Ω ΠΤΩΧΕΥΜΕΝΗ ΕΛΛΑΣ! Ω ΠΤΩΧΕΥΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!
Σ΄ αυτή τη χώρα πάντα συνέβαιναν τα πιο απίθανα πράγματα! Κανένας μεγάλος άνδρας στη φιλοσοφία, στις επιστήμες, στην πολιτική δεν αναγνωρίστηκε ποτέ από τους συμπολίτες, αλλά και την επίσημη πολιτεία την εποχή που υλοποιούνταν το έργο του. Τελευταίοι οι Έλληνες μάθαιναν πόσο σημαντικοί ήταν από τη λάμψη τους, που έρχονταν με αντανάκλαση από άλλες χώρες και με μεγάλη χρονικά καθυστέρηση. Είχαν προλάβει ήδη οι ίδιοι να τους στείλουν στο περιθώριο σαν ανεπιθύμητους, να τους φυλακίσουν, να τους εξορίσουν, να τους εκτελέσουν. Εύκολα μπορεί κανείς να βρει ποιο ήταν το τέλος μεγάλων ανδρών όπως ο Σωκράτης, ο Δημοσθένης, ο Αριστοτέλης, ο Πυθαγόρας, ο Αίσωπος, ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης, ο Αριστοφάνης, ο Ισοκράτης, ο Αναξαγόρας, ο Πρωταγόρας, ο Θουκυδίδης, ο Ηρόδοτος, ο Ικτίνος, ο Μιλτιάδης, ο Φειδίας, ο Παυσανίας από την αρχαία Ελλάδα, καθώς και Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, Γιάννης Μακρυγιάννης, Μαντώ Μαυρογένους, Ιωάννης Καποδίστριας, ο Οδυσσέας Αν