ΤΟ "ΝΕΟ ΜΙΓΜΑ" ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ ΞIΝΙΣΕ;

Πριν από ενάμιση περίπου χρόνο, όταν στο αντιμνημονιακό μέτωπο βρίσκονταν ο νυν πρωθυπουργός και η Ν.Δ., δόθηκαν αρκετές παραστάσεις πατριωτισμού και εθνικής υπερηφάνειας, καθώς επίσης με το Ζάππειο Ι, Ζάππειο ΙΙ κ.λ.π. σε αντίστοιχες παραστάσεις, δίνονταν μηνύματα εφαρμογής διαφορετικών «μιγμάτων» οικονομικής πολιτικής, που θα μας έβγαζαν γρήγορα από την κρίση. Η «επαναδιαπραγμάτευση» των όρων των μνημονίων Ι και ΙΙ ήταν το ελάχιστο που θα εξασφάλιζε ο νέος πρωθυπουργός. Σε μια περίοδο που το πολιτικό προσωπικό της χώρας και τα πολιτικά κόμματα διέρχονταν μια πρωτοφανή κρίση αξιοπιστίας, ο αρχηγός της τότε Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έκανε ότι μπορούσε, ώστε να αποτελειώσει τα όποια ψήγματα εμπιστοσύνης υπήρχαν στους πολίτες για τα μεγάλα κόμματα (τότε) και τα στελέχη τους, που διαχειρίστηκαν την τύχη της χώρας την περίοδο της μεταπολίτευσης. Η τύφλωση ή η μέθη στην προοπτική κατάληψης της εξουσίας από τη Ν.Δ. και τον κ. Σαμαρά ακύρωσε στη γέννησή της κάθε δυνατότητα επιτυχίας. Δε μπορείς να υπερασπίζεσαι αίφνης και να θεωρείς σωτήρια μια πολιτική, που πριν ένα χρόνο χαρακτήριζες αντιπατριωτική, λαθεμένη, καταστροφική, χωρίς να κουρελιάσεις την αξιοπιστία σου. Ο κ. Σαμαράς δεν αντελήφθη ότι τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε κατά του τότε πρωθυπουργού στην έφοδο του για την κατάληψη του Μαξίμου, θα μετατρέπονταν σε βαριές αλυσίδες στα πόδια του, όταν θα πετύχαινε ο στόχος. Δυστυχώς φρόντισε να ισοπεδώσει το σπίτι που διεκδικούσε να κατακτήσει, όταν μάλιστα στόχος του ήταν να κατοικήσει σ’ αυτό! Στελέχη της Ν.Δ. στα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υιοθετούσαν άκριτα ό,τι σενάριο συνομωσιολογίας κυκλοφορούσε για Κινέζους και Ρώσους σωτήρες των οποίων η προσφορά απορρίφτηκε από τον (πράκτορα των Αμερικανών) Παπανδρέου, για τους ομογενείς που συγκέντρωσαν 600 δις για να μας σώσουν, αλλά δεν ενέδιδε στους όρους τους η ένοχη κυβέρνηση Παπανδρέου, για τους αόρατους εχθρούς που επιβουλεύονται την ύπαρξη της Ελλάδας, για τους Γερμανούς που θα κάνουν έφοδο στα σπίτια μας και θα τ’ αγοράσουν όσο-όσο. Ταυτόχρονα σιγοντάριζαν κάθε «εκδήλωση λαϊκής δυσαρέσκειας» , υιοθετούσαν κάθε διαμαρτυρία κοινωνικών ομάδων αδιαφορώντας για το δίκαιο ή άδικο των προνομίων που αφαιρούνταν, οι κοινοτικοί μας εταίροι, στην οικογένεια των οποίων μας ενέταξαν ( θεωρώντας το μέγα πολιτικό τους επίτευγμα στη μεταπολίτευση), εμφανίζονται σαν «δυνάμεις κατοχής», συντονισμένοι στη συχνότητα των ακραίων του πολιτικού μας φάσματος εκ δεξιών και αριστερών. Ένα εν δυνάμει κόμμα εξουσίας αντιπολιτεύτηκε με τη λογική των γκρουπούσκουλων και προσπαθεί να πολιτευτεί με τη λογική της «υπεύθυνης» πολιτικής δύναμης, υποδυόμενο τους μέχρι χτες πολιτικούς του αντιπάλους.
