Yπάρχουν ακόμα άνθρωποι που υπηρετούν αξίες, υπάρχει ελπίδα…

 Πολλές φορές από το ιστολόγιό μου έκανα κριτική στα κακώς κείμενα σε διάφορους τομείς της δημόσιας ζωής, καθώς και στους δημόσιους φορείς και οργανισμούς, που κατά καιρούς προκάλεσαν με την ανεπάρκειά τους.

     Να όμως, που με μεγάλη μου χαρά, μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω και δημόσια  ένα μεγάλο ΕΥΓΕ σε ένα Δημόσιο Νοσοκομείο και ειδικά  στην Πανεπιστημιακή Ουρολογική κλινική του Σισμανόγλειου  Νοσοκομείου Αττικής, όπου βρέθηκα, για την αφαίρεση μιας πέτρας  από το νεφρό.

  Καθώς δεν έγινε εφικτό να γίνει αυτή η επέμβαση από το Σεπτέμβρη του 2012, που απευθύνθηκα στο Ουρολογικό τμήμα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης, είτε επειδή η επίταξη έργου ματαίωνε για πολλές εβδομάδες την ομαλή εκτέλεση των χειρουργείων, είτε επειδή ήταν χαλασμένο το ενδοσκόπιο του Νοσοκομείου και αναμένονταν για μήνες η αποκατάσταση της λειτουργίας του και τελικά επειδή διαπιστώθηκε ότι ο ειδικός επιστήμων, δεν ξέρω για ποιους λόγους, δεν χειρουργούσε πια στο Νοσοκομείο και αφού περίμενα-γραμμένος στη λίστα- για οκτώ (8) μήνες την πολυπόθητη κλήση-που δεν ήρθε ποτέ- απευθύνθηκα στην Πανεπιστημιακή Ουρολογική κλινική του Σισμανόγλειου Νοσοκομείου Αττικής.

 Σε εύλογο χρονικό διάστημα έγινε με απόλυτη επιτυχία η επέμβαση. Αυτό όμως που μ’ εντυπωσίασε δεν ήταν μόνο η υψηλού επιπέδου  επάρκεια  του επιστημονικού προσωπικού, που φάνηκε στο αποτέλεσμα. Το θαυμάσιο ήταν, ότι το προσωπικό του τμήματος-χωρίς ούτε μία εξαίρεση- από τις καθαρίστριες, τις νοσηλεύτριες και τους νοσηλευτές μέχρι τους κορυφαίους γιατρούς απέπνεε μια σπάνια ανθρωπιά, ώστε να αισθάνεται κανείς ότι βρίσκεται στο σπίτι του, στα χέρια δικών του ανθρώπων.

   Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ένα τεράστιο ΕΥΓΕ σε όλους, όσους υπηρετούν σ’ αυτή τη μονάδα. Στις ηρωίδες και ήρωες νοσηλεύτριες και νοσηλευτές, που με ελάχιστα μέσα παλεύουν καθημερινά με τον πόνο των άλλων, στους εξαιρετικούς γιατρούς, που σέβονται τους ασθενείς, μα  προ πάντων, τιμούν τον όρκο του Ιπποκράτη.

  Στη γκρίζα πραγματικότητα που ζούμε, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που υπηρετούν αξίες, υπάρχει τελικά ελπίδα…