Μήνυμα απο έναν νεκρό πολεμιστή του 1940

Συγγραφείς του μηνύματος της ΟΛΜΕ για την επέτειο του "ΟΧΙ",
Αγαπητοί απόγονοι,

Στις 28 του Οκτώβρη υποτίθεται ότι γιορτάζετε, γιατί πριν από 71 χρόνια, μια μέρα σαν κι αυτή, εμείς, οι εργάτες , οι έμποροι, οι αγρότες, αφήσαμε τις δουλειές μας, τα μαγαζιά μας και τα χωράφια μας. Μια δικτατορική κυβέρνηση μας είπε ότι απειλούνταν η κυριαρχία μας, η ανεξαρτησία μας, η αξιοπρέπειά μας. Μας μήνυσε ότι ο Ιταλο-Γερμανικός ιμπεριαλισμός, το μαύρο μπλοκ του φασισμού, επιτέθηκαν στη χώρα μας. Είπαν “ΟΧΙ” στην απαίτησή τους να περάσουν από τη χώρα μας, γιατί αυτό απαιτούσαν οι συμμαχικές μας υποχρεώσεις. Χωρίς κανέναν δισταγμό, όλοι μας υιοθετήσαμε το «ΟΧΙ». Δεν θα περάσουν!  Και, νέοι τότε, βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή. Οι γυναίκες στις πόλεις και πρώτα απ’ όλα στα χωριά ανέλαβαν την τροφοδοσία. Όλοι μας σηκώσαμε το μπόι μας, είτε διαφωνούσαμε , είτε συμφωνούσαμε με την επιλογή της κυβέρνησης. Λυγίσαμε τα σίδερα.
Οι Ιταλοί φασίστες βρήκαν το μπελά τους:
«ΟΧΙ, δεν θα μας πάρετε τα σπίτια μας, που με ιδρώτα έχουμε χτίσει».
«ΟΧΙ, δεν θα μας πάρετε τα χωράφια μας, που με αίμα τα έχουμε οργώσει».
«ΟΧΙ, δεν θα μας πάρετε το βιός μας που με τόσο κόπο δημιουργήσαμε».
«ΟΧΙ, δεν θα παραχωρήσουμε ούτε μια σπιθαμή από τα δικαιώματα μας, την ανεξαρτησία μας, την πατρίδα των γονιών μας». Έτσι πιστεύαμε!
Και νικήσαμε! Οι Ιταλικές μεραρχίες δεν πέρασαν! Χρειάστηκε να κατέβουν οι φασιστικές ορδές του Χίτλερ για να κάμψουν την ηρωική μας αντίσταση. Και παρά το ότι με φωτιά και σίδερο οι κατακτητές άρχισαν να ληστεύουν τη χώρα, παρά το ότι πεθαίναμε από την πείνα, παρά το ότι οι επαγγελματίες πολιτικοί μας εγκατέλειψαν και λούφαξαν, εμείς ξανασηκωθήκαμε. Οργανωθήκαμε στις πόλεις και στα χωριά και βγήκαμε στο βουνό. Η Εθνική Αντίσταση απλώθηκε σε όλη τη χώρα. Μαθητές και μαθήτριες, φοιτητές και φοιτήτριες, εργάτες και εργάτριες, αγρότες και αγρότισσες πήραμε τα όπλα.
Η ζωή των κατακτητών έγινε μαύρη. Δεν στέκονταν πουθενά. Το νέο για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου έκανε το γύρο του κόσμου. Ο ανυπότακτος λαός μας οργάνωσε την αντίσταση του. Πιστέψαμε ότι σώσαμε τον κόσμο από την πείνα. Ότι σώσαμε την αξιοπρέπεια μας. Με χιλιάδες θύματα. Με Καλάβρυτα, με Δίστομο, με δεκάδες ολοκαυτώματα. Και νικήσαμε! Διώξαμε τον κατακτητή, γράφοντας τις πιο φωτεινές σελίδες στην ιστορία , την Εθνική Αντίσταση.
