Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ

Οι θεωρίες στηρίζονται κατά κανόνα σε κάποια αξιώματα. Ήτοι προτάσεις, που  δεν διαψεύδονται ποτέ από τις παρατηρήσεις μας αλλά δεν επιδέχονται απόδειξης. Ας επιχειρήσουμε λοιπόν να στηρίξουμε την πολιτική ιστορία της χώρας μετά τη μεταπολίτευση πάνω στα παρακάτω αξιώματα :

1. Κατά περιόδους επικρατούν στην Ελλάδα κάποιες οικονομικές ελίτ, εγχώριες ή  ξένες με τους αντίστοιχους τοποτηρητές, που ελέγχουν την οικονομία της χώρας (ενέργεια, διατροφή, μεταφορές, ενημέρωση). Όταν αναφέρομαι σ’ αυτές θα τις αποκαλώ ΟΕ (οικονομικές ελίτ)
2. Αυτές οι ΟΕ, υποστηρίζουν, προβάλουν, επικοινωνούν (με τα ΜΜΕ, που κατά κανόνα κατέχουν και συνεπώς ελέγχουν) και τα κατάλληλα πολιτικά πρόσωπα, ώστε να υπηρετούνται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα συμφέροντά τους, εξασφαλίζοντας την υποστήριξη ή στη χειρότερη περίπτωση την ανοχή μεγάλων λαϊκών δυνάμεων σε οποιοδήποτε αντιπροσωπευτικό πολίτευμα.
3. Οι ΟΕ είναι ολιγάριθμες ομάδες ανθρώπων, που γνωρίζουν πολύ καλά ποια είναι τα συμφέροντά τους και έχουν την ευφυΐα, αλλά και τα μέσα να συνασπίζονται και να προσπαθούν να  διαλύσουν κάθε επικίνδυνη πολιτική δύναμη , που αποκτά λαϊκό έρεισμα και αντιστρατεύεται τα συμφέροντά τους ή να την αλώσουν, αν αυτό δεν είναι εφικτό. 
4. Οι ιδεολογίες, οι θρησκείες και οι εθνότητες  χρησιμοποιούνται συχνά σαν εργαλεία χειραγώγησης των λαϊκών μαζών. 
5. Οι πολίτες ψηφίζουν ομοίως με κριτήριο το συμφέρον το δικό τους και των οικογενειών τους, αλλά βρίσκονται σε αδυναμία να εκφράσουν οργανωμένα τις διεκδικήσεις τους. Αυτό γίνεται είτε μέσω των κομμάτων, είτε μέσω των συνδικάτων τους. Τις οργανωμένες συλλογικές διεκδικήσεις (κόμματα, συνδικάτα, ανεξάρτητες πολιτικές κινήσεις), θα τα ονομάζω ΛΚ (Λαϊκό κίνημα}
6. Τα ΛΚ επιλέγουν επίσης ως αντιπροσώπους τους πολιτικούς-κόμματα, που κατά την κρίση τους προωθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα συμφέροντά τους, }ανάμεσα από ανθρώπους, που κατά τεκμήριο στο βιογραφικό τους καταγράφονται θέσεις και πράξεις συμβατές με αυτά.
7. Οι διαφορετικές ιδεολογίες αφορούν τις διαφορετικές προσεγγίσεις των ανθρώπων, αλλά και των οργανωμένων κοινωνικών σχηματισμών (κόμματα, συνδικάτα, κάθε είδους σύλλογοι) σχετικά με τον τρόπο που τα συμφέροντα της ομάδας (κοινωνική, οικονομική, φυλετική, κ.λ.π.), στην οποία ανήκουν, εξυπηρετούνται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. 
8. Πολιτική είναι το σύνολο των διεργασιών, που γίνονται, ώστε να διευθετούνται σε μια κοινωνία ανθρώπων  τα αντικρουόμενα συμφέροντα  και να αποφεύγονται βίαιοι τρόποι   επιβολής τους. 
9.   Η πολιτική (εν πολλοίς και η συνολική) ιστορία γράφεται από τον αέναο αγώνα των πολιτών,  κοινωνικών  και οικονομικών τάξεων να διατηρήσουν ή και να διευρύνουν τα κεκτημένα. τους 
10. Η εξουσία, για την κατάληψη της οποίας γίνεται αγώνας μεταξύ όλων, είναι το εργαλείο , με το οποίο γίνονται οι διευθετήσεις με διατάξεις, γνωστές σε όλους μας ως νόμοι του κράτους. Η διανομή του παραγόμενου πλούτου στη χώρα και η διευθέτηση των συμφερόντων γίνεται δια των νόμων. Επομένως οι νόμοι είναι εν τέλει οι κανόνες λειτουργίας της κοινωνίας, που επιβάλλονται από τους νικητές των κάθε είδους αναμετρήσεων, όπου στις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες γίνονται δια των κάθε είδους εκλογών. Από τις εθνικές μέχρι αυτές για την εκλογή του προέδρου στο σύλλογο των καντηλαναφτών.

