ΧΤΥΠΑΕΙ ΚΟΚΚΙΝΟ Η ΠΑΡΑΝΟΙΑ

Παρακολουθώντας καθημερινά την πολιτική κατάσταση της χώρας, μου δημιουργείται η πεποίθηση ότι, είτε η τρέλα κυκλοφορεί πλέον αδέσποτη ανάμεσά μας και λειτουργεί παραλυτικά  για  ολόκληρη τη χώρα, είτε ωμά και απροκάλυπτα βιάζεται καθημερινά η λογική απ' αυτούς που διαμορφώνουν το πολιτικό κλίμα στη χώρα μας περιφρονώντας προκλητικά την κρίση των απλών Ελλήνων πολιτών. Επειδή είναι απίθανο τόσοι άνθρωποι να τρελάθηκαν ταυτόχρονα, καταλήγω στη δεύτερη εκδοχή.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η κυβέρνηση,  στις 26 Οκτωβρίου με την απειλή της άμεσης χρεοκοπίας, αποδέχεται ένα σχέδιο διάσωσης των ηγετών της Ε.Ε. , “σωτήριο” , κατ'  αυτήν, “καταστροφικό” , που οδηγεί το λαό σε εξαθλίωση κατά την αντιπολίτευση . Σύσσωμη η αντιπολίτευση κάνει λόγο για εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, για ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας για ενδοτισμό σε Γερμανούς και άλλους εταίρους και  ο Παπανδρέου χαρακτηρίζεται με ότι απαξιωτικό επίθετο μπορεί να σκεφτεί κανείς , αποδοκιμάζονται ακόμη και στην επέτειο της εθνικής μας γιορτής οι εκπρόσωποι της πολιτείας με κορυφαίο γεγονός την εξύβριση και αυτού ακόμα του κορυφαίου θεσμού της Δημοκρατίας μας, του προέδρου της. Οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος σκέπτεται ότι η δανειακή σύμβαση με τις υποχρεώσεις που δημιουργεί δεν μπορεί να υποστηριχθεί από οποιαδήποτε κυβέρνηση, χωρίς να εξασφαλίζεται η ανοχή τουλάχιστον από μεγάλη μερίδα του Ελληνικού λαού με δεδομένη την αντίθεση του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, καθώς διαφαίνεται ότι ακόμα και ο πολιτικός χώρος της κυβερνώσας παράταξης δεν αποδέχεται τη συμφωνία.

Ο πρωθυπουργός  αποφασίζει να θέσει το θέμα σε Δημοψήφισμα , γνωρίζοντας φαντάζομαι (ως κύριος συνομιλητής με τους εταίρους μας) ότι η αθέτηση, έστω και μέρους των συμφωνηθέντων οδηγεί αυτόματα τη χώρα σε χρεοκοπία και πιθανότατα εκτός ευρώ. Κάνει την κίνηση με αποδέκτες πιστεύω τους ηγέτες της Ε.Ε. διερευνώντας τη δυνατότητα  που υπάρχει, και αποτελεί την βάση της αντιπολιτευτικής τακτικής της Ν.Δ. , για οποιαδήποτε αναδιαπραγμάτευση στο μέλλον χωρίς να θέσει θέμα παραμονής ή όχι στο ευρώ.

Η απάντηση Μέρκελ-Σαρκοζί , ΔΝΤ είναι ακαριαία. Διαμηνύουν ότι οποιαδήποτε απόρριψη της δανειακής σύμβασης που συμφωνήθηκε αποτελεί ουσιαστικά απόφαση αποχώρησης από το ευρώ. Το μήνυμα δεν αποστέλλεται μόνο στην κυβέρνηση αλλά προπάντων στη μείζονα αντιπολίτευση, που υπόσχεται επαναδιαπραγμάτευση των συμφωνηθέντων.  Ποια θα είναι η διατύπωση στο ερώτημα του δημοψηφίσματος, μας λένε, είναι υπόθεση των Ελλήνων. Η ουσία είναι ναι ή όχι στο ευρώ. Το μήνυμά τους αφήνει μετέωρη πρώτα και κύρια την πολιτική επένδυση της Ν.Δ. Και διαμηνύει σε όλους, ότι δεν αστειεύονται.

