ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ... ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ
Τα τελευταία πολιτικά γεγονότα, μετά την ανακοίνωση και της νέας κυβέρνησης μου φέρνουν στο μυαλό όλο και πιο έντονα την εικόνα της κακάσχημης γεροντοκόρης, που καθώς και η ίδια δεν αντέχει να βλέπει τα μούτρα της, φοράει το προσωπείο μιας καλλονής και στέκεται μπροστά στον καθρέφτη καμαρώνοντας την... ομορφιά της. Την εικόνα του καραφλού ασπρομάλλη, που με μπογιές και περουκάκια προσπαθεί να γαντζωθεί στη φευγάτη του νιότη. Τους ξιπασμένους μικροαστούς, που πιστεύουν ότι ο "μεσσίας" με το πλούσιο βιογραφικό και το κύρος στους τραπεζικούς και πολιτικούς κύκλους θα τους γλυτώσει από τη φτώχεια, που βλέπουν να έρχεται απειλητική και αναπόφευκτη, καίγοντας στο θυσιαστήριο μαζί με τους "ανίκανους" πολιτικούς της ηγέτες και αυτή την ίδια ανάπηρη Δημοκρατία.
Ξεχάσαμε στην απελπισία μας, ότι η Δημοκρατία είναι ο καθρέφτης, που αντανακλά τον πολιτισμό, την παιδεία, την πολιτική ευφυΐα και τις προσμονές της πλειοψηφίας των πολιτών. Οι πολιτικοί είναι κομμωτές μας, που φροντίζουν την αιθητική μας και τους επιλέγουμε για να παραλλάζουμε το είδωλο , όταν θέλουμε να κρύβεται ό,τι δεν θέλουμε να βλέπουμε ή να συνεχίσουμε να βλέπουμε ό,τι έκρυψε οριστικά ο χρόνος. Τρομάξαμε μ' αυτό που είδαμε μπροστά μας, όταν ξέμειναν από καλλυντικά , περούκες και μπογιές, τους απολύσαμε και σπάσαμε τον καθρέφτη.
Ο καινούργιος κομμωτής, διατηρώντας το ίδιο προσωπικό, χωρίς "τα εργαλεία" του κι αυτός, αναμένεται να μας πείσει, ότι το εν χρω κούρεμα, με επαναλαμβανόμενα ραπίσματα στα μάγουλα και τους σβέρκους, καθώς και η καθημερινή επάλειψη του γυμνού της κεφαλής με κοπριά θα είναι η μοντέρνα πρόταση για την αισθητική του μέλλοντος. Με τη βοήθεια των ΜΜΕ και της διαφήμισης, όταν καθιερωθεί αυτή η μόδα, θα πιστεύουμε ότι πάλι ωραίοι θάμαστε έχοντας μάλιστα την πεποίθηση ότι δε χρειάζεται δα και κανένας καθρέφτης να μας το βεβαιώνει... Αλλάζουμε "λουκ", υμνώντας τις ικανότητες του νέου καλλιτέχνη.
Η φτώχεια θα εξαλειφθεί από τους πολλούς γιατί θα γίνει ...τρόπος ζωής. Οι λίγοι που θα συνεχίσουν να ζουν με τα εργαλεία των παλιών κομμωτών και τους καθρέφτες τους θα είναι η "Αριστοκρατία" της κοινωνίας μας.
Στην απελπισία μας αποδεχθήκαμε σιωπηρά τη διολίσθηση στην Αριστοκρατία με το ψευδώνυμο της "κυβέρνησης σωτηρίας". Στην ευθεία, που οδηγεί εύκολα και σταθερά προς την Ολιγαρχία.
Ξεχάσαμε στην απελπισία μας, ότι η Δημοκρατία είναι ο καθρέφτης, που αντανακλά τον πολιτισμό, την παιδεία, την πολιτική ευφυΐα και τις προσμονές της πλειοψηφίας των πολιτών. Οι πολιτικοί είναι κομμωτές μας, που φροντίζουν την αιθητική μας και τους επιλέγουμε για να παραλλάζουμε το είδωλο , όταν θέλουμε να κρύβεται ό,τι δεν θέλουμε να βλέπουμε ή να συνεχίσουμε να βλέπουμε ό,τι έκρυψε οριστικά ο χρόνος. Τρομάξαμε μ' αυτό που είδαμε μπροστά μας, όταν ξέμειναν από καλλυντικά , περούκες και μπογιές, τους απολύσαμε και σπάσαμε τον καθρέφτη.
