Η ΕΛΠΙΔΑ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΚΑΝΕΙΣ..

  Μετά τη συμφωνία της Ελληνικής κυβέρνησης  με τους Ευρωπαίους εταίρους μας  την εβδομάδα που  έρχεται θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε πολλά.   Έστω και την τελευταία στιγμή η κυβέρνηση απεγκλωβίστηκε από το δικό της πλαστό δίλημμα  «μνημονιακών» -«αντιμνημονιακών»  και προσχώρησε στη σκληρή πραγματικότητα.

  Θα μιλήσουν  πολλοί  για νέα κωλοτούμπα,  θα χαμογελούν άλλοι χαιρέκακα,  γιατί «τα έλεγαν»  και «δικαιώθηκαν» στις προβλέψεις τους, ακόμα περισσότεροι θα αισθάνονται ήδη «προδομένοι»  και πικραμένοι, καθώς  ήταν αποφασισμένοι για αγώνες και θυσίες  για να υπερασπιστούν  τον «πατριωτισμό»  και την «εθνική  περηφάνια»  τους  απέναντι στους  «δανειστές», θυσιάζοντας  και αυτή τη θέση της χώρας στην ευρωζώνη.   Θα ακούσουμε για την καταστροφή  μας μέσα στο νέο σκληρό μνημόνιο ή τη σωτηρία μας από τα χειρότερα.

     Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι εξελίξεις  οδήγησαν τα κυβερνώντα  κόμματα  σε μια οδυνηρή  πολιτική ήττα, αλλά το πιο σημαντικό που συνέβη και με κάνει αισιόδοξο για το μέλλον μας είναι το τέλος των μύθων, που καλλιεργήθηκαν τα τελευταία χρόνια στον τόπο μας  και δηλητηρίασαν, αποσυντόνισαν  και διέλυσαν εν τέλει  το πολιτικό μας σύστημα (όχι πως δεν το άξιζε) χωρίς  τον στοιχειώδη πολιτικό ορθολογισμό.  Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας αναλώθηκαν στην πλασματική διαμάχη «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» παραβλέποντας τα πραγματικά προβλήματα της χώρας. Αυτή η καταστροφική πλάνη έφερε στην επιφάνεια και τα αντίστοιχα  πολιτικά  (παρα)μορφώματα και  (παρα)πολιτικά πρόσωπα, που με κανονικές συνθήκες  ούτε σαν ανέκδοτα θα περνούσαν την πόρτα της βουλής. Αυτοί θα αρπάξουν φαντάζομαι το  λάβαρο του «αντιμνημονιακού» αγώνα και θα συνεχίσουν το ίδιο παραμύθι  επιχειρώντας να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά τις δυσκολίες του λαού, που θα συνεχιστούν και θα ενταθούν.  Εδώ χρειάζεται η πολιτική ωριμότητα όσων αγωνίστηκαν μέχρι τώρα με αυθεντική ειλικρίνεια  απέναντι στα μνημόνια.  Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να σκύψουν το κεφάλι, να αποσυρθούν από την πολιτική ζωή, να αφήσουν την καπηλεία των οραμάτων και των αγώνων τους  στα χέρια  των  παλαβών της πολιτικής μας ζωής ή το χειρότερο να τους ακολουθήσουν.  Μπορεί να έχασαν κατά κράτος μια πολιτική μάχη, αλλά διατηρούν στο ακέραιο το ηθικό πλεονέκτημα. Εκεί βρίσκεται η αισιοδοξία μου. Να δουν πλέον χωρίς παραμορφωτικούς φακούς τις παθογένειες της χώρας μας, που μας οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού και να τις διορθώσουν.

     Το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού στο πρόσφατο δημοψήφισμα δεν ήταν, κατά τη γνώμη μου, ΟΧΙ στην ανύπαρκτη πρόταση των εταίρων.  Ήταν ένα ηχηρό ΟΧΙ στην επιστροφή  του πολιτικού προσωπικού, που δημιούργησε  και διαχειρίστηκε την κρίση, με οποιοδήποτε άλλο κόστος.  Ήταν η εκδήλωση του τρόμου του, καθώς έβλεπε τα φαντάσματα του παρελθόντος να είναι έτοιμα να επιστρέψουν  με όπλο το φόβο και την ανασφάλεια των πολιτών για το μέλλον. Ευτυχώς δεν είχαν τη στοιχειώδη πρόνοια να κρυφτούν  πριν το δημοψήφισμα!  Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς που ψήφισαν ΟΧΙ  δεν έδωσαν την ερμηνεία ούτε της Ν.Δ. και των υπόλοιπων της αντιπολίτευσης για ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο ευρώ και την Ε.Ε., ούτε την ερμηνεία της κυβέρνησης για ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην υποτέλεια και τον πατριωτισμό.

