέρος τους εύκολους αφορισμούς και την εκ του ασφαλούς  κριτική  για μια κατάσταση, που η παράταξή του έχει (τουλάχιστον) την ίδια ευθύνη.  Γνωρίζουμε όλοι ότι τίποτα δεν θα είναι όπως χθες. Αυτό που περιμένουμε όμως είναι ένα πολιτικό όραμα για το μέλλον, μια πειστική πολιτική πρόταση για να έχουμε ακόμα και την ψευδαίσθηση ότι μετά τις θυσίες και την άχαρη πορεία στην έρημο θα υπάρξει για τα παιδιά μας μια όαση. Με τη μετάβαση από το οικονομικό δράμα στην οικονομική τραγωδία δίνονται αφορμές για την αναγέννηση, αρκεί να είναι σύντομοι οι κλαυθμοί και τα μοιρολόγια και άμεσες οι πρωτοβουλίες για κάτι καινούργιο. 

  Όμως είναι άδικο η μοίρα της Ελλάδας και των Ελλήνων να ταυτίζεται με την Οικονομία της.  Η οικονομία της χώρας και η τσέπη μας είναι ένα από τα κομμάτια που συνθέτουν την ποιότητα της ζωής μας, αλλά όχι το μοναδικό- και για πολλούς -όχι το κυρίαρχο. Οι μισθοί , τα ακίνητα , τα αυτοκίνητα και τα καταναλωτικά αγαθά έρχονται και παρέρχονται, αλλά ο ήλιος μας, η θάλασσά μας, τα τραγούδια μας, η ψυχή, το μυαλό, η παιδεία, η αξιοπρέπεια και ο πολιτισμός μας δεν πρόκειται να χρεοκοπήσουν ποτέ, όσο τα κρατούμε ζωντανά στις δύσκολες ώρες. Ο πανικός ανήκει σε όσους εναπόθεσαν στην οικονομική τους ευμάρεια το νόημα της ζωής και ταυτίζουν την οικονομική κατάρρευση με το τέλος της.

Η ιστορία της Ελλάδας και των Ελλήνων δεν σταματά , ούτε φυσικά ξεκινά , την επόμενη μέρα από τη σύνοδο κορυφής των ηγετών της Ε.Ε. , όποιες και αν είναι οι αποφάσεις τους. Είναι καιρός να παραμερίσει το μοντέλο του πανικόβλητου «καταναλωτή» πολίτη, που μας μετέτρεψαν και να αναδειχθούν όλες οι αρετές της παιδείας και του πολιτισμού μας, ώστε να διαχειριστούμε δημιουργικά  την οικονομική κρίση.