 Όσοι δεν αποδέχονται αυτά τα αξιώματα, δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσουν την ανάγνωση. Τα παραπάνω αναφέρονται για να έχουμε (αν είναι αποδεκτά) κατά νου ποιες είναι οι δυνάμεις και τα κίνητρα, που διαμορφώνουν και παράγουν πολιτικά αποτελέσματα και να μπορούμε να συσχετίζουμε τις πολιτικές συμπεριφορές γνωστών προσώπων και κομμάτων μέσα στο χρόνο, απογυμνωμένες από συναισθηματικές αγκυλώσεις και επικοινωνιακά φτιασίδια. 

Ας δούμε λοιπόν, πως διαμορφώθηκε η σημερινή πολιτική γεωγραφία στην Ελληνική κοινωνία μετά τη μεταπολίτευση.

   Η μεταπολίτευση βρίσκει την επικρατούσα τότε ΟΕ  σε θέση αδυναμίας  χωρίς πολιτικό έρεισμα, καθώς η χούντα, την οποία φανερά η κρυφά στήριζαν απώλεσε την εξουσία.  Οι προηγούμενοι πολιτικοί τους αντιπρόσωποι είχαν ήδη φθαρεί από την προ χούντας πολιτική κατάσταση, που εν πολλοίς ήταν η αιτία για την επιβολή της.   Στο ΛΚ μέσα από τον αντιδικτατορικό αγώνα εντός και εκτός Ελλάδας εμφανίστηκαν νέοι ηγέτες, που πλούτισαν το βιογραφικό τους μέσα από αγώνες και θυσίες υπέρ των πολιτών. Ήταν λογικό να κερδίσουν κατά κράτος τους φθαρμένους ήδη εκλεκτούς των ΟΕ και βαθμιαία στις εκλογές κάθε είδους, που ακολούθησαν να κερδίζουν την εξουσία σε όλες τις βαθμίδες. Έτσι ήρθε στην εξουσία και απέκτησε πολιτική κυριαρχία το ΠΑΣΟΚ. Σε όλα τα κόμματα, ακόμα και στη συντηρητική παράταξη αναδείχτηκαν στελέχη, που ήταν γνήσια τέκνα του ΛΚ. 

 Οι ΟΕ αναγκάστηκαν να δεχτούν μερίδιο της πίτας από τον παραγόμενο εθνικό πλούτο και για τους  Έλληνες εργάτες, αγρότες, υπαλλήλους. Για όσο διάστημα οι εκπρόσωποι των πολιτών στην κυβέρνηση ήταν κατά πλειοψηφία οι εκλεκτοί του ΛΚ, ανεξάρτητα από τα κόμματα εξουσίας,  υπήρχαν δυνατά κόμματα, δυνατά συνδικάτα, δυναμικά πολιτικά κινήματα και οι μη προνομιούχες τάξεις  είχαν ένα καλό βιοτικό επίπεδο. 

