ΛΙΓΑΠΟΛΑ

Δείτε το σε πλήρη οθόνη     Γιαυτό, όταν δε μπορούμε να είμαστε σίγουροι ούτε γιαυτά που βλέπουμε, πόσο πιο προσεκτικοί και επιφυλακτικοί πρέπει να είμαστε γιαυτά που ακούμε...   Ή αλλιώς, η πραγματικότητα που ζούμε έχει μεγάλη σχέση με τα μάτια που τη βλέπουμε και  το μυαλό που την ερμηνεύουμε.

  Εύχομαι σε όλες τις  φίλες  και τους φίλους  του ιστολογίου , ότι καλύτερο για την υγεία και ευτυχία    για πολλά χρόνια, τόσο  των ίδιων, όσο και των αγαπημένων τους προσώπων.

Από το τετράδιο της Αλκυόνης, σε μια της ανάρτηση διάβαζα: «Η τελειότητα που πλασάρουν κάποιοι και η μεγάλη ισορροπία με ξενερώνουν. Στεγνώνει το στόμα μου. Δεν αντέχω. Θέλω μια ρωγμή εγώ στην ψυχή, να μπαίνει μέσα η βροχή. Ένα σηκωμένο κεραμίδι, που να μπορούν να χτίσουν τη φωλιά τους τα πουλιά.» «Ένα κόκκινο γαρίφαλο είναι η ζωή μας. Ένα κόκκινο γαρίφαλο που βάζει ο Θεός στ’ αυτί του και σεργιανάει στα σύμπαντα.»  Σεργιανάς πια στα σύμπαντα "Αlkioni" , αφού σεργιάνισες μαζί μας στο διαδίκτυο  με τις "ΕΝΑΝΤΙΟΔΡΟΜΙΕΣ" σου για τέσσερα χρόνια με σεμνότητα, ευαισθησία, αγάπη, παιδεία. Σαν ένα κατακόκκινο γαρίφαλο. ΚΑΛΟ   ΤΑΞΙΔΙ  "Αlkioni"

         Είδα ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο, που αξίζει να δουν και οι φίλοι του ιστολογίου μου.  Η θέαση του Σχολείου από μια άλλη οπτική γωνία ίσως μας σοκάρει, αλλά ας μη ξεχνούμε το σοκ των ανθρώπων, όταν κάποιος "τρελός" υποστήριζε ότι η γη δεν ήταν επίπεδη, αλλά μια ολοστρόγγυλη μπάλα! 

    Πριν μερικά χρόνια  όλοι οι  Έλληνες ονειρεύονταν  σπίτι με  τζάκι, μολονότι  χρησιμοποιούσαν και ζεσταίνονταν με καλοριφέρ.  Σε λίγα χρόνια προβλέπω ότι θα ονειρεύονται καλοριφέρ, μολονότι θα ζεσταίνονται με σόμπες και τζάκια.   Φανταστείται τη σκηνή, που η κυρία επιδεικνύει στις φίλες της με καμάρι το καλοριφέρ στο σαλόνι, την ώρα που ο σύζυγος κουβαλάει τα ξύλα για τη σόμπα ή το τζάκι!   " Τ΄ανάβουμε τα Χριστούγεννα ή όταν χιονίζει " θα λέει η  κυρία στις φίλες της.   "Αχ τι ωραία τα σαιμέν στο καλοριφέρ σου! και στη φωτογραφία , που είναι ακουμπισμένη πάνω, τι όμορφη που είσαι!"  θα απαντά η φίλη.     Ισχυρό όπλο για να ρίξεις τη γκόμενα θα είναι πλέον η  φράση : "Πάμε σπίτι μου, να πιούμε ένα ποτό δίπλα στο καλοριφέρ; Θα τ' ανάψω για πάρτι σου!"

