ΣΤΟΥ ΑΜΒΥΚΑ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ

Είναι η κορυφαία μέρα για έναν ερασιτέχνη οινοποιό. Η μέρα που φορτώνουμε τα στέμφυλα στους κάδους και κατευθυνόμαστε στα τσιπουροκάζανα της περιοχής μας για το τελικό και πιο …μερακλίδικο προϊόν της χρονιάς. Το τσίπουρο. Φροντίσαμε και για τα ξύλα του φούρνου.

Ιεροτελεστία. Ενήμεροι οι φίλοι για το μεγάλο γεγονός. Έτοιμα τα λουκάνικα, οι μπριζόλες, τα σουβλάκια , τα παϊδάκια και ότι τραβάει η ψυχή μας (το στομάχι για να λέμε την αλήθεια). Παραδομένοι για μια μέρα στα απαγορευμένα των γιατρών, χωρίς να τηρούνται τα σαβουάρ βίβρ με πιρούνια , τραπεζομάντιλα και άλλες περιττές πολυτέλειες. Τα δάχτυλα αναλαμβάνουν τον πατροπαράδοτο ρόλο που είχαν στον αρχέγονο άνθρωπο. Τα κάρβουνα , που βγαίνουν από το φούρνο που βράζει τα στέμφυλα στον άμβυκα, στρώνονται στην αυτοσχέδια ψησταριά. Ο μάστορας της παρέας στο ψήσιμο βάζει όλη του την τέχνη. Έτοιμη η γκάιντα , τα μπουζούκια και οι κιθάρες. Κοντά δώδεκα ώρες θα διαρκέσει η παραμονή μας στα καζάνια. Όλα θα είναι χρήσιμα. Προλαβαίνουμε να παίξουμε απ’ όλα τα είδη μουσικής. Δεν αποκλείεται να έχουμε και ζουρνάδες. Είναι όλοι καλοδεχούμενοι.


Περιμέναμε ένα χρόνο αυτή τη μέρα. Η βασική πεντάδα της παρέας ξεκινήσαμε από το Μάρτη τις εργασίες. Κλάδεμα ,διασκελίζοντας τους σωρούς με τα σάπια χορτάρια που άφησε το προηγούμενο καλοκαίρι. Αυτό θα είναι και το λίπασμα για την επόμενη χρονιά. Δεν θα σκαφτεί. Στ’ αμπέλι δε μπαίνει κανένα φυτοφάρμακο, ούτε γαλαζόπετρα, ούτε θειάφι. Ότι δώσει η μητέρα φύση! Στον τρύγο ξαναβρισκόμαστε τέλη Σεπτέμβρη. Περνούμε τα σταφύλια από την πρέσα , τραβάω το κρασί σε τρεις βδομάδες και περιμένουμε τα τέλη Νοέμβρη –αρχές Δεκέμβρη- να αργάσουν και τα στέμφυλα- για να βγάλουμε το τσίπουρο. Είναι το ΔΙΚΟ μας τσίπουρο. Με μια ιδιαίτερη γεύση! Οι άλλοι δε μπορούν εύκολα να τη γευτούν. Είναι σαν τις ξένες μάνες που δε μπορούν να δουν ότι το πιο όμορφο παιδί είναι το δικό μας!



Λέω με καμάρι και περισσή μετριοπάθεια:
- Απ’ αυτό το κρασί και το τσίπουρο πίνουν μόνο οι θεοί και οι φίλοι μου! (οι φίλοι μπορεί να ψιθυρίζουν μεταξύ τους ότι το κρασί είναι ξίδι και το τσίπουρο όχι σπουδαίο, αλλά σίγουρα θα έχουν πρόβλημα με τα αισθητήρια της γεύσης τους.) Αυτοί δεν ξέρουν!