Η καφρίλα που ονομάζεται "Δημοσιογραφία"

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ξεπεσμός έχει χτυπήσει κόκκινο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Όταν τηλεοπτικοί καραγκιόζηδες τύπου Καμπουράκη- Οικονομέα , που απαξιώνουν με προκλητικό- ισοπεδωτικό - τρόπο το σύνολο των Εκπαιδευτικών, παίζουν σημαντικό ρόλο στην «ενημέρωση» των πολιτών. Σε ένα σκληρό και αδυσώπητο ανταγωνισμό με τα πρωινάδικα του «κοινωνικού ρεπορτάζ» και ανταγωνίστριες τις ατάλαντες περσόνες του τηλεοπτικού παζαριού, ξεπουλιέται όσο-όσο κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια με αντάλλαγμα την περιβόητη «θεαματικότητα». Τα γλοιώδη τσιράκια του κάθε καναλάρχη , που πληρώνονται αδρά για να φέρνουν όσο γίνεται περισσότερη «πελατεία» δεν έχουν καμία αναστολή να κάνουν κωλοτούμπες μπροστά στα αφεντικά τους, αρκεί να κρατούν τον τηλεθεατή καθηλωμένο στο κανάλι τους. Είναι οι χαρακτηριστικές περιπτώσεις αγράμματων κηφήνων, που χρησιμοποιούν για την ανέλιξή τους το θράσος και δε διστάζουν να κάνουν παντού τα πάντα χάριν της «κονόμας». Εκφράζουν την παρακμή μιας κοινωνίας , που αποδέχεται ή ανέχεται αυτού του είδους οι «δημοσιογράφοι» να λοιδορούν έναν σύνολο ανθρώπων, που αμειβόμενοι με το 1/10 του μισθού τους πασχίζουν να διδάξουν σε σχολεία απαξιωμένα. Το δικό τους «σύστημα» επιβραβεύει το θράσος και το κυνήγι της «εύκολης κονόμας» απέναντι στη γνώση , την αρετή και τη σκληρή δουλειά, που απαιτούν οι Εκπαιδευτικοί από τους μαθητές τους.
Εκφράζουν ίσως μαθητικά τους απωθημένα, όπου αυτή η φιλοσοφία συνήθως διώκονταν από το σχολείο, που ήθελε να σέβεται τους στόχους του, όταν με τέτοια εμπάθεια μιλούν για τους δασκάλους τους.
Οι δημοσιογράφοι, που κάνουν σωστά τη δουλειά τους, έχουν σοβαρές απόψεις για όσα συμβαίνουν γύρω τους και δε δέχονται να παίζουν το ρόλο του καραγκιόζη προς άγρα τηλεθεατών , συνήθως μένουν στην αφάνεια από το ίδιο αυτό «σύστημα». Όσοι σκέπτονται δεν έχουν θέση μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες ή οι λίγοι που υπάρχουν χρησιμοποιούνται σαν άλλοθι και εξαιρέσεις , που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.