ΨΕΚΑΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 

    Την παγκόσμια οικονομία αναμφισβήτητα παίζει στα δάχτυλά του σαν κομπολόι ο Σόρος. Για την τεχνολογία, τη μορφή της κοινωνίας μας μετά εκατό χρόνια, τη ρύθμιση του πληθυσμού στη γη, τους ιούς που θα εμφανιστούν η θα εξαφανιστούν το απόλυτο αφεντικό είναι ο Μπιλ" Γκέιτς με την παρέα του. Πίσω τους φυσικά είναι οι Εβραίοι, οι οποίοι διαχρονικά ελέγχουν τον κόσμο και για να θολώσουν τα νερά δημιούργησαν εις βάρος τους  ένα ολοκαύτωμα και μια γενοκτονία!

        Όλα φυσικά γίνονται στο απόλυτο σκοτάδι με όλα τα συνωμοτικά πρωτόκολλα, ώστε όλα εμείς τα πρόβατα να βόσκουμε ανέμελα στα λιβάδια μας, αποκοιμισμένοι από τα κόμματα, τα πληρωμένα ΜΜΕ και τους στημένους επιστήμονες. Λοβοτομημένοι από το "σύστημα". Αυτοί, που υπολογίζουν στη λεπτομέρεια το μέλλον του πλανήτη, μάλλον  είναι αρκετά αφελείς, ώστε αυτά που σκέφτονται συνωμοτικά στα σκοτεινά τους άβατα τα γράφουν και τα λένε δημόσια! Ακόμη μισούν κατά περίεργο τρόπο τους ανθρώπους, χάρη στους οποίους έγιναν πάμπλουτοι  και επεξεργάζονται την αραίωση του πλανήτη ξεκινώντας κατά προτεραιότητα  απ’ αυτούς που ήδη  έχουν υποτελείς τους, καθώς είναι ενταγμένοι στο «σύστημα»  και δεμένοι χειροπόδαρα με τα κάθε είδους μπόλια, που πλασάρουν. Τους ξεφεύγουν ο Μπάμπης από τα Πετράλωνα, ο Μήτσος από την Άνω Ραχούλα και η Μαριώ  από τις Μαύρες Πέτρες, με τους οποίους κάποια στιγμή θα παλεύουν μόνοι και απροστάτευτοι, καθώς θα έχουν ξεκάνει τα δικά τους πιόνια-στρατιωτάκια!

Για κάθε σκοτεινή πτυχή του σύμπαντος υπάρχουν οι "αντί", που  ρίχνουν  φως στα κοιμισμένα  πρόβατα για να ¨ξυπνήσουν". Οι "έξυπνοι, οι οποίοι δεν αποκοιμήθηκαν από το σύστημα και δεν έπεσαν στην παγίδα της μελέτης και τελικής αποστήθισης των βιβλίων του.

Όλα αυτά, που όσοι πιάστηκαν στον ιστό του «συστήματος» και του Γκεϊτς δεν αντιλαμβάνονται, τα αποκρυπτογράφησαν, τα έγραψαν σε βιβλία και βίντεο και τα διακινούν κάτω από τη μύτη του με τα ίδια μέσα που υποτίθεται αυτό μας ελέγχει απόλυτα!. Πωλούν τα βιβλία τους. όπου δημοσιοποιούνται τα «απόρρητα» και  αποκαλύπτονται τα επτασφράγιστα «μυστικά»  -στα «συστημικά» ΜΜΕ με τους Βελόπουλους τώρα και τους  Αδώνιδες νωρίτερα.  Τα διακινούν στο διαδίκτυο, που ελέγχεται απόλυτα από τα ¨αφεντικά» του πλανήτη, τα οποία τα απαγορεύουν, αλλά μπορείς να τα βρεις σε διάφορα sites, αν τα προλάβεις πριν τα " κατεβάσουν". Άγιοι, προφήτες, ακόμα και ο ίδιος ο Ιησούς με επιστολές τους συνδράμουν στην αποκάλυψη της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, που μας κρύβουν, αλλά  και στον πόλεμο εναντίον του!

      Ο ρόλος της πολιτικής υποβαθμίζεται συνειδητά. Τα κόμματα δεν είναι πυλώνες της δημοκρατίας, αλλά διεφθαρμένα εργαλεία του συστήματος. Δεν έχει σημασία τι προτείνει για τη λύση των κοινωνικών προβλημάτων ο κάθε ορκισμένος «αντίπαλος» του συστήματος. Αρκούν οι υποσχέσεις ότι θα το κατεδαφίσει για να αποκτήσει πολιτική οντότητα και ορκισμένους ψηφοφόρους.

                Με αυτό το αφήγημα, σ’ αυτό το πολιτικό πλαγκτόν  φύονται πολιτικές συνειδήσεις, διαμορφώνονται χαρακτήρες, κτίζονται πολιτικές καριέρες, δημιουργούνται πολιτιστικά πλαίσια, ενεργοποιούνται πολλών ειδών «αντι…στές» γεννιούνται  «αγωνιστές» και κατά φαντασίαν ήρωες. Συνθλίβονται οι συλλογικές αντιλήψεις, διαστρεβλώνονται οι δημοκρατικές συνειδήσεις, διακωμωδούνται οι θεσμοί και επωάζονται τα αυγά του φασισμού, του ρατσισμού, του εθνικισμού και πολλών ακόμα –ισμών. Οι υπεραπλουστευμένες  θεωρίες, που αποτυπώνουν τον κόσμο σαν έναν τεράστιο θίασο μαριονεττών, υποβαθμίζουν την ανάγκη της μελέτης, της σκέψης, της σύνθεσης και της υπεύθυνης πολιτικής θέσης, καθώς είναι δύσκολη δουλειά και όχι για όλους. Τα έτοιμα και εύπεπτα  σενάρια δίνουν τη δυνατότητα στον κάθε ημιμαθή να υπερασπίζεται την ατράνταχτη αλήθεια του.

    Η πολυδιάσπαση των κοινωνιών σε πολλών ειδών  -ιστές και αντι-ιστές είναι ένα πολύ βολικό δημιούργημα του «συστήματος», το οποίο υποτίθεται είναι στο στόχαστρό τους. Το «σύστημα» δεν κινδυνεύει από κανέναν μεμονωμένο ακτιβιστή ή πολλές σκόρπιες πολιτικά άοσμες  ομάδες ανθρώπων, όσο φανατικοί και αν είναι, όση φασαρία και αν κάνουν. Ένας πολιτικός χυλός, χωρίς συγκεκριμένη πολιτική συνισταμένη και δεδομένη διεύθυνση και φορά είναι μια τελείως ακίνδυνη «αδρανής μάζα» για το σύστημα. Τρέμει μόνο τις ξεκάθαρες πολιτικές στοχεύσεις από οργανωμένες και συμπαγείς ομάδες πολιτών σε μεγάλο κοινωνικό και γεωγραφικό εύρος, όπου εκ των πραγμάτων πρέπει να λειτουργούν αυστηροί κανόνες οργάνωσης για τη λήψη αποφάσεων και συγκεκριμένων πολιτικών δράσεων. Μόνο κόμματα με  ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα και δημοκρατική λειτουργία, που συνδέονται με αμιγώς πολιτικούς δεσμούς σε ολόκληρο τον κόσμο. μπορούν να αλλάξουν τα πολιτικά δεδομένα για τους λαούς προς το συμφέρον τους.

   Εν κατακλείδι. Η μεγαλύτερη κρίση της εποχής μας δεν είναι η οικονομία, δεν είναι η πανδημία, δεν είναι οι πρόσφυγες, δεν είναι η παγκοσμιοποίηση, ούτε οι εμβολιασμένοι, ούτε οι ανεμβολίαστοι. Είναι το κραυγαλέο έλλειμμα του αντίθετου πολιτικού πόλου απέναντι στον κυρίαρχο νεοφιλελευθερισμό, που τις τελευταίες δεκαετίες κάνει παιχνίδι μόνος του διαμορφώνοντας ταυτόχρονα τους κανόνες.  Οι κρίσεις σε όλα αυτά τα πεδία γιγαντώθηκαν, γιατί οι πολιτικές ηγεσίες των «προηγμένων» κρατών ελέγχονται και εκφράζουν τον κλασικό, απαράλλακτο, σκληρό καπιταλισμό, που  τις διαχειρίζεται στη βάση της πολιτικής του επιβίωσης χωρίς να δίνει δεκάρα για τους οικονομικά αδύναμους πολίτες. Το πιο τραγικό είναι, ότι το ίδιο το σύστημα δημιουργεί εικονικούς «αντιπάλους» του, που παραπλανούν το εκλογικό σώμα και λειτουργούν σαν απομυθοποιητές του πραγματικού πολιτικού τους συμμάχου. Ενώ  οι πολίτες ζουν καθημερινά στο πετσί τους το σκληρό πρόσωπο ενός πολιτικού συστήματος, παραδόξως συνεχίζουν να το στηρίζουν. Έχοντας μάλιστα την ψευδαίσθηση ότι το πολεμούν! Χτυπούν εικονικούς στόχους και παλεύουν ως σύγχρονοι Δον Κιχώτες με ανεμόμυλους, που το ίδιο τους στήνει. Το «σύστημα» δεν είναι οι πλούσιοι. Αυτοί είναι ένα από τα παράγωγά του, όπως ακριβώς και η απέραντη φτώχεια. Βολεύεται με τη στοχοποίηση των πλούσιων ως υπεύθυνων για τις τραγωδίες των φτωχών, όπως ακριβώς οι φτωχοί  εμφανίζονται σαν η μεγάλη απειλή για όσους  προσωρινά εξασφαλίζουν μια «αξιοπρεπή» διαβίωση. Η «απειλή» είναι οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, οι αλλόθρησκοι.  Οι «έξυπνοι» και οι διαχειριστές κάθε μορφής «αφύπνισης» βάζουν στη φάκα και τα δυο είδη τυριών.  Δεν είναι τυχαίο ότι οι «εχθροί» του Γκέϊτς, του Μασκ και του Ροκφέλερ είναι ταυτόχρονα ρατσιστές, φονταμενταλιστές και εθνικιστές. Το «σύστημα» έχει τον τρόπο του να εξοστρακίζει τους αφελείς  «εχθρούς» του, κρατώντας τους μακριά από κόμματα και πολιτικές οργανώσεις, που θα του ήταν πραγματικά επικίνδυνες.

     Σ’ αυτό το πολιτικό κενό βρίσκουν τεράστιες χαραμάδες και εισχωρούν με τη βοήθεια του «συστήματος» τα κάθε είδους πολιτικά υπολείμματα της κοινωνίας μας, όπου επωάζονται κάθε είδους αυγά. Μερικά τέρατα που ξεμυτίζουν από τα τσόφλια  τους  κατασπαράζουν μεθοδικά ότι κατέκτησαν μέχρι τώρα οι άνθρωποι με αγώνες και αίμα πάνω στις ιδέες αυτών, που εμπνεύστηκαν  τα πολιτικά ρεύματα των προηγούμενων αιώνων, τα οποία οι σύγχρονοι «αγωνιστές»  εύκολα χαρακτηρίζουν γραφικά απολιθώματα της ιστορίας.

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΣΕΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΑΛ

 

     Μια που γίνεται τόση κουβέντα για τις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ και γράφονται τόσα και τόσα σενάρια για τις συνέπειες της καθόδου του Γιώργου Παπανδρέου σαν υποψήφιου για την ηγεσία του, ας  γράψω και εγώ ένα, με το οποίο εξ αρχής παραδέχομαι ότι επιχειρώ  να συμβάλλω στην υποστήριξή του. Οι  μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι και οι  καθηγητάδες, που ξαφνικά τους έπιασε ο πόνος  για τα πολιτικά δρώμενα στο ΚΙΝΑΛ, χωρίς να είναι μέλη ή φίλοι του, γράφουν διάφορα,  κάνοντας τάχα μου υψηλού επιπέδου πολιτική ανάλυση, χωρίς να παραδέχονται ότι προμοτάρουν κάποιον. Επικαλούνται μάλιστα και δημοσκοπήσεις , στις οποίες όμως βγαίνουν περίεργα πράγματα, χωρίς να δίνουν επαρκείς εξηγήσεις. Όπως για παράδειγμα ο Παπανδρέου βγαίνει τρίτος και καταϊδρωμένος, στην προτίμηση των ψηφοφόρων που ψήφισαν ΚΙΝΑΛ τις προηγούμενες  εκλογές, αλλά πρώτος στην παράσταση νίκης. Το δικό μου σενάριο δίνει απαντήσεις και σ’ αυτά τα παράδοξα.

