Η ΑΠΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΨΗΦΟΣ ΑΝΟΧΗΣ

 Πολλοί πιστεύουν ότι με την αποχή από τις εκλογές  τιμωρούν τα μεγάλα κόμματα, καθώς θεωρούν ότι απέχουν από μια διαδικασία, στην οποία αυτά δίνουν μεγάλη σημασία. Οι εκλογές εκλαμβάνονται  ως η μεγάλη τους γιορτή και η αποχή ως ένδειξη δυσαρέσκειας  για την κακή τους πολιτική πρακτική στη διάρκεια άσκησης της εξουσίας. Έλα όμως που συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η αποχή είναι ψήφος ανοχής στα μεγάλα κόμματα και ευνοούνται τόσο περισσότερο, όσο πιο κοντά στην κορυφή βρίσκονται. Η απόδειξη είναι εύκολη και αρκεί η απλή αριθμητική. 

Ας πάρουμε τα δεδομένα των εκλογών του 2019. Πήγαν στην κάλπη οι 57 από τους 100 πολίτες. Οι 43 για κάποιο λόγο δεν ψήφισαν. Πολλοί επειδή δεν μπορούσαν, άλλοι δεν πήγαν συνειδητά. Αυτοί θα μας απασχολήσουν και για λόγους οικονομίας, ας θεωρήσουμε ότι είναι οι μισοί, έστω οι 22. Από τους ψηφίσαντες οι 2 ψήφισαν άκυρο-λευκό, άρα τα έγκυρα ήταν 55. Πήραν ΝΔ: 39,85%, ΣΥΡΙΖΑ:31,53%, ΚΙΝΑΛ: 8,1%, ΚΚΕ: 5,3%, ΛΟΙΠΟΙ: 15,21%. Δηλαδή από τους 55 πολίτες 22 ψήφισαν ΝΔ, 17 ΣΥΡΙΖΑ, 5 ΚΙΝΑΛ, 3 ΚΚΕ και 8 άλλα κόμματα. 

Ας υποθέσουμε τώρα ότι 22 από τους 43 πολίτες, που απείχαν και "τιμώρησαν" τα μεγάλα κόμματα εμφανίζονταν στις εκλογές και ψήφιζαν μοιράζοντας τις ψήφους τους στα μικρά κόμματα (εφόσον ήθελαν να "τιμωρήσουν" τα μεγάλα) και οι άλλοι ψήφιζαν κανονικά. Δηλαδή 22 ΝΔ, 17 ΣΥΡΙΖΑ, 5 ΚΙΝΑΛ 3 ΚΚΕ και 30 πλέον  άλλα κόμματα. Τώρα ψήφισαν 77 πολίτες με αποχή κοντά σ’ αυτήν του 2007. Τα ποσοστά  θα ήταν: ΝΔ 28,5%, ΣΥΡΙΖΑ 22%, ΚΙΝΑΛ 6,5%, ΚΚΕ: 4% λοιποί: 39%. Συμμετέχουν τώρα 77 ψηφοφόροι και απέχουν 23.  Ποιος ευνοήθηκε λοιπόν από την αποχή;  Στην πραγματικότητα η ΝΔ  πριμοδοτήθηκε με  11 ποσοστιαίες μονάδες, ο ΣΥΡΙΖΑ με 9,5 μονάδες κ.λ.π. από τους "τιμωρούς".  Με τη συμμετοχή τους θα είχαμε σίγουρα βουλή με πολύ περισσότερα  κόμματα, ήτοι  εκπροσώπηση πολλών κοινωνικών τάξεων και πολλές δυνατότητες συνεργασιών, καθώς και περιορισμένη δυνατότητα των βαρόνων της πολιτικής μας ελίτ να ελέγξουν κατά το δοκούν τα πολιτικά πράγματα της χώρας. 

Επομένως, όσοι καταφέρονται καθημερινά εναντίον του "σάπιου συστήματος"  και ρίχνουν το ανάθεμα στα "διεφθαρμένα"  κόμματα από τον καναπέ χωρίς να συμμετέχουν στην πολιτική διαδικασία, πριμοδοτούν αυτή την κατάσταση δηλώνοντας στη ουσία ψήφο ανοχής δια της απουσίας τους, ενώ έχουν τρόπο να το ανατρέψουν. Δίνουν λαβή στον κάθε Μητσοτάκη να μιλάει με περίσσιο θράσος για κυβέρνηση ηττημένων, όταν με το πλειοψηφικό σύστημα των επόμενων εκλογών διεκδικεί αυτοδυναμία με τα ίδια ακριβώς ποσοστά, που στην πραγματικότητα είναι το 22/% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων της χώρας. Αν δεν είναι αλλοίωση της δημοκρατίας ένα κόμμα με το 22% των ψήφων να έχει παραπάνω από τις μισές έδρες στη βουλή, τότε τί είναι;