Υπάρχει τέταρτη εκδοχή;

Δεν είμαι ειδικός στα οικονομικά, ούτε δεινός πολιτικός αναλυτής και μάλιστα στα διεθνή θέματα. Μπορώ όμως να ισχυριστώ ότι καταλαβαίνω τα περισσότερα απ’ αυτά που ακούω και διαβάζω. Απ’ αυτά που κατάλαβα λοιπόν έχω καταλήξει ότι υπάρχουν τρεις βασικές εκδοχές σχετικά με αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας .


Εκδοχή 1η
Το διεθνές οικονομικό και πολιτικό σύστημα που εκπροσωπεί τη διεθνή και ντόπια πλουτοκρατία έχοντας τον πλήρη έλεγχο στις λεγόμενες «αναπτυγμένες χώρες» της Δύσης συνεχίζει την επίθεσή του στα κεκτημένα των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων της εργασίας χρησιμοποιώντας άλλοτε το φιλελεύθερο και άλλοτε το «σοσιαλιστικό» προσωπείο στις κυβερνήσεις –πιόνια της. Στην Ελλάδα λοιπόν έχοντας φορέσει το «σοσιαλιστικό» προσωπείο συνεχίζει την πολιτική της Ν.Δ. αφαιρώντας σταδιακά εισοδήματα και δικαιώματα από τους εργαζόμενους χρησιμοποιώντας μάλιστα και μια ιδιότυπη «οικονομική τρομοκρατία», που προέρχεται είτε από το τραπεζικό κατεστημένο , είτε από την Ε.Ε., είτε από το ΔΝΤ. Συνεπώς κυβέρνηση και Αξιωματική αντιπολίτευση είναι συνεργοί στη διεθνή συμπαιγνία, που γίνεται εις βάρος του λαού.
Αυτά λένε ΚΚΕ, Συνασπισμός αλλάζοντας μόνο τον τρόπο που τα διατυπώνουν.
Εκδοχή 2η
Η Δύση και το χρηματοοικονομικό της σύστημα διέρχονται μια παροδική και δύσκολη κρίση στον κυκεώνα της οποίας βρίσκεται και η Ελλάδα . Οι δυσκολίες και η κατάσταση που βιώνουμε ήταν αναπόφευκτη , όπως επίσης και τα μέτρα που έπρεπε να παρθούν για την αντιμετώπισή της. Η Ν.Δ. βρέθηκε στο κέντρο του κυκλώνα και έχασε τις εκλογές πληρώνοντας τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης λέγοντας εκ των προτέρων την αλήθεια για την ανάγκη λήψης δυσάρεστων μέτρων απέναντι σε ένα ΠΑΣΟΚ που υποσχέθηκε αναίμακτη αντιμετώπισή της. Η κατάσταση που βιώνουμε οφείλεται στα αργά ανακλαστικά της νυν κυβέρνησης και την ανετοιμότητα που επέδειξε στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Αυτά ισχυρίζεται η Ν.Δ.
Εκδοχή 3η
Ναι μεν η Δύση και το χρηματοοικονομικό της σύστημα διέρχονται κρίση , όμως τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα μικρή σχέση έχουν μ’ αυτή. Τα προβλήματα και η οικονομική της κατάσταση οφείλονται στις χρόνιες στρεβλώσεις που χαρακτηρίζουν το πολιτικοοικονομικό μας σύστημα. Η απραξία της προηγούμενης κυβέρνησης της Ν.Δ.και η ατολμία της , καθώς επίσης και η αναβίωση ενός πελατειακού και διεφθαρμένου κράτους διόγκωσαν επικίνδυνα το χρέος και τα ελλείμματα που τα κάλυπταν με πλαστά στοιχεία προς τα κράτη μέλη της Ε.Ε. δίνοντας καίριο πλήγμα στην αξιοπιστία της χώρας. Αποτέλεσμα : Σε κλίμα γενικευμένης αναξιοπιστίας η χώρα δανείζεται πλέον με πολύ μεγάλα επιτόκια , οι μηχανισμοί είσπραξης φόρων είναι διαλυμένοι έως ανύπαρκτοι, η φοροδιαφυγή ένα παγιωμένο φαινόμενο και οι υποχρεώσεις σε έναν γιγαντωμένο, αναποτελεσματικό και σπάταλο κράτος δυσανάλογες με τα δημόσια έσοδα. Διεθνείς οικονομικοί κύκλοι εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη της χώρας να καλύψει τις τρέχουσες υποχρεώσεις της (πληρωμή μισθών-συντάξεων, αποπληρωμή δημόσιου χρέους, ρευστότητα στην αγορά κ.λ.π.), καθώς και την απροθυμία των- πολλαπλά εξαπατημένων από τις κυβερνήσεις της - χωρών της Ε.Ε. να προσφέρουν χωρίς όρους οποιαδήποτε αρωγή, βρίσκουν την ευκαιρία, χτυπώντας έναν αδύναμο κρίκο της Ευρώπης, να κερδοσκοπήσουν έχοντας κύριο στόχο το Ευρώ. Η κυβέρνηση , που κληρονόμησε αυτή την κατάσταση, μπροστά στο φάσμα της πτώχευσης και προσφυγής στο ΔΝΤ από τη μια και υιοθέτησης σκληρών φοροεισπρακτικών μέτρων άμεσης απόδοσης απο την άλλη, όπως απαιτούσαν οι (δεξιές στην πλειοψηφία τους) κυβερνήσεις της Ε.Ε. επιλέγει το δεύτερο δρόμο κερδίζοντας πολιτικό χρόνο έως ότου (όπως ισχυρίζεται και δεσμεύτηκε προεκλογικά) καταφέρει, με κατάλληλη φορολογική μεταρρύθμιση και ανασύσταση ενός αποτελεσματικού και δίκαιου κράτους, την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου.
Είναι η θέση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ


Αν δεχθούμε την πρώτη εκδοχή τότε δεν έχουμε καμία ελπίδα ανάκαμψης. Να ετοιμαζόμαστε σιγά – σιγά για εργασία από ανατολή μέχρι δύση, καθώς θα περιμένουμε πολλά χρόνια το 7,5+4% να γίνει 40% (χωρίς να αλοιωθούν τα επαναστατικά χαρακτηριστικά), να αποφασίσουμε την αποχώρηση από όλους τους παγκόσμιους οργανισμούς, που ελέγχονται απο τους ιμπεριαλιστές και να οργανώσουμε ένα κράτος που δεν θα χρωστά και δεν θα το χρωστάει κανείς. Ή να αρχίσουμε ένοπλο αγώνα σε παγκόσμιο επίπεδο για ανατροπή του διεθνούς καπιταλισμού
Η δεύτερη εκδοχή φοβούμαι ότι είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των οπαδών της Ν.Δ. που δε θέλουν να δουν κατάματα την αλήθεια. Δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι για πεντέμισι χρόνια είχαμε μια κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό, που δεν έκαναν το παραμικρό για να βελτιώσουν τις χρόνιες στρεβλώσεις του Ελληνικού κράτους. Προσπάθησαν με επικοινωνιακά τερτίπια και μεγαλόστομες διακηρύξεις να κρατηθούν όσο το δυνατόν περισσότερο στην εξουσία επιδεικνύοντας πρωτοφανή ανικανότητα ακόμα και στην απλή διαχείρισή της. Όταν αντελήφθησαν ότι οδηγούν τη χώρα στα όρια της πτώχευσης και φαγωμένη την προίκα της αξιοπιστίας της μπροστά στο τσουνάμι της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης εγκατέλειψαν πανικόβλητοι το σκάφος.
Γιατί μόνο η Ελλάδα, μολονότι η διεθνής κρίση έπληξε όλες τις χώρες του κόσμου,φαίνεται να αντιμετωπίζει πρόβλημα πτώχευσης; Ποιος λογικός άνθρωπος πιστεύει ότι η κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας διαμορφώθηκε τους τελευταίους 4 μήνες που κυβερνά το ΠΑΣΟΚ; Ένας προσεκτικός παρατηρητής θα διακρίνει εύκολα ότι το βασικό πρόβλημα δεν είναι οι οικονομικοί δείκτες (σε άλλες χώρες και μάλιστα ισχυρές υπήρξαν χειρότερες εικόνες των αριθμών και δεν ασχολήθηκε κανείς μαζί τους-διαβάστε σχετικά εδώ) , αλλά η αξιοπιστία της χώρας και οι πολιτικές της αντοχές στη διεθνή πολιτική σκακιέρα. Με άλλα λόγια ευκολότερα δανείζεις έναν φερέγγυο άνθρωπο σε δύσκολη στιγμή του 100 ευρώ , παρά 10 σε έναν κατ΄εξακολούθηση απατεώνα.
Η Τρίτη εκδοχή παραμένει ακόμα ένα σενάριο προς απόδειξη κατά το δεύτερο ήμισυ. Γιατί στα δεδομένα που αναφέρονται δύσκολα κανείς μπορεί να υποστηρίξει το αντίθετο.