  Παραθέτω την απάντηση του Γιάννη Ραγκούση σε   άρθρο του Πρετεντέρη στο "ΒΗΜΑ της Κυριακής", προκαλώντας τον κάθε αναγνώστη να επικεντρωθεί στην ουσία των επιχειρημάτων . Οι απορία που εξέφρασα σε ανάρτησή μου πριν λίγες μέρες μάλλον βρίσκει, έστω και από σπόντα, την απάντησή της.   Γράφει λοιπόν ο Γιάννης Ραγκούσης: "Η επίθεση του κ. Πρετεντέρη στο σημερινό Βήμα, αρχικά προδιαθέτει κάποιον να αντιδράσει όπως αρμόζει σε υβρίζοντες, όπως συνήθως αρμόζει στον κ. Πρετεντέρη: δηλαδή αγνοώντας τον, αφήνοντας την εμπάθεια, την ακραία διαστρέβλωση και τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς να ευεργετήσουν τον υβριζόμενο και να πλήξουν τον υβριστή. Θα ήταν όμως λάθος να μείνει κανείς στο συμπλεγματικό σκέλος του άρθρου.  Γιατί ενώ δεν το επιδιώκει, δίνει τελικά την αφορμή να αναδειχθούν κρίσιμες παράμετροι   της εθνικής μας τραγωδίας. Σε αυτήν την τραγωδία το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης συνολικά και συγκεκριμένοι πολιτικοί έχουν αδιαμφισβήτητα την πρωτεύουσα ευθύνη.

Πριν από ενάμιση περίπου χρόνο, όταν στο αντιμνημονιακό μέτωπο βρίσκονταν ο νυν πρωθυπουργός και η Ν.Δ., δόθηκαν αρκετές παραστάσεις πατριωτισμού και εθνικής υπερηφάνειας, καθώς επίσης με το Ζάππειο Ι, Ζάππειο ΙΙ κ.λ.π. σε αντίστοιχες παραστάσεις, δίνονταν μηνύματα εφαρμογής διαφορετικών «μιγμάτων» οικονομικής πολιτικής, που θα μας έβγαζαν γρήγορα από την κρίση. Η «επαναδιαπραγμάτευση» των όρων των μνημονίων Ι και ΙΙ ήταν το ελάχιστο που θα εξασφάλιζε ο νέος πρωθυπουργός. Σε μια περίοδο που το πολιτικό προσωπικό της χώρας και τα πολιτικά κόμματα διέρχονταν μια πρωτοφανή κρίση αξιοπιστίας, ο αρχηγός της τότε Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έκανε ότι μπορούσε, ώστε να αποτελειώσει τα όποια ψήγματα εμπιστοσύνης υπήρχαν στους πολίτες για τα μεγάλα κόμματα (τότε) και τα στελέχη τους, που διαχειρίστηκαν την τύχη της χώρας την περίοδο της μεταπολίτευσης. Η τύφλωση ή η μέθη στην προοπτική κατάληψης της εξουσίας από τη Ν.Δ. και τον κ. Σαμαρά ακύρωσε στη γέννησή της κάθε δυνατότητα επιτυχίας. Δε

 Είσαι ακόμα με το ΠΑΣΟΚ; Ένα ερώτημα που απευθύνεται από πολλούς πρώην “συντρόφους”, που του γύρισαν την πλάτη, καθώς τους “πρόδωσε”, όπως λένε, τα τελευταία χρόνια. Βέβαια οι περισσότεροι καταλογίζουν βαριές ευθύνες για την πολιτική του των προηγούμενων δεκαετιών, αλλά τότε ήταν μικροί και δεν το είχαν αντιληφθεί γιαυτό και  του έδιναν για πολλές δεκαετίες  άνετη πλειοψηφία. Ακόμα και  πριν τρία  μόλις χρόνια, που οι περισσότεροι μεγάλωσαν πια, του έδωσαν ένα  43% , καθώς δεν είχαν ακόμη  καταλάβει τίποτα για το έγκλημα!       Το ΠΑΣΟΚ δεν πρόδωσε κανέναν. Δυστυχώς προδόθηκε από πολλούς, που κλήθηκαν να το υπηρετήσουν σε όλα τα επίπεδα της στελεχιακής του πυραμίδας . Το περιεχόμενο της έννοιας ΠΑΣΟΚ εκλαμβάνονταν από τους υποστηρικτές του με δύο εκδοχές: Είτε ως ομάδας στελεχών , που εν ονόματι του Σοσιαλισμού θα ήταν ένα καλό στήριγμα για την “εξυπηρέτηση” κάθε θεμιτής ή αθέμιτης φιλοδοξίας μέσα από τη νομή της εξουσίας, είτε ως τον κύριο εκφραστή του Πανελλήνιου Σοσ

