ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ - ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ;

ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ - ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ;

ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ


Η ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ – ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ;





Το θέμα
της σχέσης κράτους – Εκκλησίας με πολύ μεγάλη προσοχή προσεγγίζεται από τις
πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας, ενίοτε προσπερνιέται με “πλάγια πηδήματα”, γιατί το ιερατείο είναι έτοιμο
να κατασπαράξει όποιον τολμήσει να θίξει την κεκτημένη μέσω του αξιώματός του
κοσμική εξουσία. Αρχίζουν αμέσως οι κραυγές για επίθεση κατά της Εκκλησίας και μάλιστα σε ακροατήριο που δεν
έχει δικαίωμα στον αντίλογο. Έχουν επί αιώνες καλλιεργήσει το έδαφος, ώστε
να ταυτιστεί στη συνείδηση του κόσμου η Εκκλησία
με το ράσο και όλους όσους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βγάζουν το ψωμάκι τους
στο όνομα της εκκλησίας, κάνουν δωρεάν
τις διακοπές τους στα εκκλησιαστικά ιδρύματα, τις κρουαζιέρες τους στα βήματα
του Απόστολου Παύλου με έξοδα της πολιτείας, πωλούν τα βιβλία τους, τα κεριά
τους , τις εικόνες τους ή κερδίζουν την κοινωνική τους προβολή πάνω στην
καμπούρα των αγνών θρησκευόμενων πολιτών, που αποτελούν τη σίγουρη πελατεία
στους κάθε είδους έμπορους των θρησκειών.



Πιστεύω ότι είναι κατ΄ αρχήν άστοχο να μιλάμε για διαχωρισμό Κράτους –Εκκλησίας. Αν κράτος ορίσουμε το σύστημα εξουσίας που
υφίσταται για να καθορίζει τις σχέσεις μεταξύ των πολιτών , ανεξάρτητα από τη
θρησκευτική τους ταυτότητα, καθώς και τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των
μελών-πολιτών απέναντι στο στενό ή ευρύτερο κοινωνικό τους σύνολο και Εκκλησία
το σύνολο των ανθρώπων που έχουν ενστερνιστεί τον ίδιο θεό, έχουν συγκεκριμένες
αντιλήψεις και αξιακούς κώδικες για τη
ζωή και συγκεκριμένο τρόπο λατρείας του θεού τους, τότε ο διαχωρισμός είναι εκ
των πραγμάτων αδύνατος γιατί πολλά από τα μέλη της Εκκλησίας , οιουδήποτε δόγματος,
είναι φυσικοί φορείς της κρατικής εξουσίας, καθώς και πολλοί αξιακοί κώδικες
των όποιων εκκλησιών είναι συνήθως νόμοι του κράτους.



Ο όρος διαχωρισμός κράτους Εκκλησίας και η
επίκλησή του δίνει την ευκαιρία να σκούζουν και στους κοσμικούς, που έχουν την πελατεία τους στο χώρο των εμπόρων της
Εκκλησίας και στους κληρικούς εκείνους,
που μη μπορώντας να κερδίσουν την καταξίωσή τους από τα μέλη της Εκκλησίας στο πνευματικό πεδίο, αντλούν την υπαρξιακή τους αξία από το θεσμικό τους
ρόλο στην Εκκλησιαστική ιεραρχία.
Δημιουργείται κατ΄ αυτόν τον τρόπο ένας ιδιότυπος συνασπισμός και διαρκές
αλισβερίσι μεταξύ αυτών που επιδιώκουν την πολιτική εξουσία παρασταίνοντας τους
προστάτες της Εκκλησίας και αυτών που
επιδιώκουν την επιρροή τους στην πολιτική εξουσία χρησιμοποιώντας το αξίωμά
τους στην Εκκλησία μαζί με τους παρατρεχάμενους ένθεν κακείθεν. Κλασική συμπεριφορά
κυρίως της συντηρητικής παράταξης, που ανέλαβε, χωρίς να της αναθέσει κανείς, εργολαβικά
την «προστασία» της Εκκλησίας, όπως αυτή την αντιλαμβάνεται. Στους ναούς
γινόμαστε συνήθως θεατές αυτής της τακτικής τους συνάντησης. Έτσι εξηγούνται και οι ειδικές θέσεις των
«επισήμων» στους ναούς και η ανελλιπής
παρουσία των «κουστουμαρισμένων» κυρίων σε κάθε εκδήλωση, προσποιούμενοι οι
περισσότεροι τους θεοσεβείς, καθώς και τα κηρύγματα, μερικές φορές απροκάλυπτα
πολιτικού περιεχομένου, πολλών ιεραρχών από τους άμβωνες.