Με τα χρόνια η ΟΕ δεν άργησε να  αλώσει και να “προσλάβει” στις δικές της υπηρεσίες πολλά  από τα  πιο δυναμικά και δημοφιλή πολιτικά πρόσωπα των κομμάτων. Ελέγχοντας ήδη τα ΜΜΕ (τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες) κατέστησε άνετη την εκλογή των “εκλεκτών” της με την καθημερινή θετική προβολή τους. Όσοι επέμεναν να υπηρετούν το ΛΚ  έμεναν στα αζήτητα των ΜΜΕ και υφίσταντο  αυστηρή κριτική σε κάθε πολιτικό τους πλημμέλημα.  Σταδιακά την πλειοψηφία των βουλευτών όλων των κομμάτων, αλλά και σημαντικών πολιτικών θέσεων από αιρετούς,  αποτελούσαν  αρεστοί της ΟΕ. Είναι αυτοί, που βλέπαμε καθημερινά να διαπληκτίζονται στα κανάλια πανελλήνιας ή τοπικής εμβέλειας, ως μόνιμοι εκπρόσωποι των κομμάτων. Τα τηλεοπτικά κανάλια επιβιώνουν συνήθως από τη χρηματοδότηση κομμάτων και υποψηφίων στις περιόδους των εκλογών. Έχουν τους δικούς τους καλούς πελάτες, που περιποιούνται δεόντως με προσυμφωνημένες ερωτήσεις και τους αμέτοχους στο παιχνίδι, τους οποίους ξεσκίζουν και απαξιώνουν σε κάθε τηλεοπτική εμφάνιση. Σκοπίμως υποβαθμίστηκε ο ρόλος των κομμάτων και των συνδικάτων, που βαθμιαία εξελίχτηκαν σε οργανώσεις-σφραγίδες, όπου νομιμοποιούνταν θεσμικά όλες οι φιλοΟΕ νομικές διευθετήσεις.  

Στη βουλή εκλέγονται κατά κανόνα  οι “αναγνωρίσιμοι”. Ηθοποιοί, δημοσιογράφοι , ποδοσφαιριστές , τηλεπαρουσιαστές και λοιποί έχουν την πρώτη θέση στα ψηφοδέλτια. Στο ανύπαρκτο  ή στην καλύτερη αναιμικό ΛΚ δεν αναδεικνύονται πολιτικά στελέχη και όσοι ρομαντικοί ιδεολόγοι παλεύουν  ακόμα πραγματικά ,αντιμετωπίζονται ως γραφικοί αιθεροβάμονες ή βαμμένα “κομματόσκυλα”, που θέλουν να  κάνουν πολιτική καριέρα. 

Τα νέα τζάκια, που εμφανίστηκαν, αγκαλιά με τα παλιά συγκροτούν πλέον τη νέα ΟΕ, που έχει τους δικούς της πολιτικούς συνήγορους στη βουλή σε όλο το πολιτικό φάσμα. Η εναλλαγή των κομμάτων είναι άνευ σημασίας  για τη νέα ΟΕ και οι πολιτικές των κομμάτων εξουσίας χωρίς ουσιαστικές διαφοροποιήσεις. Κάποια λεκτικά πυροτεχνήματα για να αποκοιμιέται το πόπολο. Η ΟΕ κατέτρωγε τον δημόσιο παραγόμενο πλούτο, αλλά  κανείς δεν τολμούσε να περικόψει και το μέρισμα, που είχε καθιερωθεί στο ΛΚ. Μέσω του αλόγιστου εξωτερικού δανεισμού  για μεγάλο διάστημα βολεύονταν όλοι χωρίς σημαντικούς κλυδωνισμούς. 

   Ένα τέτοιο πολιτικό σύστημα κάποια στιγμή αδυνατούσε πλέον να αναπαράγει τον εαυτό του. Η διεθνής οικονομική κρίση ανέδειξε τη γύμνια του. Ο τελευταίος καπετάνιος του σαπιοκάραβου,  νταλακιασμένος από τα τσίπουρα και τα σουβλάκια είδε το βράχο να έρχεται κατά πάνω του, έκλεισε μεσάνυχτα τη βουλή και πήδηξε πρώτος στη θάλασσα για να σωθεί. Η  οικονομική κατάσταση της χώρας ήταν τραγική. Η χρεοκοπία ήταν προ των θυρών και το πολιτικό προσωπικό ανίκανο να δώσει λύσεις.  Οι “αναγνωρίσιμοι”, που στην πλειοψηφία τους δεν ήθελαν να ενοχλήσουν καμία οικονομική τάξη ήταν παντελώς ανίκανοι να διαχειριστούν την κατάσταση. Πανικός  μπροστά στο απρόβλεπτο, στις ντόπιες και ξένες ΟΕ. Η κρίση οδηγούσε τη χώρα σε χρεοκοπία και μάλλον η αιτία δεν ήταν τα οικονομικά μεγέθη, αλλά η αβεβαιότητά της για το ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο στο τέλος της. Σήμερα τα οικονομικά μεγέθη είναι πολύ χειρότερα και όμως κανείς δεν μιλάει (ακόμα) για χρεοκοπία. 