Το περιβόητο «νέο μίγμα» οικονομικής πολιτικής του κ. Σαμαρά μάλλον ξίνισε στη ζύμωση και δεν εμφανίστηκε ποτέ στο τραπέζι, όπως επίσης τα «ισοδύναμα μέτρα» που επινοούσαν οι φωστήρες της Ν.Δ. κάθε τόσο, όσο ήταν στην αντιπολίτευση και θα απομάκρυναν το ενδεχόμενο περικοπής μισθών και συντάξεων, αποδείχτηκαν φτηνά πυροτεχνήματα στο δρόμο για την εξουσία.
Το ΠΑΣΟΚ θυσίασε την πολιτική του ζωή και ο πρώην αρχηγός του την πολιτική του σταδιοδρομία στην προσπάθεια να κρατηθεί η χώρα ζωντανή μέσα στην Ε.Ε. και το ευρώ, αποκηρύσσοντας, αργά έστω, την πολιτική πρακτική των τελευταίων δεκαετιών. Αλώθηκε εκ των έσω, καθώς τα αντικαθεστωτικά του αντισώματα ήταν πολύ λίγα και αδύναμα για να αντιμετωπίσουν τη μεγάλη πίεση της συντήρησης σε Ευρώπη και Ελλάδα. Η Ν.Δ. και ο κ. Σαμαράς αποτελείωσαν οριστικά την όποια ελπίδα των πολιτών για έξοδο από την κρίση στα πλαίσια της Ε.Ε., καθώς ένα συστημικό πρόβλημα ολόκληρης της Ευρώπης το ερμήνευσαν με κοντόφθαλμους και μικροπολιτικούς όρους, όσο ήταν στην αντιπολίτευση, το χειρίζονται ως φοβικοί και μοιραίοι, όσο είναι στην κυβέρνηση.
Στο πολιτικό σκηνικό της χώρας υπάρχει πλέον ένα τεράστιο κενό, που φαίνεται από το δημοσκοπικό φούσκωμα των άκρων. Είναι έκδηλο πλέον ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είναι βαθύτατα πολιτικό και πολιτισμικό με άμεση αντανάκλαση στην οικονομία μας, καθώς είμαστε οι πλέον ευάλωτοι στο συστημικό και νομισματικό πρόβλημα της Ε.Ε.
Οι ξύλινες ή το χειρότερο οι χάρτινες κατασκευές είναι αυτές που καταρρέουν πρώτες στις ισχυρές μπόρες. Μέχρι τότε, στην απανεμιά και τη λιακάδα φαντάζουν ενίοτε πολυτελείς κατοικίες, που κλέβουν το θαυμασμό και το φθόνο των γειτόνων.
Η «σωτηρία» μας πλέον επαφίεται στις πολιτικές αποφάσεις των εταίρων μας, που φυσικά εντάσσονται στους υπολογισμούς τους για το τι έχουν να χάσουν ή να κερδίσουν, αν μας αφήσουν στην τύχη μας. Δε μπορούμε πλέον να ελπίζουμε στους αριθμούς, που λογαριάζουμε εμείς, αλλά σ΄ αυτούς που υπολογίζουν οι άλλοι.
