Περί αριστείας ο λόγος.

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία και έχει γίνει αντικείμενο έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης η έννοια  της αριστείας ως αξίας  και ο ρόλος των αρίστων ως προσώπων επί των τιμών από τη μια και ανάληψης ηγετικών  θέσεων από την άλλη στη κοινωνική μας ζωή. Είναι αυτονόητο ότι σε κάθε κοινωνία οι μπροσταρηδες σε οποιοδήποτε τομέα είχαν πάντοτε την εκτίμηση και το θαυμασμό των υπολοίπων ανθρώπων και αποκτούσαν αυτοδίκαια προνομιακή θέση στην κοινωνία που ζούσαν.  Όσο η αριστεία είχε πραγματικό περιεχόμενο και οι άριστοι δεν αμφισβητούνταν από κανέναν για τις ικανότητες τους στον τομέα τους, όλα καλά. Όταν όμως φτάσαμε στην εποχή των κατασκευασμένων η εξαγορασμενων "αριστειων" και "αρίστων", γιατί μ' αυτόν τον τρόπο κατόρθωναν οι έχοντες και κατέχοντες να διεισδύουν σε θέσεις εξουσίας και να αποκτουν κοινωνική υπόσταση, μετατρέποντας την αριστεία σε εργαλείο κοινωνικής και πολιτικής καταξίωσης, πλέον η αριστεία απέκτησε πολιτική  διάσταση. Οι υπέρμαχοι της αριστείας στηρίζουν την επιχειρηματολογία τους προβάλλοντας την ως διαχρονική αξία, ενώ οι επικριτές στη διαπίστωση, ότι αποτελεί πλέον εργαλείο της άρχουσας τάξης για να διαιωνίζει την παρουσία της στις θέσεις εξουσίας, καθώς μάλιστα έχει καταφέρει με τα δικά της μέτρα να ορίζει το περιεχόμενο της, καθώς  και τα κριτήρια ανάδειξης των "αρίστων" της.   Έχει δημιουργηθεί μια βιομηχανία παραγωγής "αρίστων" που ξεκινάει από την προσχολική ηλικία (το 90% των μαθητών δημοτικού  είναι άριστοι) και φτάνει μέχρι την ανώτατη εκπαίδευση (και η κουτση  Μαρια πλέον είναι κάτοχος διδακτορικού)  και αφορά όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Ο όρος "κρίση αξιών", που όλοι διαπιστώνουμε ότι συμβαίνει, αυτό το φαινόμενο περιγράφει.  Η αριστεία μεταφράζεται σαν το αποτέλεσμα ενός πετυχημένου   αγώνα συλλογής "τυπικών προσόντων" απ' αυτούς που έχουν την οικονομική άνεση  η τις κατάλληλες  συνθήκες να το κάνουν και χρησιμοποιούνται σαν εργαλεία διεκδίκησης μιας θέσης  στον  ήλιο της εργασίας  στα πλαίσια  μιας σημαδεμένης εξ αρχής "αξιοκρατίας", όπου η κοινωνική και οικονομική ελίτ παίζει με άνισους όρους στο δικό της γήπεδο. Παραδόξως όλες οι καλά αμοιβομενες  θέσεις σε οποιοδήποτε κράτος ή διεθνή οργανισμό καταλαμβάνονται από γόνους της πολιτικής και οικονομικής ελίτ με διαπιστευτήρια από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, στα οποία βέβαια πρέπει να πληρώσει κανείς αδρά για να σπουδάσει. Οι πραγματικοί άριστοι που μπαίνουν εκεί με κάθε είδους υποτροφίες είναι συνήθως τα παιδιά της κατώτερης τάξης, που κάνουν εν τέλει τη σοβαρή δουλειά σαν "σύμβουλοι" με δυσανάλογες αμοιβές στο πλευρό των "αρίστων",  που δρέπουν τους παχυλούς μισθους, τις δάφνες και την καταξίωση στα μάτια των πολιτών. Το ίδιο συμβαίνει κατά κανόνα σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, όπου το περιτιλυγμα σε κάθε προϊόν έχει συνήθως μεγαλύτερη σημασία από το περιεχόμενο του. Η συζήτηση  επομένως για την αριστεία δεν αφορά την αμφισβήτηση της ως αξίας, αλλά   στον τρόπο που αυτή ορίζεται και χρησιμοποιείται από την εκάστοτε πολιτική εξουσία για την εξυπηρέτηση της δικής της εκλογικής πελατείας. Το νερό είναι το απαραίτητο στοιχείο για τη ζωή και κανείς δεν το αμφισβητεί ως αξία, όταν κάνει κριτική σ ' εκείνους που το ιδιοποιούνται, επειδή έχουν τη δύναμη να το κάνουν, και αποφασίζουν ποιοι θα ζήσουν και ποιοι θα πεθάνουν ειτε από δίψα, είτε με πνιγμό.