   Κάποτε στο μακρινό 2011 λοιπόν κάποιος πρωθυπουργός, που εξελέγη με 44% εξαναγκάζεται σε παραίτηση από μια ομάδα δικών του βουλευτών . Μεγάλο μέρος αυτού του 44% των ψηφοφόρων του απογοητεύεται από τις εξελίξεις και προσπαθεί να βρει στέγη σε άλλα κόμματα, καθώς διαπιστώνει  ότι η ομάδα που οδήγησε τον πρωθυπουργό του σε παραίτηση  και κατέλαβε ηγετικές θέσεις στο κόμμα γίνεται η ουρά της ΝΔ εξυπηρετώντας συγκεκριμένα  συμφέροντα, που βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία με το μιντιακό κατεστημένο . Στις εκλογές του 2015 μεγάλο  ποσοστό ψηφοφόρων μετακινείται προς τον ΣΥΡΙΖΑ δίνοντάς του την πρώτη θέση έχοντας την ψευδαίσθηση ότι μια νέα κεντροαριστερά γεννιέται. Στην πορεία διαπιστώνεται  και από τυφλούς πλέον ότι πρόκειται για μια σύμπραξη πρωτοπαλίκαρων του Καραμανλή και επίδοξων διεκδικητών της εξουσίας  από το χώρο της παραδοσιακής αριστεράς.  Οι δεύτεροι καταλαμβάνουν τα κυβερνητικά πόστα λεηλατώντας την εκλογική  βάση του ΠΑΣΟΚ και οι πρώτοι εξασφαλίζουν την ασυλία τους  για τις εγκληματικές τους ευθύνες  για την ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας, συμμετέχοντας με καίρια πόστα στην κυβέρνηση (Υπουργείο Εθνικής άμυνας, Υπουργείο δικαιοσύνης  π.χ.) .  Έχοντας ξεκαθαρίσει πλέον το  πολιτικό τοπίο, με το οποίο βαδίζει η χώρα ένα ποσοστό τουλάχιστον 20% των παλιών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ (στο σενάριό μου εγώ καθορίζω το  ποσοστό, γιατί έτσι με βολεύει) απέχει από τις επόμενες εκλογές . (Η αποχή των ψηφοφόρων από το 26% του 2007 φτάνει στο 44%  το 2015 και είναι στο 43% στις τελευταίες εκλογές του 2019, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία). Σε όλες τις μετρήσεις των  τελευταίων ετών αυτοί συνήθως κλείνουν το τηλέφωνο, όταν οι δημοσκόποι κάνουν τις έρευνές τους. Όλες σχεδόν οι μετρήσεις γίνονται στη βάση αυτών που ψήφισαν το 2019. 43 στους 100 πολίτες μένουν  σιωπηλοί, είτε όταν στήνονται οι κάλπες, είτε στις έρευνες των δημοσκόπων.

Φτάνουμε στο 2021, έχοντας πια έναν ΣΥΡΙΖΑ σε εμφανή αντιπολιτευτική αδυναμία ( η πολιτική ιστορία του τόπου  έχει γι αυτούς  μια μαύρη τρύπα από το 2004 έως το 2009, αλλά , φευ, αυτή ήταν ικανή να καταπιεί τη Ν.Δ. σε οποιοδήποτε κανονικό κράτος )  μια κυβέρνηση, που κρατιέται στην κυριολεξία από τις «Πέτσινες» επιχορηγήσεις στα ΜΜΕ  και ένα ΚΙΝΑΛ στο οποίο οι επίδοξοι αρχηγοί  δειλά-δειλά υποστηρίζουν την πολιτική ΠΑΣΟΚ του 2009-2011 και  παραδέχονται μεν ότι με τεράστιο πολιτικό κόστος  αντιμετώπισε τον κίνδυνο επίσημης πτώχευσης και εξόδου από την Ευρωζώνη, αλλά αρνούνται να χρεώσουν αυτό το πολιτικό επίτευγμα στους φυσικούς του πρωταγωνιστές. Η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά  με την προσωπική της ακτινοβολία, την ενωτική φιλοσοφία και τη σχέση του ονόματος που κουβαλούσε με την ιστορία του ΠΑΣΟΚ το κράτησε στο 8% , αλλά το ΚΙΝΑΛ δεν μπορούσε να συγκινήσει το 20% των πολιτών, που επέμενε να απέχει. 

          Εμφανίζεται αναπάντεχα  ο Γιώργος Παπανδρέου να διεκδικεί την ηγεσία του κινήματος. Με το δικό μου σενάριο συγκινεί αυτό το 20% των πολιτών, που απείχε. Ενεργοποιεί το ενδιαφέρον  τους για την πολιτική και την πρόθεσή τους να επιστρέψουν δυναμικά στο πολιτικό προσκήνιο. Ας δούμε μαζί ξανά τους αριθμούς , αν αυτό το σενάριο έχει πιθανότητες να είναι αληθινό. Στις εκλογές του 2019 προσήλθαν να ψηφίσουν οι 57 από τους 100 πολίτες και απ’ αυτούς οι 2 ψήφισαν άκυρο-λευκό, άρα έγκυρα ψήφισαν 55. Τα επίσημα στοιχεία ΕΔΩ . Τα ποσοστά των κομμάτων ήταν: ΝΔ: 39,85%, ΣΥΡΙΖΑ:31,53%, ΚΙΝΑΛ: 8,1%, ΚΚΕ: 5,3%, ΛΟΙΠΟΙ: 15,21%. Δηλαδή από τους 55 πολίτες 22 ψήφισαν ΝΔ, 17 ΣΥΡΙΖΑ, 5 ΚΙΝΑΛ, 3 ΚΚΕ και 8 άλλα κόμματα. Ας υποθέσουμε τώρα ότι 20 από τους 43 πολίτες, που απείχαν (αυτοί  που έφυγαν μαζί με τον Παπανδρέου) εμφανίζονται στις επόμενες εκλογές και ψηφίζουν ΚΙΝΑΛ.  Όλοι οι άλλοι ψηφίζουν ότι και στις προηγούμενες εκλογές. Δηλαδή 22 ΝΔ, 17 ΣΥΡΙΖΑ, 25 ΚΙΝΑΛ (5+20) 3 ΚΚΕ και 8 άλλα κόμματα. Ψήφισαν 77 πολίτες με αποχή κοντά σ’ αυτήν του 2007. Τα ποσοστά τώρα θα είναι: ΝΔ 28,6%, ΣΥΡΙΖΑ 22,1%, ΚΙΝΑΛ 32,5%, ΚΚΕ: 4%  λοιποί: 10,3%. Συμμετέχουν τώρα  77 ψηφοφόροι  και απέχουν  23. Πρώτο κόμμα το ΚΙΝΑΛ και τρέξτε να ρωτήσετε με ποιον θα πάει ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας!  Τουτέστιν το αποτέλεσμα των εκλογών το καθορίζουν σχεδόν με τον ίδιο τρόπο και αυτοί που ψηφίζουν και αυτοί που απέχουν. Στο ερώτημα ποιος θα μπορέσει να οδηγήσει σε νίκη το ΚΙΝΑΛ , όταν απευθύνεται σ’ αυτούς που το ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές, δεν έχει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα, όποια και αν είναι η απάντηση, όσο οι 20, που αποτραβήχτηκαν από την πολιτική, απέχουν.  Αν όμως  αυτοί  προτίθενται να πάνε, επειδή  κάτι αναθερμαίνει τις ελπίδες τους, το αποτέλεσμα μπορεί να αλλάξει άρδην το πολιτικό σκηνικό.  Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, που εμφανίζουν εκρηκτική άνοδο στο ΚΙΝΑΛ, αλλά προπάντων μεγάλο ενδιαφέρον για το χώρο , (45% τον μετρούν) που άραγε να οφείλεται; Τι τάραξε τη νηνεμία;  Γιατί  τόσοι πολλοί βάλθηκαν να πείσουν την κοινή γνώμη, ότι ο Παπανδρέου χάνει τη μάχη των εκλογών; Γιατί δεν κρύβουν τη σκέψη ότι πρέπει οπωσδήποτε να ηττηθεί; Πόσα άρθρα έγραψαν οι εργολάβοι της ενημέρωσης για τους άλλους πέντε υποψήφιους;  Οι ομότυποι  του  Μπέου , τα συστημικά ΜΜΕ, οι Πρετεντέρηδες, οι Μαρινάκηδες, οι Αλαφούζοι , οι κάθε είδους βολεμένοι στα στασίδια της εξουσίας με αυτό το πελατειακό μοντέλο, έχουν μεγάλη ταραχή. Είχαν πιστέψει στον πολιτικό του θάνατο και φρόντιζαν για τη μοιρασιά της πολιτικής κληρονομιάς της κεντροαριστεράς σε αρχηγούς της αρεσκείας τους.  Αυτοί  που έδωσαν 44% στις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου και απείχαν από την πολιτική, όταν εξοστρακίστηκε,  μπερδεύουν τους δημοσκόπους και  άρχισαν να απαντούν στα τηλεφωνήματα  για να δώσουν ένα απλό μήνυμα: Επιστρέφουμε.  Το 2011 χάθηκε μια μάχη. Ο πόλεμος συνεχίζεται. Τα υπόλοιπα  τα λέμε  στην κάλπη.

ΝΟΜΟΣ ΝΔ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

 

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ (ΜΟΝΟ) ΚΙΝΗΜΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΩΝ!

   Η κοινωνία που ζούμε δεν είναι, δυστυχώς, δίκαιη. Είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των βολεμένων, που κερδίζουν τις πλειοψηφίες στις εκλογές στα πλαίσια της Δημοκρατίας μας (μου πέρασε στιγμιαία η σκέψη να τη βάλω κι αυτή σε εισαγωγικά) με τις ψήφους  των μέσων "νοικοκυραίων", που έχουν τη δουλίτσα τους, το σπιτάκι τους, το κομπόδεμά τους. Οι άνεργοι νέοι, οι αδικημένοι εργαζόμενοι, οι κατατρεγμένοι περαστικοί και γενικά όσοι αισθάνονται άβολα σ' αυτή τη χώρα, στην καλύτερη αποτελούν το πεδίο, στο οποίο θα αναδείξουν οι νοικοκυραίοι τη φιλανθρωπία τους μέσω της ελεημοσύνης, για να κερδίσουν και μια θέση στον παράδεισο. Κατά κανόνα όμως είναι οι εν δυνάμει "εσωτερικοί εχθροί", που ανά πάσα στιγμή μπορούν να τους χαλάσουν την ησυχία.
  Με πολλούς αγώνες,  πολλές ανυπακοές και πολύ αίμα κατάφεραν οι άνθρωποι του "περιθωρίου" να αποκτήσουν τουλάχιστον το δικαίωμα να ενοχλούν τους βολεμένους, όταν αισθάνονταν την αδικία να τους πνίγει, τα δικαιώματά τους να παραβιάζονται, η δυνατότητα να επιβιώσουν αυτοί και τα παιδιά τους γίνονταν εξαιρετικά δύσκολη και επισφαλής.
  Η σημερινή κυβέρνηση νομοθετεί καταργώντας αυτό το δικαίωμα. Σαν πρόφαση προβάλει την άποψη, ότι γίνεται κατάχρηση αυτού του δικαιώματος από κοινωνικές ομάδες που δεν ανήκουν στις αδικημένες, ότι χρησιμοποιείται από τους κάθε λογής "μπαχαλάκηδες" ώστε να παρεμποδίζεται η απρόσκοπτη λειτουργία των "ευυπόληπτων πολιτών" , να καταστρέφονται οι  περιουσίες των "νοικοκυραίων", να χαλάνε γενικά τη μόστρα της "ευνομούμενης" πολιτείας. Βέβαια υπάρχει και η άποψη ότι οι "μπαχαλάκηδες" ήταν εφεύρεση των βολεμένων, ώστε να δοθεί το κατάλληλο πάτημα για να ησυχάσουν μια για πάντα από τους πραγματικά επικίνδυνους, που είναι οι πραγματικοί αδικημένοι, περνώντας τους στην παρανομία. Γιατί και το νομικό πλαίσιο, αλλά  και το όλον  αστυνομικό και δικαστικό  σύστημα για την προστασία του πολίτη είναι στη διάθεση της κυβέρνησης, η οποία είτε είναι ανίκανη να το αξιοποιήσει, είτε σκόπιμα το παροπλίζει.
    Από τη δεξιά ήταν αναμενόμενο ένα τέτοιο νομοθέτημα. Εσείς όμως σύντροφοι του ΚΙΝΑΛ με ποια πολιτική ταυτότητα συνεργείτε; Τι εξασφαλίσατε για τις εκατοντάδες χιλιάδες  άνεργους νέους που προσπαθούν να βρουν την τύχη τους και να επιβιώσουν σκορπώντας  σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου; Τι εξασφαλίσατε για τους απολυμένους, που έχουν να μεγαλώσουν παιδιά και να πληρώσουν δάνεια; Τι εξασφαλίσατε γι' αυτούς που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τη δόση του μήνα; Τι εξασφαλίσατε στον επαγγελματία που έχασε τη δουλειά του και τον πνίγουν οι φόροι; Τι εξασφαλίσατε για τον συνταξιούχο με μισθό πείνας; Αν το πρωταρχικό σας μέλημα είναι να εξασφαλίσετε την ησυχία των βολεμένων από τις οχλήσεις όλων αυτών που ανέφερα και πολλών ακόμα, δεν έχει ανάγκη στήριξης η ΝΔ. Τα καταφέρνει περίφημα και μόνη της.
  