Έτσι ερμηνεύεται, κατά τη γνώμη μου, η δήλωση του πρωθυπουργού ότι «η διαπραγμάτευση τελείωσε» Ή πιο απλά: Μέχρι τώρα λέγαμε και καμιά μ@λ@κί@ να περνά η ώρα. Το θέμα είναι αν οι Μερκολάντηδες έχουν συμφέρον να μας δώσουν τη δόση μας. Αν ναι, θα πανηγυρίσουμε ότι νικήσαμε, ότι δικαιωθήκαμε κ.λ.π. . Αν όχι θα πούμε ότι δε λυγίσαμε στις πιέσεις τους και θα παραδώσουμε υπερήφανοι την εξουσία στους άλλους για τα περεταίρω...
Σήμερα; Το λιοντάρι μετατράπηκε σε αρνάκι γάλακτος, η «επαναδιαπραγμάτευση¨ έγινε ανέκδοτο, η επικύρωση της συμφωνίας, που έγινε από την κυβέρνηση Παπανδρέου πέρυσι τέτοιον καιρό και χαρακτηρίστηκε από σύσσωμη την αντιπολίτευση καταστροφική , προβάλλεται από τη νυν κυβέρνηση ως η σωτηρία της χώρας από την (τυπική) πτώχευση.

Σχόλια

Ο χρήστης Αλέξανδρος είπε…
"Το ΠΑΣΟΚ θυσίασε την πολιτική του ζωή και ο πρώην αρχηγός του την πολιτική του σταδιοδρομία στην προσπάθεια να κρατηθεί η χώρα ζωντανή μέσα στην Ε.Ε. και το ευρώ, αποκηρύσσοντας, αργά έστω, την πολιτική πρακτική των τελευταίων δεκαετιών".
Αυτό δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι σημαίνει. ΠΑΣΟΚ εναντίον ΠΑΣΟΚ; Και με ένα "αργά έστω" σβήνουν οι ιστορικές ευθύνες; Αυτό οι δύο λέξεις ("αργά έστω") είναι η χρεωκοπία (οικονομική και ιδεολογική) που ζούμε σήμερα.
Το λάθος είναι να συζητάμε ακόμη για λύση στο αδιέξοδο με όρους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Κατέστρεψαν την χώρα μετά την μεταπολίτευση, σήμερα απλά ζούμε την τελευταία πράξη του δράματος.
Ήρθε η ώρα να τους βάλουμε οριστικά εκεί που δικαιωματικά ανήκουν: στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Ο χρήστης Χρήστος Χαρακοπίδης είπε…
ale3andro, καλωσόρισες στην ιστοσελίδα μου.
Το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στην εξουσία παίρνοντας από τη Ν.Δ. του Κ. Καραμανλή μια καυτή πατάτα σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο. Ανεξάρτητα από τη συγκυρία όμως όφειλαν και το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., που κυβέρνησαν τον τόπο μετά τη μεταπολίτευση να εξαλείψουν σταδιακά τις παιδικές αρρώστιες της Ελληνικής Δημοκρατίας για να μπορεί η Ελλάδα να ευθυγραμμιστεί οργανωτικά και πολιτισμικά με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Αυτό δυστυχώς δεν συνέβη. Όμως δεν είμαι απ' αυτούς που μηδενίζουν την προσφορά του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της Ν.Δ. στην ανάπτυξη της Ελλάδας και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων τα τελευταία 35 περίπου χρόνια. Σε σχέση με άλλες χώρες που ήταν για αιώνες ελεύθερες κρατικές οντότητες και τα θέματα βασικών υποδομών και κρατικής λειτουργίας τα είχαν λυμένα πολύ πριν εμείς αποκτήσουμε την ελευθερία μας, αυτά τα χρόνια κάναμε πραγματικά άλματα. Να μη ξεχνούμε ότι τις δεκαετίες που εμείς είχαμε πολέμους, κατοχές, εμφυλίους, δικτατορίες οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες αναπτύσσονταν. Δύσκολα βρίσκει κανείς στην ιστορία μας 35 χρόνια ειρήνης, ανάπτυξης και Σχετικής ευημερίας και Δημοκρατίας, που ζήσαμε εμείς τις τελευταίες δεκαετίες. Στην ουσία αυτό που καταλογίζουμε στο ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. είναι ότι μας οδήγησαν τα προηγούμενα χρόνια σε βιοτικό επίπεδο πολύ πάνω από τις δυνατότητες της οικονομίας μας με υπερβολικό κρατικό δανεισμό. Σε σημείο να χλευάζουμε τους υπόλοιπους Ευρωπαίους για τη "μιζέρια" τους, βλέποντάς τους να αγοράζουν δύο ντομάτες, μια φέτα καρπούζι κ.λ.π. την ώρα που στις αυλές μας το κάθε μέλος της οικογένειας έπρεπε να έχει το δικό του αυτοκίνητο!