Ο καινούργιος κομμωτής, διατηρώντας το ίδιο προσωπικό, χωρίς "τα εργαλεία" του κι αυτός, αναμένεται να μας πείσει, ότι το εν χρω κούρεμα, με επαναλαμβανόμενα ραπίσματα στα μάγουλα και τους σβέρκους, καθώς και η καθημερινή επάλειψη του γυμνού της κεφαλής με κοπριά θα είναι η μοντέρνα πρόταση για την αισθητική του μέλλοντος. Με τη βοήθεια των ΜΜΕ και της διαφήμισης, όταν καθιερωθεί αυτή η μόδα, θα πιστεύουμε ότι πάλι ωραίοι θάμαστε έχοντας μάλιστα την πεποίθηση ότι δε χρειάζεται δα και κανένας καθρέφτης να μας το βεβαιώνει... Αλλάζουμε "λουκ", υμνώντας τις ικανότητες του νέου καλλιτέχνη.
Η φτώχεια θα εξαλειφθεί από τους πολλούς γιατί θα γίνει ...τρόπος ζωής. Οι λίγοι που θα συνεχίσουν να ζουν με τα εργαλεία των παλιών κομμωτών και τους καθρέφτες τους θα είναι η "Αριστοκρατία" της κοινωνίας μας.
Στην απελπισία μας αποδεχθήκαμε σιωπηρά τη διολίσθηση στην Αριστοκρατία με το ψευδώνυμο της "κυβέρνησης σωτηρίας". Στην ευθεία, που οδηγεί εύκολα και σταθερά προς την Ολιγαρχία.
Σχόλια
Ναι Χρήστο εγώ θέλω την ολιγαρχία. Αν αυτό που ζούσα τα προηγούμενα χρόνια λέγεται δημοκρατία τότε ζήτω η χούντα. Αν έχουμε δημοκρατία και το βράδυ φοβάμαι να πάω βόλτα στο κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Αν πρέπει να λαδώνω δημόσιους υπαλήλους για να κάνουν τη δουλειά τους. Αν πρέπει να πληρώνω φροντηστήρια για τα παιδία μου.Αν οι καθηγητές κάνουν μαύρα ιδιαίτερα. Αν εγώ σαν υπάληλος πληρώνω τους φόρους, ενώ οι επιχειρηματίες όλα τα εισοδήματά τους καλύπτονται λογιστικά από τις επιχειρήσεις τους και δεν πληρώνουν τίποτα. Ο Παπαδόπουλος ήταν πολύ μεγαλύτερος πατριώτης από αυτους τους άχρηστους που ξεπουλήσαν την χώρα. Η δημοκρατία δίνει το ίδιο δικαίωμα σε εμένα που είμαι βλάκας και στον άλλον που είναι νορμάλ.
Είτε είσαι πολύ μικρός και δεν έζησες καθόλου την εποχή της δικτατορίας χωρίς να μπεις στον κόπο να μελετήσεις επαρκώς την πρόσφατη Ελληνική ιστορία, είτε την έζησες από την πλευρά αυτών που την υπηρέτησαν με το αζημίωτο.
Η ποιότητα της Δημοκρατίας που έχουμε προσδιορίζεται από την παιδεία, τον πολιτισμό, την πολιτική ευφυΐα και τον τρόπο που ιεραρχεί τις αξίες της η κοινωνία μας. Οι πολιτικοί είναι αυτοί που εμείς θέλουμε να είναι.
