ΤΙ ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΕΛΟΥΜΕ;

ΤΙ ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΕΛΟΥΜΕ;

Οι όποιες Εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις έγιναν στη μεταπολίτευση
περιστρέφονταν κατά κανόνα στον τρόπο εξέτασης των μαθητών για την
εισαγωγή στην τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Χρειάζεται όμως ριζική αναθεώρηση της φιλοσοφίας του Εκπαιδευτικού μας
συστήματος. Θεωρητικά η Εκπαίδευση έχει στόχο την Επιστημονική
κατάρτιση των μαθητών, την κοινωνικοποίησή τους, την εμπέδωση σταθερών
ηθικών αξιών στην προσωπικότητά τους, την καλλιέργεια των ειδικών
ικανοτήτων τους για την επαγγελματική τους αποκατάσταση στο μέλλον, την
δημιουργία συνείδησης ενός πολίτη που ζει σε ένα συγκεκριμένο
γεωγραφικό χώρο , αλλά ταυτόχρονα σε ένα περιβάλλον που δεν γνωρίζει
σύνορα , φυλές ή χρώματα ανθρώπων. Στοχεύει ακόμη σε πολίτες που θα
σέβονται το περιβάλλον και θα αισθάνονται την υποχρέωση να το
προστατεύουν για τις μέλλουσες γενεές, σε πολίτες αλληλέγγυους, με
ευαισθησία στους αδύναμους και αδικημένους συμπολίτες τους. Όλοι σχεδόν
συμφωνούμε στους στόχους, αλλά φοβάμαι ότι στην πραγματικότητα μας
ενδιαφέρει όλους μόνο το ορατό. Η Επαγγελματική αποκατάσταση. Η
επιτυχία είναι συνυφασμένη με την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση
Στη συνείδηση του κόσμου , αλλά και πολλών Εκπαιδευτικών , επιτυχημένος
μαθητής είναι αυτός που τελικά θα διαβεί τις πύλες του Πανεπιστημίου.
Οι άλλοι θεωρούνται κομπάρσοι της Σχολικής διαδικασίας, βαρίδια στον
καθημερινό αγώνα για την ολοκλήρωση της εξεταστέας ύλης. Τα παιδιά αυτά
ψάχνουν το δικό τους κρυφό δρόμο για την επιτυχία με τις δικές τους
ιδιαίτερες ικανότητες που το επίσημο Σχολείο δεν κάνει ποτέ τον κόπο να
ανακαλύψει και να καλλιεργήσει. Το αναλυτικό πρόγραμμα του Σχολείου
παραμένει προσαρμοσμένο στα πρότυπα του Σχολείου – Εξεταστικού κέντρου.
Τα εργαστήρια φυσικής- χημείας διακοσμητικά στοιχεία , όπου υπάρχουν,
για μερικές ώρες το χρόνο. Τα Εργαστήρια πληροφορικής ασύνδετα με τους
σύγχρονους τρόπους διδασκαλίας. Οι Εκπαιδευτικοί πασχίζουν με την
κιμωλία και κακογραμμένα εγχειρίδια να μεταδώσουν τη γνώση σε ανθρώπους
που ζουν σε ένα κόσμο που αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Μαθητές που
απαξιώνουν το Δημόσιο Σχολείο και παρακολουθούν το Σχολείο-Φροντιστήριο
που τους μυεί καλύτερα στο μηχανισμό «επιτυχών» εξετάσεων. Ο καθένας
δίνει τον προσωπικό του υπέρ πάντων αγώνα για να ξεπεράσει στο μόριο
τον άλλο. Η τριτοβάθμια Εκπαίδευση αποτελεί κατά κανόνα χώρο ξεκούρασης
των νικητών σ΄ αυτό το σκληρό και ανελέητο αγώνα δρόμου.
Πρέπει πρώτα να πείσουμε την κοινωνία ότι ο δρόμος που βαδίζουμε είναι αδιέξοδος
Πιστεύω λοιπόν ότι:
Στην προσχολική ηλικία το παιδί εντάσσεται σε ομάδα ανθρώπων, όπου
μαθαίνει να σέβεται και να λειτουργεί με τους κανόνες της. Ανιχνεύονται
οι πρώτες ιδιαίτερες δεξιότητες του παιδιού μέσα από το παιχνίδι και
τις καλλιτεχνικές δραστηριότητες του σχολείου.
Στην πρωτοβάθμια Εκπαίδευση να μαθαίνει να διαβάζει και να γράφει καλά
τη μητρική του γλώσσα μαζί με μια δεύτερη, κάνει και εφαρμόζει σωστά
τις τέσσερις πράξεις τις αριθμητικής με εφαρμογές στην καθημερινή
πρακτική. Μαθαίνει τη χρήση Η/Υ, ώστε να τον χρησιμοποιεί σε υπάρχοντα
Εκπαιδευτικά προγράμματα προσομοίωσης. Μαθαίνει να παρατηρεί τη φύση,
συχνά έξω από την αίθουσα διδασκαλίας και να ερμηνεύει βασικά φυσικά
φαινόμενα. Καλλιεργείται συστηματικά η αλληλεγγύη και συνοχή των μελών
της ομάδας σε όλες τις εκδηλώσεις.
Για οποιοδήποτε άλλο μάθημα χρησιμοποιούνται σύγχρονα μέσα διδασκαλίας
(βίντεο, internet, κινηματογραφικές ταινίες, Η/Υ κ.α). Όλες οι εργασίες
γίνονται στο Σχολείο..
Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση – Γυμνάσιο-Λύκειο.