Ω ΠΤΩΧΕΥΜΕΝΗ ΕΛΛΑΣ! Ω ΠΤΩΧΕΥΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

Σ΄ αυτή τη χώρα πάντα συνέβαιναν τα πιο απίθανα πράγματα! Κανένας μεγάλος άνδρας στη φιλοσοφία, στις επιστήμες, στην πολιτική δεν αναγνωρίστηκε ποτέ από τους συμπολίτες, αλλά και την επίσημη πολιτεία την εποχή που υλοποιούνταν το έργο του. Τελευταίοι οι Έλληνες μάθαιναν πόσο σημαντικοί ήταν από τη λάμψη τους, που έρχονταν με αντανάκλαση από άλλες χώρες και με μεγάλη χρονικά καθυστέρηση. Είχαν προλάβει ήδη οι ίδιοι να τους στείλουν στο περιθώριο σαν ανεπιθύμητους, να τους φυλακίσουν, να τους εξορίσουν, να τους εκτελέσουν.
      Εύκολα μπορεί κανείς να βρει ποιο ήταν το τέλος μεγάλων ανδρών όπως ο Σωκράτης, ο Δημοσθένης, ο Αριστοτέλης, ο Πυθαγόρας, ο Αίσωπος, ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης, ο Αριστοφάνης, ο Ισοκράτης, ο Αναξαγόρας, ο Πρωταγόρας, ο Θουκυδίδης, ο Ηρόδοτος, ο Ικτίνος, ο Μιλτιάδης, ο Φειδίας, ο Παυσανίας από την αρχαία Ελλάδα, καθώς και Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, Γιάννης Μακρυγιάννης, Μαντώ Μαυρογένους, Ιωάννης Καποδίστριας, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, Πάνος Κολοκοτρώνης. Χαρίλαος Τρικούπης και Ελευθέριος Βενιζέλος από τη νεότερη Ελλάδα. Δεν αναφέρω κανέναν από τη σύγχρονη Ελληνική ιστορία. Αυτούς θα τους αποκαλύψει η ίδια η ιστορία πολλά χρόνια αργότερα. Δεν θα ζούμε δυστυχώς οι περισσότεροι για να δούμε ποιοι θα είναι.
Μια κατάρα θαρρείς πως μας κυνηγά. Να απαξιώνουμε , να φυλακίζουμε, να εξορίζουμε, να εκτελούμε όσους πήγαιναν ένα βήμα μπροστά την Ελλάδα, να φέρνουμε ξανά και ξανά στο προσκήνιο μετά βαϊων και κλάδων την παρακμή και τους υπαίτιους γι΄ αυτήν.
       Η Ελλάδα βρίσκεται εδώ και δέκα χρόνια στα όρια της πτώχευσης. Κύριος υπεύθυνος γι’ αυτήν ο κ. Κώστας Καραμανλής ο νεότερος, η Ν.Δ. και τα πολιτικά της στελέχη. Άλλα παρέμειναν κρυπτόμενα και σιωπηλά , άλλα μετακόμισαν στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ως συνεργαζόμενοι των ΑΝΕΛ με ανταλλαγή την πολιτική (και ποινική ;) ασυλία τους. Σ’ αυτούς προσθέτω και πολλά από τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που ταυτίστηκαν πολιτικά με τη δεξιά παίζοντας το ίδιο παιχνίδι, είτε γιατί είχαν τις ίδιες πολιτικές ευθύνες, είτε γιατί ήταν εντεταλμένοι στα ίδια σκοτεινά κέντρα διαπλοκής και ήταν πρωταγωνιστές στην υπονόμευση και την τελική πτώση του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι οι υπεύθυνοι για ό,τι ζήσαμε και ζούμε φιλοδοξούν να επιστρέψουν σαν «σωτήρες» στην πολιτική ζωή του τόπου, ενώ αυτοί που αντιμετώπισαν και διαχειρίστηκαν την κρίση, αναλώνοντας το πολιτικό τους κεφάλαιο (και κεφάλι),αν επαληθευτούν οι προβλέψεις, βρίσκονται πολιτικά πτωχευμένοι και υπόλογοι, εκλογικά ηττημένοι. Είναι η αριστερά στο σύνολό της , είτε αυτή ανήκει στις συνιστώσες του ΚΙΝΑΛ, είτε σ’ αυτές του ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ξέπλυνε τον κ. Καραμανλή και τη δεξιά από τις πολιτικές τους ευθύνες, στην προσπάθειά της να λεηλατήσει την εκλογική δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ. Μεγάλο στρατηγικό λάθος ή βρώμικη επιλογή, που θα έχει βαρύτατες συνέπειες για την αριστερά, που οδηγείται σε πολιτική χρεοκοπία.
      Η Ελλάδα και η αριστερά πορεύονται σε μια παράλληλη πορεία πτώχευσης και παρακμής, επειδή δεν εκτίμησαν δεόντως τους ηγέτες που πραγματικά δούλεψαν και θυσιάστηκαν για τις αρχές και τις αξίες της. Γιατί, όπως συμβαίνει διαχρονικά, δεν μαθαίνουν ποτέ από τα λάθη τους και δεν εκπονούν, ούτε στηρίζουν μακρόχρονες στρατηγικές πολιτικής επιβίωσης. Γιατί οι ψηφοφόροι της εκπαιδεύονται, σκέπτονται και ενεργούν σύμφωνα με τα πρότυπα που παράγουν, προωθούν και καθοδηγούν τα εργαλεία που κατέχουν οι κινητήριες δυνάμεις της «βαθιάς δεξιάς» στα ΜΜΕ, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στις ίδιες τις δομές της κοινωνίας. Η αριστερά θα ταυτίζεται για πολλά χρόνια με τον θίασο της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Όσο γρηγορότερα απαλλαγεί απ’ αυτή την ταύτιση , τόσο πιο σύντομα θα συνέλθει από την πολιτική της πτώχευση. Όσοι την πονάμε πραγματικά θα βρεθούμε σίγουρα στις ίδιες αίθουσες συζητήσεων, αλλά μετά τις εκλογές. Οι πιο κρίσιμες δεν είναι στις 7 Ιουλίου. Είναι αυτές που θα ακολουθήσουν σε τέσσερα χρόνια ή πιο σύντομα. Όταν όλοι αντιληφθούν τις ευθύνες τους γιατί φτάσαμε εδώ και πολλά πράγματα τεθούν πλέον στην πραγματική τους διάσταση. Όταν επιστρέψει ο ορθολογισμός στην πολιτική μας σκέψη. Πολλές φορές μια ήττα σε μια μάχη αποδεικνύεται πολύ πιο χρήσιμη για να κερδίσει κανείς τον πόλεμο! Ο στόχος της κεντροαριστεράς πρέπει να είναι η νίκη στον πόλεμο με τη συντήρηση. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να ξαναβρεθεί με τις κοινωνικές ομάδες που εκπροσωπεί, να ξαναβρεί τον αξιακό της κώδικα, καθώς και την εσωτερική της δημοκρατία, που είναι προϋπόθεση και πυξίδα για τον ορθολογισμό σε οποιαδήποτε πολιτική δράση.
         Η ψήφος στη ΝΔ δεν είναι λύση. Είναι μια ακόμα καταδίκη της Ελληνικής κοινωνίας σε ένα ακόμα σπιράλ πτωτικής πορείας και βύθισης στη συντήρηση, ένα ακόμα πισωγύρισμα στο πελατειακό, κομματικό και αναποτελεσματικό κράτος, με πολιτικούς που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν.
     Δεν έχουμε πλέον το δικαίωμα να λέμε ότι δεν γνωρίζαμε. Την ιστορία στην περίοδο της κρίσης τη ζήσαμε δέκα ολόκληρα χρόνια. Ας σκεφτούμε ποιοι μας είπαν ψέματα και ποιοι αλήθειες. Ποιοι έκανα πραγματικές θεσμικές παρεμβάσεις για να πάει η Ελλάδα ένα βήμα μπροστά και ποιοι τη χρησιμοποίησαν για να καταλάβουν καρέκλες και αξιώματα. Ποιοι λιποτάκτησαν στα δύσκολα και ποιοι στάθηκαν όρθιοι και αναλώθηκαν με πραγματικούς αγώνες και δύσκολες αποφάσεις στην περίοδο της κρίσης. Αν αναζητήσουμε απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα, δεν θα δυσκολευτούμε να καταλήξουμε στην σωστή επιλογή μας για τις εκλογές της 7ης Ιουλίου.
       Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ είναι στο χέρι μας να μη γίνει νίκη του κ. Μητσοτάκη και της Ν.Δ. Ας φροντίσουμε για τη νίκη του ορθολογισμού στην πολιτική ζωή της χώρας μας!

Αντί ευχών για τον καινούριο χρόνο

   .

Κάθε χρόνο την πρωτοχρονιά, με πανομοιότυπο τρόπο ,  οι εκπρόσωποι   όλων των φορέων εξουσίας (Πρόεδρος Δημοκρατίας ,Πρωθυπουργός, Περιφερειάρχες, Δήμαρχοι κλπ.) προβαίνουν στα καθιερωμένα μηνύματα και δίνουν  ευχές για τον καινούργιο χρόνο.      Όλοι ξέρουμε ότι αυτά τα μηνύματα και οι ευχές είναι τις περισσότερες φορές ωραιοποιημένα λόγια και δεν έχουν καμιά σημασία για το τι θα (έπρεπε να)συμβεί  το νέο έτος .                                                                         

Απευθυνόμενος στην φιλόξενη  ιστοσελίδα  σας ,θα ήθελα να καταχωρήσετε  μερικές σκέψεις μου , αντί ευχών, που συνηθίζεται αυτές τις ημέρες ,γνωρίζοντας ότι δεν έχουν και καμιά σημασία .

. να γίνουμε πιο αξιόπιστοι : Σε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης η αξιοπιστία βασικών θεσμών της κοινωνίας μας βρίσκεται στο ναδίρ  , αφορά πρωτίστως πολιτικά κόμματα, Μ.Μ.Ε.  ,Τοπική Αυτοδιοίκηση, Δικαιοσύνη, Αθλητισμό  , Εκκλησία  και το χειρότερο αφορά και τους πολίτες ως άτομα. Έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον και ενδιαφερόμαστε ο καθένας για τον εαυτό μας . Η συλλογικότητα δεν έχει θέση στις επιλογές μας. Και αυτό γίνεται ακόμη πιο  ανησυχητικό, διότι την συμπεριφορά  αυτή  φαίνεται να συμμερίζονται και οι νέοι άνθρωποι , με αποτέλεσμα να αποστρέφονται όλο και περισσότερο τη συμμετοχή τους στα κοινά. Τα παραπάνω μπορεί  να φαίνεται ότι εκπέμπουν  ένα  απαισιόδοξο μήνυμα ,αυτό όμως είναι αναπόφευκτο , διότι αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα.

Υπάρχει ανάγκη η πορεία   αυτή να αλλάξει και δεν εννοώ την επιφανειακή αλλαγή αλλά την πραγματική αλλαγή.  Πρώτη μας προτεραιότητα πρέπει να είναι το  πως θα καταστήσουμε τους βασικούς θεσμούς της κοινωνίας μας αξιόπιστους και αποτελεσματικούς .  Η  ευθύνη κατά κύριο λόγο βαρύνει τους πολιτικούς ,πρώτοι αυτοί πρέπει  να δώσουν το παράδειγμα , αυτό  όμως δεν είναι αρκετό  ,ανάλογη ευθύνη ανήκει και στους  πολίτες. Στην αντιπροσωπευτική Δημοκρατία οι πολίτες έχουν μεγάλες ευθύνες  , δεν αρμόζει η παθητικότητα, διότι έτσι επιτρέπουμε στους άλλους να καθορίζουν τις τύχες μας. Πρέπει να γίνουμε υπεύθυνοι και ενημερωμένοι πολίτες για να μη μπορούν να μας παραπλανούν  οι ψεύτες  και καιροσκόποι πολιτικοί, χρησιμοποιώντας επικοινωνιακά τεχνάσματα. Να αποδοκιμάσουμε τους πολιτικούς που άλλα υπόσχονται προεκλογικά,  προκειμένου να υφαρπάξουν την ψήφο μας και υλοποιούν ακριβώς τα αντίθετα μετεκλογικά με το αιτιολογικό ότι οι συνθήκες είναι διαφορετικές ή γιατί είχαν  αυταπάτες. Δεν απορρίπτουμε συλλήβδην όλους τους πολιτικούς γιατί αυτό είναι επικίνδυνο για τη δημοκρατία  . Είναι δική μας ευθύνη να διακρίνουμε τους πολιτικούς που λένε την αλήθεια, έχουν αρχές , σταθερές αξίες  και  λαμβάνουν αποφάσεις  στην άσκηση των καθηκόντων τους με γνώμονα το Δημόσιο συμφέρον χωρίς υστεροβουλία .