Διαφωνώ αγαπητέ μου ότι καταστράφηκε η χώρα. Η χώρα αυτή τη στιγμή ξέμεινε από ρευστό, όπως και η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία κ.λ.π. Η έλλειψη ρευστότητας οφείλεται σε ένα καθαρά νομισματικό πρόβλημα που έχει να κάνει με τη δομή και την τραπεζική λειτουργία της Ε.Ε., που "στραγγίζει" τον Ευρωπαϊκό νότο από ρευστό προς όφελος των Γερμανών τραπεζιτών. Σε μας τα πράγματα είναι τραγικά γιατί η πτώση μας γίνεται από πολύ μεγαλύτερο ύψος σε σχέση με το μπόϊ μας.
Δεν υπάρχει ιδεολογική χρεοκοπία, γιατί απλά σ' αυτόν τον τόπο τείνω να πιστέψω ότι δεν υπήρξε ποτέ. Είναι οι παιδικές ασθένειες των νεαρών Δημοκρατιών που λέγαμε. Οι περισσότεροι Έλληνες προσδιορίζονταν πολιτικά όχι με βάση την ιδεολογία τους, αλλά με την προσδοκόμενη ωφέλεια σε πελατειακή βάση ή από την οικογενειακή παράδοση και τα βιώματά της σε διάφορα κομβικά ιστορικά γεγονότα (εμφύλιος. δικτατορία)
Τέλος το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και τα άλλα κόμματα από μόνα τους δεν είναι οντότητες με αυτόνομη δράση. Είναι οργανωτικές οντότητες που εκφράζουν συγκεκριμένους ανθρώπους, οι οποίοι φυσικά δεν αλλάζουν συμπεριφορά αν ενταχθούν αίφνης σε έναν άλλο πολιτικό σχηματισμό.Αν π.χ. όλοι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ το εγκαταλείψουν και ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ να είσαι βέβαιος ότι σε ελάχιστο χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποκτήσει όλα τα χαρακτηριστικά του ΠΑΣΟΚ.
Το ζητούμενο επομένως είναι να αναθεωρήσουμε όλοι μας το τρόπο σκέψης και λειτουργίας στο στενό και ευρύτερο κοινωνικό μας περιβάλλον, ώστε να αναζητήσουμε τρόπους για έξοδο από την κρίση. Τα μοιρολόγια και τα αναθέματα στους άλλους μόνο άλλοθι μας δίνουν για να παραμένουμε πάντα οι ίδιοι έχοντας την απαίτηση να αλλάξουν όλοι οι υπόλοιποι...
Ο χρήστης Αλέξανδρος είπε…
Σας ευχαριστώ για το καλωσόρισμα.
Πιστεύω ότι θα καταλάβατε ότι αφορμή για το σχόλιο υπήρξε η αδυναμία μου να δεχτώ το ΠΑΣΟΚ σε ρόλο Ιφιγένειας να θυσιάζει την πολιτική του ζωή – στον πρώην πρόεδρο και στην πολιτική του σταδιοδρομία δεν θέλω να αναφερθώ καν – για να γλυτώσει την χώρα από την κρίση για την οποία έχει τεράστιο – και όχι φυσικά αποκλειστικό – μερίδιο ευθύνης.
