Η τύχη τους χαμογέλασε....
Αξίζει να δει κανείς την εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη για τα "Ελληνάκια της Αλβανίας" . Πέρα απο την επιβεβαίωση των λεγόμενων του πρώην προέδρου της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου ότι "Έλληνες είναι όλοι όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας" , χωρίς να ψάχνει κανείς το DNA τους, ούτε το χρώμα τους, ούτε την καταγωγή τους, προκύπτουν και μερικά ακόμα συμπεράσματα για όποιον μπορεί (ή θέλει;) να δει.
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η χρήση της Ελληνικής γλώσσας απο δωδεκάχρονα και δεκαπεντάχρονα παιδιά, που η μητρική τους γλώσσα δεν είναι τα Ελληνικά, καθώς και η ωριμότητα στη σκέψη τους. Κανένα γραμματικό ή συντακτικό λάθος. Είναι το απόλυτο δείγμα των καρπών της δουλειάς του Έλληνα δασκάλου και καθηγητή στο Ελληνικό Σχολείο, όταν ο σπόρος πέφτει σε έδαφος που είναι έτοιμο να τον δεχθεί και να τον γονιμοποιήσει, χωρίς τις παρεμβολές φροντιστηρίων και γονέων που απαξιώνουν καθημερινά το ρόλο και τη δουλειά του Έλληνα Εκπαιδευτικού. Τα παιδιά αυτά στη συντριπτική τους πλειοψηφία δέχτηκαν με μεγάλη ευλάβεια την Ελληνική παιδεία χωρίς βοήθεια απο φροντιστήρια και γονείς, στο περιθώριο της Σχολικής ζωής τις περισσότερες φορές, εκτιμώντας όμως αγαθά και αξίες βιώνοντας καθημερινά τη χρησιμότητα των αξιών στην αντιμετώπιση της ανεπάρκειας των αγαθών.
Στη ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε και στη γενική απαγοήτευση όλων μας για το μέλλον των παιδιών μας αξίζει να δώσουμε τη δέουσα προσοχή στην αφήγηση ενός παιδιού: "Ο πατέρας μου με πολλούς ακόμη μετά απο πορεία πολλών ημερών στο κρύο και στα χιόνια κοιμόντουσαν πολλά βράδια σκεπασμένοι με μουσαμάδες. Κάποια μέρα βρήκαν μεροκάματο και κοιμήθηκαν για πρώτη φορά σε ένα σταύλο. Τότε σκέφτηκαν ότι "Η τύχη τους χαμογέλασε....." Τα παιδιά που μιλούν έχουν γονείς αυτούς που θεώρησαν χαμόγελο της τύχης τη μέρα που κοιμήθηκαν σε σταύλο! Τα δικά μας παιδιά έχουν γονείς εμάς που θεωρούμε καταστροφή το ότι αναγκαζόμαστε να πουλήσουμε το δεύτερο αυτοκίνητο ή το εξοχικό για να τα βγάλουμε πέρα στις ανάγκες που δημιουργήσαμε.
Η σχετικότητα της ευτυχίας και ο ρόλος της παιδείας στη διαχείριση των κρίσεων σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια.....
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η χρήση της Ελληνικής γλώσσας απο δωδεκάχρονα και δεκαπεντάχρονα παιδιά, που η μητρική τους γλώσσα δεν είναι τα Ελληνικά, καθώς και η ωριμότητα στη σκέψη τους. Κανένα γραμματικό ή συντακτικό λάθος. Είναι το απόλυτο δείγμα των καρπών της δουλειάς του Έλληνα δασκάλου και καθηγητή στο Ελληνικό Σχολείο, όταν ο σπόρος πέφτει σε έδαφος που είναι έτοιμο να τον δεχθεί και να τον γονιμοποιήσει, χωρίς τις παρεμβολές φροντιστηρίων και γονέων που απαξιώνουν καθημερινά το ρόλο και τη δουλειά του Έλληνα Εκπαιδευτικού. Τα παιδιά αυτά στη συντριπτική τους πλειοψηφία δέχτηκαν με μεγάλη ευλάβεια την Ελληνική παιδεία χωρίς βοήθεια απο φροντιστήρια και γονείς, στο περιθώριο της Σχολικής ζωής τις περισσότερες φορές, εκτιμώντας όμως αγαθά και αξίες βιώνοντας καθημερινά τη χρησιμότητα των αξιών στην αντιμετώπιση της ανεπάρκειας των αγαθών.
Στη ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε και στη γενική απαγοήτευση όλων μας για το μέλλον των παιδιών μας αξίζει να δώσουμε τη δέουσα προσοχή στην αφήγηση ενός παιδιού: "Ο πατέρας μου με πολλούς ακόμη μετά απο πορεία πολλών ημερών στο κρύο και στα χιόνια κοιμόντουσαν πολλά βράδια σκεπασμένοι με μουσαμάδες. Κάποια μέρα βρήκαν μεροκάματο και κοιμήθηκαν για πρώτη φορά σε ένα σταύλο. Τότε σκέφτηκαν ότι "Η τύχη τους χαμογέλασε....." Τα παιδιά που μιλούν έχουν γονείς αυτούς που θεώρησαν χαμόγελο της τύχης τη μέρα που κοιμήθηκαν σε σταύλο! Τα δικά μας παιδιά έχουν γονείς εμάς που θεωρούμε καταστροφή το ότι αναγκαζόμαστε να πουλήσουμε το δεύτερο αυτοκίνητο ή το εξοχικό για να τα βγάλουμε πέρα στις ανάγκες που δημιουργήσαμε.
Η σχετικότητα της ευτυχίας και ο ρόλος της παιδείας στη διαχείριση των κρίσεων σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια.....
Σχόλια