 Στο τιμόνι βρέθηκε  κάποιος Γραφικός αδέξιος ποδηλάτης (ΓΑΠ), που  είχε τη συνήθεια να επιλέγει συνεργάτες μη  “αναγνωρίσιμους”, αλλά χρήσιμους, όσες φορές άσκησε εξουσία. Με το σύστημα Open.gov. προσέλαβε στελέχη σε σημαντικές θέσεις για την άσκηση της πολιτικής του. Οι “κηπουροί” του, όπως τους ονόμαζαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι, που επιλέχτηκαν και ανέλαβαν να κάνουν τη δουλειά, άρχισαν να  θεσμοθετούν οικονομικούς εισαγγελείς, ΔΙΑΥΓΕΙΕΣ, Σώματα δίωξης οικονομικού εγκλήματος, άρσεις τραπεζικών απόρρητων, ηλεκτρονικές συνταγογραφήσεις , φορολογήσεις οφσόρ εταιριών και πολλούς ακόμα κανόνες , που έβαζαν πολλά εμπόδια στο παραδοσιακό φαγοπότι. Η ΟΕ δεν μπορούσε να δεχτεί  τέτοιου είδους διευθετήσεις. Με τους πολιτικούς της συνήγορους  εκδήλωνε  με κάθε τρόπο την αντίδρασή της, εντάσσοντας όλα τα μέτρα στα πλαίσια του μνημονίου, με το οποίο πολλά δεν είχαν καμία σχέση . Η αντιμνημονιακή στάση των αριστερών κομμάτων ήταν αναμενόμενη. Η αντιμνημονιακή υστερία από την πλευρά Σαμαρά  μάλλον έκρυβε τα πραγματικά αίτια. Στο ίδιο μήκος κύματος και η Ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία,  επέμενε σε μέτρα που ευνοούσαν τις δικές τους  ΟΕ και τιμωρούσαν τον Ελληνικό λαό, γιατί τάχα ήταν σπάταλος και τεμπέλης. 

  Τελικά  η ΟΕ με τους δικούς της πολιτικούς συνηγόρους μέσα στην κυβέρνηση και την κοινοβουλευτική ομάδα του  ΠΑΣΟΚ οδήγησε τον  ΓΑΠ σε παραίτηση και  ορίστηκε κυβέρνηση με τα “κατάλληλα” πρόσωπα.  Τα μνημόνια έγιναν αίφνης αναγκαία και ψηφίστηκαν νέα πιο σκληρά από πρώην αντιμνημονιακούς.  Στο ΛΚ οι περισσότεροι πολιτικοί πέρασαν στην ανυποληψία, καθώς αποδείχτηκαν οι “παράνομες” σχέσεις τους με την ΟΕ. Οι κηπουροί του ΓΑΠ  παραμερίστηκαν και μπήκαν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής. Τις κυβερνητικές θέσεις ανέλαβαν τα στελέχη, που κατά κανόνα είχαν το δικό τους στασίδι για χρόνια στα κανάλια των ΜΜΕ.

