ΛΙΓΑΠΟΛΑ

  Όπως ήταν αναμενόμενο, είχαμε σημαντικές εξελίξεις στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης.  Επιλέχτηκε τελικά το δημοψήφισμα.  Δεν θα μείνω  στο πως και το γιατί αυτής της απόφασης , ούτε θα μ’ απασχολήσει αν θα είναι καλύτερο  ή χειρότερο το ΝΑΙ από το ΟΧΙ. Δυστυχώς η Ελλάδα και οι Έλληνες ιστορικά πλήρωσαν πολύ ακριβά τη φανατική ένταξή τους  σε αντίθετα  «στρατόπεδα»  αδιαφορώντας συνήθως  πού οδηγούνταν  αμφότεροι και μαζί τους η χώρα. Πληρώσαμε πολύ ακριβά εμφυλίους σπαραγμούς,  όπου το ζητούμενο δεν ήταν η επιλογή των καλύτερων δρόμων για την προκοπή του τόπου, αλλά η ιδεολογική , ακόμα και η φυσική εξόντωση του «αντίπαλου».      Δυστυχώς  σε μια κρίσιμη  περίοδο για τον τόπο μας τα τελευταία πέντε χρόνια  διαμορφώνονται ξανά συνθήκες  επικίνδυνης πόλωσης  και προϋποθέσεις  ενός νέου διχασμού. Οι «δοσίλογοι», οι «Γερμανοτσολιάδες», οι «νέοι Τσολάκογλου», οι «υποταγμένοι», ...

     Δυστυχώς, όπως ήρθαν τα πράγματα,   δεν βλέπω  φως στο τούνελ  της  διαπραγμάτευσης κυβέρνησης και «θεσμών», αν πρώτα δεν υπάρξουν κοσμογονικές εξελίξεις  στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.  Η πολυφωνία και οι πολλές συνιστώσες  σε μια πολιτική  ομάδα μπορούν  να συμβιώνουν, όταν αντιπολιτεύεται , όχι όμως όταν είναι στην κυβέρνηση. Στη διαμαρτυρία χωράνε πολλοί, ακόμα και με αντικρουόμενες απόψεις.   Όταν όμως πρέπει να παρθούν  σημαντικές πολιτικές αποφάσεις  μοιραία επέρχονται και ρήξεις, χωρίς τις οποίες  δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει η πολιτική ζωή.       Αν δούμε την ιστορία των κομμάτων που κυβέρνησαν κατά καιρούς την Ελλάδα, αυτές οι ρήξεις και το ξεκαθάρισμα  των ιδεολογικών λογαριασμών συνέβαιναν, όταν ήταν στην αντιπολίτευση.  Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία  χωρίς πρώτα να καταφέρει να  βρει τη συνισταμένη  εκείνη που θα του έδινε μια σαφή...