Να επιτρέπουν σε μένα παρκάρω όπου βρω, αλλά να πληρώνουν μεγάλα πρόστιμα οι άλλοι που κάνουν το ίδιο, να κάνω βόλτες όπου και όποτε γουστάρω όλη τη νύχτα χωρίς να με νοιάζει αν φοβίζω τους άλλους, αλλά να συλλαμβάνονται πάραυτα οι υπόλοιποι που κάνουν το ίδιο, να λαδώνω για να περάσω μπροστά από τους άλλους στο Νοσοκομείο, να πάρω το δίπλωμα χωρίς να ξέρω να οδηγώ, να νομιμοποιήσω το αυθαίρετο κ.λ.π., αλλά να τιμωρούνται δια τυφεκισμού όταν συλλαμβάνονται να κάνουν το ίδιο για άλλους, να βοηθώ όσο καλύτερα γίνεται το δικό μου παιδί πληρώνοντας φροντιστήρια, αλλά να απαιτώ να αρκούνται στο Δημόσιο Σχολείο τα παιδιά των υπόλοιπων. Μήπως προτιμάς την Ολιγαρχία γιατί έχεις την αφέλεια να πιστεύεις ότι θα εξασφαλίζεται αυτό το δικαίωμα στους λίγους μεταξύ των οποίων και σε σένα και θα απαγορεύεται δια ροπάλου στους άλλους;
Πιστεύεις στ' αλήθεια ότι στην εποχή της χούντας δε συνέβαιναν αυτά τα φαινόμενα; Συνέβαιναν σημεία και τέρατα, αγαπητέ μου, αλλά μόνο απ' αυτούς που ήταν με το μέρος τους χωρίς να τολμά κανείς από τους υπόλοιπους να μιλήσει για το παραμικρό. Μετατρέπονταν αυτόματα σε "εχθρό" της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας.
Ας μη μηδενίζουμε το έργο των πολιτικών της μεταπολίτευσης. Η Ελλάδα και το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων έφτασε σε επίπεδα που δεν δικαιούνταν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Οι υποδομές όλων των πόλεων στην Ελλάδα, που αφορούν δίκτυα ύδρευσης, ηλεκτρισμού,τηλεφώνου, διαδικτύου, αποχετεύσεων,δρόμων, πάρκων κ.λ.π. (μη παίρνεις σαν δείγμα την Ορεστιάδα) προχώρησαν σε επίπεδα που άλλες Ευρωπαϊκές χώρες χρειάστηκαν ζωή αιώνων για να τα εξασφαλίσουν. Υπάρχουν σύγχρονα Νοσοκομεία σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας (έστω και με τον κακό τρόπο που λειτουργούν) , τεράστια έργα όπως η Εγνατία οδός, η γέφυρα Ρίου- Αντιρίου,το μετρό των Αθηνών, το αεροδρόμιο των Σπάτων. Να μη ξεχνούμε ότι η Ελλάδα έχει μόνο τα τελευταία 40 χρόνια μια σχετικά ομαλή ζωή χωρίς πολέμους και καταστροφές, όταν οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες είχαν αιώνες ολόκληρους με τέτοιες περιόδους και είχαν το χρόνο να ξεπεράσουν τις παιδικές ασθένειες των Δημοκρατιών τους. Αν κάνει κανείς μια σύγκριση της Ελλάδας του 1975,( που δεν διέφερε και πολύ από την Ελλάδα του 1900) με την Ελλάδα του 2011, θα διαπιστώσει ένα τεράστιο άλμα. Για όλα αυτά κάτι έκαναν σίγουρα και οι πολιτικοί που τόσο εύκολα απαξιώνονται. Βεβαίως και μια σοβαρή υποχώρηση του βιοτικού μας επιπέδου είναι ένα σοβαρό θέμα, αλλά όχι λόγος να πυροβολούμε τη Δημοκρατία μας , όσες αδυναμίας και αν παρουσιάζει.
Η Δημοκρατία έχει πολλές αδυναμίες, και είναι δυνατόν να παλινδρομεί από την οχλοκρατία μέχρι την Αριστοκρατία. Το σημείο ισορροπίας της εξαρτάται από την ποιότητα των πολιτών της.
Αυτό είναι το μεγαλείο αλλά και η Αχίλλεια φτέρνα της!