Η ΟΕ δεν μπορούσε να προχωρήσει στη διασφάλιση των συμφερόντων της με την παλιά συνταγή. Η οργή και η αντιμνημονιακή ρητορική πότισε μεγάλο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας. Χωρίς τη συναίνεσή της δεν θα μπορούσε να προχωρήσει στην υλοποίηση των σχεδίων της.  Μοναδική λύση να υποστηριχθεί  ένας πολιτικός σχηματισμός που θα συσπειρώσει όλους αυτούς  και οπωσδήποτε  μια δικλείδα ασφαλείας απόλυτα ελεγχόμενη, για να βάζει φρένο σε οποιαδήποτε εξέλιξη  θα έθετε σε κίνδυνο τα συμφέροντα της. Η κρίσιμη αντιμνημονιακή μάζα εκλογέων από το ΛΚ ήταν έτοιμη και δυναμική,  ένας νέος, ωραίος και δυναμικός αρχηγός της αριστεράς με γνωστές επαναστατικές θέσεις και αντιμνημονιακό μένος υπήρχε ήδη στην πολιτική σκηνή.  Όλα τα υλικά ήταν έτοιμα από μόνα τους χωρίς οι ίδιοι να χρειαστεί να κάνουν οτιδήποτε. Η δικλείδα ασφαλείας δεν ήταν δύσκολο να κατασκευαστεί. Μέσα στη ΝΔ και στον στενό κύκλο του τελευταίου πρωθυπουργού της βρέθηκαν οι απαραίτητοι αναλώσιμοι , το ίδιο  θερμοί   αντιμνημονιακοί, που θα λειτουργούσαν σαν ανάχωμα στον κίνδυνο μετανάστευσης ψηφοφόρων της ΝΔ σε σχηματισμούς εκτός δεξιάς πολυκατοικίας και ταυτόχρονα χρήσιμοι “σύμμαχοι” στο αριστερό αντιμνημονιακό κίνημα. Δίπλα τους πολλοί ακόμα πολιτικοί τσαρλατάνοι, έμποροι της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας και έτοιμοι να πουλήσουν τις εκδουλεύσεις τους σε κάθε ζήτηση. Πολιτικά κατασκευάσματα των τηλεοπτικών καναλιών χωρίς καμία σχέση με το ΛΚ και την κοινωνία.

   Ξαφνικά τα ΜΜΕ της χώρας αγάπησαν τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ του 3%. Εφημερίδες, που ξέσκιζαν σε κάθε ευκαιρία την αριστερά έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του. Οι πρωταγωνιστές στις πλατείες των αγανακτισμένων έγιναν οι νέοι ήρωες και ηγέτες του ΛΚ  και εμφανίζονταν ιδανικοί αντιπρόσωποι των πολιτών για το νέο πολιτικό αφήγημα. Η ψευδαίσθηση ότι ο ούριος άνεμος, που φούσκωνε τα πανιά του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα νέο δυναμικό κίνημα του ΛΚ ενθουσίασε τους νέους και η συντριπτική τους πλειοψηφία συντάχτηκε στο πλευρό του από την πρώτη στιγμή. Οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και πολιτικά άστεγοι μετά τη συνεργασία της νεόκοπης ηγεσίας του με τη ΝΔ μετανάστευσαν μαζικά μαζί με πολλούς από τους “κηπουρούς”, οι οποίοι πλέον αναβαπτίστηκαν σε σημαντικά στελέχη της αριστεράς από τους ίδιους, που πριν λίγο καιρό τους έστηναν κρεμάλες για την “προδοσία” και την παράδοση της χώρας στους “ξένους  δανειστές”.  

