ΝΑΙ ΣΤΟΥΣ “ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΟΥΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΣΤΕΓΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ” , ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ “ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ”

      Ποτέ μου δε είχα σε εκτίμηση τους "αγανακτισμένους" γενικώς. Συνήθως ήταν οι τύποι, που μονίμως σφύριζαν αδιάφορα, όταν τα πράγματα πήγαιναν βολικά γι' αυτούς, χωρίς να ενδιαφέρονται για κόμματα, συνδικάτα, οργανωμένες ομάδες πολιτών κ.λ.π. Απολίτικοι συνήθως στην καθημερινότητά τους δεν ενδιαφέρθηκαν και δεν αφιέρωσαν ούτε λεπτό από τον προσωπικό τους χρόνο για οποιαδήποτε δραστηριότητα δεν είχε όφελος για τους ίδιους.
  Φόρτωναν πάντα τις ευθύνες των δύσκολων αποφάσεων στους “ειδήμονες” , δηλώνοντας συνήθως αναρμόδιοι , οπότε,  ό,τι και να πήγαινε στραβά, δεν έφταιγαν ποτέ οι ίδιοι! Ήταν οι πρώτοι που έκαναν κριτική για τα πεπραγμένα των άλλων , καθώς αυτοί ήταν αλάνθαστοι! "Υπερκομματικοί", "υπερπαραταξιακοί" , και γενικώς "υπέρ" σε κάθε κοινωνική δράση.
     Στα δύσκολα είναι οι πρώτοι που "αγανακτούν", χωρίς να καταθέτουν λύση για κανένα πρόβλημα. "Αγανακτούν" γενικώς εναντίον των "ανίκανων" που δε μπόρεσαν να τους γλυτώσουν από τα δεινά. Στο πυρ το εξώτερο όλοι τους, με την προσμονή του "σωτήρα" , που σαν από μηχανής θεός θα τους βγάλει από τη δύσκολη θέση. Οι "αγανακτισμένοι" πολίτες είναι η χαρά των "Σωτήρων", που εμφανίζονται από το πουθενά, καβαλούν το κύμα τους και βρίσκουν την κρίσιμη μάζα για να οργανώσουν  τη   δική τους "πολιτική δεξαμενή".
   Προτιμώ την οργανωμένη πολιτική δράση συνειδητοποιημένων ενεργών πολιτών κι ας είναι έξω από τα καθιερωμένα πολιτικά κόμματα.  Οργανωμένους πολίτες, που θα έχουν συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους, που θα τους φωνάζουν δυνατά κι ας είναι σε άλλες κατευθύνσεις και γραμμές από αυτές των κομμάτων που γνωρίζουμε. Να περιγράφουν το όραμα , που θα δίνει κάποια διέξοδο και προσμονή για κάτι διαφορετικό. Η "αγανάκτηση" από μόνη της δεν έδωσε ποτέ λύση σε κανένα κοινωνικό πρόβλημα. Λειτούργησε όμως πολλές φορές σαν καλή κρυψώνα αυτών που έχουν συγκεκριμένους στόχους , αλλά δεν τολμούν να τους φωνάξουν δυνατά από το φόβο μήπως οι "αγανακτισμένοι" επιστρέψουν έντρομοι στα σπίτια τους.
Γιαυτό ο χαρακτηρισμός “αγανακτισμένοι” των ανθρώπων που συγκεντρώνονται τελευταία στις πλατείες δε μου κάθεται καλά και πιθανόν τους αδικεί. Ελπίζω να πρόκειται για κίνημα “Αφυπνισμένων, πολιτικά άστεγων πολιτών”, που εκδηλώνουν τις ανησυχίες τους και τις μετατρέπουν σε ενεργό δράση, καθώς δεν εκφράζονται μεν από τα υφιστάμενα πολιτικά κόμματα, αλλά θα μπορούσαν να δώσουν το έναυσμα για μια άλλη πορεία της κοινωνίας μας. Μια συνάθροιση ανθρώπων, που ο καθένας έχει στο μυαλό του τη δική του “ανεξάρτητη” κοσμοθεωρία και ενδέχεται να  είναι σε πλήρη αντίθεση με αυτή του διπλανού του, συνθέτει μια άνοστη “πολιτική σούπα” , ακίνδυνη για κάθε πολιτικό κατεστημένο. Θα αποτελούσε μάλιστα έναν βολικό τρόπο "ομαδικής ψυχοθεραπείας", όπου θα εκτονώνεται ανώδυνα η "οργή" των υπηκόων χωρίς τον παραμικρό κίνδυνο για το υπάρχον πολιτικοοικονομικό σύστημα. Βαθμιαία εκφυλίζεται, όσο δεν αποκτά συγκεκριμένα πολιτικά χαρακτηριστικά ή, αν τα αποκτήσει, είναι σαν ένα μυστήριο αυγό, που κανείς δε γνωρίζει τι θα βγει από μέσα , όταν σπάσει το τσόφλι του. Ως γνωστόν από αυγά βγαίνουν πολλών ειδών όμορφα πλάσματα , αλλά ενίοτε και επικίνδυνα ερπετά...
Δυστυχώς ή ευτυχώς, σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, για ν' αρχίσει κάτι να κινείται θα πρέπει η συνισταμένη των πολιτικών δυνάμεων που εκδηλώνονται να ξεφύγει από το μηδενικό αλγεβρικό άθροισμα των συνιστωσών της.