Το εναρκτήριο λάκτισμα των Δημοτικών εκλογών

     H σέντρα για την έναρξη των διαδικασιών ανάδειξης των υποψηφίων  για τις Δημοτικές εκλογές του Φθινοπώρου έγινε.  Υπάρχει ήδη μια έντονη κινητικότητα των  τοπικών πολιτικών στελεχών και ο καθένας παίρνει «θέση μάχης» για τον αγώνα που ξεκίνησε.

     Στην πορεία θα έχουμε πολλά να πούμε. Για την ώρα  μερικές σκέψεις σχετικά με τις διαδικασίες ανάδειξης του υποψηφίου που θα υποστηριχθεί από τον πολιτικό χώρο που ανήκω μιας και εκδηλώθηκαν ήδη αρκετές υποψηφιότητες.

   Κατ’ αρχήν είναι θετικό το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται να ηγηθούν  σ’ αυτό τον  αγώνα. Οι πολλές φωνές, όταν μεταφέρουν προτάσεις και ιδέες μέσα σε μια κοινωνία που λειτουργεί και σέβεται τους στοιχειώδης κανόνες της Δημοκρατίας  είναι ευλογία, που όμως πολύ εύκολα γίνονται κατάρα , όταν γίνονται κραυγές και εκτοξευτήρες λάσπης προς κάθε κατεύθυνση θέτοντας μοναδικό στόχο την πάση θυσία «επικράτηση», που όταν επιτευχθεί, έχουν πλέον εξευτελιστεί οι πάντες , νικητές και ηττημένοι.

   Όσο κι αν η πλειοψηφία των πολιτών εκφράζεται απαξιωτικά για τα κόμματα εξουσίας στη σημερινή συγκυρία, εν τούτοις σε ένα μεγάλο Δήμο  , όπως θα είναι και ο δικός μας,  δεν είναι εύκολο να επικρατήσει κανείς χωρίς τη στήριξη των μεγάλων κομμάτων. Η εμπειρία άλλωστε της σύμπραξης ετερόκλητων και ποικιλόχρωμων υποψηφίων δημοτικών συμβούλων για το σχηματισμό «ανεξάρτητων» και «αδέσμευτων» συνδυασμών, που εφορμούν για την κατάκτηση της εξουσίας  διέλυσε ήδη αρκετούς μύθους, καθώς αποδείχθηκε ότι εκδηλώνεται  μάλλον το σύνδρομο της «αδέσποτης αγέλης»

   Εκτιμώ ότι οι υποψήφιοι στην τελική φάση θα είναι πολύ λιγότεροι  και θα εκφράζουν συγκεκριμένες τάσεις στο εκλογικό σώμα. Υποθέτω ότι θα αναμετρηθούν από τη μια μεριά η «γνωστή» πολιτική νομενκλατούρα με όλη τη φθορά από την παρουσία και τη δράση  της στα κοινά όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και τη «σιγουριά»(;) της εμπειρίας που διαθέτει – σε περίοδο κρίσης μάλιστα- με τους νέους στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης από την άλλη  χωρίς τις δάφνες των παλιών , αλλά άφθαρτοι με τον ενθουσιασμό και το απαραίτητο «ρίσκο» για την αποτελεσματικότητα των επιλογών  τους σε μια δύσκολη εποχή.  

      Προτάθηκε από την τοπική οργάνωση ο υποψήφιος που θα στηριχθεί να προκύψει από κάλπη που θα στηθεί, ώστε να αποφασίσουν τα μέλη και οι φίλοι για τον καταλληλότερο.  Είναι μια αυθεντική δημοκρατική , πολιτική  διαδικασία γι’ αυτούς που επιζητούν στήριξη από ένα συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, αλλά δεν ξεφεύγει από τη φιλοσοφία της ανάδειξης ενός «μεσσία» , που από τη στιγμή που θα επιλεγεί εξουσιοδοτείται εν λευκώ να οργανώσει την ομάδα του και να λειτουργεί σαν απόλυτος μονάρχης , χωρίς να ενδιαφέρεται κανείς για το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα λειτουργεί, καθώς και για το προσωπικό που θα αναλάβει να υλοποιήσει τις όποιες προεκλογικές δεσμεύσεις.

  Κατά τη δική μου άποψη    ο άνθρωπος που θα ηγούνταν μιας προοδευτικής και δημοκρατικής παράταξης θα έπρεπε να είναι το τελευταίο πράγμα που θα μας απασχολούσε. Το βασικό θα ήταν να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι που θα στελεχώσουν το συνδυασμό, καθώς και η επεξεργασία και οι απαντήσεις στα ερωτήματα  που τίθενται από την καθημερινότητα της ζωής των πολιτών.  Η ομάδα αυτή  θα εξέλεγε εύκολα αυτόν που θα την εκπροσωπούσε καλύτερα και θα είχε ήδη αναδειχθεί μέσα από τις απαντήσεις και τις ιδέες του στη διάρκεια της δουλειάς. To κύριο προεκλογικό όπλο του συνδυασμού θα ήταν η ομάδα των ικανών στη διαχείρηση των προβλημάτων ανθρώπων, καθώς με τον "Καλλικράτη" αλλάζει ο θεσμικός ρόλος των Δημάρχων και του Δημοτικού Συμβουλίου.

  Το οικονομικό κόστος της προεκλογικής περιόδου πρέπει να αναλαμβάνεται απο την ομάδα συνολικά, ώστε να μην έχουν πεδίο δράσης οι κάθε είδους «χορηγοί» με τις εξαρτήσεις που γεννούν για το μέλλον.

  Πάντως ακόμη και με τον τρόπο που προτείνεται (κάλπη) απαραίτητη είναι η δέσμευση όσων συμμετέχουν ότι θα είναι , εφόσον τους ζητηθεί, υποψήφιοι Δημοτικοί σύμβουλοι μ’ αυτόν που θα πλειοψηφήσει. Όσοι δεν ενδιαφέρονται για τη στήριξη του κόμματος δεν είναι ανάγκη να μπουν σ’ αυτή τη διαδικασία. Παίρνουν το πολιτικό ρίσκο της επιλογής τους και κατεβαίνουν στις εκλογές με μοναδική τους δύναμη τη δική τους προσωπικότητα και την πειστικότητα των επιχειρημάτων τους.

  Ελπίζω φυσικά ότι στα ανώτερα επίπεδα της κομματικής πυραμίδας θα γίνει σεβαστή η ετυμηγορία της κάλπης. Οι διατυπώσεις της μορφής «Θα ληφθεί υπόψη το αποτέλεσμα της κάλπης, αλλά ο υποψήφιος θα επιλεγεί από τα κεντρικά κομματικά όργανα» μάλλον σαν κοροϊδία προς την τοπική κοινωνία  ακούγονται…