Η αγωνιστική στάση ζωής, η ανιδιοτέλεια και η αυτοθυσία μας, καθώς επιλέξαμε το δρόμο της προσφοράς και του κοινωνικού χρέους δυστυχώς διαπιστώσαμε πολύ γρήγορα από τον ουρανό που βρεθήκαμε, ότι πήγαν στράφι! . Οι πανανθρώπινες αξίες και τα ιδανικά, που θέλαμε να είναι ισχυρές βάσεις για την οικοδόμηση  της ειρήνης, τη θεμελίωση της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της προαγωγής  του πολιτισμού, δυστυχώς ποδοπατήθηκαν στη συνέχεια.
Σήμερα, 71 χρόνια μετά, παρατηρώντας τα γεγονότα , που συνέβησαν στη συνέχεια , δυστυχώς μετανιώσαμε πικρά, που δώσαμε τα νιάτα μας για χάρη σας. Γιατί αμέσως μετά την απελευθέρωση σας είδαμε να χωρίζεστε σε δύο ομάδες που πολεμούσαν μεταξύ τους με τόση λύσσα, που δεν είδαμε στο δικό μας πόλεμο. Τα θύματα και οι φρικαλεότητες ήταν περισσότερα στον εμφύλιο πόλεμό σας παρά στο δικό μας. Στη συνέχεια οι νικητές συμπεριφέρθηκαν στους ηττημένους με τέτοια αγριότητα, που οι Γερμανοί κατακτητές φαίνονταν μπροστά σας αγγελούδια. Πολλά από τα παιδιά και τα εγγόνια μας, κυνηγημένα, τα στείλατε μετανάστες στη Γερμανία και στην Ιταλία να υπηρετούν αυτούς που μας στέρησαν τη ζωή με αντάλλαγμα, σαν δάνειο, λίγο από τον πλούτο τους.
Δουλεύατε σαν σκλάβοι στα ανθρακορυχεία τους και σε όποια δουλειά απαξίωσαν οι ίδιοι, γιατί δεν καταφέρατε μόνοι σας να φτιάξετε ένα κράτος που να μπορεί να ζήσει τα παιδιά του. Δεν σεβαστήκατε τη Δημοκρατία που ονειρευτήκαμε δεν επικράτησε η Δικαιοσύνη, που διεκδικήσαμε με αντάλλαγμα τη ζωή μας, δεν δώσατε αξία στην παιδεία και τον πολιτισμό μας. Γίνατε καταναλωτικά υποκείμενα και ξεπουλήσατε την ψυχή σας και την ανθρωπιά σας για να αποκτήσετε τις Mερσεντές σας, τις Φεράρι σας , τα Καγιέν σας, τις συσκευές Siemens , τα τρακτέρ σας, τα Ιταλικά ρούχα, τις Ιταλικές κουζίνες κ.λ.π. χωρίς να φροντίσετε να παράγετε τίποτα απ' όλα αυτά στον τόπο μας. Επιτρέψατε να σας κλέψουν οι δήμιοί μας τα καλύτερα μυαλά και να εργάζονται και να ερευνούν για χάρη τους. Παρακαλώντας τους, ακόμα και με δόλια μέσα, μπήκατε, με τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών σύμφωνη, στην Ένωσή τους καθιστώντας το Σύνταγμά τους ισχυρότερο από το δικό σας και υιοθετήσατε τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα ό, τι σας κληρονομήσαμε εμείς. Επιδιώξατε χρησιμοποιώντας ότι “μέσο” διέθετε ο καθένας και εκλέγοντας όποιον σας υπόσχονταν διορισμό στο Δημόσιο να βολέψετε τον εαυτό σας μόνο και τα παιδιά σας χωρίς να απαιτήσετε δυναμικά κανόνες και θεσμούς, που να αναδεικνύουν τους ικανούς ανάμεσά σας. Δεχθήκατε με ευκολία τα δάνειά τους διαλύοντας πρόθυμα την όποια παραγωγική σας μηχανή για να αποκτήσετε τα αγαθά που αυτοί παρήγαγαν χωρίς να αντιδράσει ποτέ κανείς σας. Αρχίζουμε να έχουμε τύψεις, που δεν αφήσαμε πιο μπροστά τους Ιταλούς και τους Γερμανούς να περάσουν ελεύθερα. Ίσως τότε να αποφεύγονταν όσα είδαμε , να μην είχαμε φτάσει στην καταστροφή, να ζούσαμε και μεις με τα παιδιά και τα εγγόνια μας μια ήσυχη ζωή στα χωριά και τις πόλεις μας.
