ΣΤΟ ΚΑΤΩ-ΚΑΤΩ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ

     Δεν θα ακολουθήσω όσους καλλιεργούν τον τρόμο για την επόμενη των εκλογών της 17ης Ιουνίου, ακόμη κι αν ο ΣΎΡΙΖΑ κέρδιζε αυτοδυναμία. Θα ανησυχούσα πολύ περισσότερο, αν η Ν.Δ. κέρδιζε τις εκλογές. Αν είχαμε ένα ακόμα πισωγύρισμα και μάλιστα με ένα πολιτικό προσωπικό, που εκφράζει αυθεντικά τη σαπίλα, που αγωνιζόμαστε να ξεφύγουμε. Μικρή σημασία έχει αν θα είμαστε στο ευρώ ή στη δραχμή, εντός ή εκτός Ε.Ε.
Ένας και μόνο λόγος δεν μ'  επιτρέπει να υιοθετήσω τις υστερικές κραυγές της καραδεξιάς συνομοσπονδίας .
 Γιατί θα είναι η προτίμηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των νέων. Δεν έχει σημασία  αν θα είναι σωστή ή λαθεμένη επιλογή. Σημασία έχει ότι θα είναι η επιλογή των ανθρώπων που έχουν το μέλλον μπροστά τους. Εμείς βλέπουμε ότι η ζωή τους θα γίνει πιο δύσκολη. Ότι θα συναντήσουν μπροστά τους πιο άγρια και δύσβατα μονοπάτια. Γι' αυτούς όμως ίσως να φαίνεται η μεγάλη ευκαιρία για μια περιπέτεια που  δεν τους αφήσαμε να ζήσουν στην εφηβεία τους, καθώς ήμασταν πάντα οι υπερπροστατευτικοί πατερούληδες. Εμείς που φροντίζαμε να μη τους λείψει τίποτα. Που τους μάθαμε τρεις ξένες γλώσσες, τις μουσικές τους, τους χορούς τους και τους μπάζαμε στα Πανεπιστήμια πληρώνοντας τα μαλλιοκέφαλά μας στα φροντιστήρια, που τους σπρώξαμε να πάρουν μεταπτυχιακά, διδακτορικά, δεύτερα και τρίτα πτυχία, αλλά τους αφήνουμε άνεργους και παραλείψαμε κάτι σημαντικό: Δεν τους μάθαμε να ζουν. Τους κλέψαμε την παιδική τους ηλικία, τους φυλακίσαμε την εφηβεία, τους δέσαμε τα φτερά, τους εθίσαμε σε μια εικονική πραγματικότητα πλαστής και δανεικής ευδαιμονίας.
  Ο τρόμος μας είναι γιατί βλέπουμε να έρχεται η καταστροφή των "ασφαλών"  μονοπατιών που εμείς ετοιμάσαμε γι αυτούς. Επειδή ξεστρατίζουν στη ζούγκλα θέλοντας να ανοίξουν τους δικούς τους άγνωστους δρόμους. Φοβόμαστε τα θηρία που παραμονεύουν, μα αγνοούμε την ορμή και την απόφασή τους να παλέψουν μαζί τους. Ίσως να αποκτά περισσότερο νόημα γι αυτούς μια επικίνδυνη ζωή, από μια κατευθυνόμενη, προκαθορισμένη και ανιαρή καθημερινότητα προσαρμοσμένη ξανά στα θέλω των μεγάλων. Ίσως και το νόημα της ζωής να μην είναι το ίδιο μ' αυτό που οι δικοί μας αξιακοί κώδικες δημιούργησαν. Αν είναι μια συνειδητή επιλογή, τότε ναι υπάρχει ελπίδα. Αν πρόκειται για μια τυφλή διαμαρτυρία, τότε αλίμονο σε όλους μας, ανάλογα με τα χρόνια που έχει ο καθένας μπροστά του για να ζήσει.
  Σκέφτομαι ότι είναι προτιμότερο ίσως να αφήσουμε τους νέους οδηγούς  στους δικούς τους άγνωστους δρόμους, γιατί -το λιγότερο- θα δώσουν και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών τους για να δικαιώσουν τις επιλογές τους, παρά να τους σέρνουμε στις δικές μας λεωφόρους σαν νωθρούς και αδιάφορους επιβάτες.

