BLOGS – ΑΝΩΝΥΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΚΕΝΤΡΕΧΕΙΑ

Αγαπητέ Χρήστο,
Είχα καιρό να ασχοληθώ με αυτά που γράφονται στα blogs, τα οποία έχετε <<σηκώσει>> στο διαδίκτυο, προφανώς με όλη την καλή διάθεση, ως πολίτες υπεύθυνοι, επώνυμοι και σκεπτόμενοι.
Μόλις χθες (25/6/09) έκανα μια περιήγηση διαβάζοντας άρθρα και σχόλια και ένιωσα ιδιαίτερα προσβεβλημένος με τους χαρακτηρισμούς που – μέσω ανωνυμίας – εκτοξεύονται ένθεν και ένθεν.
Δεν απορώ πια – γιατί σαραντάρισα – που η πόλη αυτή έχει την πορεία που έχει!
Όπως οι λαοί που ο καθένας έχει τους πολιτικούς που του αξίζουν, έτσι και οι πόλεις, ως μικρογραφία των λαών, ακολουθούν και ΑΞΙΖΟΥΝ αυτό που επιλέγουν.
Δεν θα σταθώ στα εκφραστικά τερατουργήματα, στα ανορθόγραφα κείμενα την ώρα που υπάρχουν κειμενογράφοι να διορθώνουν το κάθε σφάλμα.
Δεν θα ήθελα μια πόλη που να αποτελείται από <<Μπαμπινιώτηδες>>.
Δεν θα σταθώ σε άστοχες ρήσεις και αποφθέγματα που αν τα διάβαζαν αυτοί που τα είπαν πρώτη φορά θα σηκώνονταν από τους τάφους τους και θα μας βαρούσαν ή θα σκέφτονταν δύο φορές πριν τα ξαναπούν.
Δεν θέλω μια πόλη <<Καστοριάδηδων>> ή <<Αριστοτέληδων>>.
Αυτό που θα επιθυμούσα – χωρίς να μπορώ να το επιβάλλω ή να το απαιτήσω – είναι να υπήρχε λίγη τσίπα και λίγος σεβασμός, στην αξιοπρέπεια των συνανθρώπων μας.
Κρυμμένοι πίσω από ένα ομιχλώδες πέπλο – αυτό της ανωνυμίας - και ισχυριζόμενοι πως αυτό αποτελεί δικαίωμα και ύψιστο δημοκρατικό αγαθό, ανίκανοι άνθρωποι, τρωκτικά που μισούν όσους είχαν το θάρρος να εκτεθούν δημόσια, γιατί οι ίδιοι δεν θέλουν να το κάνουν, όχι από άποψη αλλά γιατί προσδοκούν να βρεθούν κάποτε σε δοτές θέσεις και το επώνυμο σχόλιο μπορεί να τους βαραίνει, κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια και εκτοξεύουν μύδρους σε οποιονδήποτε θεωρούν πως έχει γράψει ένα σχόλιο, οποιονδήποτε επώνυμα καταθέτει άποψη, οποιονδήποτε ασχολείται με τα κοινά από το όποιο εκλεγμένο πόστο, χωρίς αιδώ, χωρίς ηθική, χωρίς τόλμη και εντέλει χωρίς σοβαρότητα.
Γνωρίζω ακόμα πως ελάχιστοι είναι οι πολίτες που μπαίνουν και διαβάζουν αυτές τις σελίδες.
Με στεναχωρεί όμως το γεγονός πως η πλειοψηφία των ανθρώπων που έχουν πρόσβαση στο internet, είναι κατά κανόνα νέοι και κυρίως παιδιά, στα οποία οφείλουμε να διδάξουμε αρχές, αξίες και τρόπο ζωής.
Δεν τους αξίζει να παραδειγματίζονται από αυτού του τύπου τους τιμητές των πάντων.
Όταν χαρακτηρίζω κάποιον <<λαμόγιο>> έχω το θάρρος και την ευχέρεια να το πω μπροστά του, να παραθέσω επιχειρήματα γιατί το λέω και να του δώσω το δικαίωμα να πει τη δική του εκδοχή.
Αλλιώς ΕΙΜΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΠ ΑΥΤΟΝ!!!!!!
Αλλιώς δείχνω πως δεν είμαι λαμόγιο επειδή ΔΕΝ ΜΟΥ ΔΩΘΗΚΕ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΓΙΝΩ!!!
Διαβάζω για παρασκηνιακές διεργασίες, για χρίσματα και επιχρίσματα που πάνε κι έρχονται, για νέους και γέροντες που ψάχνουν, διεκδικούν, προετοιμάζουν, συζητούν και συμβουλεύονται και εν κατακλείδι προσπαθούν να διαμορφώσουν εν κρυπτό καταστάσεις.
Ως μέλος της Τ.Ο. ΠΑ.ΣΟ.Κ Ορεστιάδας – θέση την οποία υπηρέτησες και συ – έχω να δηλώσω ότι για κανένα λόγο, ΔΕΝ θα μας επιβληθεί υποψηφιότητα από άνωθεν, ότι κι αν σημαίνει αυτό.
ΚΑΙ ΜΙΛΩ ΕΞ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ!!!
Τα κριτήρια δεν θα είναι ηλικιακά, δεν θα είναι καταγωγής, δεν θα είναι συντεχνιακά.
Θα προκριθεί η υποψηφιότητα που θα επιλέξουν τα μέλη αφού πρώτα οι συμμετέχοντες ΔΕΣΜΕΥΤΟΥΝ πως θα στηρίξουν με την παρουσία τους στο ψηφοδέλτιο ότι προκύψει από τους πολίτες.
Διαφορετικά ας μην κάνουν τον κόπο να παραστούν!!!
Νομίζω ότι έτσι λειτουργεί η δημοκρατία, που χωρίς να είναι το άριστο σύστημα, δεν παύει να είναι το καλύτερο που έχουμε.
Αυτό σε ότι αφορά το χώρο τον οποίο εκπροσωπούμε και πάντα με γνώμονα την επιλογή να δοθεί χρίσμα κομματικό.
Προσωπικά εύχομαι οι μικρές κοινωνίες να μην είχαν την ανάγκη των κομμάτων και τις εξαρτήσεις απ αυτά.
Να ήταν αυτορυθμιζόμενες!
Δυστυχώς με αυτά που βλέπω και διαβάζω αυτό θα αργήσει να γίνει.
Υπάρχουν εγκλωβισμοί, εξαρτήσεις και γραμμάτια, γιατί πολλοί (ίσως οι περισσότεροι) δεν εννοούν να εγκαταλείψουν το δόγμα <<σφάξε με πασά μ, να αγιάσω>> και δεν αποδέχονται πως μπορεί να υπάρχουν και μη ωφελημένοι, καθαροί άνθρωποι, που απλά μάχονται για ένα καλύτερο αύριο για τους ίδιους και τα παιδιά τους.
Φίλε Χρήστο δεν θα σε κουράσω άλλο.
Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι η ανεγκεφαλιά περισσεύει – και αυτό δεν έχει να κάνει με την ευγονική – σε έναν ευλογημένο τόπο, που αν δε δει ποτέ του προκοπή θα φταίμε ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ, διότι δεν μπορέσαμε ποτέ να αναδείξουμε τις αξίες, να τις προστατεύσουμε και να τις αναγάγουμε σε αναγκαιότητα!!!
Υ.Γ. Δεν υπάρχουν <<ψιλά γράμματα>> σ αυτό. Είναι κατάθεση ψυχής μετά από κάποια εμπειρία ετών.
Με εκτίμηση
Χάρης Κανταρίδης