                Να γίνουμε λιγότερο επιδειξιομανείς  και περισσότερο ανθρώπινοι .Είναι ολοφάνερο ότι  οι αλαζονικές συμπεριφορές υπάρχουν παντού , όπου υπάρχει και η ελάχιστη μορφή  εξουσίας , από τον τελευταίο υπάλληλο , μέχρι τα υψηλά κλιμάκια των λεγόμενων πνευματικών ανθρώπων. Εκεί όμως που οι αλαζονικές συμπεριφορές έχουν ξεπεράσει κάθε  όριο ,   είναι ο χώρος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Πόσες φορές δημοσιεύονται ειδήσεις  χωρίς διασταυρώσεις , πόσες φορές οι πηγές τους είναι  αναξιόπιστες . Η παντοδυναμία  τους ,ο  τρόπος με τον οποίο απευθύνονται μερικές φορές σε πρόσωπα άξια επαίνου  για τη μέχρι τώρα πορεία τους ,  είναι απαράδεκτος.

                Δε  μαθαίνουμε από τα λάθη μας: Δυστυχώς  , παρόλο που αυτή  η περίοδος ήταν μια  ευκαιρία να εισχωρήσουμε βαθειά και να φτάσουμε στον πυρήνα τον μεγάλων προβλημάτων , περιοριστήκαμε σε επιφανειακά ζητήματα η εκείνα που προσφέρουν  ψήφους για τις επερχόμενες εκλογές, έχοντας ως αυτοσκοπό την εξουσία . Το κυριότερο αποφύγαμε σκοπίμως να συνειδητοποιήσουμε τις αιτίες που μας οδήγησαν εδώ και με το αφήγημα  ότι βγήκαμε από τα μνημόνια  συνεχίζουμε τα ίδια λάθη .Προσπαθούμε να λύσουμε τα δύσκολα προβλήματα με επικοινωνιακές  πρακτικές και παλαιοκομματικές μεθόδους , κλείνοντας το μάτι σε κάποιες ομάδες , αγνοώντας άλλες .  Οι ηγέτες των κομμάτων θα πρέπει  να  καταλάβουν  ότι δεν  μπορείς να κοροϊδεύεις τους πολίτες συνεχώς, ΄΄ το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού ΄΄.

                 Η χώρα μας βρίσκεται μπροστά σε δύσκολα θέματα, τόσο Εξωτερικής πολιτικής  όσο και Εσωτερικής   πολιτικής . Ο καθένας θα μπορούσε να προτάξει κάποια από αυτά . Ένα από τα πιο σημαντικά θέματα είναι  η παιδεία   και δεν εννοώ  μόνο την αποστήθιση ενός όγκου πληροφοριών, αλλά το πώς να μαθαίνουμε τους νέους να σκέπτονται και να διδάσκονται  μέσα από την έκθεση τους  στη ζωή και τους κινδύνους της . Πρέπει να παραδεχτούμε ότι δώσαμε πολλές υποσχέσεις στους νέους μας , ότι μέσα από την εκπαίδευσή τους θα πραγματοποιούσαν το όνειρο της επαγγελματικής αποκατάστασης. Δυστυχώς όμως η κατάληξη δεν ήταν όπως τα σχεδιάσαμε με αποτέλεσμα πολλοί από τους νέους να βρίσκονται σε απόγνωση περνώντας το κατώφλι της ανεργίας     ή και αυτοί που εργάζονται να κάνουν δουλειές διαφορετικές από αυτό που σπούδασαν ,  με μισθούς   πολύ χαμηλότερους  από τις συντάξεις των πατεράδων τους και ένα μεγάλο μέρος να έχει φύγει  από τη χώρα. Είναι ντροπή  για τους νέους και για τη χώρα αν δεν αντιμετωπίσουμε ορθολογικά αυτές τις παθογένειες.   Για να βελτιώσουμε αυτή την άσχημη κατάσταση πρέπει να αφήσουμε τα  μεγάλα λόγια και τους ερασιτεχνικούς σχεδιασμούς , εξυπηρετώντας πολιτικές σκοπιμότητες ή συντεχνιακές   αντιλήψεις. Εκείνο που χρειαζόμαστε αυτή την περίοδο είναι  η συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων να φτιάξουμε ένα σταθερό αξιολογικό  σχέδιο για το σύνολο της εκπαίδευσης το οποίο δε θα αλλάζει κάθε φορά που έχουμε αλλαγή Υπουργού αλλά ούτε και αλλαγή της Κυβέρνησης. Είναι  χρέος μας να ξαναδώσουμε στους νέους  τη δυνατότητα  να πραγματοποιούν τα όνειρά τους.

                                                                            Ζιαγάκης Παναγιώτης

                                                                      Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

ΑΡΔΑΣ 2018

Δεν έχω την απαραίτητη πληροφόρηση για να σχολιάσω, αν οικονομικά είναι ασύμφορη ή συμφέρουσα η πραγματοποίηση των εκδηλώσεων στον Άρδα. Όχι ότι μου είναι αδιάφορη, αλλά προσπερνώ τη διαμάχη μέσα στο Δημοτικό συμβούλιο αν η αμοιβή με 150000 ευρώ των καλλιτεχνών, που συμμετέχουν επιβαρύνουν ή όχι τους δημότες του Δήμου Ορεστιάδας. Μου είναι αδιάφορο αν η παρουσία των όποιων ακριβοπληρωμένων καλλιτεχνών θα δώσει θετικό ή αρνητικό πρόσημο στον τελικό απολογισμό στα έσοδα - έξοδα της ΔΗΚΕΠΑΟ.
     Έχω τη γνώμη ότι οι πολιτιστικές εκδηλώσεις στα πλαίσια οποιασδήποτε δράσης των πολιτιστικών φορέων έχουν κάποιους συγκεκριμένους στόχους σχετικούς με τα στοιχεία της πολιτιστικής ταυτότητας της κάθε περιοχής, καθώς επίσης και το πολιτιστικό στίγμα των ίδιων των οργανωτών. Τι επιδιώκει η ΔΗΚΕΠΑΟ με τις εκδηλώσεις στον Άρδα; Σε ποιες ηλικιακές ομάδες αναφέρεται; Έχει στόχο να δώσει βήμα σε νέα τοπικής, πανελλήνιας η παγκόσμιας εμβέλειας μουσικά σχήματα με μικρό σχετικά κασέ, αλλά κοντά στις καλλιτεχνικές αναζητήσεις των νέων η επιδιώκεται η διασκέδαση όλων με πιθανά κερδοφόρα αποτελέσματα, ποντάροντας σε γνωστούς ακριβοπληρωμένους καλλιτέχνες ; Να το πω πιο απλά. Το βλέμμα είναι στραμμένο στο μέλλον και υπηρετεί τις μουσικές αναζητήσεις των νέων , όπως ήταν η αρχική φιλοσοφία, η στην διάθεση ενός μεγάλου χώρου σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία με εξασφαλισμένη πελατεία, διατεθειμένη να πληρώσει ακριβά τη διασκέδαση της με γνωστούς καλλιτέχνες, που δεν μπορεί να επισκεφτεί συχνά στα μπουζουκτσιδικα η άλλα μουσικά στέκια των Αθηνών;

Ποιον ψηφιζουμε;

Η κεντροαριστερά περνά αναμφισβήτητα μια κρίσιμη φάση. Η εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη του επικεφαλής της ΔΗ.ΣΥ. και το αποτέλεσμά της θα είναι το κριτήριο για τη θέση και το μέγεθός  της στον πολιτικό χάρτη. Είτε θα  δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να ανασυγκροτηθούν οι προοδευτικές δημοκρατικές δυνάμεις  και να αποτελέσουν βασικό πόλο στα πολιτικά δρώμενα του τόπου είτε  η Ελλάδα θα επιστρέψει για πολλά χρόνια στη συντήρηση μετά από μια καίρια στρατηγική νίκη της δεξιας με αρωγό την ολέθρια πολιτική συμπεριφορά των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που εν ονόματι της αριστεράς πολιτευτηκαν ακραία συντηρητικά. Την πολιτική Καμένου που ακολουθήθηκε, συνειδητά ή χάριν της καρέκλας κάποιων,  την πληρώνει στο ακέραιο η αριστερά!
  Οι πολλοί υποψήφιοι για την ηγεσία της ΔΗ.ΣΥ. δεν είναι καλό σημάδι. Δείχνει ανάγλυφα την παθογένεια του χώρου, που παράγει πολύ περισσότερους ηγέτες απ ' όσους μπορεί να καταναλώσει . Σε κρίσιμες ιστορικά στιγμές επιβιώνουν οι πολιτικές παρατάξεις που συσπειρώνονται και υποστηρίζουν τις επιλογές τους, ακόμα κι αν αυτές αποδεικνύονται λαθεμένες. Εδώ έχουμε ένα ιστορικό παράδοξο. Οι επιλογές μιας παράταξης  δικαιώνονται  ιστορικά με τίμημα μια τεράστια πολιτική και εκλογική φθορά και αντί οι πολιτικοί της αντίπαλοι να απολογουνται  στον Ελληνικό λαό για τα πεπραγμένα και τις πολιτικές  τους απάτες, καθώς την ώρα της κρίσης, όταν απαιτούνταν πολιτική νηφαλιότητα, αυτοί γέμιζαν τις πλατείες των "αγανακτισμένων" και φόρτωσαν στις πλάτες του λαού  επιπλέον  έξι χρόνια κρίσης,  ανέχειας και ανασφάλειας, έχοντας ήδη δικαιωμένο τον φυσικό της ηγέτη, φαίνεται να πελαγοδρομει, αναζητώντας σωτήρες. Κατά τη γνώμη μου, οι υποψήφιοι ηγέτες της ΔΗ.ΣΥ. θα πρέπει να απαντήσουν με σαφήνεια στο δίλημμα: Ξαναπιανουμε το νήμα της σοσιαλιστικής δημοκρατικής αριστεράς στο σημείο που κόπηκε βίαια το 2011, καταλογιζοντας τις πολιτικές ευθύνες των πρωταγωνιστών της,  υποστηρίζουμε τις επιλογές, που δικαιώθηκαν πολιτικά  και  συνεχίζουμε τις μεταρρυθμίσεις που ξεκίνησαν, ώστε να απαλλαγούμε από το πελατειακό κράτος του παρελθόντος διορθώνοντας ταυτόχρονα τα λάθη και παραλήψεις  της μεταπολίτευσης, ως ιστορική συνέχεια της κεντροαριστεράς ή αποδεσμευομαστε από  τα έως τώρα πεπραγμένα και την ιστορία  της  και δημιουργούμε ένα καινούργιο προοδευτικό κίνημα, που ξεκινάει από σήμερα την πολιτική του ιστορία χωρίς τα βαρίδια για τα κακώς  κείμενα, αλλά και τα παράσημα των επιτυχιών του παρελθόντος;
 Ο τρόπος που ξεκίνησε η διαδικασία επανασυγκολλησης των δυνάμεων της κεντροαριστεράς δε βοηθά καθόλου  την δεύτερη προοπτική πόσο μάλλον, όταν υποστηρίζεται από ανθρώπους με ενεργό ρόλο - θετικό η αρνητικό -στην πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου.
 Προσωπικά θα ψηφίσω τον υποψήφιο που θα υποστηρίξει με συνέπεια την πρώτη εκδοχή. Αυτόν που θα αποδεχθεί την πολιτική κληρονομιά της παράταξης που ανήκει, θα υποστηρίξει τη θετική προσφορά της στην Ελλάδα και θα μοιραστεί την ευθύνη για τις αστοχίες της.  Ακόμα εκτιμώ  ότι η  εκλογή προέδρου συγκεκριμένου κόμματος στην ηγεσία της ΔΗ.ΣΥ. υπάρχει κίνδυνος να εκληφθεί από το εκλογικό σώμα σαν η κυριαρχία του σε μια οικογενειακή διαμάχη κατανομής ρόλων και δεν θα βοηθήσει στη συνοχή της ούτε στην εκλογική της επιτυχία.  Είμαι της γνώμης ότι στη φάση αυτή δεν έπρεπε να είναι  υποψήφιοι οι αρχηγοί των κομμάτων, που τη συγκροτούν, ούτε προβεβλημένα στελέχη τους, καθώς μια εκλογική τους επιτυχία μπορεί να ερμηνευτεί λάθος σαν δικαίωση του κόμματος που ηγούνται η προέρχονται με ότι αυτό συνεπάγεται. Ο ηγέτης που θα προκύψει απ' αυτές τις εκλογές, πρέπει να μπορεί να εγγυηθεί την ομαλή μετάβαση της ΔΗ.ΣΥ. από πολυκομματική οντότητα σε ένα ενιαίο δημοκρατικό, προοδευτικό και  σύγχρονο κόμμα με ισχυρούς πολιτικούς δεσμούς των μελών του. Το επόμενο βήμα θα έπρεπε να  είναι η επιλογή του ηγέτη του ενιαίου πλέον κόμματος που θα διεκδικήσει την εξουσία με συγκεκριμένο πολιτικό αφήγημα για τη χώρα. Φυσικά θα ήταν ευτύχημα για το χώρο, αν αυτός που θα προκύψει τώρα, αποδειχθεί ότι θα έχει την ικανότητα που θα απαιτεί ο νέος του ρόλος.
  

