Το διαδίκτυο , οι «Επώνυμοι» και οι «Ανώνυμοι»

Πολλές φορές , καθώς περασμένα μεσάνυχτα κάθομαι μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου και γράφω ή διαβάζω στα διάφορα bloggs αναρτήσεις και σχόλια , έχω αναρωτηθεί:
Υπάρχει συλλογικό κοινωνικό όφελος απ’ αυτή την υπόθεση; Παράγουμε μία κοινωνική προστιθέμενη αξία ή το blogging είναι άλλοθι της κοινωνικής μας απραξίας;
Τείνω να απαντήσω ότι ισχύει το δεύτερο, αλλά δεν το κάνω γιατί θα ήθελα πολύ να ίσχυε το πρώτο. Σήμερα το διαδίκτυο παίζει το ρόλο του εξομοιωτή σε πολιτικές ασκήσεις μιας εικονικής πραγματικότητας μάλλον. Θα με εμπιστεύονταν όμως κανείς να οδηγήσω ένα αεροπλάνο, όντας και αυτός επιβάτης, αν τον βεβαίωνα ότι τα καταφέρνω περίφημα σε όλους τους εξομοιωτές πτήσεων που έχω στο pc μου;
Παρόλα αυτά θεωρώ βέβαιο ότι το blogging διευκολύνει αφάνταστα τη διακίνηση των ιδεών και λειτουργεί σαν ένα άριστο χωνευτήρι απόψεων γύρω από το κοινωνικό γίγνεσθαι , που είναι εξαιρετικά χρήσιμο σε κάθε περίπτωση.
Λειτουργεί όμως και σαν ένα άριστο φυσικό ψυχοφάρμακο. Πολλοί άνθρωποι στην καθημερινότητά τους αναγκάζονται να καλουπώνουν τη συμπεριφορά τους και να διατηρούν ένα επιφανειακό λούστρο ευγένειας και ευπρέπειας, απαραίτητα στοιχεία για να πετυχαίνουν στις καθημερινές συναλλαγές τους -εργασία, οικογένεια, φίλοι, κλπ. Εξασφαλίζοντας απεριόριστη ελευθερία έκφρασης πίσω από την «Ανωνυμία» του διαδικτύου μπορούν πλέον να βγάζουν τα εσώψυχά τους , να βρίζουν χυδαία τις απόψεις που μισούν, να κατασκευάζουν εικονικούς «ιδεολογικούς» αντιπάλους και να τους αντιμάχονται μέχρι τελικής πτώσης χωρίς ρίσκα, χωρίς να εκθέτουν το κύρος της «φυσικής» τους προσωπικότητας. Σαν να οδηγούν σε εξομοιωτή το μοντέλο της αρεσκείας τους στα όρια της ταχύτητάς του, να το τσακίζουν και να ξεκινούν από την αρχή χωρίς τον παραμικρό κίνδυνο! Όπως στο γήπεδο καλυπτόμενοι από μια ανθρώπινη μάζα μπορούν να βρίζουν και να εκτονώνονται χωρίς κίνδυνο στους διαιτητές, στους αντιπάλους και στους επόπτες και να επιστρέφουν την επομένη «κύριοι» στη δουλειά τους.
Δεν υπάρχει λόγος οι «Επώνυμοι» bloggers , αλλά και οποιοσδήποτε γίνεται θέμα στις διαδικτυακές συζητήσεις να φοβάται τους «Ανώνυμους». Την αξία του το κάθε σχόλιο την αποκτά από τη λογική του πληρότητα και το ενδιαφέρον που προκαλεί στον αναγνώστη. Αυτά που γράφονται είναι πράγματα που λέγονται στα καφενεία και τις καφετέριες μεταξύ καφέ και ούζων πίσω από την πλάτη, όσων ασχολούνται με τα κοινά. Απλά το διαδίκτυο τους δίνει τη δυνατότητα να τα μαθαίνουν, είτε προέρχονται από κακόβουλους, είτε από καλοπροαίρετους πολίτες.
Αυτή άλλωστε είναι η μαγεία του διαδικτύου. Σε τι μας βλάπτει , αν γινόμαστε και μείς γνώστες , όσων ψιθυρίζονται πίσω από την πλάτη μας;