ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΜΙΛΑΜΕ;
Oι Ευρωεκλογές τελείωσαν και οι Έλληνες πολιτικοί και δημοσιογράφοι (περασμένα μεσάνυχτα) τσακώνονται ακόμα στα τηλεπαράθυρα για την ταυτότητα των νικητών και ηττημένων στην Ελληνική πολιτική σκηνή με ελάχιστες αναφορές στο περιβάλλον που διαμορφώνεται στην Ευρωπαϊκή πολιτική πραγματικότητα και τις συνθήκες που δημιουργούνται για τη θέση της Ελλάδας μέσα στην Ευρωπαϊκή (ο θεός να την κάνει) "οικογένεια".
Σε μια Ευρώπη, όπου η ακροδεξιά της Λεπέν στη Γαλλία έρχεται πρώτο κόμμα με 25%, στην Αυστρία από το 13% φτάνει στο 20%, στη Γερμανία οι Ευρωσκεπτικιστές από την ανυπαρξία εκτινάσσονται στο 7%, στην Ελλάδα το φασιστικό μόρφωμα σταθεροποιείται σε διψήφια ποσοστά και γενικά στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες δυναμώνουν τα κόμματα που οδηγούν στην αποσύνθεση την Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά στην ενδυνάμωση των συνεκτικών της δυνάμεων, σε τι θα ωφελούσε η παρουσία μας σ' αυτή;
Ο βασικός πυλώνας, πάνω στον οποίο κτίστηκε ο προεκλογικός αγώνας των κυβερνητικών εταίρων στην Ελλάδα και τέθηκαν τα γνωστά εκβιαστικά διλήμματα στο εκλογικό σώμα, τρίζει επικίνδυνα και δημιουργεί πλέον σοβαρές ανησυχίες σε οποιονδήποτε Ευρωπαίο δημοκράτη πολίτη. Τι Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι αυτή, όταν στο πολιτικό της διευθυντήριο τη θέση της Μέρκελ, του Σαρκοζί και του Ολάντ πάρουν πολιτικοί τύπου Λεπέν και Μιχαλολιάκου; Ποιο θα είναι το μέλλον της και ποια χώρα θα μπορεί να ζει σε μια τέτοια "οικογένεια";
Δυστυχώς το ζήτημα Δημοκρατίας στην Ε.Ε , για το οποίο μίλησε με έμφαση ο Γιώργος Παπανδρέου πριν λίγο καιρό και η κατίσχυση της αγοράς και των αριθμών έναντι της πολιτικής και των ανθρώπων, που οδηγεί στη διολίσθηση των Ευρωπαϊκών χωρών στον εθνικισμό και την Ε.Ε, σε παραλυσία και αποσύνθεση, από θεωρητικό ενδεχόμενο προβάλει πλέον σαν μια σκληρή πραγματικότητα με δυσοίωνες προβλέψεις για την Ευρώπη και τους πολίτες της.
Αυτό μάλλον είναι το πιο σημαντικό μήνυμα αυτών των εκλογών αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τα μηνύματα που απευθύνονται στα Ελληνικά κόμματα για εσωτερική πολιτική κατανάλωση.
Σχόλια