Στη εφετινή επέτειο της 28ης του Οκτώβρη, που υποτίθεται ότι αφιερώνετε στη μνήμη μας αντιληφθήκατε αίφνης ότι βρίσκεστε σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας σας με αφορμή την άρνηση των αφεντικών, που μόνοι σας ορίσατε από την απελευθέρωση και μετά , να συνεχίσουν να σας δανείζουν την “ευδαιμονία”, που ζήσατε , ξεπουλώντας εδώ και 71 χρόνια τις αρχές και αξίες, που έκαναν όλους εμάς να δώσουμε τα νιάτα μας για χάρη σας.
Αντιληφθήκατε ότι  δέχεστε μια τεράστια επίθεση που αμφισβητεί τις κατακτήσεις σας, την κυριαρχία σας, τη δυνατότητα σας να χαράζετε το μέλλον σας, επειδή απλά σας έκοψαν τα δανεικά!
Τον δικό μας αγώνα , αχρείοι, προσπαθείτε να τον εξομοιώσετε με τον δικό σας, καθώς σε σας οι “εχθροί” :

• καταργούν κατακτήσεις και δικαιώματα που χρειάστηκαν πολύχρονοι, σκληροί κοινωνικοί αγώνες για να διασφαλιστούν, αποσιωπώντας ότι πολλά απ' αυτά τα “δικαιώματα” και τις “κατακτήσεις” αποκτήθηκαν εις βάρος άλλων κοινωνικά αδύναμων ομάδων, σαν ειδικά κατ' εξαίρεση επιδόματα. Ας δεχτούμε ότι έχετε δίκιο!
• υπονομεύουν και διαλύουν βασικές κοινωνικές υπηρεσίες και δημόσια αγαθά, όπως η υγεία, η εκπαίδευση, η κοινωνική ασφάλιση, αποσιωπώντας ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δεν έχει καμία εκτίμηση, ούτε στις Δημόσιες υπηρεσίες, ούτε στη Δημόσια Εκπαίδευση, ούτε στην ποιότητα των Δημόσιων αγαθών και της Δημόσιας υγείας. 
• μειώνουν τους μισθούς και τις συντάξεις σας και οδηγούν εργαζομένους κάθε ηλικίας στην εργασιακή εφεδρεία, στην ανεργία και την υποαπασχόληση, και τις οικογένειές τους στη φτώχεια και την εξαθλίωση, αποσιωπώντας ότι οι αναπηρικές συντάξεις ξεπερνούν στον αριθμό ακόμα και τον αριθμό των αναπήρων που δημιούργησε ο Ιταλο-Γερμανικός πόλεμος, ότι οι μισοί συνταξιούχοι είναι κοντά στα 50 τους, ότι μαζί με τους Δημόσιους υπαλλήλους που πραγματικά εργάζονται , αμείβονται άθλια και κρατούν στις πλάτες τους ολόκληρο το κράτος υπάρχουν και πολλοί ακόμα που δεν έχουν αντικείμενο εργασίας, όταν εμφανίζονται στην “εργασία” τους.