Όσον αφορά την καυτή πατάτα θέλω να πιστεύω ότι συμφωνείτε μαζί μου ότι την παρέλαβε μεν από τον Κ. Καραμανλή, αλλά η πατάτα αυτή είχε αρχίσει να "ψήνεται" πολύ πριν ανέβει η ΝΔ στην εξουσία και ότι στο “μαγείρεμα” της είχαν καθοριστική συμβολή και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σε όλη την μεταπολίτευση. Και επίσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ενώ ο Καραμανλής έκανε προεκλογική περίοδο μιλώντας για ήπια προσαρμογή και μέτρα, που με τα σημερινά δεδομένα φαντάζουν χάδι, ο Παπανδρέου μας διαβεβαίωνε ότι “λεφτά υπάρχουν”.
Το τι όφειλαν να κάνουν αυτά τα κόμματα και δεν έκαναν είναι ίσως η πιο εύκολη συζήτηση που θα μπορούσε να γίνει σήμερα. Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα. Χωρίς να έχω γνώσεις οικονομικών, πιστεύω και εγώ ότι η έλλειψη ρευστότητας οφείλεται εν μέρει στον τραπεζικό τομέα και στην νομισματική πολιτική. Αυτή είναι όμως η μισή αλήθεια. Το πρόβλημα της Ελλάδας για μένα δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι και πολιτικό, και αυτή είναι η άλλη μισή αλήθεια. Αντί να τιμωρήσουμε με την ψήφο μας τους ανθρώπους που μας έφεραν ως εδώ και μας προκάλεσαν με τον χυδαιότερο τρόπο (μίζες, off-shore, “μαζί τα φάγαμε” κ.ο.κ.), τους εμπιστευτήκαμε – ελλείψει ίσως σοβαρής εναλλακτικής - να τραβήξουν το κάρο από την λάσπη! Πιστέψαμε τις σεμνές και ταπεινές δηλώσεις μεταμέλειας τους! Τους δώσαμε άλλη μια ευκαιρία. Τι αφέλεια!
Και μετά ήρθαν τα μέτρα και τα μνημόνια στα οποία αρχικά πίστευαν οι μεν (ΠΑΣΟΚ) ενώ απέρριπταν μετά βδελυγμίας οι δε (ΝΔ). Αλλά μετά από λίγο τα υποστήριζαν και οι δε (ΝΔ) κάνοντας μια αξιοθαύμαστη “πιρουέτα”. Αλλά δεν αρκέστηκαν εκεί. Πήραν και μερικούς βουλευτές εκ μεταγραφής και μαζί με τους σε όλη την μεταπολίτευση “εχθρούς” τους, τους μεν (ΠΑΣΟΚ), ζήτησαν την ψήφο μας για να μας ξανα-σώσουν (με συνταγή επαναδιαπραγματεύσεων και Ζάππειων όπως πολύ ορθά γράψατε). Και τους δώσαμε άλλη μια ευκαιρία! Αυτό, κατά την άποψη μου δεν ήταν αφέλεια, ήταν βλακεία! Συγγνώμη για την έκφραση άλλα “Όχι άλλο κάρβουνο!”.
