ΟΙ "ΗΡΩΕΣ" ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΧΡΟΝΩΝ ΖΟΥΝ;

Διαβάζοντας το άρθρο της προηγούμενης ανάρτησής μου για τον Ταρζάν πέρασαν από το μυαλό μου ένα σωρό ήρωες των παιδικών μου χρόνων . Θέλησα να τους δω με τη ματιά του ενήλικα πλέον για να ερμηνεύσω και εκείνη τη μοναδική εμπειρία των παιδικών μου χρόνων, όταν τέτοια εποχή (μόλις έκλειναν τα σχολεία) αραχτοί πάνω στα κλαδιά της τεράστιας μουριάς της θείας μου ή ακουμπισμένοι στο κανάτι του κάρου στο σπίτι του φίλου μου Τάσου κάτω από την παχιά σκιά ενός δένδρου – δε θυμάμαι τι ακριβώς ήταν- διαβάζαμε τα κόμικς της εποχής. Όταν κατάφερναν οι μανάδες μας να μας μαζέψουν από τις ρεματιές και τις αλάνες για να μας γλυτώσουν από τις οχιές και την αφόρητη ζέστη, εκεί ήταν το καταφύγιό μας. Ταξιδεύαμε και συμμετείχαμε νοερά στις περιπέτειες των μικρών μας ηρώων μέχρι να μας μαζέψουν, σαν έπεφτε η νύχτα, στο σπίτι. Δεν είχαμε τηλεόραση τότε.


Ο «Μικρός ήρως» , ο «Μικρός Σερίφης», ο «Μπλέκ», ο «Ταρζάν» , ο «Σεραφίνο» ήταν οι αγαπημένοι μου. Κυκλοφορούσαν κι’ άλλα : «Μίκυ Μάους» , «Τιραμόλα», «Γκαούρ-Ταρζάν» , «Όμπραξ», «Μάσκα» κ.λ.π. , αλλά δεν με συγκινούσαν ιδιαίτερα. Τα διάβαζα όταν ξέμενα από τα άλλα . Ότι αγόραζε ο καθένας έκανε κύκλο σε όλους της παρέας. Ένα αγοράζαμε καμιά δεκαριά διαβάζαμε. Ο ορισμός της κοινοκτημοσύνης στα μέσα της παιδικής μας επιμόρφωσης.
Οι ήρωες των παιδικών μας χρόνων άφησαν τη σφραγίδα τους στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας και τις πολιτικές μας καταβολές; Ποιες αξίες και τι ιδανικά μας ενέπνευσαν ο Γιώργος Θαλάσσης, Ο Τζιμ Άνταμς (Δημήτρης Αδαμόπουλος), ο Μπλέκ, ο Ταρζάν; Πόση κατανόηση για τους περιθωριακούς και πεινασμένους της κοινωνίας μας , μας έδωσε ο ταλαίπωρος Σεραφίνο; Τι αντισώματα μπήκαν στις παιδικές μας ψυχές , που λειτούργησαν και συνεχίζουν να μας επηρεάζουν στη βαρβαρότητα της κοινωνικής πραγματικότητας της ενήλικης ζωής μας, αλλά ακόμα και στα τραγούδια μας;


Γιατί, τι ήταν ο Μπλέκ; Δεν ήταν η προσωποποίηση της αντίστασης των γηγενών Αμερικάνων εναντίον των αποικιοκρατών Άγγλων;
Τι ήταν ο Ταρζάν; Μήπως η φωνή και η συνείδηση του πρωτόγονου ανθρώπου, που δεν έστεργε στην κακοποίηση της φύσης και εμπορίας του φυτικού και ζωικού κόσμου, όταν ξεκίνησε η «επιδρομή» του «πολιτισμένων» στο βωμό της ευημερίας , που στηρίχθηκε στον άκρατο καταναλωτισμό;
Τι ήταν ο «Μικρός ήρωας»; Η ανιδιοτελής και αυθεντική αντίσταση του ανώνυμου Έλληνα πατριώτη σε κάθε μορφή φασισμού και καταπίεσης δεν ήταν;
Τι ήταν ο Δημήτρης Αδαμόπουλος; Ο μικρός Σερίφης , που υπηρετούσε με αυτοθυσία και αυστηρή προσήλωση στο καθήκον το νόμο και την τάξη δεν ήταν; Η εικόνα ενός ηρωικού και έντιμου κρατικού λειτουργού.

Τι ήταν ο Σεραφίνο; Ένας μόνιμα πεινασμένος και περιθωριακός αλητάκος δεν ήταν; Πόσο «νόμιμη» όμως και πόσο αποδεκτή ήταν η κλοπή των ψητών για να χορτάσει την πείνα του! Με μεγάλη προθυμία θα τον βοηθούσαμε και μείς σ’ αυτή του την παραβατικότητα, όπως χωρίς αμφιβολία θα τον κρύβαμε από τους «νοικοκυραίους» διώκτες του στην προσπάθειά του να επιβιώσει. Πόσους αλήθεια ανθρώπους βλέπουμε σήμερα γύρω μας , που του μοιάζουν!
Από την άλλη ο «Μίκυ Μάους» και η παρέα του . Τύποι που έψαχναν εναγωνίως τρόπους για να πλουτίσουν, ένας θείος Σκρούζ με το θησαυρό του , που , ενώ ήταν μόνιμος στόχος των «κακών» , πάντα κατάφερνε να τον σώζει με την αρωγή των φύσει «κληρονόμων» του. Τύποι που σκαρφίζονταν κόλπα και μεθόδους να πλουτίσουν γρήγορα και εύκολα! Παραπέμπει κατ' ευθείαν στα σημερινά Golden boys.

Ο «Τιραμόλα» ; Τύπος εύκαμπτος που χωράει και περνάει από παντού. Βλέπουμε γύρω μας πολλούς τέτοιους σήμερα.
«Γκαούρ Ταρζάν», « Μάσκα» κ.λ.π. , η είσοδος σε έναν καινούργιο κόσμο «ηρώων», όπου ο καθένας εκφράζει ένα είδος επιδειξία δύναμης και ειδικών ικανοτήτων, λίγο πριν φτάσουμε στους τηλεοπτικούς ήρωες , όπου πλέον κυριαρχούν τα εφέ και οι εικόνες και έρχονται σε δεύτερη μοίρα οι χαρακτήρες τους και οι κοινωνικές τους αναφορές.
Αν κοιτάξουμε γύρω μας και σήμερα θα αναγνωρίσουμε κάποιους από τους ήρωες , που μαζί τους μεγαλώσαμε. Κάποιους απ’ αυτούς ίσως να τους βλέπουμε κάθε πρωί κοιτώντας στον καθρέφτη μας…

Για τους νοσταλγούς των αγαπημένων τους κόμικς τα εξώφυλλα ΕΔΩ