ΚΡΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ 2010 ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Δε θυμάμαι πόσα χρόνια πέρασαν από τότε, που τυπώθηκε η εικόνα αυτού του δένδρου στο μυαλό μου. Το βλέπω κάθε φορά που φτάνω στο τέλος της ανηφόρας από τη Λεπτή για το χωριό μου. Τώρα τελευταία πρόσεξα ότι , τόσα χρόνια θα έπρεπε να είχε μεγαλώσει πολύ. Όμως παραμένει το ίδιο από τότε που το θυμάμαι! Μόνο οι ρίζες του μεγαλώνουν. Αγωνίζεται να κρατήσει το χώμα και να κρατηθεί απ’ αυτό σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες. Το χώμα είναι μαλακό και παρασύρεται πολύ εύκολα από τη βροχή το χειμώνα. Το καλοκαίρι ξεραίνεται από την κάψα . Ένας θεός ξέρει που βρίσκει νερό στο στεγνό χώμα. Ένας θεός ξέρει πως κρατιέται τόσα χρόνια στη ζωή γαντζωμένο στην άκρη αυτού του χωμάτινου εξώστη με βροχές και χιόνια, με αέρηδες και ξηρασίες. Μόνο του. Άρχισε να γίνεται πια μια συμβολική φιγούρα. Συμβολίζει για μένα όλους εκείνους τους ανθρώπους , που μόνοι τους, χωρίς βοήθεια από πουθενά, αγωνίζονται και κρατιούνται στη ζωή χωρίς να την εξευτελίζουν, χωρίς να βαρυγκωμούν, χωρίς να παρασιτούν. Η μεγαλοσύνη τους δεν είναι θέαμα για θαυμασμό μα κρυφό όπλο για να κρατούν στέρεες τις ρίζες χωμένες σε αξίες που τις κρατούν υγιείς σε κάθε αναποδιά και το καλοκαίρι και το χειμώνα. Σαν αυτό το δέντρο. Παρατηρήστε το μήκος της ρίζας, που ξεγύμνωσε η διάβρωση. Γι’ αυτό δε μεγαλώνει σε ύψος. Μεγαλώνει τις ρίζες του!
Αξίζει στα μάτια μου πιότερο από κάτι φουντωτά τεράστια δέντρα πάνω στη σιγουριά του επίπεδου υγρού εδάφους . Να, αυτά είναι τα δέντρα, όμοιοί του είναι οι αφανείς ήρωες, που κρατούν ακόμα όμορφη τη γη μας , που κρατούν ζωντανή την ανθρωπιά!
Ας μπορέσουν να κρατηθούν στη ζωή και το 2010 κι ακόμα για ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