   Η αίσθηση ότι ένα νέο ΠΑΣΟΚ της μεταπολίτευσης γεννιέται θόλωσε το πολιτικό κριτήριο πολλών προοδευτικών πολιτών, που χωρίς δισταγμό πετροβολούσαν ανελέητα το ΠΑΣΟΚ πλάι στο σύνολο των ΜΜΕ.   Λίγοι μπήκαν στον κόπο να δώσουν απαντήσεις σε πολλά γιατί. Τα σημαντικότερα: Γιατί δεν αναφέρονταν ποτέ το όνομα του τελευταίου  επί πέντε χρόνια πρωθυπουργού πριν τη χρεοκοπία; Γιατί οποιαδήποτε εξεταστική επιτροπή προτείνονταν ξεκινούσε από το 2009; Γιατί επί επτά χρόνια ο πρωθυπουργός του ελλείματος του 15,6% ήταν αμίλητος και δεν κλήθηκε από κανέναν να απολογηθεί για το έργο του, παρόλο που υπήρχαν επίσημα γραπτά έγγραφα της Ε.Ε. αποκαλυπτικά του ρόλου του στην πορεία προς τη χρεοκοπία; Γιατί επιλέχθηκε ως πρόεδρος της Δημοκρατίας ένα από τα πρωτοπαλίκαρά του, που είχε καταλυτικό ρόλο στην πορεία για τη χρεοκοπία; Γιατί φάνηκε τόσο φυσιολογικό στις προεκλογικές εκστρατείες το έτερο από τα πρωτοπαλίκαρά του, ο Καμένος, με ακροδεξιές απόψεις  να δηλώνει  φανερά ότι θα είναι το στήριγμα ενός κομουνιστικής κοπής κόμματος, για κυβερνητική συνεργασία; Γιατί κομβικά υπουργεία, όπως το δικαιοσύνης, Εθνικής άμυνας και η διεύθυνση της ΕΥΠ δόθηκαν σε άλλα πρωτοπαλίκαρα του ίδιου;  

Η πρώτη φάση των σχεδίων της ΟΕ ήταν απόλυτα επιτυχής. Η απαξίωση του ΠΑΣΟΚ και η απόκρυψη των ευθυνών της ΝΔ, την κράτησε όρθια και  σχετικά αλώβητη, ενώ η εκλογική του δεξαμενή μετατοπίστηκε στον χρήσιμο για τα σχέδιά της πολιτικό σχηματισμό. Η ηγεσία του  ΣΥΡΙΖΑ , αν δεν ήταν στους εμπνευστές του σχεδίου, είχε την ψευδαίσθηση ότι κατέκτησε τον αντίπαλο  πόλο  της δεξιάς αποδεχόμενη πάντως πρόθυμα το ρόλο του δημίου του ΠΑΣΟΚ μαζί με αυτόν του πλυντηρίου του Καραμανλή και της ΝΔ. 

Η μέθη της εξουσίας , τους έδωσε παραμορφωτική εικόνα της πραγματικής κατάστασης και των ρεαλιστικών δυνατοτήτων τους σε ένα Ευρωπαϊκό περιβάλλον εχθρικό σε κάθε πολιτική δύναμη που θα τολμούσε να αμφισβητήσει την πολιτική ηγεμονία της δεξιάς στην Ευρώπη. Γρήγορα οι εμπειρίες τους θα ήταν οδυνηρές. Τα νταούλια που ετοίμαζαν για το χορό των Ευρωπαίων έγιναν κολάρο, με το οποίο επέστρεψαν από τις “σκληρές” διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Στο δημοψήφισμα, που κατέφυγαν, το ΛΚ τους έδωσε την   απαραίτητη πολιτική στήριξη, αλλά δείλιασαν μπροστά στην τρομακτική ιστορική ευθύνη στο ενδεχόμενο να κάνουν λάθος επιλογή. Αναγκάστηκαν να αποδεχθούν το σκληρότερο μνημόνιο, που πλέον ήταν “συμφωνία” και η σκληρή, αιμοβόρα τρόϊκα   Ευρωπαϊκός θεσμός. Η αντιμνημονιακή ταυτότητα χάθηκε παίρνοντας μαζί της όλους τους πρωταγωνιστές της ανέξοδης επαναστατικής ρητορικής. 

  Η ελπίδα ότι θα συνεχιζόταν τουλάχιστον οι μεταρρυθμίσεις, ώστε το μάρμαρο να το πληρώσει  και η ΟΕ  του έδωσε νέα εκλογική νίκη,  με τον ίδιο συνεταίρο. Οι προσδοκίες αποδείχτηκαν πάλι φρούδες. Οποιαδήποτε σκέψη για ρυθμίσεις ασύμβατες με τα συμφέροντα της  ΟΕ , συναντούσε την απειλή πτώσης της κυβέρνησης από τη δικλείδα ασφαλείας της. Ούτε θεσμικές αλλαγές στην παιδεία κατόρθωσαν να περάσουν, καθώς ο υπουργός παιδείας απολύθηκε απευθείας από τον αρχιεπίσκοπο κατ’ απαίτηση του “συνεταίρου”. Η πορεία ήταν πλέον προδιαγεγραμμένη. 