Την   Πέμπτη 04 Οκτωβρίου 2012 δημοσιεύτηκε στα “ΝΕΑ” το άρθρο του κ. Πρετεντέρη με θέμα “ Άδεια ποτήρια ”. Υποτίθεται ότι υπάρχει δυνατότητα σχολιασμού του άρθρου από τους αναγνώστες. Φαντάζομαι ότι υπάρχει κάποιος διαχειριστής των ηλεκτρονικών μηνυμάτων, που αποφασίζει αν θα δημοσιευθεί ή όχι οποιοδήποτε σχόλιο. Μάλλον ελέγχεται αν είναι υβριστικό ή συκοφαντικό , οπότε δίκαια -κατά τη γνώμη μου- δεν δημοσιεύεται. Έκανα λοιπόν το παρακάτω σχόλιο στο άρθρο του κ. Πρετεντέρη: “ Ραγκούσης, Παπακωνσταντίνου, Ρέππας, Πετσάλνικος, Κατσέλη, Καστανίδης, Παμπούκης, Πάγκαλος, Γερουλάνος, Παπουτσής, Μπιρμπίλη, Πανάρετος, Δρούτσας, Μπεγλίτης, Ξενογιαννακοπούλου, Καρχιμάκης... Προσκλητήριο αγνοουμένων! Το φαινόμενο είναι τόσο απόλυτο και τόσο γενικό ώστε ξεπερνάει και τις συμπτώσεις και τις ατυχίες. Κάτι άλλο, λοιπόν, συνέβη.” έγραφε ο αρθρογράφος σε μια περικοπή του άρθρου του. Σχολίασα: Ό ντως κάτι άλλο πρέπει να συνέβη. Μήπως η διαπλοκή κατάπιε (προς το παρόν τουλάχιστον

      Όλο και περισσότεροι «φιλήσυχοι» πολίτες αποδέχονται, αν δεν ενισχύουν, είτε εκλογικά, είτε δημοσκοπικά, τη Χρυσή Αυγή βρίσκοντας , όπως λένε, ένα σύμμαχο στην αποκατάσταση της «τάξης και της ηθικής» σε ένα ανύπαρκτο κράτος. Δεν αποδέχονται το χαρακτηρισμό του φασίστα. Τα επιχειρήματα είναι απλά και “πειστικά”: Εφόσον έχουμε μπροστά μας ένα ανύπαρκτο και διεφθαρμένο κράτος που αδυνατεί να εξασφαλίσει τη στοιχειώδη ασφάλεια στους πολίτες του, εφόσον δε μπορεί να ελέγξει την ταυτότητα και τη νομιμότητα όσων κατοικούν αυτή τη χώρα, καθώς και τη νομιμότητα στις δραστηριότητές τους, είναι ευπρόσδεκτοι όσοι το υποκαθιστούν σ’ αυτό το ρόλο, παραβλέποντας τη βία που ενδεχομένως ασκείται σε ανθρώπους που είναι «παράνομοι» και το  χειρότερο δεν είναι Έλληνες. Όσο το ξύλο και οι αγριότητες δεν αγγίζουν τους «φιλήσυχους» πολίτες , ο νόμος της ράβδου έναντι του λόγου κρίνεται ακόμα και αναγκαίος από τους ψηφοφόρους της Χ.Α.. O αγιασμός των μέσων –ακόμη και της τρομοκρατίας-στην υπηρεσία

