ΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

     

 Η κρίση και η παρακμή του δικομματισμού εξαιτίας της , μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά προσφέρει μοναδική ευκαιρία και δυνατότητα στις τοπικές κοινωνίες  να αναδείξουν   στις  Δημοτικές εκλογές  Δημάρχους και Δημοτικά Συμβούλια ικανά  να βοηθήσουν ουσιαστικά στην αντιμετώπισή της.  Για έναν απλό λόγο:

        Εκ των πραγμάτων η τοπική αυτοδιοίκηση  και οι εκπρόσωποί της,  φαίνεται να απεγκλωβίζονται από την κηδεμονία των κομμάτων, καθώς αυτά βρίσκονται σε εμφανή  αδυναμία να ελέγξουν την κατάσταση,  απελευθερώνοντας σημαντικές πολιτικές δυνάμεις που «θάβονταν»  υπό το βάρος του μακρόχρονου δικομματισμού.  Οι  Δημοτικές εκλογές που συνήθως αντιμετωπίζονταν σαν η απογραφή της δύναμης των κομμάτων  στα ενδιάμεσα των εθνικών εκλογών,  αποκτούν επιτέλους  ουσιαστικό  πολιτικό περιεχόμενο, απογυμνώνοντας  ετερόφωτες πολιτικές προσωπικότητες , αλλά και επαγγελματίες πολιτικούς  παράγοντες, που έβρισκαν ευκαιρία  για επίδειξη της πολιτικής τους δύναμης.    Αντίθετα δίνεται η δυνατότητα σε ισχυρές προσωπικότητες των τοπικών κοινωνιών  να διεκδικήσουν την ψήφο των πολιτών  με βάση  την καθημερινή τους προσφορά στο κοινωνικό σύνολο και όχι  τις προσβάσεις στα διάφορα κομματικά επιτελεία.  Επιπλέον  θα αναδειχθούν τα πολιτικά πρόσωπα που θα διαμορφώσουν τον πολιτικό χάρτη της τοπικής κοινωνίας, αλλά αθροιστικά και της χώρας,  της επόμενης δεκαετίας.

      Θεωρώ ότι μπαίνουμε  σε μια φάση επαναπροσδιορισμού  του πολιτικού προσανατολισμού  μεγάλου αριθμού  πολιτών, οι οποίοι για μεγάλο χρονικό διάστημα, που ξεκινάει από τον εμφύλιο πόλεμο, ανανεώνεται στη δικτατορία και φτάνει στο τέλος της μεταπολίτευσης-  όχι μακριά από σήμερα- δεν ήθελαν να «προ δώσουν» την πολιτική τους καταγωγή, μολονότι πολλές φορές οι πολιτικές τους αντιλήψεις δεν ταυτίζονταν  με τις διακηρύξεις του κόμματος που ψήφιζαν. Μπορούσε να βρει  κανείς πολλούς «κομουνιστές» στον τρόπο ζωής και καθημερινής πρακτικής που δήλωναν δεξιοί, καθώς και πολλούς με εμφανή φασίζουσα συμπεριφορά που δήλωναν σοσιαλιστές και αριστεροί. Η νομή της εξουσίας στις μονοκομματικές κυβερνήσεις προσέφερε τροφή για  τέτοιες συμπεριφορές. Τα δίπολα αριστεράς-δεξιάς, κεντροδεξιάς-κεντροαριστεράς, που καθόριζαν εν πολλοίς  τον πολιτικό προσδιορισμό των πολιτών θα δώσουν τη θέση τους στα δίπολα της μορφής,  υποταγή και θυσία των ανθρώπων στις ανάγκες των αριθμών  - υποταγή  των αριθμών στην ευημερία των ανθρώπων, όπου το πολιτικό περιεχόμενο φυσικά παραμένει διαχρονικά το ίδιο έχοντας υπόψη ότι πίσω απο τους αριθμούς υπάρχουν πάντα συγκεκριμένα συμφέροντα που εξυπηρετούν συγκεκριμένους ανθρώπους.
  Επομένως η κρίση δημιουργεί τις προϋποθέσεις να ξαναβρεθούν μεταξύ τους οι άνθρωποι που έχουν τους ίδιους κώδικες αξιών  και τα ίδια προβλήματα, προτείνοντας συγκεκριμένες  δράσεις  για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της κοινωνίας μας, ακόμα κι αν χρειαστούν  έντονες πολιτικές συγκρούσεις. Με λίγα λόγια στην πάλη των τάξεων, που πολλοί έσπευσαν να καταργήσουν, ξαναμοιράζονται οι ρόλοι και ανακαλύπτει  ο καθένας  τη θέση του.  
   Μέσα από τέτοιες διαδικασίες  υπάρχει ελπίδα για  την ανασυγκρότηση του πολιτικού εκείνου χώρου, που θα σταθεί απέναντι στο σημερινό πολιτικοοικονομικό σύστημα, στο πλευρό των πολιτών, που αναίτια πληρώνουν το κόστος της σημερινής κρίσης.   Οι κινήσεις των 58, των 75, των 108 και δεν ξέρω ποιων ν  άλλων,  δε βλέπω να έχουν κανένα άλλο πρακτικό αποτέλεσμα  παρά μόνο να λειτουργήσουν σαν  κανάλια επικοινωνίας μεταξύ διάφορων ομάδων προβληματισμού. Οι ηγέτες και τα στελέχη του νέου κινήματος, αν προκύψει,  θα αναδειχθούν από τις συμμετοχές και καταθέσεις ιδεών στον καθημερινό αγώνα των ανθρώπων για την επιβίωση στο σκληρό περιβάλλον που διαμορφώνεται. Η μοίρα των πολιτικών ρευμάτων που υπηρετούν τους μή προνομιούχους πολίτες είναι να γεννιούνται στους χώρους δουλειάς και στις πλατείες των ανέργων  και να πεθαίνουν στα σαλόνια πολιτικών τύπου "Άκη", όποτε η διαχείρισή τους πέσει στα  χέρια τους. Στα πολιτικά θερμοκήπια και στα σαλόνια τα ανατρεπτικά κινήματα  δε μπορούν να έχουν ζωή, δε βρίσκουν οξυγόνο. 
   Καταλήγοντας και απευθυνόμενος σε όσους έχουν  σαν όραμα τη δημιουργία ενός νέου δυνατού προοδευτικού ρεύματος, που θα έχει στόχο να ανατρέψει τη σημερινή σάπια πολιτική κατάσταση θεωρώ ότι είναι η πλέον κατάλληλη ώρα να βρεθούν και να διαμορφώσουν ένα αυθεντικό τοπικό πολιτικό κίνημα. Αν πάλι ο κάθε επίδοξος υποψήφιος δήμαρχος καβαλήσει το δικό του άλογο και τραβήξει με όσους τον ακολουθήσουν, πιστεύοντας ότι είναι ο μεσσίας του Δήμου του , θα έχει χαθεί για μια ακόμα φορά το παιχνίδι υπέρ  των δυνάμεων της συντήρησης και οπισθοδρόμησης γιαυτό τον τόπο, υπέρ όσων έχουν την οικονομική δυνατότητα να προσελκύσουν ικανούς ψηφοσυλλέκτες.