    Η ΝΔ και οι εκπρόσωποι της ΟΕ επανήλθαν  στην εξουσία λευκοί άσπιλοι και αμόλυντοι έχοντας φορτώσει στην “πρώτη φορά Αριστερά”  την αποτυχία του ΛΚ να αποτρέψει τις συνέπειες  από την εφαρμογή των μνημονίων , όπως ακριβώς φόρτωσαν στο ΠΑΣΟΚ τις ευθύνες για την πορεία προς τη χρεοκοπία.  Οι συνεταίροι του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση αποσύρθηκαν σεμνά και ταπεινά, επιστρέφοντας οι περισσότεροι  στο “μαντρί” και τα ΜΜΕ ξαναθυμήθηκαν ότι ο επαναστάτης της Κουμουνδούρου είναι επικίνδυνος για τη χώρα και την “κανονικότητά” της. Γρήγορα τον πέταξαν στα σκυλιά, αφού η αποστολή του έλαβε τέλος.  Και τώρα; Που βρισκόμαστε τώρα; 

  Το ΛΚ απογοητευμένο, με τεράστια ρήγματα ανάμεσα στις συνιστώσες του παραδοσιακού αντιδεξιού μετώπου, καθώς καταστράφηκαν όλες οι γέφυρες επικοινωνίας τους. Γέφυρες κτισμένες με πολλές υπερβάσεις και πολλές θυσίες των πρωταγωνιστών της μεταπολίτευσης.  Η ΟΕ επέβαλε τους όρους της με πολιτικό της βραχίονα το γόνο της οικογένειας με μεγάλη παράδοση σε τέτοιες αποστολές.

Η ΝΔ του Μητσοτάκη δεν έχει πλέον καμία σχέση με την παραδοσιακή συντηρητική παράταξη που γνωρίζαμε. Λειτουργεί στα πρότυπα Πολιτικής Α.Ε. σαν θυγατρική  της ΟΕ.  Η πανδημία ήρθε σαν μάνα εξ ουρανού για να επιβάλει  κανόνες, που σε κανονικές συνθήκες θα είχαν ξεσηκώσει ανεξέλεγκτες πολιτικές θύελλες. Συμπεριφέρθηκε σαν κανονική δικτατορία και έστησε το ιδανικό για την ΟΕ οικονομικό  περιβάλλον με το ΛΚ σε καταστολή με το πρόσχημα της υγειονομικής προστασίας, τη στιγμή που οι υγειονομικές υπηρεσίες απαξιώθηκαν και διαλύονται συνειδητά και συστηματικά . Γράφει στα παλαιότερα  των υποδημάτων της ακόμα και τις φωνές εκείνων των συντηρητικών πλην τίμιων και δημοκρατών  πολιτών της ΝΔ. Προσλαμβάνονται κανονικά , σαν μέλη της, πολιτικοί όλων των αποχρώσεων, αρκεί να δηλώνουν πίστη στους κανόνες λειτουργίας της εταιρίας. Μια ματιά στα ονόματα, όσων προσχώρησαν στη ΝΔ του Μητσοτάκη  από άλλα κόμματα και αναδρομή στο  ρόλο που έπαιξαν  στο εγγύς παρελθόν δίνει τα απαραίτητα τεκμήρια στράτευσής τους υπέρ της ΟΕ.