Στη Δράμα , στη γιορτή δάσους Κυργίων 2012, συναντήθηκε η Κρητική λύρα (Ψαραντώνης) με τη Θρακιώτικη γκάϊντα (Χαρακοπίδης Βάϊος) Περισσότερα βίντεο απο τις εκδηλώσεις ΕΔΩ , ΕΔΩ και ΕΔΩ  ή αν θέλετε όλα τα βίντεο απο τις συναυλίες στο κανάλι του χρήστη  EPIVITOR Λίγα λόγια για τον Ψαραντώνη : Ο Ψαραντώνης (Αντώνης Ξυλούρης) είναι ένας από τους πιο γνωστούς κρητικούς λυράρηδες. Γεννήθηκε το 1942 στα Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου Κρήτης και είναι αδελφός του Νίκου Ξυλούρη και του Γιάννη Ξυλούρη. Ο ίδιος είναι μια ξεχωριστή μορφή της κρητικής μουσικής, διαθέτει μία φωνή με ιδιαίτερη χροιά και προσωπικό ύφος στο παίξιμο της λύρας και των άλλων παραδοσιακών οργάνων. Έμαθε μουσική δίπλα στο μεγαλύτερο αδελφό του τον Νίκο από πολύ μικρός. Για πρώτη φορά έπαιξε σε γάμο σε ηλικία 13 ετών και πολύ γρήγορα απέκτησε φήμη παίζοντας σε γιορτές και πανηγύρια σε διάφορα μέρη και χωριά της Κρήτης. Το 1964 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών. Μέχρι σήμερα έχει εκπροσωπήσει

  Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που δεν έχουν πάει στη Σαμοθράκη. Έχω όμως την αίσθηση ότι, απ' όσους την επισκέφτηκαν, κανείς δεν πήγε μόνο μία φορά. Είτε γιατί διαπίστωσε απο αφηγήσεις άλλων ότι δεν είδε τίποτα απο αυτά που ξελογιάζουν τους επισκέπτες, είτε γιατί τα είδε και την ερωτεύτηκε αμέσως.    Εκτός από το τεράστιο αρχαιολογικό και ιστορικό ενδιαφέρον κρύβει παραλίες, εικόνες και μονοπάτια απείρου φυσικού κάλλους, καθώς και φαγάδικα για απαιτητικούς  ξελογιάζοντας, όσους έχουν συλλάβει σε τέτοιες συχνότητες το νόημα της ζωής.     Ξαναπήγα λοιπόν και κουβάλησα μαζί μου μερικές εικόνες, που μοιράζομαι μαζί σας.

       Λένε ότι τα χρυσόψαρα έχουν μνήμη μερικών δευτερολέπτων. Αξίζει να γίνει αντικείμενο μελέτης και η χρονική διάρκεια της μνήμης των Ελλήνων. Η πολιτική επικαιρότητα κατά έναν μαγικό τρόπο γίνεται αποδεκτή σαν να προέκυψε χωρίς κανένα προηγούμενο γεγονός.   Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πως φτάσαμε στην κρίση, που οδήγησε τη χώρα στο 1ο και 2ο μνημόνιο;  Δεν θα αναφερθώ ποιοι είχαν τις μεγαλύτερες ή τις περισσότερες ευθύνες. Ας τις καταλογίσει ο καθένας όπου θέλει και σε όποιο βαθμό θέλει. Κανείς δεν θα αμφισβητήσει όμως  ότι το τεράστιο χρέος της Ελλάδας, καθώς και το μεγάλο πρωτογενές έλλειμμα , την έφερε σε αδυναμία  να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις, όταν πλέον δεν μπορούσε να προσφύγει στις αγορές για νέα δάνεια.   Πως αντιμετωπίστηκε αυτή η ανάγκη από την τότε κυβέρνηση Παπανδρέου και ΠΑΣΟΚ; Μπροστά στον κίνδυνο άμεσης και ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, όπως υποστήριξαν οι ίδιοι, προτιμήθηκε η αναζήτηση εξωτερικής βοήθειας μέσω του μηχανισμού στήριξης τη

«Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά μ' ακούγονταν ευχάριστα στ' αυτί μας γιατί έμοιαζε μ' αλήθεια η κάθε του ψευτιά κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας». Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους χρειάζονται ησυχία ψυχής, έστω και μέχρι το βράδυ της Κυριακής. Μετά βλέπουμε...   Και ένα ακόμα αφιέρωμα στον Αντώνη Σαμαρά και τη δεξιά συνομοσπονδία της Ν.Δ. ....και φυσικά στους συντρόφους μου του ΠΑΣΟΚ ...

 ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ  ΣΤΟ  ΣΠΟΤ ΤΗΣ Ν.Δ . ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΗΤΑΝ: . . . γιατί παιδί μου , όταν το 2008 στην Ευρώπη και στον κόσμο όλο ξέσπασε μεγάλη οικονομική κρίση την Ελλάδα κυβερνούσαν ανάξιοι πολιτικοί άνδρες, που δεν κατάλαβαν έγκαιρα τι συμβαίνει γύρω τους. Σαν είδαν ότι η Ελλάδα πήγαινε για πτώχευση εγκατέλειψαν το τιμόνι της χώρας. Καθώς αυτό το ανέλαβαν άλλοι ο τότε αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνης Σαμαράς, που ήταν ένας απο τους καπεταναίους του πληρώματος που εγκατέλειψε, στα μέσα του Οικονομικού πολέμου που είχε ξεσπάσει στην Ευρώπη, οδήγησε τη χώρα σε διαδοχικές εκλογές έχοντας αποκλειστικό στόχο να γίνει πρωθυπουργός. Η Ελλάδα παρέλυσε για πολλούς μήνες, επήλθε ακυβερνησία, οι Έλληνες ως συνήθως δεν κατάφεραν να συνεργαστούν, ώσπου ο κ. Σαμαράς κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός. Εν τω μεταξύ η Ελλάδα πτώχευσε. Και φτάσαμε εδώ. . .

     Δεν θα ακολουθήσω όσους καλλιεργούν τον τρόμο για την επόμενη των εκλογών της 17ης Ιουνίου, ακόμη κι αν ο ΣΎΡΙΖΑ κέρδιζε αυτοδυναμία. Θα ανησυχούσα πολύ περισσότερο, αν η Ν.Δ. κέρδιζε τις εκλογές. Αν είχαμε ένα ακόμα πισωγύρισμα και μάλιστα με ένα πολιτικό προσωπικό, που εκφράζει αυθεντικά τη σαπίλα, που αγωνιζόμαστε να ξεφύγουμε. Μικρή σημασία έχει αν θα είμαστε στο ευρώ ή στη δραχμή, εντός ή εκτός Ε.Ε. Ένας και μόνο λόγος δεν μ'  επιτρέπει να υιοθετήσω τις υστερικές κραυγές της καραδεξιάς συνομοσπονδίας .  Γιατί θα είναι η προτίμηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των νέων. Δεν έχει σημασία  αν θα είναι σωστή ή λαθεμένη επιλογή. Σημασία έχει ότι θα είναι η επιλογή των ανθρώπων που έχουν το μέλλον μπροστά τους. Εμείς βλέπουμε ότι η ζωή τους θα γίνει πιο δύσκολη. Ότι θα συναντήσουν μπροστά τους πιο άγρια και δύσβατα μονοπάτια. Γι' αυτούς όμως ίσως να φαίνεται η μεγάλη ευκαιρία για μια περιπέτεια που  δεν τους αφήσαμε να ζήσουν στην εφηβεία τους, καθώς ήμασταν πάντα οι υπερ

29/05/2012                                            Τι φοβάσαι;   του Παύλου Τσίμα απο το protagon Στις 4 Μαρτίου 1933, στην Ουάσιγκτον, τον καιρό του ζόφου, ανάμεσα στα ανθρώπινα και οικονομικά ερείπια μιας χώρας χτυπημένης από το Μεγάλο Κραχ, ένας νέος Πρόεδρος, ο Ρούζβελτ, ξεκινούσε την εναρκτήρια ομιλία του με την εξής φράση: «Πριν απ όλα θέλω να τονίσω την ακλόνητη πεποίθησή μου ότι το μόνο που έχουμε να φοβόμαστε είναι ο φόβος ο ίδιος- ο απρόσωπος, παράλογος, αδικαιολόγητος τρόμος που παραλύει τις προσπάθειες που απαιτούνται ώστε να μετατρέψουμε την υποχώρηση σε πρόοδο». Είναι μια διατύπωση μνημειώδης, μια από τις σημαντικότερες φράσεις που εκφώνησε πολιτικός στον 20ο αιώνα. Στην Αθήνα του 2012, ανάμεσα σε αντίστοιχα οικονομικά και ανθρώπινα ερείπια, η φράση είναι επίκαιρη όσο ποτέ. Ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας. Γιατί, αν τα πράγματα σήμερα είναι πολύ χειρότερα απ’ όσο ήταν την ώρα της χρεοκοπίας, πριν δύ

