Η παιδεία πεθαίνει στις άδειες αίθουσες των Σχολείων
Από το Πάσχα και μετά η εικόνα που εμφανίζεται στα Λύκειά μας είναι δυστυχώς θλιβερή. Οι Πανελλαδικές εξετάσεις παραλύουν στην κυριολεξία το Λύκειο, που- με τη συγκατάθεση δυστυχώς και των γονέων- μεταφέρεται στα φροντιστήρια και τις πρωινές ώρες. Οι γονείς "δικαιολογούν" τις απουσίες των παιδιών τους από το σχολείο βρίσκοντας συχνά γιατρούς έτοιμους να διαγνώσουν και "ασθένεια" , αν έχουν εξαντληθεί οι μέρες απουσιών, που έχουν δικαίωμα να δικαιολογήσουν. Οι μαθητές μας παίρνουν από νωρίς το μάθημα, πως το "νόμιμο" γίνεται και "ηθικό". Εθίζονται από νωρίς στην "κατά συνθήκη απάτη" και στην οργανωμένη απαξίωση του Δημόσιου Σχολείου βρίσκοντας συνεργούς σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της κοινωνίας μας. Γονείς, γιατροί, καθηγητές συνεργούμε στο ξεθεμελίωμα του Δημόσιου σχολείου με κροκοδείλια δάκρυα ταυτόχρονα για την πορεία του.
Παρακάτω παραθέτω τρεις πίνακες με τις απουσίες των μαθητών που παρατηρήθηκαν στο σχολείο που εργάζομαι το σχολικό έτος 2009-2010 ανάγοντας τα στοιχεία για κάθε τάξη στους 100 μαθητές. Η ίδια εικόνα υποθέτω ότι εμφανίζεται σε όλα τα Λύκεια της Ελλάδας.
Υπενθυμίζω ότι το ανώτατο όριο απουσιών είναι 114 διδακτικές ώρες εκ των οποίων οι αδικαιολόγητες δεν πρέπει να ξεπερνούν τις 50. Ειδικά για φέτος είχαμε με εγκύκλο του Υπουργείου για αύξηση των ανώτατων ορίων κατά 30% για κάθε κατηγορία απουσιών (Σύνολο επιτρεπόμενων, δικαιολογημένων, κ.λ.π.)
Εύκολα μπορεί να παρατηρήσει κανείς ότι οι μαθητές, καθώς ανεβαίνουν τις τάξεις, όλο και περισσότεροι εξαντλούν τα ανώτατα όρια επιτρεπόμενων απουσιών με τη συγκατάθεση ή όχι των γονέων. Στην τελευταία τάξη δίνεται η αίσθηση ότι, αν η προσέλευση στο σχολείο ήταν προαιρετική, μάλλον δεν θα πατούσαν σ' αυτό οι μαθητές!
Δυστυχώς για ακόμα μια φορά αντι να γίνει προσπάθεια να αλλάξει ριζικά η φιλοσοφία του Εκπαιδευτικού μας συστήματος οι όποιες παρεμβάσεις γίνονται σε δευτερεύοντα και ανούσια ζητήματα. Δίνεται μεγάλη έμφαση στην περιβόητη "αξιολόγηση" των Εκπαιδευτικών και τα εργαλεία της γνώσης, χωρίς να έχει αποφασιστεί τι ακριβώς θα αξιολογείται και ποιο πρέπει να είναι το προϊόν της εκπαιδευτικής διαδικασίας! Όσο τα βλέμματα όλων μας θα είναι στραμένα στις Πανελλαδικές εξετάσεις και θα υφίσταται ο ανελέητος αγώνας για το ποιός θα ξεπεράσει στα μόρια τον άλλο, η πραγματική παιδεία θα είναι φυλακισμένη στις άδειες αίθουσες των σχολείων μας, καθώς οι γονείς θα κυνηγούν τα δικά τους ανεκπλήρωτα όνειρα με οχήματα τα παιδιά τους με ή χωρίς την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Είναι άχαρο να αφιερώνει κανείς πλήθος εργατοωρών μετρώντας σχολαστικά τη μιζέρια του...
Παρακάτω παραθέτω τρεις πίνακες με τις απουσίες των μαθητών που παρατηρήθηκαν στο σχολείο που εργάζομαι το σχολικό έτος 2009-2010 ανάγοντας τα στοιχεία για κάθε τάξη στους 100 μαθητές. Η ίδια εικόνα υποθέτω ότι εμφανίζεται σε όλα τα Λύκεια της Ελλάδας.
Υπενθυμίζω ότι το ανώτατο όριο απουσιών είναι 114 διδακτικές ώρες εκ των οποίων οι αδικαιολόγητες δεν πρέπει να ξεπερνούν τις 50. Ειδικά για φέτος είχαμε με εγκύκλο του Υπουργείου για αύξηση των ανώτατων ορίων κατά 30% για κάθε κατηγορία απουσιών (Σύνολο επιτρεπόμενων, δικαιολογημένων, κ.λ.π.)
Εύκολα μπορεί να παρατηρήσει κανείς ότι οι μαθητές, καθώς ανεβαίνουν τις τάξεις, όλο και περισσότεροι εξαντλούν τα ανώτατα όρια επιτρεπόμενων απουσιών με τη συγκατάθεση ή όχι των γονέων. Στην τελευταία τάξη δίνεται η αίσθηση ότι, αν η προσέλευση στο σχολείο ήταν προαιρετική, μάλλον δεν θα πατούσαν σ' αυτό οι μαθητές!
Δυστυχώς για ακόμα μια φορά αντι να γίνει προσπάθεια να αλλάξει ριζικά η φιλοσοφία του Εκπαιδευτικού μας συστήματος οι όποιες παρεμβάσεις γίνονται σε δευτερεύοντα και ανούσια ζητήματα. Δίνεται μεγάλη έμφαση στην περιβόητη "αξιολόγηση" των Εκπαιδευτικών και τα εργαλεία της γνώσης, χωρίς να έχει αποφασιστεί τι ακριβώς θα αξιολογείται και ποιο πρέπει να είναι το προϊόν της εκπαιδευτικής διαδικασίας! Όσο τα βλέμματα όλων μας θα είναι στραμένα στις Πανελλαδικές εξετάσεις και θα υφίσταται ο ανελέητος αγώνας για το ποιός θα ξεπεράσει στα μόρια τον άλλο, η πραγματική παιδεία θα είναι φυλακισμένη στις άδειες αίθουσες των σχολείων μας, καθώς οι γονείς θα κυνηγούν τα δικά τους ανεκπλήρωτα όνειρα με οχήματα τα παιδιά τους με ή χωρίς την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Είναι άχαρο να αφιερώνει κανείς πλήθος εργατοωρών μετρώντας σχολαστικά τη μιζέρια του...
Σχόλια