Σήμερα χρειάζονται κάποια μέτρα για να βγούμε από την κρίση – κάτι το οποίο λίγο πολύ όλοι το γνωρίζουμε. Και τα μέτρα αυτά δεν μπορεί παρά να είναι επώδυνα. Οι μαγικές λύσεις (ΣΥΡΙΖΑ) δυστυχώς μας τελείωσαν. Τα μέτρα αυτά όμως όπως και το απαραίτητο όραμα (ή αν θέλετε νέο αφήγημα) στον κόσμο για να τα υπομείνει, δεν μπορούν να τα δώσουν αυτοί οι πολιτικοί σχηματισμοί. Αυτοί το μόνο που δείξανε στα χρόνια που διαχειρίστηκαν την κρίση ήταν άδικα και άνισα κατανεμημένα κοινωνικά μέτρα (εξόντωση μικρομεσαίων, φοροελάφρυνση του κεφαλαίου στο όνομα της διάσωσης θέσεων εργασίας σε μια αγορά που καταρρέει, μισθολογική καταβαράθρωση των νέων εργαζομένων και προνομιακή αντιμετώπιση των παλαιότερων) και κοινωνικό μεσαίωνα, ενώ στο μεσοδιάστημα αθωώσανε τους εαυτούς για μια σειρά από σκάνδαλα (Siemens, υποβρύχια, Βατοπέδι κλπ) κρυβόμενοι πίσω από νόμους εκτρώματα (περί ευθύνης υπουργών κλπ) που προκλητικά αλλά και πλειοψηφικά ψήφισαν.
Εξακολουθώ να πιστεύω ακράδαντα ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για λύση με όρους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αυτό που χρειάζεται είναι αναθεώρηση τρόπου σκέψης και λειτουργίας και εδώ συμφωνώ απόλυτα μαζί σας, αλλά θα μου επιτρέψετε να συμπληρώσω ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει μέσα από χρεοκοπημένα κόμματα και πρόσωπα. Το ότι η συντριπτική πλειοψηφία των νέων ανθρώπων δεν ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στις προηγούμενες εκλογές λέει γα μένα πολλά.
Κλείνοντας θέλω πολύ να πιστέψω ότι κάνω λάθος όταν λέω ότι έχουν καταστρέψει την χώρα (πάντα με την ψήφο μας για να μην παρεξηγούμαι). Ίσως όμως από την άλλη η χώρα και το κράτος που γνώρισα μεγαλώνοντας στην μεταπολίτευση ήταν θνησιγενείς έτσι και αλλιώς. Κάθε κρίση όμως γεννά ευκαιρίες. Θα τις εκμεταλλευτούμε;
Ο χρήστης Χρήστος Χαρακοπίδης είπε…
Ale3andro,
Είτε μας αρέσει, είτε όχι, είτε μας αξίζει, είτε όχι, αυτό είναι το πολιτικό μας προσωπικό και αυτά τα κόμματα που είχαμε. Σε καμία περίοδο της ιστορίας, σε καμία χώρα του κόσμου οι πολιτικές ηγεσίες δεν αποτελούνταν από τάγματα αγγέλων.
Στο ερώτημα, αν οι κακοί πολίτες επιλέγουν κακούς πολιτικούς ή οι κακοί πολιτικοί διαμορφώνουν κακούς πολίτες δεν έχει δοθεί ακόμα απάντηση. Μάλλον πρόκειται για φαύλο κύκλο. Αν δούμε λίγο την ιστορία μας θα διαπιστώσουμε ότι από τη στιγμή που διαμορφώθηκαν τα σημερινά σύνορα της Ελλάδας πριν 100 περίπου χρόνια, ούτε οι πολίτες είχαν τη δέουσα παιδεία και τη στοιχειώδη δημοκρατική εμπειρία εμπειρία(Τουρκοκρατία) , ούτε οι πρώτοι πολιτικοί ηγέτες είχαν πρώτο στόχο την εξυπηρέτηση των Ελλήνων πολιτών.(Επιβλήθηκαν έξωθεν για εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντων) Επομένως αυτός ο φαύλος κύκλος στροβιλίζεται σχεδόν έναν αιώνα τώρα και δυστυχώς οι νοοτροπίες των ανθρώπων αλλάζουν πολύ αργά από γενεά σε γενεά. Αμφισβητείς ότι ακόμα και τη δική μου γενιά επηρεάζουν ακόμα οι συνέπειες του εμφυλίου; Ή μετά από 45 περίπου χρόνια η κοινωνία μας δεν φέρει τα σημάδια της δικτατορίας;
Τα κόμματα που μας κυβέρνησαν τις προηγούμενες δεκαετίες διαχειρίστηκαν όλες αυτές τις συνέπειες, που δημιούργησαν πολλές πολιτικές τερατογενέσεις που μας ταλαιπωρούν όλους και ευθύνονται για πολλές στρεβλώσεις στη λειτουργία του κράτους. Την ευθύνη δεν την έχουν μόνο όσοι κυβέρνησαν,με τον τρόπο που κυβέρνησαν, αλλά και όσοι αντιπολιτεύτηκαν, με τον τρόπο που αντιπολιτεύτηκαν.