1o ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΤΟ ΑΛΣΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

            Ο Εθελοντικός Αιμοδοτικός Σύλλογος Λεπτής "Άγιος Σπυρίδων"  στα πλαίσια των δράσεων του, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Μουσικών και Φίλων Μουσικής Νέας Ορεστιάδας: "Δημητρός Αραμπατζής", σας προσκαλεί στο 1^ο Φθινοπωρινό Μουσικό Φεστιβάλ που διοργανώνει το Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2017, στο Άλσος του Αγίου Γεωργίου στον οικισμό της Λεπτής Ν. Ορεστιάδος.

            Η εκδήλωση περιλαμβάνει διάφορες μουσικές περιπλανήσεις από τοπικά σχήματα του συλλόγου μουσικών και φίλων της μουσικής «Δημητρός Αραμπατζής», ενώ τη βραδιά θα κλείσουν οι ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC. Το πρόγραμμα έχει ως εξής:

                        20:00 JAZZ QUARTET

                        20:30 THE BAND LIVE

                        21:15 ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC

 Η είσοδος για το κοινό είναι ΕΛΕΥΘΕΡΗ. Ενώ η εκδήλωση είναι φιλική για τα παιδιά

ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC (Thrax Punks)

Τι σχέση μπορεί να έχουν τα παραδοσιακά κάλαντα της Θράκης με την Πανκ? Κάπως έτσι ξεκίνησαν οι ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC, όταν ο Γιώργος Σταυρίδης και ο Βαϊτσης Χαρακοπίδης αποφάσισαν να “τα πούνε” από το 2008 και μετά παίζοντας σε γάμους, πανηγύρια, πορείες, σκηνικά μέχρι που σε γιούρτα συνάντησαν τον Πάνο Γκίνη! Παντού και πουθενά αναμειγνύοντας συστατικά από όλες τις μουσικές και κουλτούρες του κόσμου, παίζουν τη μουσική τους, χωρίς η λέξη Πανκοπανηγυροψυχεδέλεια να φτάνει για να περιγράψει τον ήχο τους. Άλλοτε πολλοί και άλλοτε λίγοι με εργαλεία τους Γκάιντες, Λύρες, Νταούλια “καταστρέφουν” :) οποιαδήποτε εκδήλωση.

Thrax Punks started playing music from 2008 when George Stavridis and Vaitsis Charakopidis met each other after they played in gigs, such as weddings, traditional festivals and customs, many music festivals, even in protests on the road! Living on the era of actually “no genre” and influenced by many styles of music with the Greek underground punk scene to be the key to their relationship back then, they continued to adopt several elements on their music. In autumn of 2015 they met Panos Gkinis during a jamming concert, where he joined the band. After they played together in many gigs around Greece, they decided to record their first live demo album called “ΠΑΝΚΟΠΑΝΗΓΥΡΟΨΥΧΕΔΕΛΕΙΑ” (punk mixed with fete Thracian party music and psychedelic music)

Περισσότερα / More info:

Website: www.thraxpunks.com
Facebook: https://www.facebook.com/ThraxPunks
Youtube: https://www.youtube.com/ThraxPunks
Soundcloud :https://soundcloud.com/thrax-punks
Bandcamp: https://thraxpunks.bandcamp.com/

Videos:

https://www.youtube.com/watch?v=odXNxTmP1pI

https://www.youtube.com/watch?v=_UMejw3SGBs&t=820s

Φ.Π.Δ. στα σκαριά!!!

Όπως πληροφορούμαι από αναξιόπιστες κυβερνητικές πηγές (άντε βρες αξιόπιστες) νέο φόρο έχει στα σκαριά η κυβέρνηση. Ειδικοί συμβουλοι, που έχουν μελετήσει σε βάθος την ψυχολογία του Έλληνα, κατέληξαν στη θέσπιση ειδικών φόρων, που θα εκμεταλλεύονται τα προτερήματα (κατά άλλους τη μαλακία), που χαρακτηρίζουν τη φυλή μας. Μια, συγγνώμη, ένα απ' αυτά είναι η συνήθειά μας να διαμαρτυρόμαστε από τη μια, ότι το κράτος μας έχει πάρει και τα σώβρακα και η επίδειξη αρχοντιάς και καλοζωίας απο την άλλη με παρουσία δια  φωτογραφιών  και βιντεο στο fb και τα άλλα μέσα κοινωνικης δικτυωσης   στα πιο in μαγαζιά διασκέδασης, στα πιο ακριβά θέρετρα, στις πιο εξωτικές παραλίες της Ελλάδας και άλλων παραδείσιων νήσων του κόσμου, δίπλα σε πισίνες εφτάστερων ξενοδοχείων με τη φραπεδιά και το ποτό μας στο χέρι κ.λ.π. Υπάρχει λοιπόν η σκέψη θεσμοθέτησης του Φ.Π.Δ. (φόρος πολυτελούς διαβίωσης) , ο οποίος θα τεκμαίρεται από τις φωτογραφίες που ανεβάζει ο καθένας στο fb και στα λοιπά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ανέβασες, φιλαράκο, φωτογραφία λιάζοντας την κορμάρα σου στη Μύκονο και μας το παίζεις άνεργος; Κατευθείαν χρέωση 10 ευρώ σαν Φ.Π.Δ. στο λογαριασμό σου . Φωτογραφία με αστακομακαρονάδες, τσίπουρα, κοψίδια κι άλλα τέτοια καλούδια στο τραπέζι με παρέα; 20 ευρώ αυθωρεί και παραχρήμα στον καθένα! Βιντεάκι σε live μετάδοση στο μαγαζί που τραγουδάει ο Ρέμος πουλάκι μου; Και μου χρωστάς τέσσερα νοίκια γιατί τάχα μου δεν πληρώθηκες ακόμα από τη δουλειά σου; Φ.Π.Δ το 1/10 απ' αυτά που έδωσες για είσοδο! Να το ευχαριστιούνται και όλοι οι άλλοι οι ταλαίπωροι, που καθηλωμένοι στα σπίτια τους από την ανέχεια ,  βλέπουν την τάδε και τον τάδε να καλοπερνάνε εδώ και κει και να κλαίγονται, όποτε τους συναντούν,  ότι τάχα μου η κρίση τους έχει γονατίσει! Όλοι αυτοί μάλιστα θα αποτελούν και το Σ.ΤΕ.Π.Δ.Ε. (σώμα τεκμηρίωσης πολυτελούς διαβίωσης Ελλήνων), που θα συλλέγει και θα αποστέλλει στην εφορία τα τεκμήρια!

(Τα παραπάνω είναι μυθεύματα του γράφοντα, στην προσπάθεια του να κανει χιουμο

Περί αριστείας ο λόγος.

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία και έχει γίνει αντικείμενο έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης η έννοια  της αριστείας ως αξίας  και ο ρόλος των αρίστων ως προσώπων επί των τιμών από τη μια και ανάληψης ηγετικών  θέσεων από την άλλη στη κοινωνική μας ζωή. Είναι αυτονόητο ότι σε κάθε κοινωνία οι μπροσταρηδες σε οποιοδήποτε τομέα είχαν πάντοτε την εκτίμηση και το θαυμασμό των υπολοίπων ανθρώπων και αποκτούσαν αυτοδίκαια προνομιακή θέση στην κοινωνία που ζούσαν.  Όσο η αριστεία είχε πραγματικό περιεχόμενο και οι άριστοι δεν αμφισβητούνταν από κανέναν για τις ικανότητες τους στον τομέα τους, όλα καλά. Όταν όμως φτάσαμε στην εποχή των κατασκευασμένων η εξαγορασμενων "αριστειων" και "αρίστων", γιατί μ' αυτόν τον τρόπο κατόρθωναν οι έχοντες και κατέχοντες να διεισδύουν σε θέσεις εξουσίας και να αποκτουν κοινωνική υπόσταση, μετατρέποντας την αριστεία σε εργαλείο κοινωνικής και πολιτικής καταξίωσης, πλέον η αριστεία απέκτησε πολιτική  διάσταση. Οι υπέρμαχοι της αριστείας στηρίζουν την επιχειρηματολογία τους προβάλλοντας την ως διαχρονική αξία, ενώ οι επικριτές στη διαπίστωση, ότι αποτελεί πλέον εργαλείο της άρχουσας τάξης για να διαιωνίζει την παρουσία της στις θέσεις εξουσίας, καθώς μάλιστα έχει καταφέρει με τα δικά της μέτρα να ορίζει το περιεχόμενο της, καθώς  και τα κριτήρια ανάδειξης των "αρίστων" της.   Έχει δημιουργηθεί μια βιομηχανία παραγωγής "αρίστων" που ξεκινάει από την προσχολική ηλικία (το 90% των μαθητών δημοτικού  είναι άριστοι) και φτάνει μέχρι την ανώτατη εκπαίδευση (και η κουτση  Μαρια πλέον είναι κάτοχος διδακτορικού)  και αφορά όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Ο όρος "κρίση αξιών", που όλοι διαπιστώνουμε ότι συμβαίνει, αυτό το φαινόμενο περιγράφει.  Η αριστεία μεταφράζεται σαν το αποτέλεσμα ενός πετυχημένου   αγώνα συλλογής "τυπικών προσόντων" απ' αυτούς που έχουν την οικονομική άνεση  η τις κατάλληλες  συνθήκες να το κάνουν και χρησιμοποιούνται σαν εργαλεία διεκδίκησης μιας θέσης  στον  ήλιο της εργασίας  στα πλαίσια  μιας σημαδεμένης εξ αρχής "αξιοκρατίας", όπου η κοινωνική και οικονομική ελίτ παίζει με άνισους όρους στο δικό της γήπεδο. Παραδόξως όλες οι καλά αμοιβομενες  θέσεις σε οποιοδήποτε κράτος ή διεθνή οργανισμό καταλαμβάνονται από γόνους της πολιτικής και οικονομικής ελίτ με διαπιστευτήρια από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, στα οποία βέβαια πρέπει να πληρώσει κανείς αδρά για να σπουδάσει. Οι πραγματικοί άριστοι που μπαίνουν εκεί με κάθε είδους υποτροφίες είναι συνήθως τα παιδιά της κατώτερης τάξης, που κάνουν εν τέλει τη σοβαρή δουλειά σαν "σύμβουλοι" με δυσανάλογες αμοιβές στο πλευρό των "αρίστων",  που δρέπουν τους παχυλούς μισθους, τις δάφνες και την καταξίωση στα μάτια των πολιτών. Το ίδιο συμβαίνει κατά κανόνα σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, όπου το περιτιλυγμα σε κάθε προϊόν έχει συνήθως μεγαλύτερη σημασία από το περιεχόμενο του. Η συζήτηση  επομένως για την αριστεία δεν αφορά την αμφισβήτηση της ως αξίας, αλλά   στον τρόπο που αυτή ορίζεται και χρησιμοποιείται από την εκάστοτε πολιτική εξουσία για την εξυπηρέτηση της δικής της εκλογικής πελατείας. Το νερό είναι το απαραίτητο στοιχείο για τη ζωή και κανείς δεν το αμφισβητεί ως αξία, όταν κάνει κριτική σ ' εκείνους που το ιδιοποιούνται, επειδή έχουν τη δύναμη να το κάνουν, και αποφασίζουν ποιοι θα ζήσουν και ποιοι θα πεθάνουν ειτε από δίψα, είτε με πνιγμό.

ΑΓΙΑΣΜΕΝΑ ΣΤΥΛΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω πόσο βοηθούν τους μαθητές τα αγιασμένα στυλό στην επιτυχία τους στις Πανελλαδικές εξετάσεις.

Δεν μπορώ να φανταστώ ένα δίκαιο Θεό να βοηθάει κάποιον υποψήφιο για τα ΑΕΙ, που τον παρακάλεσε από βραδύς , να ξεπεράσει και να πάρει τη θέση κάποιου άλλου, που δεν έκανε παρακλήσεις, αλλά ξενύχτησε πολλά βράδια διαβάζοντας.

