Εγώ δεν φταίω!
Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ ela@ath.forthnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 20 Δεκεμβρίου 2008
... ΚΙ ΑΦΟΥ ο Αλέξανδρος έφυγε για το ταξίδι που δεν διάλεξε, πάνω στα αποκαΐδια της χώρας, ένοχοι και συνένοχοι, κατήγοροι και υπερασπιστές, θύτες και θύματα αναζητούν το «γιατί» και κάνουν γαργάρα το «διότι». Όλοι οι «ευαίσθητοι» και οι «συνειδητοποιημένοι». Όλοι! Βολεψάκηδες, παρτάκηδες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δικηγόροι, σχετικοί, άσχετοι... «Συγκλονισμένοι» άπαντες, πανευτυχείς κατά βάθος που γι΄ άλλη μια φορά έχουν βήμα, έχουν φωνή, έχουν πλάνο στο παράθυρο του δελτίου των 8. Σιχάθηκε η ψυχή μου, μα την Παναγία! Χορτάσαμε υποκρισία, φαρισαϊσμό, ψευτιά, κροκοδείλια δάκρυα. Μπλα μπλα μπλα... Να περάσει ο επόμενος... Μπλα μπλα μπλα... ποιος κύριος έχει σειρά;
Και καλά αυτοί που, ούτε λίγο ούτε λίγο, υποστηρίζανε πως τα ΄θελε και τα ΄παθε. Πως δεν ήταν καλός μαθητής. (Κι ως γνωστόν, όποιος φέρνει στον έλεγχο μέσο όρο κάτω από 15, τον πυροβολούμε επί τόπου). Ότι είχε ξαναπάει στα Εξάρχεια. (Κι ως γνωστόν, όποιος περνάει από ΄κεί, τον εκτελούμε στην ψύχρα).
Ότι ήταν παιδί από εύπορη οικογένεια. (Κι ως γνωστόν, όποιον μένει στα βόρεια προάστια του φυτεύουμε μία σφαίρα στο στήθος). Και μπήκανε τώρα στο τριπάκι οι υπόλοιποι να λένε πως ο Αλέξανδρος, όταν πήγαινε στου Μωραΐτη, είχε διαγωγή κοσμιωτάτη και όχι κοσμία. Λες κι όποιος έχει κοσμία τον δολοφονούμε.
ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ γι΄ αυτούς που δεν χαραμίζεις ούτε το σάλιο σου για να τους φτύσεις. Δεν μιλάω για φασιστόμουτρα, τα- επί της ουσίας- αποκαΐδια της χαμένης πατρίδας. Αποβράσματα πάντα υπήρχαν, πάντα υπάρχουν, πάντα θα υπάρχουν. Πάντα ζουν και θα βασιλεύουν- γιατί είναι κι εφτάψυχοι αυτοί, δεν τους πιάνει Χάρος. Μιλάω για τους ευαίσθητους. Μιλάω για τους ψιλο-αριστερούς. Μιλάω για τους ψιλο-σκεπτόμενους. Που βγήκανε να τραγουδήσουνε το δημοφιλές σουξεδάκι της εποχής «εμείς φταίμε».
Εμείς φταίμε που αυτή η γενιά βγήκε στους δρόμους. Εμείς φταίμε που τους παραδώσαμε μια κοινωνία για τα μπάζα. Εμείς φταίμε που ήμασταν η γενιά του Πολυτεχνείου και γίναμε η γενιά του καναπέ. Εμείς φταίμε!
Κι όταν το λένε- με πόσο στόμφο, με πόση αυταρέσκεια- όταν πλασάρουν όλο αυτό το πολιτικώς ορθόν, ειλικρινά που σου ΄ρχεται να ξεράσεις! Γιατί το κόβεις το βλέμμα που ελλοχεύει έτοιμο να σκάσει μύτη. Την εντοπίζεις σε χρόνο ντετέ, τη δεύτερη ανάγνωση. Διαβάζεις πίσω απ΄ τις γραμμές.
Το «εμείς φταίμε» σημαίνει «αυτοί φταίνε». Οι άλλοι.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 20 Δεκεμβρίου 2008
... ΚΙ ΑΦΟΥ ο Αλέξανδρος έφυγε για το ταξίδι που δεν διάλεξε, πάνω στα αποκαΐδια της χώρας, ένοχοι και συνένοχοι, κατήγοροι και υπερασπιστές, θύτες και θύματα αναζητούν το «γιατί» και κάνουν γαργάρα το «διότι». Όλοι οι «ευαίσθητοι» και οι «συνειδητοποιημένοι». Όλοι! Βολεψάκηδες, παρτάκηδες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δικηγόροι, σχετικοί, άσχετοι... «Συγκλονισμένοι» άπαντες, πανευτυχείς κατά βάθος που γι΄ άλλη μια φορά έχουν βήμα, έχουν φωνή, έχουν πλάνο στο παράθυρο του δελτίου των 8. Σιχάθηκε η ψυχή μου, μα την Παναγία! Χορτάσαμε υποκρισία, φαρισαϊσμό, ψευτιά, κροκοδείλια δάκρυα. Μπλα μπλα μπλα... Να περάσει ο επόμενος... Μπλα μπλα μπλα... ποιος κύριος έχει σειρά;
Και καλά αυτοί που, ούτε λίγο ούτε λίγο, υποστηρίζανε πως τα ΄θελε και τα ΄παθε. Πως δεν ήταν καλός μαθητής. (Κι ως γνωστόν, όποιος φέρνει στον έλεγχο μέσο όρο κάτω από 15, τον πυροβολούμε επί τόπου). Ότι είχε ξαναπάει στα Εξάρχεια. (Κι ως γνωστόν, όποιος περνάει από ΄κεί, τον εκτελούμε στην ψύχρα).