Στο φετινό λεύκωμα των τελειόφοιτων του Λυκείου έγραψα: “ Η ευθύτητα του λόγου, η ελευθεριότητα στην έκφραση , το θάρρος , ο ηρωισμός , όταν τηρείται το μέτρο και συνοδεύονται με την κατάλληλη παιδεία , είναι σπάνιες αρετές. Όταν το ξεπερνούν και απουσιάζει ο πολιτισμός, εκδηλώνονται σαν αγένεια, αυθάδεια και αμετροέπεια , θράσος, ηλιθιότητα”. Είχα στο μυαλό μου τη συνήθεια πολλών μαθητών, που στην προσπάθειά τους να εντυπωσιάσουν και να δείξουν ότι “δε μασάνε” απέναντι σε καθηγητές, διευθυντές και κάθε είδους “εξουσία” στο σχολικό περιβάλλον, γίνονται αγενείς , αυθάδεις και θρασείς. Στους έφηβους αυτό συγχωρείται, καθώς υπάρχει πάντα η ελπίδα ότι με τον καιρό θα ωριμάσουν οι καρποί της παιδείας και θα υπάρξει κάποτε η αίσθηση του μέτρου. Δεν περίμενα ότι το φαινόμενο θα παρατηρούνταν σε έναν πολιτικό αρχηγό, που φιλοδοξεί να γίνει πρωθυπουργός. Η μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 6ης Μαϊου πράγματι τάραξε τα νερά στο πολιτικό τοπίο της Ελλάδας, αλλ

   Με τη λήξη των μαθημάτων, μαζί με την παρουσίαση των ερευνητικών εργασιών των μαθητών μας στο 2ο ΓΕΛ Ορεστιάδας, αποφασίσαμε να κάνουμε και μια έκθεση ζωγραφικής με έργα των μαθητών και συναδέλφων μας. Αντίγραφα των έργων θα κοσμούν τις αίθουσες του Σχολείου μας.   Ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά, που αποδεικνύουν ότι υπάρχουν εξαιρετικά ταλέντα σε πεδία έξω από τα  κλασικά Σχολικά μαθήματα και δεν αναδεικνύονται μέσα στο σημερινό αναχρονιστικό, καταπιεστικό, ανταγωνιστικό Σχολείο. Υπάρχουν ακόμα σπουδαία ταλέντα στη μουσική, στο χορό, στον αθλητισμό και σε πολλούς άλλους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, που συνθλίβονται από την πρέσα  του  καθημερινού κυνηγητού της "επιτυχίας" στις Παναλλήνιες εξετάσεις.   Τα παιδιά αυτά είναι ήδη επιτυχόντες ακόμα και αν δεν γίνουν ποτέ εισαχθέντες σε Α.Ε.Ι. ή Τ.Ε.Ι. Χουσίδου Ευαγγελίας Μαστορίδου Χριστίνας Σαββοπούλου Χρυσούλας