• Ξεπουλούν εθνικό πλούτο , παραδίδουν στο κερδοσκοπικό κεφάλαιο δημόσιες υπηρεσίες, υποβαθμίζουν και εγκαταλείπουν το περιβάλλον, χωρίς να λέτε ότι αυτό τους το επιτρέπετε εδώ και 71 χρόνια, αλλά δεν αντιδράσατε, όσο επιτρέπονταν και σε σας να κτίζετε το αυθαίρετό σας, να φοροδιαφεύγετε, να κακοποιείτε τη γη με τα φυτοφάρμακά σας, με τα αυτοκίνητά σας, με τα φουγάρα σας.
• Και το πιο σημαντικό: Στο βωμό της κρίσης περιορίζεται ασφυκτικά η δημοκρατία, συρρικνώνεται η εθνική κυριαρχία και δίνεται το δικαίωμα σε όργανα και μηχανισμούς της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας πλουτοκρατίας να διαφεντεύουν τη ζωή μας. Χα!!! Πολύ αργά το θυμηθήκατε αγαπητοί μου απόγονοι! Αυτό δε συνέβη στον καιρό της κρίσης. Επειδή συνέβαιναν όλα αυτά για 71 χρόνια , χωρίς να αντιδράτε, καθώς εσείς σκοτωνόσασταν μεταξύ σας, φτάσατε στην κρίση!
  

Τέτοιους αγώνες δίναμε και μεις πριν τον πόλεμο, απόγονοί μας! Και η δική μας πείνα τότε ήταν πραγματική. Χωρίς Σχολεία, χωρίς συντάξεις, χωρίς Νοσοκομεία, χωρίς δρόμους, χωρίς τηλέφωνο, χωρίς νερό. Και όλοι οι άνθρωποι πριν από μας έδιναν , αλλά και μετά από σας θα δίνουν τέτοιους αγώνες κάθε μέρα, κάθε ώρα. Οι κυβερνήτες σας είναι οι ίδιοι, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους εδώ και 71 χρόνια και τους επιλέγετε συνήθως εσείς οι ίδιοι. Πως και ανακαλύψατε τόσο ξαφνικά, ότι είναι “ξεπουλημένοι”, “προδότες”, “δοσίλογοι” και όργανα των μηχανισμών που διαφεντεύουν τη ζωή σας; Πως και χρειάστηκαν 70 επέτειοι του 40 για να το καταλάβετε; Πού είχατε το καμπανάκι του συναγερμού; Στο ύψος του μισθού σας μήπως; Τότε πολεμήσαμε αποκλειστικά και μόνο για την δική σας ελευθερία, καθώς εμείς δεν είχαμε τίποτα άλλο να γλυτώσουμε παρά τη φτώχεια μας.

Αν λοιπόν ο δικός μας αγώνας είναι ίδιος με τον δικός σας, τότε δεν υπάρχει λόγος να μας μνημονεύετε κάθε χρόνο. Αρκετά χρησιμοποιηθήκαμε  για να προβάλλονται οι “πολιτικοί” σας στις εξέδρες των παρελάσεων, για να κερδίζουν οι έμποροι των στολών, των παρελάσεων, των μπαλονιών και των σημαιών.  Βρήκατε και σεις την ευκαιρία να διεκδικήσετε στη μνήμη μας τη σωτηρία των μισθών σας και την διατήρηση των κεκτημένων σας; Να αναδεικνύετε λοιπόν τους δικούς σας ετήσιους ήρωες στους καθημερινούς κοινωνικούς σας αγώνες, να τους τιμάτε, να γιαουρτώνετε και να μουτζώνετε τους πολιτικούς σας, όταν έρχονται να ζητήσουν την ψήφο σας και αφήστε μας στην ησυχία μας. Δεν θέλουμε , ούτε παρελάσεις, ούτε παράτες, ούτε τιμές, ούτε αγήματα. Ένα δάφνινο στεφάνι μόνο και ενός λεπτού σιγή απ' όσους πιστεύουν ότι ο δικός μας αγώνας και το δικό μας “ΟΧΙ” δεν ήταν ίδιο με το δικό σας μας φτάνει...