Γίνεται αυστηρός προσδιορισμός των μαθημάτων που επιτρέπεται να
δίνονται εργασίες εκτός σχολικής αίθουσας και των μαθημάτων που πρέπει
να γίνονται αποκλειστικά και μόνο στο εργαστήριο ή στην αίθουσα χωρίς
εξετάσεις, διαγωνίσματα, εργασίες εκτός σχολείου. Τα μαθήματα
εργαστηριακού χαρακτήρα (π.χ. οικιακή οικονομία , τεχνολογία, κ.α.),να
γίνονται αποκλειστικά και μόνο στο χώρο του Σχολείου χωρίς ανάθεση
εργασιών στο σπίτι. Επιμένω ότι το Σχολείο πρέπει να είναι χώρος
μάθησης και όχι χώρος εξέτασης για το τι έμαθε ή τι εργασία έκανε ο
μαθητής στο σπίτι του, που είναι η κύρια αιτία για την άνθιση της
παραπαιδείας.
Το ωράριο λειτουργίας των Γυμνασίων και Λυκείων είναι εξοντωτικό για
τους μαθητές. Τα Αναλυτικά προγράμματα διδασκαλίας χρειάζονται ριζική
αναμόρφωση και προσαρμογή για τη χρήση εργαστηρίων, προβολή ταινιών ,
δυνατότητα αναζητήσεων και εργασιών μέσω του διαδικτύου, Εκπαίδευσης
εκτός σχολικής αίθουσας, χρήσης βιβλιοθηκών κ.λ.π. Απεμπλοκή από το
πανάρχαιο σύστημα κουδούνι –αυστηρό 45λεπτο
–κουδούνι-διάλλειμα-κουδούνι -45λεπτο και πάλι από την αρχή που
παραπέμπει σε φυλακισμένους με τα απαραίτητα διαλλείματά τους.
Τίθενται συγκεκριμένοι διδακτικοί στόχοι σε κάθε μάθημα και αποφεύγουμε
το μοναδικό διδακτικό βιβλίο που οδηγεί στη στείρα αποστήθιση της ύλης
από πολλούς μαθητές. Η όποια πρόσθετη διδακτική στήριξη γίνεται μέσα
στο Σχολείο σε όσους μαθητές έχουν ανάγκη.
Αποσύνδεση του Λυκείου από το Πανεπιστήμιο. Η δυνατότητα επιλογής
πολλών μαθημάτων όμως μέσα στο Σχολείο λειτουργεί στην πράξη με
εξαιρετική δυσκολία και ιδιαίτερα σε μικρές σχολικές μονάδες, με
αποτέλεσμα να δημιουργούνται Δημόσια σχολεία διαφορετικών ταχυτήτων και
δυνατοτήτων επιλογής. Σήμερα π.χ. το γραμμικό και ελεύθερο σχέδιο που
είναι μάθημα επιλογής σε ελάχιστα περιφερειακά σχολεία διδάσκεται. Έτσι
στην πλειοψηφία τους οι μαθητές των περιφερειακών σχολείων σχεδόν
αποκλείονται από τη δυνατότητα σπουδών στην αρχιτεκτονική ή όπου αλλού
απαιτείται γραμμικό ή ελεύθερο σχέδιο.
Ο τίτλος επάρκειας στην δεύτερη γλώσσα δίνεται από το σχολείο και
αποτελεί έγκυρο και αναμφισβήτητο στοιχείο, όπου χρειαστεί.
Ας σταματήσει αυτός ο σκληρός ανταγωνισμός για τη εισαγωγή των μαθητών
στα Πανεπιστήμια. Η κάθε Σχολή ορίζει ελάχιστο βαθμολογικό όριο στα
μαθήματα που την ενδιαφέρουν και οι μαθητές που ικανοποιούν τις
προϋποθέσεις εγγράφονται σ΄ αυτή. Το απολυτήριο αποκτάται με
ενδοσχολικές εξετάσεις από κεντρική τράπεζα θεμάτων και καθιερώνεται
σύστημα ελέγχου και σταθερών κριτηρίων για την αξιοπιστία αξιολόγησης
των μαθητών στη Σχολική μονάδα.
Οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης του Εκπαιδευτικού συστήματος περνάει
κατ΄ ανάγκη από τους Εκπαιδευτικούς. Τίποτε δεν προχωρά ερήμην τους,
όσο αγαθές και αν είναι οι προθέσεις. Είναι απαραίτητη η εξαντλητική
συζήτηση με τους εκπροσώπους της Εκπαίδευσης, ώστε να υπάρξει η
στοιχειώδης συναίνεση στα σημεία που τα συντεχνιακά ανακλαστικά
προκαλούν σημαντικές δυσκολίες.
Ένα αναβαθμισμένο Εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί να υπηρετείται από
υποβαθμισμένους Εκπαιδευτικούς. Απαιτείται γενναία ηθική και οικονομική
αναβάθμιση των Εκπαιδευτικών.
Αξιοκρατία σε όλα τα επίπεδα και συνεχής επιμόρφωση στελεχών και
Εκπαιδευτικών. Η αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού είναι απαραίτητο στοιχείο
για την ποιότητα του Δημόσιου Σχολείου, αλλά μόνο σε περιβάλλον
διαφάνειας και αξιοκρατίας στην επιλογή των στελεχών. Με τις σημερινές
συνθήκες στη συνείδηση του κάθε Εκπαιδευτικού αξιολόγηση σημαίνει
ομηρία σε ανθρώπους που εύκολα θεραπεύουν τις όποιες διοικητικές ή
Εκπαιδευτικές αδυναμίες τους , αρκεί να κάνουν την κατάλληλη κομματική
επιλογή.