    Η κυβέρνηση θα κριθεί πλέον στον πραγματικό στίβο της  εσωτερικής πολιτικής  αρένας και έχει την ευκαιρία  να δικαιώσει  τη νέα κυρίως γενιά , που την πίστεψε, την ακολούθησε και τη στήριξε. Πιστεύω  ότι τα παιδιά μας και γνώσεις έχουν και οράματα και  ενθουσιασμό και δυνάμεις να αλλάξουν  σύντομα και ριζικά προς το καλύτερο  την  εικόνα της Ελλάδας, αρκεί να σπάσουν τα δεσμά του πελατειακού κράτους, που τους δυναστεύει και κρατά δεμένα τα φτερά τους. Μπορούν να κάνουν άλματα και να κερδίσουν το χαμένο έδαφος , αρκεί να αφήσουμε πίσω τη μιζέρια και τα μοιρολόγια, μετρώντας  τι θα χάναμε ή τι θα κερδίζαμε  με τη μια ή την άλλη  επιλογή.   

     Δεν είναι καιρός να κοιτάζουμε πίσω  για να  δούμε ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο  και να δικαιολογούμε ξανά την απραξία μας.  Τα πεπραγμένα και η πρόσφατη πολιτική ιστορία μας ,  ας είναι μια πολύτιμη εμπειρία για  τους νέους μας, ώστε  να γίνουν σοφότεροι, αλλά τα όποια λάθη επιλογών να μη μετατραπούν σε φοβίες για το μέλλον.

    Απευθύνομαι στα  νέα παιδιά , που αγωνίστηκαν  και μάτωσαν  μέσα στην κρίση για καλύτερη ζωή, να μη λυγίσουν. Αν δεν πετύχατε  ν’  αλλάξετε  με μιας τον κόσμο, καταφέρατε  ωστόσο  να δημιουργήσετε  μεγάλα ρήγματα  στη συνοχή της  ντόπιας και Ευρωπαϊκής  πολιτικής ελίτ, που λειτουργεί προσθετικά στους μελλοντικούς  αγώνες των Ευρωπαϊκών λαών  για κοινωνική δικαιοσύνη.  Κλείστε τις τηλεοράσεις σας, αγνοείστε τις κραυγές ένθεν κακείθεν οργανώστε τις σκέψεις σας,  συνεργαστείτε και δουλέψτε για να φτιάξετε το δικό σας κόσμο, σκοτώνοντας  μέσα σας το καταναλωτικό ανθρωπάκι  και δημιουργώντας  την κοινωνία ανθρώπων και αξιών στη θέση της κοινωνίας  καταναλωτών και αγαθών.

    Μη δίνετε σημασία στα εθνικιστικά κηρύγματα  μίσους  για «καλούς»  ή «κακούς» εταίρους  στην Ε.Ε. Να γνωρίζετε ότι η ανακήρυξη των  αγορών σαν ρυθμιστικών  παραγόντων της κοινωνικής ζωής της Ε,Ε, δημιουργεί τα ίδια προβλήματα σε όλους τους Ευρωπαϊκούς λαούς . Η στάση που τηρούν οι πολιτικές τους ηγεσίες  απέναντι στα κοινωνικά ζητήματα της Ευρώπης, ας μελετηθεί με κριτήριο την πολιτική τους καταγωγή  και τα συμφέροντα που κατά κανόνα υπηρετούν.

  Το χαμένο χρήμα  και τα  λιγότερα καταναλωτικά αγαθά των επόμενων χρόνων αντικαταστήστε τα  με περίσσευμα  κοινωνικής αλληλεγγύης  και πλούτο πνεύματος και ψυχής για να έχετε να δανείζετε  στο μέλλον σ’ αυτούς, που σήμερα αισθάνονται πλούσιοι και δυνατοί , επειδή  μέτρο της ευδαιμονίας  τους ορίστηκε  το χρήμα…

        Τελικά η ελπίδα ήρθε, αλλά από κει που δεν την περίμενε κανείς…