Χρειάζεται άραγε ο Θεός παρακάλια και γητειές για να τυγχάνουν "ιδιαίτερης μεταχείρισης" οι "Δικοί του" άνθρωποι; Αν τα χρειάζεται δε φτάνει η σιωπηλή προσευχή του πιστού μαθητή λίγο πριν πάει στο σχολείο ή στην προσευχή που γίνεται σ' αυτό; Γιατί επιτρέπεται στους τσαρλατάνους των θρησκειών να τις χρησιμοποιούν μ' αυτό τον τρόπο;

Έχω τη γνώμη ότι αυτή η συνεχής και πολλές φορές φαιδρή "θρησκευτική γυμναστική", που χρησιμοποιεί την πίστη και την άδολη θρησκευτικότητα των απλών ανθρώπων εξυπηρετεί τη δημιουργία της αόρατης πνευματικής αλυσίδας, με την οποία κάποιοι καθοδηγούν και ελέγχουν μεγάλες ομάδες ανθρώπων αποκτώντας μ' αυτό τον τρόπο κοσμική εξουσία οι ίδιοι και δεν έχει καμία σχέση με τη φιλοσοφία του Χριστιανισμού. Εκεί εφάπτονται οι παραπολιτικές με τις παραεκκλησιαστικές οργανώσεις, όπου η μια δίνει νερό στο μύλο της άλλης δηλητηριάζοντας ταυτόχρονα και την πολιτική και τη θρησκεία.

ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ;

  Φανταστείτε τη σκηνή:   Οι πολιτικές, στρατιωτικές και θρησκευτικές αρχές του τόπου καμαρώνουν δίπλα στο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που αμέσως μετά την ανακήρυξή του σε επίτιμο δημότη  από το δήμαρχο παίρνει το λόγο και λέει περίπου τα εξής:
   "Αξιότιμε Περιφερειάρχη, αγαπητέ Δήμαρχε, Στρατηγέ, Σεβασμιότατε,  δημότες και δημότισσες  του Δήμου Ορεστιάδας,
Ευχαριστώ πολύ για την τιμή, που μου κάνετε, να με ανακηρύξετε επίτιμο Δημότη του Δήμου σας, αλλά δεν θα αποδεχθώ αυτή την ιδιότητα!  Θα εξηγήσω αμέσως αυτή μου την απόφαση. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας συμβολίζει στα μάτια των πολιτών τον ανώτατο εκπρόσωπο της πολιτείας, καθώς επίσης  και του πολιτικού  κόσμου  της χώρας στο σύνολό του, από τα σπλάχνα  του οποίου άλλωστε προέρχεται.
   Στο νομό σας, στο Δήμο σας είναι έκδηλη η εικόνα της εγκατάλειψης  από την πολιτεία.

• Ο κάθετος άξονας δεν λέει να τελειώσει εδώ και μια εικοσαετία τουλάχιστον και απ' ότι είδα δεν χρειάζονται δα ούτε  γέφυρες ούτε  σήραγγες που θα δυσκόλευαν το έργο.
• Το τρένο έχει εγκαταλειφθεί εδώ και πολύ καιρό, αλλά και με τα δρομολόγια που γίνονται ακούγεται ότι πιο γρήγορα και με καλύτερες συνθήκες ταξίδευε κανείς πριν 30 χρόνια παρά τώρα.
• Οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη  και πληρώνετε εδώ με μεγαλύτερη συνέπεια τους φόρους στο κράτος από οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Ελλάδας.
• Το κοντινό σας Νοσοκομείο αποδυναμώνεται
• Καμία Δημόσια επένδυση δεν γίνεται παρ' ότι βρίσκεστε στο πιο ευαίσθητο τμήμα της Ελληνικής επικράτειας.

   Να μη σας κουράζω αναφέροντας και άλλες περιπτώσεις εμπαιγμού σας από την πολιτεία, που εσείς τα ξέρετε και τα ζείτε στην καθημερινότητά σας.
 Η ανακήρυξή μου ως επίτιμου Δημότη  υποψιάζομαι ότι είναι είτε μια ευφυής κίνηση του Δημοτικού σας Συμβουλίου  με στόχο την ειρωνεία  του πολιτικού κόσμου της χώρας και τον δημόσιο εξευτελισμό του δι εμού, είτε επιβράβευσή του επειδή προφανώς δεν έχετε  αντιληφθεί τις ευθύνες της πολιτείας και ημών των πολιτικών, που διαχειριστήκαμε τις τύχες της Ελλάδας για την κατάσταση του τόπου σας και μας τιμάτε αδιακρίτως, γιατί απλά και μόνο κάναμε τον κόπο να σας επισκεφτούμε στη γιορτή σας. Αν ισχύει το πρώτο, δεν δέχομαι τη διάκριση, γιατί δεν συμφωνώ στο δημόσιο εξευτελισμό  των πολιτικών, που κυβέρνησαν τη χώρα, μεταξύ των οποίων ήμουν και εγώ. Αν ισχύει το δεύτερο, δεν έχω καμία δουλειά να είμαι συνδημότης με πολίτες, που  λογίζονται  το φτύσιμο για ψιχάλα και τιμούν  πολιτικούς, που δεν ασχολήθηκαν  ποτέ στα σοβαρά με τη λύση των προβλημάτων τους.
     Αντ'  αυτού θα φροντίσω να στηθεί στην πόλη σας  και σε κάθε πόλη του νομού σας ένα άγαλμα αφιερωμένο στον "Άγνωστο Δημότη" , που παρά την εγκατάλειψή του από την επίσημη πολιτεία, συνεχίζει να ζει, να αγωνίζεται και να κρατάει ζωντανό αυτόν τον τόπο.
 Σας ευχαριστώ."
 

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΣΩΡΡΑ

Παρακολουθώντας την ιστορία με τον Σώρρα, από τη στιγμή μάλιστα που άρχισαν να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια τα γραφεία του σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, μ' απασχόλησαν  δύο βασικά ερωτήματα.

α. Υπάρχουν τόσοι ηλίθιοι, που πιστεύουν ότι ο Σώρρας έχει τα δις που ισχυρίζεται και μπορεί να τους ξεπληρώσει τα δάνεια και τις υποχρεώσεις τους στην εφορεία, αλλά τους ζητάει συνδρομή για να πληρώνονται τα ενοίκια των γραφείων;
β. Είναι δυνατόν ένα κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μη μπορεί να ελέγξει, αν κάποιος πολίτης του έχει τέτοιες δυνατότητες ή αν δεν τις έχει να τον επιτρέπει να εξαπατά τόσο κόσμο;
Δεν μπορώ να δεχθώ ότι υπάρχουν τόσοι ηλίθιοι μαζεμένοι σε μια χώρα, ούτε ότι το επίσημο κράτος είναι τόσο ανίκανο, που δεν μπορεί να προστατέψει στοιχειωδώς τους πολίτες του. Κάτι άλλο πρέπει να συμβαίνει, που να είναι συμβατό με τη λογική.
Ξεκινάω λοιπόν με δεδομένο ότι δεν είναι ηλίθιοι όλοι,  όσοι ακολουθούν το Σώρρα. Τι άλλο μπορεί να συμβαίνει; Θεωρώ πιθανότερο οι περισσότεροι να είναι απελπισμένοι άνθρωποι με χρέη σε τράπεζες και εφορείες, που είναι βέβαιοι ότι δεν είναι δυνατόν να τα αποπληρώσουν. Βλέπουν κατάματα τον κίνδυνο, να χάσουν το σπίτι τους, δεν μπορούν να συναλλάσσονται μέσω των τραπεζών τη στιγμή μάλιστα που αυτός ο δρόμος είναι ο μοναδικός που θα δικαιολογεί οποιαδήποτε φοροελάφρυνση. Σκέπτονται σίγουρα σαν λύτρωση τη «σεισάχθεια», που θα τους βάλει ξανά σε μια υποφερτή οικονομική ζωή, αλλά δεν έχουν το οικονομικό, νομικό και ηθικό "δικαίωμα" να τη διεκδικήσουν ευθέως.  Θα ήταν πρόθυμοι να υποστηρίξουν οποιονδήποτε έδινε υποσχέσεις για κάτι τέτοιο ή θα μπορούσε να εκφράσει οργανωμένα μια κίνηση μ' αυτή την απαίτηση. Μια τέτοια οργανωμένη κίνηση των πολλών υπερχρεωμένων πολιτών με πολιτικούς όρους και σοβαρή οργανωτική δομή, σίγουρα θα ήταν επικίνδυνη και για την κυβέρνηση και για τους δανειστές (βλέπε τράπεζες). Ο Σώρρας σε όλους αυτούς έκλεισε το μάτι. Φόρεσε μάλιστα και την προβιά του "Ελληναρά" δίνοντας και στους υποστηρικτές του το αντίστοιχο ένδυμα για να κρύβονται οι ταπεινές στην ουσία επιδιώξεις τους. Εμφανίστηκε σαν ο μοναδικός συνδετικός τους κρίκος, που έδωσε ελπίδα, έστω και μέσω του παραμυθιού του ότι κάτι μπορεί να γίνει. Οι ακόλουθοί του δεν πιστεύουν σίγουρα το παραμύθι του. Είδαν απλά ένα φως σε κάποιο τούνελ σχετικό με το πρόβλημά τους, στο οποίο μάλιστα κυμάτιζαν πλήθος οι Ελληνικές σημαίες,  και μπήκαν για να δηλώσουν την παρουσία τους. Από την άλλη μεριά ο Σώρρας,  είτε ήταν το μάνα εξ ουρανού για την οικονομική ελίτ της χώρας και τις κυβερνήσεις της, είτε δημιούργημά τους για να μπορεί να εκτονώσει ακίνδυνα την οργή και την πίεση τόσων απελπισμένων ανθρώπων. Έτσι ερμηνεύω το γεγονός ότι άφησαν την υπόθεση να σέρνεται χωρίς καμία παρέμβαση. Δεν ήταν ανικανότητα. Η λογική λέει ότι ήταν συνειδητή επιλογή η διατήρηση της θολούρας. Άλλωστε το ίδιο παραμύθι εμφανίστηκε και από την επίσημη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ την εποχή της αντιμνημονιακής υστερίας και του πρώτου έτους διακυβέρνησης με τις περιβόητες επιτροπές της κ. Κωσταντοπούλου σχετικές με το παράνομο, απεχθές και επονείδιστο χρέος, που έδωσαν παρόμοιες υποσχέσεις. Γιατί να μην έχει και το ιδιωτικό χρέος τα ίδια χαρακτηριστικά; Ο Σώρρας εξυπηρέτησε ταυτόχρονα τρεις κοινωνικούς εταίρους, χωρίς φυσικά να λύσει το πρόβλημα κανενός. Τους υπερχρεωμένους, δίνοντας την ψευδαίσθηση ότι το πρόβλημά τους αναδεικνύεται, έστω και ανορθόδοξα, τους δανειστές, καθώς μια εκρηκτική κατάσταση εκτονώνονταν ακίνδυνα για τα συμφέροντά τους και τις κυβερνήσεις που βολεύονταν έχοντας να διαχειριστούν ένα λιγότερο,  από τα πολλά και πλέον  σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, που δημιούργησε η κρίση.

Το ζόμπι που άφησαν να περιφέρεται και βοηθούσε στην ακίνδυνη εκτόνωση των απελπισμένων άρχισε να γίνεται πλέον επικίνδυνο τέρας! Ο δράκος του παραμυθιού έκανε την εμφάνισή του και οι τροφοί του ή οι δημιουργοί του βλέπουν ότι δεν θα μπορούν εύκολα να το τιθασεύσουν φοβούμενοι ότι θα στραφεί και εναντίον τους. Το δράκο κάποιος άγιος μπορεί να βρεθεί και να τον φονεύσει. Το ερώτημα που θα παραμείνει είναι τι θα γίνει με τις στρατιές των απελπισμένων, που δεν είναι μέρος του παραμυθιού, αλλά μια υπαρκτή σκληρή πραγματικότητα.

ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ

    Με ενδιαφέρον παρακολουθώ τις διεργασίες που είναι σε εξέλιξη στο χώρο της κεντροαριστεράς, όπου εντάσσεται και η τελευταία συμφωνία του προέδρου του ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ.  κ. Παπανδρέου με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη για συνεργασία.
    Είναι μια εξέλιξη που από μόνη της δεν συγκινεί ιδιαίτερα το ευρύτερο εκλογικό σώμα και δεν με ενθουσιάζει προσωπικά, αν δεν ακολουθήσουν οι ουσιαστικές πολιτικές πράξεις των κομμάτων και κινημάτων που συμμετέχουν, ώστε η Δημοκρατική Συμπαράταξη να αποκτήσει ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο και να πείσει όσους αυτοπροσδιορίζονται στο χώρο της δημοκρατικής σοσιαλιστικής αριστεράς πρώτα και τους υπόλοιπους ψηφοφόρους αργότερα, ότι δεν αποτελεί μια συγκόλληση πολιτικών προσώπων με στόχο την αύξηση των εκλογικών ποσοστών στις επόμενες εκλογές , αλλά ένα νέο αυθεντικό προοδευτικό  κίνημα, που θα δώσει ένα εφικτό πολιτικό αφήγημα στη νέα γενιά και θα απαντά αξιόπιστα στα προβλήματα που δημιούργησε η μεγάλη κρίση.
       Είναι δικαιολογημένη η καχυποψία όλων μας απέναντι σε τέτοιες κινήσεις  των ηγεσιών των πολιτικών κομμάτων. Θέλω να ελπίζω ότι τις συμφωνίες προσώπων θα ακολουθήσουν διαδικασίες  ουσιαστικών πολιτικών ζυμώσεων, όπου θα κατακτηθεί η αυθεντική δημοκρατική λειτουργία του νέου πολιτικού φορέα  και θα γίνει η απαραίτητη ανανέωση  του πολιτικού προσωπικού, καθώς  επίσης θα δοθεί η δυνατότητα στη βάση να κάνει την απαραίτητη αποτίμηση του πολιτικού προσωπικού που έδρασε τα τελευταία χρόνια στο χώρο αποδίδοντας τα δέοντα σε πρόσωπα και πολιτικές πράξεις.
    Η πολιτική παράταξη που κράτησε στις πλάτες της την Ελλάδα σε μια από τις πιο κρίσιμες περιόδους της ιστορίας της, όταν κυριαρχούσε ο λαϊκισμός το παραμύθι και ο καιροσκοπισμός βρέθηκε στο πολιτικό περιθώριο, γιατί για μεγάλο διάστημα απαξίωσε η ίδια την πολιτική της και πολλά από τα στελέχη της, είτε  δεν είχαν το θάρρος, την υπομονή  και τη διορατικότητα να υποστηρίξουν μέχρι τέλους τις επιλογές της, που αποδείχτηκαν σωστές, είτε δεν θέλησαν να υποστηρίξουν τις αλλαγές που επιχειρήθηκαν, γιατί ταυτίστηκαν με τα συμφέροντα που θίγονταν. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη  δεν μπορεί να δώσει στέγη και στις δύο εκδοχές. Όσοι διαχωρίσαμε τη θέση μας από την πολιτική ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μετά το 2012 και υποστηρίξαμε το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ. αργότερα δεν το κάναμε φυσικά από προσωπολατρία. Ήταν μια πολιτική πράξη αναγνώρισης ενός πολιτικού που εκπροσωπούσε και πιστεύουμε συνεχίζει να εκπροσωπεί την προοδευτική, καινοτόμο, σοσιαλιστική και δημοκρατική παράταξη  σε διαφορετική - ενίοτε μοναχική-  πορεία από τους καιροσκόπους, που  χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν την κεντροαριστερά σαν Δούρειο ίππο της συντήρησης και των κάθε λογής συμφερόντων.
  Επομένως, θεωρώ κατ' αρχήν θετική εξέλιξη τη συμφωνία κορυφής, αλλά με την έννοια ότι θα είναι ένας βασικός και σημαντικός καταλύτης  στις πολιτικές διεργασίες που θα ακολουθήσουν για το πολιτικό στίγμα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Οι εξελίξεις θα δείξουν αν θα είναι ένα ασήμαντο πολιτικό γεγονός ή ένα ισχυρό θεμέλιο για την ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Σοσιαλιστικής Παράταξης.

201 ΚΑΙ 7 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ!

Εύχομαι σε όλες τις φίλες και τους φίλους 

ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΝΑ (ΞΑΝΑ)ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ;

     Ως πρώην συντονιστής της Δημοτικής οργάνωσης ΠΑΣΟΚ (2005-2008) δέχτηκα πρόσκληση της Νομαρχιακής Επιτροπής του κόμματος για συμμετοχή σε συζήτηση με την παρουσία του - για τέσσερις φορές εκλεγμένου πρώην δημάρχου Καλλιθέας-, κ. Κώστα Ασκούνη. Έχοντας στο μυαλό μου τις προσπάθειες και τις συζητήσεις που γίνονται πανελλαδικά για την συνεννόηση όλων των πολιτικών φορέων, που αυτοπροσδιορίζονται στο χώρο της κεντροαριστεράς θεώρησα χρήσιμο να παρακολουθήσω τις εργασίες σ' αυτή την πολιτική εκδήλωση. Έγινε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πολιτική εισήγηση από τον κ. Κώστα Ασκούνη, τα βασικά συμπεράσματα της οποίας ήταν, ότι ο πολιτικός φορέας, ο οποίος κράτησε τη χώρα όρθια , όταν όλοι οι πολιτικοί του αντίπαλοι συναγωνίζονταν σε λαϊκισμό και κατασκευές μύθων και ψεκασμένων σεναρίων συνωμοσίας, πλήρωσε το μεγαλύτερο ποσοστό σε πολιτικό κόστος στο ταμείο της οικονομικής κρίσης, παρότι όλοι, όσοι τον διαδέχτηκαν, φορτώνοντας στις πλάτες του Ελληνικού λαού ακόμα μεγαλύτερα βάρη, αποδέχτηκαν στην ουσία το μονόδρομο που είχε να περπατήσει η Ελλάδα, αν ήθελε να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή οικογένεια. Μίλησε για την πολιτική δικαίωση του ΠΑΣΟΚ για τις επιλογές του στην πρώτη περίοδο της κρίσης και τις μεταρρυθμίσεις που προώθησε την περίοδο 2009-2011. Πήρα το λόγο στη συζήτηση που ακολούθησε και είπα περίπου τα εξής:

"Αγαπητοί φίλοι, υιοθετώ πλήρως την ανάλυση και την αφήγηση των γεγονότων, που παρέθεσε ο κ. Ασκούνης και με απαλλάσσει από τον κόπο να αναφερθώ στην πορεία του ΠΑΣΟΚ από το 2008 μέχρι σήμερα. Θα πρέπει όμως να συμπληρώσω και μερικά ακόμα στοιχεία, που υποθέτω προσπέρασε ο ομιλητής λόγω της θέσης του και του ρόλου του στη σημερινή συνάντηση. Στην πορεία του ΠΑΣΟΚ από το 2009 και μετά εκτός των πολιτικών αντιπάλων του κόμματος έδρασαν και πολλά ακόμα στελέχη εντός των τειχών, τα οποία τυχαία(;) είτε έγιναν υπουργοί του κ. Σαμαρά, είτε σήμερα είναι υπουργοί του κ. Τσίπρα. Με εξαιρετική ευκολία είτε κατάπιαν τις αντιμνημονιακές τους κορώνες την περίοδο 2009-2011 και ψήφισαν με τα δύο χέρια άλλα σκληρότερα μνημόνια, είτε πρόσφεραν την κολυμβήθρα του Σιλωάμ στον κ, Σαμαρά με τη συμμετοχή τους στην κυβέρνησή του. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι ήταν αναμενόμενο να φορτώσουν τις ευθύνες της κρίσης στο ΠΑΣΟΚ που βρέθηκε εκείνη την εποχή με την καυτή πατάτα στα χέρια. Ο κ. Σαμαράς ήθελε να απαλλάξει τη δική του παράταξη από τις τραγικές της ευθύνες. Ο κ. Τσίπρας ήθελε να λεηλατήσει το εκλογικό σώμα που το υποστήριζε προσφέροντας κάλυψη στον κύριο υπεύθυνο του εκτροχιασμού, Κώστα Καραμανλή, που κρύφτηκε και εξακολουθεί να κρύβεται στο λαγούμι του. Το μοιραίο όμως για το ΠΑΣΟΚ επήλθε από την επίσης τραγική ηγεσία του, που διαδέχτηκε πραξικοπηματικά  το Γιώργο Παπανδρέου, αφού τον εξανάγκασε σε παραίτηση. Θεώρησαν κι αυτοί ότι βρήκαν τον αποδιοπομπαίο τράγο, που θα έπαιρνε μαζί του τις αμαρτίες ολόκληρου του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος. Επειδή μάλιστα η μεταπολίτευση συνδέθηκε άρρηκτα με τον Ανδρέα Παπανδρέου, δεν δίστασαν να εγκαταλείψουν κάθε προσπάθεια υποστήριξης του μεγάλου έργου και της σφραγίδας που έβαλε στην Ελληνική κοινωνία η περίοδος διακυβέρνησής του με όλα τα λάθη και τις παραλήψεις. Θέλησαν να δραπετεύσουν από τις δικές τους ευθύνες για να παρουσιαστούν σαν μεταννοημένες  Μαγδαληνές, ζητώντας μάλιστα και συγνώμη από τον Ελληνικό λαό. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που το ΠΑΣΟΚ έφτασε σ' αυτά τα ποσοστά. Η πολιτική του ηγεσία ανακάλυψε επιτέλους την αναγκαιότητα να υπερασπιστεί τις σωστές επιλογές της περιόδου 2009-2011, καθώς και την ιστορία του ΠΑΣΟΚ. Αφήνει όμως απέξω τον πολιτικό, που ήταν υποτίθεται επικεφαλής και πολλές φορές μόνος σ' εκείνο τον αγώνα, τον πρωθυπουργό που προώθησε, όπως σημείωσε ο ομιλητής, το 85% τουλάχιστον των μεταρρυθμίσεων, με τις οποίες μηδενίστηκε σε δύο χρόνια το πρωτογενές έλλειμμα με τεράστιες θυσίες φυσικά των Ελλήνων πολιτών. Θα ζητήσει από τους Έλληνες πολίτες τη στήριξή τους, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι δικαιώνεται πολιτικά, τη στιγμή που το ίδιο αρνείται να δικαιώσει τον άνθρωπο που ήταν ο εμπνευστής αυτών των πολιτικών.

Σήμερα σ' αυτή την αίθουσα περίμενα να συζητήσουμε όλοι, όσοι αισθανόμαστε ότι ανήκουμε στον Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό χώρο, τον τρόπο με τον οποίο θα βρούμε πρώτα απ' όλα κοινούς κώδικες επικοινωνίας, που θα ορίζονται όχι από τις απαραίτητες συγκολλήσεις σε επίπεδο στελεχών, αλλά από τις ανάγκες της Ελληνικής κοινωνίας που δοκιμάζεται σκληρά. Δυστυχώς βλέπω πάλι μια προσπάθεια για ανασυγκρότηση τοπικών επιτροπών και επιστροφής πολιτικών μεταναστών στο ΠΑΣΟΚ προσβλέποντας σε αύξηση των ποσοστών του στις επόμενες εκλογές, ώστε να μπορεί τάχα να "παίξει ρόλο" στις μετεκλογικές εξελίξεις. Οι εξαγγελίες για Δημοκρατικές συμπαρατάξεις, για ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων και άλλα τέτοια σε επίπεδο συγκόλλησης ηγετών και ηγετίσκων, που ο καθένας θέλει να κρατήσει το μαγαζάκι του δεν ενδιαφέρουν τον Ελληνικό λαό και είναι ατελέσφορες.

Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι όλοι, όσοι με οποιονδήποτε τρόπο την εποχή του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ έπαιξαν ή νόμιζαν ότι έπαιζαν ηγετικό ρόλο, δεν μπορούν να φανταστούν την κεντροαριστερά χωρίς να είναι οι ίδιοι στο κάδρο και μάλιστα στο κέντρο του. Έχουν συνηθίσει να μοιράζουν ρόλους και νομίζουν ότι μπορούν να αναστήσουν το χώρο, αν καταφέρουν να συμφωνήσουν στη μοιρασιά. Φοβούνται όλοι για το δικό τους πολιτικό μέλλον και καμώνονται ότι τάχα συζητούν. Τα πράγματα είναι πολύ απλά σύντροφοι, αν πραγματικά θέλουν όλοι -και ειδικά η νυν ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ- να ανασυγκροτηθεί η Σοσιαλιστική Δημοκρατική Αριστερά .

1. Αποφασίζουν όλοι τη διάλυση των κομμάτων τους.

2. Καλούν τους πολίτες που αυτοπροσδιορίζονται στο χώρο της Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Αριστεράς (σας αρέσει το όνομα;) σε ανοιχτές συνελεύσεις, όπου εκλέγονται άμεσα και δημοκρατικά εφορευτικές επιτροπές, που θα αναλάβουν τη διενέργεια εκλογών για αντιπροσώπους, οι οποίοι σε ιδρυτικό καταστατικό συνέδριο θα δώσουν το πολιτικό στίγμα του νέου κόμματος.

3. Εκεί θα παρουσιαστούν και οι υποψήφιοι ηγέτες, όπου θα καταθέσουν τις ιδέες τους και θα εκλεγούν τα νέα στελέχη από μηδενική βάση.

4.Γίνονται εκλογές από τη βάση των εγγεγραμμένων μελών και τους φίλους για την εκλογή του νέου ηγέτη.