  Οι  πολίτες αντιμετωπίζονται σαν  θαμώνες προποτζίδικου, που προσμένοντας να πιάσουν την καλή αρκούνται σε περιστασιακά μικρά  κέρδη, όμοια με τα pass, που κάθε τόσο αναγγέλλει. Καλλιεργεί την  πλήρη αποϊδεολογοποίηση των πολιτών και ειδικά των νέων αδρανοποιώντας το πιο δυναμικό κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας. Τους παρακινεί  στη συλλογή άχρηστων τυπικών προσόντων, που τα βαφτίζει τεκμήρια αριστείας.  Τους δίνει την ψευδαίσθηση ότι βρίσκονται κοντά στο όνειρο να γίνουν εκλεκτά και καλά αμειβόμενα στελέχη  της ΟΕ ή στελέχη της κρατικής μηχανής,  Σε θέσεις. που κατέχουν ήδη οι γόνοι  ή οι ευνοούμενοι των πιστών πολιτικών συνήγορων της ΟΕ  με απ’ απευθείας ανάθεση και  έρχονται κατευθείαν από τα ξακουστά Πανεπιστήμια του εξωτερικού με όλους τους τίτλους αριστείας,  πληρωμένους  αδρά από τους πλούσιους μπαμπάδες. Οι πραγματικά άριστοι, που με το σπαθί και την αξία τους κατέκτησαν τους τίτλους προσλαμβάνονται για να κάνουν τη δουλειά, για την οποία οι  γόνοι ή ευνοούμενοι  της ΟΕ αμείβονται αδρά, με μισθούς του χιλιάρικου, αν δεν παίρνουν το δρόμο της μετανάστευσης.

    Η οικονομική παρακμή της μνημονιακής εποχής ξεσκέπασε και την πολιτική παρακμή της χώρας, που είναι έκδηλη σε κάθε τομέα της δημόσιας ζωής. Πρόκειται για ένα ειδικό καθεστώς, που αν παραμείνει ως έχει, σύντομα θα εξαϋλώσει όλες τις θυσίες που έκανε ο Ελληνικός λαός από την έναρξη της κρίσης. Η άλωση των τεσσάρων εξουσιών (Νομοθετική, Εκτελεστική, Δικαστική, ΜΜΕ }, που ο διαχωρισμός τους είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για τη λειτουργία της δημοκρατίας  από την ΑΕ- κυβέρνηση, έχει αλλοιώσει ανεπίτρεπτα τον χαρακτήρα του πολιτεύματος.. Είναι χρέος του ΛΚ και όλων  κομμάτων, να θέσουν σαν πρώτιστο στόχο την ήττα του καθεστώτος Μητσοτάκη στις εκλογές.  Χωρίς αποκατάσταση της θεσμικής τάξης , ο πολιτικός αγώνας παύει να έχει χαρακτηριστικά πάλης ιδεών. Μας οδηγεί σε πολιτικό μεσαίωνα, όπου οι τραγωδίες δεν θα περιορίζονται μόνο στην οικονομία, στην αξιοπρέπεια και την ελευθερία των πολιτών, αλλά και σ΄ αυτή την ίδια τη ζωή. Ας φροντίσουμε η τραγωδία των Τεμπών να μη γίνει συχνό φαινόμενο στη χώρα μας. Να μη μας γίνει συνήθεια ο τριτοκοσμικός τρόπος ζωής, όπου μας οδηγεί.

  Η Ελλάδα χρειάζεται μια νέα μεταπολίτευση, για να αφήσει πίσω της την πολιτική παρακμή, που ζούμε.  Η πρώτη μεταπολίτευση είχε αφήσει πίσω της τα συντρίμμια της χούντας και μισή Κύπρο κατεχόμενη. Η δεύτερη, ας έρθει χωρίς να αφήσει πίσω της άλλα συντρίμμια. Να αφοπλίσουμε όλους αυτούς τους πολιτικούς συνήγορους - γυρολόγους - επαγγελματίες πολιτικούς της ΟΕ. Όποιο κόμμα και να επιλέξουμε, να υποστηρίξουμε ανθρώπους της διπλανής πόρτας, που έχουν προσωπικότητα, έχουν κάτι να πουν, έχουν κάποιο έργο να δείξουν σαν πρόσφορο στην κοινωνία, μέσα στην οποία ζουν και εργάζονται. Αν δεν υπάρχουν τέτοιοι στο κόμμα μας, ας ψάξουμε στα πιο συγγενικά. Μακριά από άδεια κοστούμια, μακριά από εκλεκτούς των ΜΜΕ, μακριά από γόνους με μοναδικό προσόν την εκλογική πελατεία  των γονιών τους.