Αρχίζει ο παραλογισμός. Αρχίζουν οι κραυγές κατά Παπανδρέου, γιατί τάχα εκθέτει την Ελλάδα στον κίνδυνο αποχώρησης από το ευρώ! Πως θα συμβεί αυτό; Αν καταψηφιστεί η συμφωνία! Γιατί; Μα γιατί το λένε η Μέρκελ και ο Σαρκοζί!!! Μα αυτό δεν έλεγε τόσους μήνες και ο Παπανδρέου για το μνημόνιο, για τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου, για τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου και όποτε αναγκάζονταν να πάρει σκληρά μέτρα; “Εκβιαστή του λαού” τον ανέβαζαν “εθνικό μειοδότη” τον κατέβαζαν εκ του ασφαλούς και μιλούσαν για ανάλγητη κυβέρνηση που εξυπηρετεί ξένους αφέντες.
     Θα περίμενε κανείς να πάρουν ανάποδες οι πατριώτες και να στείλουν αυστηρό μήνυμα σε Μέρκελ και Σαρκοζί, ότι γούστο μας και καπέλο μας είναι να προκηρύσσουμε όποτε θέλουμε και με όποιο θέμα δημοψηφίσματα . Αλίμονο, αν ρωτάμε τους Γερμανούς και τους Γάλλους, αν μας επιτρέπουν να ασκούμε τα δικαιώματά μας. Να διαμηνύσουν ότι δεν πωλούμε την ψυχή μας για κάποια δις, που πρόκειται να μας δανείσουν. Να προτιμήσουμε την εθνική υπερηφάνεια χωρίς ευρώ και με τίμημα την πτώχευση ακόμα , αν είναι επιλογή του Ελληνικού λαού, μπροστά στην ωμή προσβολή με την υπαγόρευση των ερωτημάτων του δημοψηφίσματος. Αντ' αυτού μόλις οι “Ελληναράδες” και οι “επαναστάτες” κατάλαβαν ότι οι Μέρκελ, Σαρκοζί και ΔΝΤ δεν αστειεύονται και υπάρχει κίνδυνος να χάσουμε το παραδάκι , γυάλισε το μάτι, τους έφυγε ξαφνικά η μαγκιά , ξέχασαν την εθνική υπερηφάνεια, κοκκίνισαν τάχα μου από ντροπή γιατί μας μάλωσαν και είπαν κακά λόγια για μας οι ξένοι, έκαναν την κωλοτούμπα στηρίζοντας τη δανειακή σύμβαση, γιατί τώρα έγινε ξαφνικά “αναγκαίο κακό” και την έπεσαν στον Παπανδρέου γιατί τάχα μου εξέθεσε τη χώρα στον κίνδυνο να φύγει από το ευρώ!!!

Ο παραλογισμός συνεχίζεται με την απαίτηση της άμεσης παραίτησης Παπανδρέου και τη διενέργεια εκλογών. Μα με τις πρόωρες εκλογές δεν υπάρχει κίνδυνος να φύγουμε από το ευρώ; Τι είναι το πιο πιθανό; Να μην υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Να μην προκύψουν οι απαραίτητες συμμαχίες για συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας  και να ξαναπάμε σε νέες εκλογές, Δεν κυρώνεται από τη βουλή η δανειακή σύμβαση, δεν εκταμιεύεται η δόση, οπότε; Και αν ακόμα προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας ποιος βεβαιώνει ότι ο λαός δεν θα αναδείξει τις πολιτικές δυνάμεις που επιδιώκουν απόρριψη της δανειακής σύμβασης, οπότε πάπαλα το ευρώ, πάπαλα και η ιστορική επιλογή της χώρας για πορεία στην Ευρωζώνη; Τι εμποδίζει το λαό να πει ΟΧΙ στην Ευρωπαϊκή του πορεία μέσω των εθνικών εκλογών και όχι μέσω ενός δημοψηφίσματος; ποιος εγγυάται ότι δεν θα εμφανιστεί κάποια πολιτική δύναμη , που θα υποσχεθεί στο λαό μια πορεία έξω από το ευρώ, απαλλαγές από δάνεια και κάθε είδους εξαρτήσεις και θα κερδίσει την πλειοψηφία;

Η παράνοια χτυπά κόκκινο και μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Επιμένουν λέει καμιά δεκαριά βουλευτές να μη δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, αν δεν ....παραιτηθεί από το αξίωμά του!!! Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να απαιτούν παραίτηση του εκλεγμένου πρωθυπουργού; Ή η τρέλα χτυπάει κόκκινο ή κάποιοι εκβιάζουν προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, που εξυπηρετεί άγνωστα(;) συμφέροντα. Τα ΜΜΕ έχουν λυσσάξει υποστηρίζοντας με πάθος αυτή την παράνοια χωρίς κανείς να ασχολείται, αν νομιμοποιούνται υπουργοί και βουλευτές να παραιτούν στο παρασκήνιο τον πρωθυπουργό της Ελλάδας και να προβάλλεται σαν “εκτροπή” το συνταγματικό του δικαίωμα και η ευθύνη να υπακούει στην εντολή που του έδωσε ο Ελληνικός λαός. Μόνο αυτός μπορεί να πάρει πίσω αυτή την εντολή και οι βουλευτές που θα άρουν την εμπιστοσύνη τους σηκώνοντας αντρίκεια το χέρι τους στην ψηφοφορία της βουλής και αναλαμβάνοντας την ευθύνη απέναντι στο λαό και την ιστορία. Κάποιοι προφανώς θέλουν να διαπραγματευθούν κατά το δοκούν τα ανοιχτά θέματα της δανειακής σύμβασης και θέλουν τα κατάλληλα πρόσωπα στις κατάλληλες θέσεις με τον Παπανδρέου εκτός παιγνίου.

Δεν ξέρω αν ο Παπανδρέου δεχτεί τελικά αυτή την απαίτηση ή θα τραβήξει τον αγώνα του μέχρι το τέλος πέφτοντας μαχόμενος και παραδίδοντάς τους στην κρίση της ιστορίας ή κερδίζοντας ψήφο εμπιστοσύνης και διατηρώντας ο ίδιος την πρωτοβουλία για τις επόμενες κινήσεις του.

Η κυβέρνηση “εθνικής ευθύνης” ήταν πράγματι έτοιμη από καιρό. Οι εργολάβοι έκαναν από νωρίς προσεκτικά τη δουλειά τους, αλλά να δούμε τι θα πει και ο...ξενοδόχος.