Όλα αυτά στο όνομα της Εκκλησίας και των
θρησκευόμενων πολιτών, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άνθρωποι, που
πιθανόν να μη συμμετέχουν ή να βρίσκονται σπάνια στις τελετές, αλλά στην
καθημερινή τους ζωή είναι συνεπείς στη
φιλοσοφία της θρησκείας τους είτε είναι ορθόδοξοι χριστιανοί, είτε
μουσουλμάνοι, είτε καθολικοί, είτε βουδιστές, είτε οτιδήποτε άλλο. Είναι οι
άνθρωποι που ανάβουν αθόρυβα το κεράκι τους και κάθονται αθέατοι στο στασίδι τους. Είναι οι άνθρωποι που μπορούν και συμβιώνουν
αρμονικά με αλλόθρησκους χωρίς μισαλλοδοξία, που μπορούν και σέβονται τη
διαφορετικότητα, που επιλέγουν τους φίλους τους ανεξάρτητα από θρησκείες και δόγματα, που δεν
φανατίζονται, που αισθάνονται ότι είναι
μέλη της κοινωνίας των ανθρώπων που κατά βάση έχουν τα ίδια προβλήματα, τους
ίδιους καημούς, τις ίδιες χαρές, την ίδια αγωνία για τα απρόοπτα της ζωής.



Ας μη μιλούμε λοιπόν για διαχωρισμό Κράτους
- Εκκλησίας.



Να μιλούμε για διαχωρισμό εξουσιών, που
απορρέουν από τη συμμετοχή όλων των πολιτών στα πλαίσια της Δημοκρατίας μας, ανεξάρτητα
από θρησκείες, και αυτών που αποδίδονται από τις Εκκλησίες στο Ιερατείο τους.



Να μιλήσουμε για την ανάγκη να προστατευτούν
τα μέλη των εκκλησιών που είναι ταυτόχρονα και πολίτες αυτής της χώρας από την
συνειδησιακή τρομοκρατία που ασκούν οι έμποροι των θρησκειών στο όνομα των Εκκλησιών και καλλιεργούν τη
διαίρεση και τη μισαλλοδοξία για να περιχαρακώσουν τη δική τους εξουσία. Να πούμε ότι η Εκκλησία δεν έχει ανάγκη
συσσώρευσης πλούτου, αλλά υποχρέωση στην αρωγή οποιουδήποτε ανθρώπου έχει την
ανάγκη μας, ανεξάρτητα αν στην ταυτότητά
του αναγνωρίζουμε ή όχι τη δική μας θρησκεία.
Η Εκκλησία μας δεν έχει ανάγκη «προστατών», αλλά εμπνευσμένων ιεραρχών
,που με τη ζωή τους και το έργο τους να εμπνέουν τους πολίτες και να
αναδεικνύουν το ρόλο της στην κοινωνία.



Να
μιλήσουμε για κείνους τους παπάδες και
αρκετούς ιεράρχες που τιμούν τα ράσα τους και δε χρειάζονται ούτε κραυγές, ούτε
πύρινους σωτήριους λόγους από τους άμβωνες, αλλά με τη ζωή τους και το έργο
τους κερδίζουν το σεβασμό και την εκτίμηση όλων-ακόμη και των αλλόθρησκων- και
βρίσκονται κατά κανόνα στο στόχαστρο αυτών που κάνουν πολύ φασαρία και ελάχιστο
έργο.



Να ξεκαθαρίσουμε ότι σεβόμαστε απόλυτα τη
θρησκεία και το δικαίωμα της λατρείας οποιουδήποτε πολίτη αυτής της χώρας και
δεν δίνουμε το δικαίωμα σε οποιονδήποτε θρησκοκάπηλο και έμπορο οιασδήποτε
θρησκείας να διαταράξει τις σχέσεις των πολιτών αυτής της χώρας ανεμπόδιστα. Να
εξηγήσουμε ότι αυτή η διαπλοκή της κρατικής και Ιερατικής εξουσίας κάνει
ζημιά στο κράτος , αλλά πολύ περισσότερο
στην Εκκλησία. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της θρησκείας μας είναι ο
οικουμενικός της χαρακτήρας και αυτοί που επιχειρούν να τη φυλακίσουν στα στενά
όρια ενός έθνους – κράτους και ακόμα χειρότερα στα στενότερα όρια μιας συγκεκριμένης πολιτικής παράταξης προφανώς
ενδιαφέρονται μόνο για τα δικά τους προνόμια και χρησιμοποιούν τη θρησκεία για
το δικό τους φτηνό μικρόκοσμο.

by xristos

on Wed Sep 10, 2008 12:46 am

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ

Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ 2ου ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ

ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ: ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΕΡΩΤΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