Πιστεύεις αλήθεια ότι στη διαμόρφωση αυτού του κράτους δεν έπαιξαν ρόλο τα συνδικάτα, που συνήθως ελέγχονταν από τα κόμματα της εκάστοτε αντιπολίτευσης;
Το ΠΑΣΟΚ δεν έπαιξε εκουσίως το ρόλο της Ιφιγένειας. Βρέθηκε στην εξουσία την κρίσιμη στιγμή και έκανε την ανάγκη φιλοτιμία. Πιστεύεις ότι ο Παπανδρέου δεν είχε τη δυνατότητα να "δραπετεύσει" από το πρόβλημα, όπως έκανε ο Καραμανλής; Θα μπορούσε το Γενάρη του 2010 να καταγγείλει τη Ν.Δ. για απόκρυψη της πραγματικής κατάστασης της οικονομίας, να ανακοινώσει τα μέτρα που χρειάζονταν να παρθούν για την αποφυγή της χρεοκοπίας και να προσφύγει σε νέες εκλογές. Αν εν τω μεταξύ χρεοκοπούσαμε σε μια εποχή που το έλλειμμα ήταν της τάξης των 35 δις ετησίως και ζούσαμε με το μύθο της "θωρακισμένης οικονομίας" του Καραμανλή, κανείς δεν θα χρέωνε τις εξελίξεις σε μια κυβέρνηση 3 μηνών. Αντί λοιπόν να επιλέξει τη σωτηρία του ΠΑΣΟΚ και τη δική του, επιχείρησε να το παλέψει ακολουθώντας ένα δρόμο που δεν είχε γυρισμό. Σ' αυτή τη φάση έχω τη γνώμη ότι η αντιπολίτευση έκανε ότι μπορούσε να πτωχεύσουμε στα χέρια του ΠΑΣΟΚ και του Παπανδρέου. Με το νόμο της ανάδρασης το ΠΑΣΟΚ και ο Παπανδρέου έκαναν πλέον ότι μπορούσαν για να μεταθέτουν την ημερομηνία πτώχευσης, ώσπου να φτάσει σε άλλα χέρια. Καθώς ο νεκρός κρατικός μηχανισμός δε βοηθούσε ή δεν ήθελε να πληρώσουν όλοι το μάρμαρο επιλέγονταν οι εύκολοι στόχοι. (Δημόσιοι υπάλληλοι, μισθωτοί, συνταξιούχοι, ασφαλιστικά ταμεία) Έτσι ο πολιτικός κόσμος στο σύνολό του περιέπεσε σε ανυποληψία δημιουργώντας το πολιτικό κενό, για το οποίο γίνεται λόγος.
Ο χρήστης Αλέξανδρος είπε…
Οι πολιτικές ηγεσίες δεν είναι αγγελικά πλασμένες σε καμιά χώρα του κόσμου, αυτό είναι σίγουρο. Αλλά και ο αριβισμός των επικεφαλής των πολιτικών κομμάτων της χώρας που κατά τα άλλα γέννησε την Δημοκρατία είναι χωρίς προηγούμενο, τουλάχιστον στην “πολιτισμένη” Ευρώπη. Γι' αυτό άλλωστε στις παγκόσμιες λίστες της διαφθοράς είμαστε γείτονες με όλες τις μπανανίες της υφηλίου.