5. Υιοθετούνται οι αρχές της άμεσης δημοκρατίας μέσω του διαδικτύου για οποιοδήποτε θέμα αφορά το νέο κόμμα. Πρώτη προτεραιότητα η δημοκρατική λειτουργία του και η ενεργή συμμετοχή των πολιτών σε κάθε του βήμα.

Ευχαριστώ για την υπομονή σας να με ακούσετε."

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ

   Με αφορμή την εγκύκλιο του υπουργού παιδείας στα σχολεία,  όπου  δεν αναφέρεται η υποχρέωση της προσευχής και του εκκλησιασμού  των μαθητών, φούντωσαν πάλι οι  αναφορές στο πρόσωπο του υπουργού και  ξαναβλέπουμε  τη γνωστή φωτογραφία  εμφανιζόμενος ως  «κοιμώμενος» στα έδρανα της βουλής.  Είναι καιρός πια να μαθευτεί η αλήθεια. Ο υπουργός δεν κοιμόταν! Όπως αποκάλυψε σε στενούς του συνεργάτες, μολονότι υπάρχει πρόβλημα υγείας, εκείνη τη φορά  ο φακός τον συνέλαβε την ώρα που έβλεπε όραμα!

   Καθώς  άκουγε  από το βήμα της βουλής τους πολιτικούς του αντιπάλους  να τον κατηγορούν ως άθεο , έπεσε σε νιρβάνα και εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά του ο θεός !  

-        -  Ξέρεις ποιος ήταν ο Σαούλ; Τον ρώτησε.

-       -   Κάτι θυμάμαι , απάντησε  σαστισμένος  ο υπουργός.  Δεν ήταν αυτός,  που τον τύφλωσες, επειδή καταδίωκε τους Χριστιανούς, τον έκανες καλά και μετά έγινε ο μεγαλύτερος κήρυκας του Χριστιανισμού  σαν απόστολος  Παύλος;

-        -  Μάλιστα. Αν και δεν τελείωσες Πανεπιστήμιο, καλός είσαι. Αποφάσισα να γίνεις  εσύ ένας σύγχρονος απόστολος Παύλος και μην ακούσω αντιρρήσεις. Να μην επαναλάβω πάλι την ίδια ιστορία.  Δεν θα σε περάσω από δοκιμασία. Σκεφτόμουν να κάνω ένα δεύτερο κατακλυσμό να καθαρίσω ξανά τη γη από σας τους ανθρώπους, αλλά έχετε τύχη που ήταν στα πάνω της η ευσπλαχνία μου. Λοιπόν άκου καλά τι θα σου πω.

-         - Πρώτα  θα κάνεις κάτι να έχω και εγώ σαν θεός δυο λεπτά να ξεκουράζομαι . Μερικοί τύποι εκεί κάτω  πρωί μεσημέρι βράδυ, μη σου πω και πιο συχνά,  μου ζητάνε ό,τι ρουσφέτι  μπορείς να φανταστείς. Τάχα μου προσεύχονται. Όλοι  μου ζητούν να τους έχω καλά και να μη τους βρει κανένα απρόοπτο, αλλά έχω και μερικούς πιστούς ιδιώτες γιατρούς, νεκροθάφτες, λαμαρινάδες,  κ.λ.π. που μου ζητάνε κι αυτοί να μη μείνουν χωρίς δουλειά. Οι μισοί προσεύχονται να βρέξει γιατί έσπειραν κι οι άλλοι μισοί να έχει καλό καιρό γιατί  θέλουν να θερίσουν. Άντε βρες άκρη. Τώρα θέλω αυτό, μετά βόηθα για το άλλο, όλη την ώρα στο παρακαλετό και στο γλείψιμο. Τι στο καλό νομίζουν ότι έχω αλτσχάϊμερ  κοτζάμ θεός;. Μια φορά κάθε Κυριακή να μου λένε τι θέλουν και  εγώ τα καταλαβαίνω  όλα και έχω τέτοια μνήμη, που δεν ξεχνάω τίποτα και κανένα. Άλλωστε δεν  χρειάζεται να μου τα λένε δέκα φορές την ημέρα. Ξέρω από πριν τι θέλει ο καθένας. Τι θεός είμαι αν δεν τα ξέρω όλα;  Άλλα πράγματα θέλω από τους πιστούς μου. Έστειλα τον γιο μου στη γη, τους τα εξήγησε όλα με λεπτομέρειες, αλλά αυτοί κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. 

      - Είπε ή δεν είπε,  ότι οι πλούσιοι  που τον πιστεύουν πρέπει να μοιράσουν  τα υπάρχοντά τους στους φτωχούς και να τον ακολουθήσουν; Βλέπω μερικές κυράτσες που μου το παίζουν και πιστές τρομάρα τους  να ξοδεύουν για τα κομμωτήρια  και τα νύχια τους κάθε βδομάδα, όσα χρειάζεται ένας άνεργος για να ζήσει ένα μήνα την οικογένειά του. Τις βλέπω κάθε φορά που χτυπάει η καμπάνα να τρέχουν στις εκκλησίες και να προσεύχονται  μαζί με τ’ άλλα να τις γλιτώσω από τους άθεους, οι αθεόφοβες!!!

-         -  Είπε ή δεν είπε, ότι   Χριστός είναι ο «πλησίον», που έχει την ανάγκη τους  και δεν είναι  απαραίτητα ούτε  λευκός, ούτε Έλληνας, ούτε ορθόδοξος και δείχνει κανείς ότι αγαπάει το Χριστό, όταν αγαπάει και φροντίζει τον «πλησίον» ;  Με το ζόρι κρατιέμαι να μη ρίξω κεραυνό να κάψω κάποιους  που αυτοαποκαλούνται μάλιστα και  «Ορθόδοξοι Χριστιανοί» και  ονομάζουν τους πρόσφυγες και κατατρεγμένους από τους πολέμους ανθρώπους  «λαθρομετανάστες»  ζητώντας  γι’ αυτούς φράχτες  και πνίξιμο στη θάλασσα ακόμα μη τυχόν και τους αλλοιώσουν  τη θρησκεία και το έθνος!

-          - Είπε ή δεν είπε, ότι όποιος έχει δύο χιτώνες δίνει τον ένα σ’ αυτόν που δεν έχει; Τους κρεμάω ή δεν τους κρεμάω από τις  γραβάτες τους  όλους αυτούς τους κουστουμαρισμένους κυρίους και καθωσπρέπει κυρίες , που μετά από τα κεριά, τα λιβάνια  και τις μετάνοιες στην εκκλησία τραβούν για το εξοχικό τους αδιαφορώντας  για τους άστεγους και πεινασμένους ανθρώπους;

-         -  Είπε ή δεν είπε ότι , όταν κάνεις μια αγαθοεργία δεν πρέπει να επιδεικνύεσαι ; Να μη γνωρίζει το δεξί σου χέρι  τι κάνει  το αριστερό;  Τι δουλειά έχουν κάθε λίγο και λιγάκι στα κανάλια κάποιες πλούσιες κυρίες , που από μόνες τους μπορούν να συντηρούν  ολόκληρο σύνταγμα, να τρέχουν τάχα για εράνους υπέρ των φτωχών και αδύναμων, όπου στην ουσία προσφέρουν πάλι οι φτωχοί και αδύναμοι;

-        -   Είπε πολλά  ακόμα πράγματα που πρέπει να κάνει ένας πραγματικός Χριστιανός , αλλά   όλα κοστίζουν  ή  χρειάζονται θυσίες.  Ετούτοι κάνουν μόνο τα ανέξοδα  και προσπαθούν οι γελοίοι και υποκριτές να με ξεγελάσουν με γαλιφιές και  παρακαλετά.  Νομίζουν ότι είμαι κανένας βουλευτής, δήμαρχος ή υπουργός και θα έχουν την εύνοιά μου, αν με λιβανίζουν  δεκαπέντε ώρες την ημέρα. Κούνια που τους κούναγε!

-            Από δω και πέρα  θα αλλάξουν  ριζικά τα πράγματα  γι’ αυτούς που πραγματικά με πιστεύουν. Τις προσευχές , όπου σε παίρνει, θα τις καταργήσεις.  Ξέρω εγώ τι πρέπει να κάνω, σε ποιους, πότε  και πως, αρκεί να είναι συνεπείς  με τα έργα τους.

-          Θα κάνετε, μαζί με τους άλλους της άθεης παρέας σου, υποχρεωτική τη μοιρασιά της περιουσίας των πλούσιων, που δηλώνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Από τα χρήματα που κερδίζουν, όσοι πιστοί μου εργάζονται ή παίρνουν συντάξεις, υποχρεωτικά τα μισά θα πηγαίνουν στους άπορους και τους άνεργους. Εσείς, που δεν έχετε το θεό σας, μπορείτε να σκαρφιστείτε πολλούς τρόπους να τα πάρετε από τους έχοντες και να τα μεταφέρετε στους φτωχούς. Έχετε τηλεοπτικές άδειες, λιμάνια, τρένα, αεροδρόμια, νησιά, κατασχεμένες βίλες από πλούσιους και πολλά ακόμα αγαθά που έδωσα στη χώρα σας, όταν μοίραζα τη γη στους ανθρώπους.

-           

  Θα στείλω και στον Ιερώνυμο φώτιση να επιβάλει στο ποίμνιό μου τα παρακάτω:

-          Στις εκκλησίες θα πηγαίνουν οι πιστοί , που θα έχουν προσφέρει στους «πλησίον»  στην εβδομάδα που πέρασε τα μισά τουλάχιστον από τα αγαθά, που τους αξίωσα να αποκτήσουν.

-          Όσοι είναι αφοσιωμένοι σε μένα θα εργάζονται για μένα αμισθί.

-          Κάθε Κυριακή θα οργανώνονται ομάδες πιστών και θα φροντίζουν όσους έχουν ανάγκη σε ορφανοτροφεία, γηροκομεία, Νοσοκομεία , προσφυγικούς καταυλισμούς κ.λ.π.

-        -   Mα αν γίνουν όλα αυτά Πανάγαθε θα μείνεις εσύ χωρίς πιστούς και μεις   χωρίς ψηφοφόρους…

-        -  Θα….

Δεν πρόλαβε ν’ ακούσει τις επόμενες λέξεις καθώς στο βήμα ανέβηκε ο Άδωνις και με τις στριγκλιές του  μπορούσε να αναστήσει και πεθαμένο. Ξύπνησε κάθιδρος και βγήκε στο καφενείο της βουλής να ξενυστάξει. Δεν ήταν σίγουρος αν ήταν όνειρο ή όραμα, αλλά αυτά που άκουσε ήταν πολύ καθαρά στη μνήμη του. Λες και διάβασε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, σκέφτηκε. Αν τα προχωρήσω θα τα έχω καλά και με το θεό και με το λαό  ξανασκέφτηκε σχεδόν ψιθυριστά. 

 Πέρασαν πολλοί μήνες από τότε περιμένοντας να δει τα σημάδια φώτισης του Ιερώνυμου. Έκανε το πρώτο βήμα ξεκινώντας κι αυτός από τα εύκολα και έστειλε  τη γνωστή εγκύκλιο στα σχολεία…

Τώρα που το σκέπτομαι  υπάρχει θεϊκό σχέδιο να δοκιμαστεί  η πίστη των Ελλήνων χρησιμοποιώντας πάλι έναν άθεο.  Όσοι θεωρούν ότι Χριστιανός σημαίνει μόνο προσευχές, κατήχηση, κεριά και λιβάνια, τότε η θρησκεία τους θα είναι χωρίς περιεχόμενο και  θα αναγκαστούν να δηλώσουν άθεοι για να γλιτώσουν τα καλούδια τους.  Αν προχωρήσουν οι κυβερνώντες και εφαρμόσουν όλα αυτά που οραματίστηκαν (ήδη τα δύο σπίτια, που είχαν πολλοί, οσονούπω τα παίρνουν οι τράπεζες-σαν ενδιάμεσοι μεταξύ πλούσιων και φτωχών-, οι μισθοί και οι συντάξεις πήγαν στο μισό, οι νέοι  εργαζόμενοι παίρνουν μισθούς  εθελοντή ) και στο τσακ περάσουν  νόμο που θα εξαιρεί απ΄όλα αυτά τους άθεους και όλους εκείνους άλλων θρησκειών, που  τα δόγματα της πίστης τους δεν ζητούν από τους πιστούς τους τέτοια πράγματα, τι νομίζουμε ότι θα γίνει; 

Βέβαια μένει να αποδειχθεί ότι ό,τι πάρει η κυβέρνηση από τους πλούσιους θα το μοιράσει στους φτωχούς και δεν θα δημιουργήσει στη ζούλα άλλους πλούσιους! Αν δεν το κάνει, τότε δεν έχει ιδέα πως βαράνε οι άθεοι!

(Δεν είναι βέβαιο ότι ο υπουργός είδε τέτοιο όραμα, αλλά ο γράφων κάτι σαν να είδε και κατασκεύασε αυτό το μυθιστόρημα)