Ότι ήταν παιδί από εύπορη οικογένεια. (Κι ως γνωστόν, όποιον μένει στα βόρεια προάστια του φυτεύουμε μία σφαίρα στο στήθος). Και μπήκανε τώρα στο τριπάκι οι υπόλοιποι να λένε πως ο Αλέξανδρος, όταν πήγαινε στου Μωραΐτη, είχε διαγωγή κοσμιωτάτη και όχι κοσμία. Λες κι όποιος έχει κοσμία τον δολοφονούμε.
ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ γι΄ αυτούς που δεν χαραμίζεις ούτε το σάλιο σου για να τους φτύσεις. Δεν μιλάω για φασιστόμουτρα, τα- επί της ουσίας- αποκαΐδια της χαμένης πατρίδας. Αποβράσματα πάντα υπήρχαν, πάντα υπάρχουν, πάντα θα υπάρχουν. Πάντα ζουν και θα βασιλεύουν- γιατί είναι κι εφτάψυχοι αυτοί, δεν τους πιάνει Χάρος. Μιλάω για τους ευαίσθητους. Μιλάω για τους ψιλο-αριστερούς. Μιλάω για τους ψιλο-σκεπτόμενους. Που βγήκανε να τραγουδήσουνε το δημοφιλές σουξεδάκι της εποχής «εμείς φταίμε».
Εμείς φταίμε που αυτή η γενιά βγήκε στους δρόμους. Εμείς φταίμε που τους παραδώσαμε μια κοινωνία για τα μπάζα. Εμείς φταίμε που ήμασταν η γενιά του Πολυτεχνείου και γίναμε η γενιά του καναπέ. Εμείς φταίμε!
Κι όταν το λένε- με πόσο στόμφο, με πόση αυταρέσκεια- όταν πλασάρουν όλο αυτό το πολιτικώς ορθόν, ειλικρινά που σου ΄ρχεται να ξεράσεις! Γιατί το κόβεις το βλέμμα που ελλοχεύει έτοιμο να σκάσει μύτη. Την εντοπίζεις σε χρόνο ντετέ, τη δεύτερη ανάγνωση. Διαβάζεις πίσω απ΄ τις γραμμές.
Το «εμείς φταίμε» σημαίνει «αυτοί φταίνε». Οι άλλοι.
Σχόλια
Φυσικά κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να μην εξοργίζεται όταν νέα παιδιά βρίσκονται στο στόχαστρο όπλου ανεξάρτητα ποιανού είναι το δάχτυλο, που τραβά τη σκανδάλη. Ένα νέο παιδί που χαροπαλεύει άδικα έχει τη συμπάθεια όλων χωρίς να έχει σημασία αν είναι αστυνομικός, αναρχικός, ανεξουσιαστής,άστεγος ή οποιοσδήποτε άλλος.
Όμως είναι πολύ σοβαρό λάθος να μιλάμε για τη "μία" και την "άλλη" πλευρά. Είναι τραγικό λάθος να χωρίζουμε απο τη "μία" μεριά τους αστυνομικούς και απο την "άλλη" όσους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, διαμαρτυρόμενοιαπέναντι στην εξουσία έρχονται σε αντιπαράθεση με τους αστυνομικούς , που βάζει ανάμεσά τους σαν ασπίδα η κυβέρνηση. Ο 16χρονος , που δολοφονήθηκε , όπως και οι χιλιάδες νέοι, που φώναξαν, που έβρισαν, που έσπασαν βιτρίνες και τράπεζες , αν θέλεις, δεν έχουν σχέση μ' αυτούς που πυροβόλησαν άνανδρα τον νέο αστυνομικό. Δεν είναι (ή αν θέλεις δεν υπάρχει καμια στοιχειώδης ένδειξη)οι τρομοκράτες κομμάτι της κοινωνίας που ξέσπασε πριν λίγες μέρες. Τον 16χρονο τον σκότωσε ένα ένστολο όργανο του κράτους, που έδειξε πολλές φορές ότι δεν σέβεται τον αδύναμο, δεν υπολογίζει ακόμα και τα ίδια τα όργανα που διαθέτει για να επιβάλει την τάξη, ενώ χαρίζεται στους δυνατούς και κουκουλώνει τα εγκλήματά τους. Στο πρόσωπο του δολοφόνου αστυνομικού οι νέοι είδαν το κράτος που δολοφονεί τα όνειρά τους, που ακρωτηριάζει τις ελπίδες τους, που χαντακώνει την εφηβεία τους , που τους θέλει αιχμάλωτους των "ημετέρων" στην αναζήτηση εργασίας. Δεν ήταν άλλωστε εκείνος ο φόνος η αιτία. Η αφορμή ήταν. Δεν τάχουν με τους αστυνομικούς οι χιλιάδες νέοι. Με το σύνολο των κρατικών εξουσιών τάχουν. Αυτό είναι το κρίσιμο στοιχείο, που δεν εξομοιώνει τα πράγματα και φυσικά δεν ενεργοποιεί τα ίδια αντανακλαστικά, ώστε να δούμε πάλι τις πορείες, τις απεργίες, τις κινητοποιήσεις, τα επεισόδια κ.λ.π. Εναντίον τίνων άλλωστε; Ασκούν πολιτική εξουσία οι τρομοκράτες;