Στην διαμόρφωση του κράτους και της κοινωνίας παίζουμε ρόλο όλοι, αλλά οι ρόλοι μας δεν έχουν την ίδια βαρύτητα. Σαφώς και έφταιξαν και οι αντιπολιτεύσεις, τα κρατικοδίαιτα συνδικάτα και σε τελική ανάλυση μερίδιο ευθύνης έχει και ο τελευταίος πολίτης - ψηφοφόρος. Αυτή είναι άλλωστε η ομορφιά της Δημοκρατίας. Αλλά το ψάρι πάντα βρωμάει από το κεφάλι. Και είναι τουλάχιστον υποκριτικό να ακούμε σήμερα ότι δεν φταίνε αυτοί που μας κατάκλεψαν αλλά εμείς που τους ψηφίσαμε. Εμείς σήμερα πληρώνουμε και θα πληρώνουμε για πολλά χρόνια το λάθος μας να τους εμπιστευτούμε. Αυτοί; Διαχειρίστηκαν την κρίση στο ξεκίνημα της κάνοντας κάθε δυνατό λάθος που θα μπορούσαν να κάνουν και δίνουν την εντύπωση – και εδώ συμφωνούμε – ότι δεν τους νοιάζει τίποτα περισσότερα από το να μην γραφούν στην ιστορία ως αυτοί στων οποίων τα χέρια βίωσε η χώρα μας άλλη μια χρεοκοπία.
Όσο για το αν ήξερε ή όχι ο Παπανδρέου την κατάσταση της οικονομίας πριν τις εκλογές σας παραπέμπω στις δηλώσεις Στρος Καν.
Για μένα πάντως το μόνο που έχει πραγματικά μεγάλη σημασία τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι το τι μπορούμε να κάνουμε σήμερα. Ποιόν μπορούμε να εμπιστευτούμε για να μας δώσει όραμα και κουράγιο για τις ακόμη πιο δύσκολες μέρες που είναι σίγουρο ότι θα ζήσουμε και ίσως για τις νέες θυσίες που θα πρέπει να κάνουμε. Οι “κύριοι” αυτοί έχουν καταστρέψει το μέλλον και την ελπίδα για την γενιά μου. Δεν μπορώ σε καμιά περίπτωση να δεχτώ ότι θυσιάστηκαν για την χώρα μου ή για μένα. Αυτοί οι “κύριοι” έφτιαξαν την ζωή τους, τον παράνομο πλούτο και την αυλή τους σε βάρος της χώρας και των ανθρώπων της. Γι' αυτό άλλωστε τώρα δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν δημόσια ή να παραστούν σε παρέλαση χωρίς να τους προστατεύει πλέον ο στρατός (παρέλαση Θεσσαλονίκης 10/2012). Θέλω να ελπίζω ότι όταν - και αν - έρθει η πολυπόθητη ανάκαμψη θα γίνει ένα δικαστήριο ώστε να αποδοθούν επιτέλους οι ευθύνες στους υπαίτιους οι οποίοι σήμερα δεν έχουν καν το φιλότιμο να αποσυρθούν από το προσκήνιο και να πουν επιτέλους την αλήθεια. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τι σκέφτονται και εξακολουθούν να ψεύδονται. Ο Μαντέλης και ο Τσουκάτος (και πόσοι άλλοι άραγε) παραδέχθηκαν δημόσια ότι πήραν χρήματα από την Siemens για τα κομματικά τους ταμεία και είμαι σίγουρος ότι αυτή τη στιγμή πίνουν το καφεδάκι τους κάπου στο Κολωνάκι. Ο δε Τσοχατζόπουλος είναι στην πτέρυγα VIP του Κορυδαλλού!!! Δε βαριέσαι και να ζορίσει λίγο το πράγμα, υπάρχει πάντα ο νόμος περί ευθύνης πρώην και νυν υπουργών. Ας είναι καλά ο Βενιζέλος.

Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Αλέξανδρος

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ

Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ 2ου ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ

ΣΑΧ!