" Κ' έρχεται η στιγμή για ν' αποφασίσεις,  με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις"  ακούγεται σε ένα τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου . Κι' αν δεν αποφασίσεις, τότε σ' αφήνουν όλοι οι άλλοι, θα μπορούσε να είναι η συνέχεια.  Αυτό το τραγούδι το άκουσαν πολλές φορές φαντάζομαι οι σύντροφοι του ΠΑΣΟΚ, αλλά ελάχιστοι  του έδωσαν τη δέουσα σημασία. Αυτό πληρώνεται κατά τη γνώμη μου με τα αποτελέσματα των εκλογών της 6ης Μαϊου, χωρίς να εξαιρείται φυσικά η Ν.Δ., μαζί με το τίμημα όσων πίστεψαν στο "τέλος των ιδεολογιών".    Το ΠΑΣΟΚ  ξεκίνησε στη μεταπολίτευση σαν κίνημα για τη σοσιαλιστική προοπτική στην Ελλάδα και ανέλαβε το ρόλο του εκφραστή του μη προνομιούχου Έλληνα. Στην πορεία με τη μακρόχρονη παραμονή του στην εξουσία τα στελέχη του σε όλα τα επίπεδα της στελεχιακής του πυραμίδας ταύτισαν τα δικά τους συμφέροντα και τη δική τους ανέλιξη  στην ιεραρχία με τη διατήρηση της "λαϊκής κυριαρχίας", ενώ παράλληλα μετατρέπονταν χωρίς να το

  Σ' αυτές τις εκλογές έχω την αίσθηση ότι θα έχουμε μεγάλες εκπλήξεις. Δεν αμφισβητώ φυσικά την επιστημονική αξία των δημοσκοπήσεων που έγιναν από διάφορες εταιρίες, ούτε σταμάτησε ξαφνικά το εργαλείο μέτρησης της κοινής γνώμης να λειτουργεί. Όμως σε οποιαδήποτε στατιστική  έρευνα γίνεται αποδοχή κάποιων παραμέτρων που σε κανονικές συνθήκες δίνουν ασφαλή συμπεράσματα. Το ερώτημα που τίθεται για τις εκλογές της 6ης Μαϊου είναι, αν οι συνθήκες για μια πρόβλεψη του εκλογικού αποτελέσματος  είναι κανονικές σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης.   Λέγεται, ότι  μικρό ποσοστό των πολιτών δέχεται να απαντήσει στις ερωτήσεις.  Οι περισσότεροι κλείνουν απλά το τηλέφωνο αρνούμενοι να συμμετάσχουν στη διαδικασία. Αν αυτό είναι αλήθεια και το ποσοστό των ανθρώπων που δεν είναι πρόθυμοι να απαντήσουν είναι μεγάλο, τότε το δείγμα περιορίζεται σημαντικά σε έναν πληθυσμό που είναι πρόθυμος να απαντήσει, ώστε να στείλει πρώιμα το μήνυμά του πριν το εκφράσει στην κάλπη.  Ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων είναι

Μια συνάντηση με τον Γιώργο Παπανδρέου έχει πάντα το δικό της ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο, είναι ο άνθρωπος που όλοι θα θέλαμε να τον ρωτήσουμε για όλα όσα συνέβησαν τα τελευταία δυόμισι χρόνια στη χώρα που μοιάζουν με δεκαετίες ολόκληρες. Ο πρώην Πρωθυπουργός μιλά για όλα σήμερα στην εφημερίδα Πελοπόννησος, και τον Δημήτρη Αβραμίδη λίγες μέρες πριν τις κρίσιμες εκλογές της 6ης Μαϊου Αποσπάσματα της συνέντευξης Κύριε πρόεδρε, πείτε μου παρακαλώ, γιατί θα πρέπει ένας πολίτης να ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ στις 6 Μαΐου ; Πρώτον, γιατί, μην κρυβόμαστε, είναι η μοναδική σοβαρή επιλογή, αν θέλουμε να μην κινδυνεύσει η παρουσία της χώρας στο ευρώ και αν θέλουμε να μην πάνε χαμένες οι μεγάλες θυσίες που έκαναν μέχρι τώρα οι Ελληνες πολίτες. Δεύτερον, γιατί το δίλημμα που αντιμετωπίζουμε σε αυτές τις εκλογές είναι καθαρό. Η Ελλάδα, την επόμενη των εκλογών χρειάζεται μια σταθερή κυβέρνηση, βασισμένη στην ευρύτερη δυνατή συμμαχία σταθερότητας και προόδου, που να μπορεί