ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΣΟΚ;

 Είσαι ακόμα με το ΠΑΣΟΚ; Ένα ερώτημα που απευθύνεται από πολλούς πρώην “συντρόφους”, που του γύρισαν την πλάτη, καθώς τους “πρόδωσε”, όπως λένε, τα τελευταία χρόνια. Βέβαια οι περισσότεροι καταλογίζουν βαριές ευθύνες για την πολιτική του των προηγούμενων δεκαετιών, αλλά τότε ήταν μικροί και δεν το είχαν αντιληφθεί γιαυτό και  του έδιναν για πολλές δεκαετίες  άνετη πλειοψηφία. Ακόμα και  πριν τρία  μόλις χρόνια, που οι περισσότεροι μεγάλωσαν πια, του έδωσαν ένα  43% , καθώς δεν είχαν ακόμη  καταλάβει τίποτα για το έγκλημα! 

     Το ΠΑΣΟΚ δεν πρόδωσε κανέναν. Δυστυχώς προδόθηκε από πολλούς, που κλήθηκαν να το υπηρετήσουν σε όλα τα επίπεδα της στελεχιακής του πυραμίδας . Το περιεχόμενο της έννοιας ΠΑΣΟΚ εκλαμβάνονταν από τους υποστηρικτές του με δύο εκδοχές: Είτε ως ομάδας στελεχών , που εν ονόματι του Σοσιαλισμού θα ήταν ένα καλό στήριγμα για την “εξυπηρέτηση” κάθε θεμιτής ή αθέμιτης φιλοδοξίας μέσα από τη νομή της εξουσίας, είτε ως τον κύριο εκφραστή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, που στόχο είχε, έχει και θα έχει το μετασχηματισμό της Ελληνικής κοινωνίας με βάση τις αρχές και τις αξίες της Σοσιαλιστικής ιδεολογίας με τις νίκες και επιτυχίες του, με τις ήττες και τις αστοχίες του. Στους ψηφοφόρους του, στα στελέχη και στην ηγετική του ομάδα συνυπήρχαν και τα δύο είδη υποστηρικτών . Οι μεν τρόμαζαν τους δε, αλλά ταυτόχρονα τους αγκάλιαζαν για τη διατήρηση της πλειοψηφίας. Σε προηγούμενη ανάρτησή μου έγραφα:

“Όσο το χρήμα έρεε, είτε από τον Δημόσιο πλούτο, είτε από τον Δημόσιο δανεισμό μπορούσαν οι δύο κόσμοι να συνυπάρχουν χωρίς πρόβλημα.  Στην κρίσιμη στιγμή η ηγετική του ομάδα  δεν αποφάσισε "με ποιους θα πάει και ποιους θ' αφήσει".  Τα μνημόνια ήταν οι φυσικές καταλήξεις αυτής της αναποφασιστικότητας. Όλοι αισθάνθηκαν ότι εγκαταλείπονται από τον "φυσικό" πολιτικό τους φορέα. 
  Εγκαταλείφτηκε από πολλούς ιδεολόγους του, αλλά και απ' αυτούς που-λόγω μνημονίου- δεν είχαν να περιμένουν τίποτα πια από τις "εξυπηρετήσεις" του παλιού καλού καιρού, ούτε την απαιτούμενη "κάλυψη" στις "βρώμικες" δουλειές.”

      Θα ήταν πολιτική δειλία η εγκατάλειψη του Σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα,  μολονότι δεν είναι της  "πολιτικής μόδας",  όταν ο νεοφιλελευθερισμός και η νέα τάξη πραγμάτων σαρώνει στο πέρασμα του τις διαχρονικές κατακτήσεις των λαών σ' ολόκληρο τον πλανήτη, όταν εν τέλει ο Σοσιαλισμός δικαιώνεται από τα πράγματα , ως το πολιτικό σύστημα που δίνει ελπίδα στους χειμαζόμενους  πολίτες. 

     Τους ανθρώπους που καλούνται να υπηρετήσουν μια καλή ιδέα, όταν είναι ανεπαρκείς, τους αλλάζουμε. Δεν εγκαταλείπουμε  τις ιδέες. Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα θα υπάρχει, είτε ο φορέας του ονομάζεται ΠΑΣΟΚ, είτε όχι, είτε θα έχει αρχηγό τον Βενιζέλο, είτε όχι. Οι αρχηγοί, τα στελέχη, τα μέλη, οι ψηφοφόροι,  έρχονται και παρέρχονται στο πέρασμα του χρόνου με θετική ή αρνητική προσφορά στην υπόθεση του Σοσιαλισμού. Οι εργάτες του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού  δεν μένουν πιστοί σε πρόσωπα, αλλά σε διαχρονικές ιδέες και αξίες. Ακόμα κι αν πολλές φορές ο σημαντικότερος και πιο επικίνδυνος εχθρός βρίσκεται εντός των τειχών.