Σχόλια

Ο χρήστης neagenia είπε…
Το άρθρο σου είναι βαθιά προοδευτικό. Για άλλη μια φορά νιώθω πολύ κοντά σου (ανεξάρτητα πότε διαφωνούμε και πότε συμφωνούμε). Επίσης, γράφεις ελληνικά, απλά και γνήσια την ώρα που αρκετοί έχουν αρχίσει να γράφουν σαν να τέλειωσε η Ελλάδα, σαν να ντρέπονται να γράψουν απλά και σαν "να πρέπει να πλαστικοποιήσουν" την πραγματικότητα.
(PROKOPIS)
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Είναι ένα άρθρο στο οποίο ναι μεν συμφωνώ, αλλά την ίδια στιγμή έχω τρομερές αμφιβολίες για όλα.
Συμφωνώ στο ότι οι νέοι πρέπει να αναλλάβουν τα ρίσκα και τη ζωή τους, ακόμα και αν είναι λάθος. Διαφωνω όμως ως προς τον φορέα αυτών των αλλάγών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει, δεν είχε και ουτέ θα έχει ποτέ σχέση με αλλαγές. Η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών του είναι απλά θεωρητικοι της πολιτικής, χωρίς να έχουν ποτέ ως τώρα παρουσιάσει μια ρεαλιστική πρόταση σε κάποιο θέμα. Εδώ και μήνες γινόμαστε μάρτυρες αντιφατικών προτάσεων, των στελεχών του, πάνω στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Πως μπορεί ένας φορέας να ασκήσει πολιτική όταν ο ίδιος δεν έχει ξεκαθαρίσει τι θέλει;
Οι νέοι, όποτε άλλαξαν κάτι στην κοινωνία ή έστω αγωνίστηκαν για κάτι, είχαν ένα όραμα, έναν σκοπό. Ποιό το όραμα αυτού του πολιτικού φορέα; Και για ποιόν λόγο θεωρείται πως εκφράζει τους νέους; Επειδή έχει αρχηγό έναν άτομο νεαρής ηλικίας, που χαίδεύει αυτιά εργαζομένων χωρίς να έχει εργαστεί ποτέ; Επειδή συγκεντρώνει άεργους νέους σε πορείες και επεισόδια; Είναι εύκολο να καταγγέλεις αλλά δύσκολο να διοικείς.
Νομίζω πως λες "αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, ξεκίνα απο τον εαυτό σου". Αν δεν αλλάξουν τα υπάρχοντα κόμματα, απλά θα έρχονται νέα στην εξουσία με τη δομή και τα μειονεκτήματα των παλιών. Κάποιοι ήδη ράβουν υπουργικά κουστούμια, δεν μπήκαν στη λογική της συνεργασίας, στις προϋγούμενες εκλογές, απλά γιατι έχουν την πιθανότητα να πάρουν το μπόνους των 50 εδρών. Πως αυτοί θα κυβερνήσουν αξιοκρατικά, όταν για το μόνο που έδειξαν να ενδιαφέρονται είναι για την εξουσία;
Ο χρήστης Χρήστος Χαρακοπίδης είπε…
Ανώνυμε 4 Ιουνίου 2012 11:30 π.μ.
Έχουμε τις ίδιες απόψεις για τον συγκεκριμένο πολιτικό φορέα, γιαυτό άλλωστε και αρνούμαι (ανήκω άλλωστε στον κόσμο των μεγάλων) να τον υποστηρίξω και εκεί εστιάζονται και οι δικές μου ενστάσεις. Δεν υποστήριξα ότι εκφράζει όλους τους νέους. Είναι όμως αλήθεια ότι καλώς ή κακώς έχει την υποστήριξη πολλών νέων, κάτι που προκύπτει απο τις στατιστικές έρευνες, αλλά και απο την αντίληψη που έχουμε απο τις δικές μας εμπειρίες. Δεν είναι τυχαίο ότι στις μαζώξεις των στελεχών των μέχρι τώρα κομμάτων εξουσίας βλέπεις ανθρώπους κατά συντριπτική πλειοψηφία 50+. Η γνώμη μου είναι ότι οι κοινωνίες αλλάζουν πολύ αργά και υιοθετούν ή απορρίπτουν κάποια στοιχεία απο γενιά σε γενιά. Στα κόμματα, αλλά και σε οποιοδήποτε άλλον κοινωνικό φορέα επωάζονται όλες οι διεργασίες που οδηγούν σε προοδευτικές ή συντηρητικές κατευθύνσεις. Η κατάσταση πλέον είναι πολύ πιο σύνθετη απο παλαιότερες εποχές και βιώνουμε μια δύσκολη γέννα μέσα σε μια κατάρρευση αξιών και πολιτική κρίση που είναι η αιτία και της οικονομικής δυσπραγίας, που βιώνουμε. Δεν είναι κακό να υπάρχουν πολλές τάσεις. Σημασία έχει η πορεία που θα πάρει η συνισταμένη όλων αυτών των τάσεων και να μην έχει αρνητική κατεύθυνση.
Δεν ξέρω πόσοι απο τους υπόλοιπους "σοβαρούς" πολιτικούς που μας κυβέρνησαν μέχρι τώρα έχουν εργαστεί ποτέ ή έχουν την απαιτούμενη συγκρότηση ή διακρίνονται για αυξημένο "πατριωτισμό", ώστε να μας διοικήσουν καλύτερα. Όλοι αυτοί οι πολιτικοί σαλτιμπάγγοι που αλλάζουν κόμμα κάθε λίγο και είτε φτύνουν εκεί που έγλειφαν, είτε γλείφουν εκεί που έφτυναν, ενδιαφέρονται άραγε περισσότερο για τη "σωτηρία" μας και λιγότερο για τη βουλευτική τους καρέκλα;

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ

Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ 2ου ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ

ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ: ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΕΡΩΤΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